CINEMA CORONA #178: BELLS FROM THE DEEP (Werner Herzog)

Bells_From_The_DeepVandaag trekken we met CINEMA CORONA in de voetsporen van Werner Herzog naar het Rusland en Siberië van net na de val van het communisme: geloof, mystiek, devotie en bijgeloof blijken er niet uitgeroeid te zijn door de goddeloze communisten.

Wel integendeel, want Herzog neemt ons mee op een Russische reli-tocht die nu eens hilarisch, dan weer verbijsterend en vervolgens ontroerend is.

We gaan bijvoorbeeld naar een exorcist, die voor een volle zaal toeschouwers een tiental vrouwen – Satan is blijkbaar alleen in dames geïnteresseerd – live van de duivel verlost.

We zien een faith healer die vanop het podium van een al even bomvolle zaal Positieve Kosmische Energie naar de aanwezigen doorstuurt. Gewoon via de handpalmen!

We volgen gelovigen die op handen en voeten door een heilig bos kruipen. Of die op hun buik over een dichtgevroren meer glijden, in de hoop door het ijs een glimp van de Verloren Stad op te vangen.

Er is een ronduit hartverscheurende scène met een mentaal zwaar beschadigde klokkenluider, een man die als baby door zijn ouders – die hij nooit gezien heeft – achtergelaten is, en die nu zijn levenskracht uit het virtuoos bespelen van de primitieve kerkbeiaard haalt.

We zien een orthodoxe priester een kleine dopen op een wijze die je in België gegarandeerd een proces wegens mishandeling zou opleveren.

En er is een wel héél erg gelijkende Jezus-lookalike die – hij weet waarschijnlijk waarover hij spreekt – met zachte stem voor valse profeten waarschuwt.

Bovenop die mishmash van fascinerende personages en devote Russen krijgt u de prachtige muziek er gratis bij: vooral een scène waarin een Siberische duo met een soort banjospoler en een keelzanger van jetje geven blijft bij.

Enfin: zéker kijken.
Ook al omdat Jezus zelf op het einde de kijkers van de docu zegent, dus qua bonus kan dat tellen.

CINEMA CORONA #148: DOTTIE GETS SPANKED (Todd Haynes)

Dottie_Gets_SpankedUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet langer online te bekijken.
Maar in onze CINEMA CORONA zijn nog tal van andere titels beschikbaar.

Vaste Filmhuisbezoekers weten dat de films van Todd Haynes (‘Far From Heaven’, ‘Carol’, ‘I’m Not There’…) vaste prik zijn op onze affiche, en dus mocht de man ook niet ontbreken in onze CINEMA CORONA.

Zijn ‘DOTTIE GETS SPANKED’ (uit 1993 alweer) is een pakkend, semi-autobiografisch kinderportret: Stevie is een schuchter zesjarig jongetje dat helemaal gefascineerd is door ‘The Dottie Show’.
Hij mist geen enkele aflevering, en tekent dag en nacht de personages na. Zijn moeder stimuleert stiekem zijn fascinatie, terwijl zijn vader al dat sissy-gedoe maar niks vindt, en ook sommige van zijn klasgenoten hem als ‘feminino’ uitlachen, want Dottie is een show die alleen door de meisjes bekeken wordt.De mening van vader verandert er zeker op niet wanneer Stevie door de show een merkwaardige fascinatie voor kletsen op de poep ontwikkelt, de vaste clou van de show (terwijl zijn ouders net niet geloven in het slaan van kinderen)…
Haynes was als kind zelf helemaal gefascineerd door ‘I Love Lucy’, de legendarisch fifties-sitcom met Lucille Ball, en net zoals zijn hoofdpersonage hier mocht hij ooit een opname meemaken en Ball ontmoeten, een ontmoeting die zijn kinderlijke beeld van haar helemaal overhoop gooide.

 

CINEMA CORONA #132: SIDSTE OMGANG (LAST ROUND) (Thomas Vinterberg)

Sidste_Omgang_Last_RoundWanneer het Filmhuis terug de deuren mag openen kunnen we u helaas nog altijd niet zeggen, maar wat we wél al weten: ‘Drunk’ van Thomas Vinterberg (‘Festen’, ‘Jagten’…) zal één van de eerste films op de affiche worden.

Net zoals zovele andere releases is ook deze langverwachte film door de distributeur noodgedwongen op de plank gelegd tot bij de heropening van de zalen, maar in afwachting kunnen we u wel een andere film van Vinterberg aanbieden.

Last-round-Sidste-Omgang‘SIDSTE OMGANG’ (in het Engels: ‘LAST ROUND’) was de film waarmee Vinterberg in 1993 meteen zijn naam vestigde in het internationale festivalcircuit.
Het verhaal draait rond ene Lars, een man die 40.000 kronen van zijn werkgever gestolen heeft en daarmee op een verre reis wil vertrekken.
Maar net voor het vliegtuig vertrekt, besluit hij zijn plannen te wijzigen. En komen we als kijker te weten wat er achter het rare gedrag van Lars schuilgaat…

‘SIDSTE OMGANG’ was de eerste van de vele samenwerkingen tussen Vinterberg en zijn fetisjacteur Thomas Bo Larsen, een samenwerking die ondertussen al meer dan een kwarteeuw duurt (Bo Larsen doet ook weer mee in ‘Drunk’).
De film verraadt Vinterbergs onmiskenbare talent om altijd het beste uit zijn acteurs te halen, want naast Bo Larsen schitteren ook Ann Eleonora Jørgensen en Martin Brygmann in deze korte maar mooie film.

Enjoy!

Meer filmontdekkingen doen?
Check dan ook de rest van onze online CINEMA CORONA!

CINEMA CORONA #06: PORTRAIT D’UNE JEUNE FILLE DE LA FIN DES ANNEES 60 A BRUXELLES (Chantal Akerman)

portrait-chantal-akermanQuarantainedag 6!

Vandaag in onze CINEMA CORONA: een alom schandalig over het hoofd gezien meesterwerkje van Chantal Akerman uit 1993, het ontroerende, pakkende maar vaak ook grappige ‘PORTRAIT D’UNE JEUNE FILLE DE LA FIN DES ANNEES 60 A BRUXELLES’.

Akerman maakte deze semi-autobiografische prent over haar jeugd in Brussel op vraag van Arte, waardoor de verspreiding nogal beperkt bleef, wat zéér onterecht is, want een mooiere film zal u deze maand waarschijnlijk niet zien.
Circé Lethem zet een ronduit fantastische hoofdrol neer, en ‘La Bamba’ en ‘This Is A Man’s World’ van James Brown zullen na het zien van deze film nog lang in uw hoofd blijven nazinderen.

Geen Nederlandse ondertitels, maar geloof ons, deze film is zéér de moeite!

We hebben de keuze uit een versie met Engelse ondertitels, of eentje zonder. Hier die met Engelse titels, die zonder vindt u onderaan:

Als bonus bieden we u van Akerman graag ook nog ‘J’AI FAIM, J’AI FROID’ aan, een parel van een kortfilm uit 1984 die eigenlijk naadloos bij ‘Portrait d’Une Jeune Fille’ aansluit – met dat verschil dat hij over twéé jonge vrouwen gaat.

Met een hoofdrol voor de jonge Maria de Medeiros, die vele jaren later zou schitteren in Tarantino‘s ‘Pulp Fiction’.

Een versie zonder ondertitels (en u moet op YouTube aangeven dat u 16+ bent):

BLUE (Derek Jarman)

Blue_Jarman

Met ‘Blue’ maakte Derek Jarman in 1993 misschien wel de meest radicale en tegelijk de meest intieme en meest ontroerende film aller tijden.

Als gevolg van AIDS was het zicht van Jarman in zijn laatste, terminale levensperiode afgezwakt tot een blauwe waas, en dat is precies wat de kijker te zien krijgt: een 79 minuten durend, monochroom Yves Klein-blauw beeld.

Het gevolg is dat je als toeschouwer als het ware in het hoofd van Jarman gedwongen wordt, en dat je spontaan zelf beelden gaat bedenken bij de (fantastische) soundtrack.

musicaDie soundtrack bestaat uit een collage van mijmeringen, proza en poëzie van Jarman, waarin hij zijn ervaringen met AIDS (de behandeling, het verlies van zijn vrienden, de fysieke en emotionele pijn…) verwoordt, of de betekenis van het door hem zo geliefde blauw.

De teksten worden aangevuld met geluiden uit zijn dagelijkse leven, plus uiteraard muziek van (onder andere) Erik Satie, CoilSimon 

Fisher-Turner en Brian Eno – Eno hielp de film overigens mee financieren.
Jarmans teksten worden op indrukwekkende wijze vertolkt door Tilda Swinton, Nigel Terry en John Quentin.

Vier maand na de première zou Jarman overlijden aan de gevolgen van AIDS.

Tot op de dag van vandaag blijft hij één van de meest vernieuwende en invloedrijke
Britse filmmakers, die ons niet alleen prachtfilms als ‘Sebastiane’, ‘Caravaggio’ en Continue reading “BLUE (Derek Jarman)” »

27/11/2001: RAINING STONES

rainingsheepManchester, begin jaren ‘90: Tommy en Bob, twee al wat oudere arbeiders slagen er maar niet in zich uit de werkloosheid te verlossen.

Toch hebben ze daar allebei veel voor over: zo staat de katholieke Bob erop dat zijn dochtertje tijdens haar eerste communie niet zal onderdoen voor de kinderen van rijkere ouders.
Hij wil haar een duur, zelfbetaald jurkje laten dragen. Maar door daar een erezaak van te maken dreigt Bob hemzelf en zijn gezin nog verder in nesten te werken, want zelfs een passerende kudde schapen brengt voor het dynamisch doppersduo (en hun families) niet echt vlees op de plank.

Ken Loach (zie ook: ‘Kes’, ‘Land and Freedom’ en ‘My name is Joe’) is al langer hét

Continue reading “27/11/2001: RAINING STONES” »