Categorie archief: De dinsdagen van het Filmhuis

STRANGE WAY OF LIFE (Pedro Almodovar)

Geplaatst op door

 

Strange_Way_of_Life_posterNadat hij hem 25 jaar niet meer gezien heeft, trekt cowboy Silva (Pedro Pascal) door de woestijn om in het plaatsje Bitter Creek zijn oude jeugdvriend en jeugdliefde Jake (Ethan Hawke) te gaan opzoeken.

Het weerzien is bijzonder hartelijk, en zelfs nog veel méér dan hartelijk.
Maar de volgende ochtend kapt Jake hun intieme tête-à-tête kil en zakelijk af: het is back to business voor hem, want hij is inmiddels sheriff, en staat op het punt de verdachte van een spraakmakende moordzaak in te rekenen…

holebiNa het verrassende ‘The Human Voice’ (met Tilda Swinton) waagt Pedro Almodovar zich voor de tweede keer in drie jaar aan een Engelstalige kortfilm, al koos hij dit keer niet alleen voor een verrassend formaat, maar ook voor een verrassend genre: de queer western.

Voor wie zich daar niks kan bij voorstellen citeren we graag de zeer accurate omschrijving uit The Financial Times: ‘An episode of ‘Bonanza’, with more shots of bare bottoms.’ 

Zoals meestal bij Almodovar is ook ‘STRANGE WAY OF LIFE’ weer een feest voor alle Continue reading “STRANGE WAY OF LIFE (Pedro Almodovar)” »

ASTEROID CITY (Wes Anderson)

Geplaatst op door

Iposter_asteroid_cityn zijn ‘ASTEROID CITY’ katapulteert Wes Anderson ons op zijn geheel eigen wijze terug naar het Amerika van de jaren ’50.

Ergens in een woestijndorpje vindt daar jaarlijks de Junior Stargazers-conventie plaats, een bijeenkomst van jonge uitvinders, wetenschappelijke wonderkinderen en superslimme space cadets, plus hun ouders.

Maar dit jaar wordt de knappe koppen-conventie echter brutaal verstoord door een aantal spectaculaire gebeurtenissen: niet alleen worden er in de omgeving UFO’s opgemerkt, even verderop vinden ook nucleaire testen plaats.

De overheid wil geen risico’s nemen, en besluit het dorpje in quarantaine te zetten, waardoor opeens een bijzonder bonte bende personages met mekaar opgescheept zit.

Een zingende cowboy, bijvoorbeeld (Rupert Friend), de plaatselijke moteluitbater (Steve Carrell), een bloedmooie filmster die constant op de foute mannen valt (Scarlett Johansson), een oorlogsfotograaf die net zijn vrouw verloren heeft (Jason Schwartzman), een garagist (Matt Dillon) en vele, zéér vele anderen: naast de al genoemde namen bevat de cast toppers als – even zeer diep ademhalen – Tom Hanks, Tilda Swinton, Adrien Brody, Margot Robbie, Jeff Goldblum, Grace Edwards, Jeffrey Wright, Willem Dafoe, Edward Norton en Tal Van Anderen.

Allemaal sterren die meestal op hun eentje de hoofdrol van de film opeisen, maar die hier maar al te graag komen opdraven om zich doorheen Andersons hypergestyleerde

Continue reading “ASTEROID CITY (Wes Anderson)” »

LOVE LIFE (Koji Fukada)

Geplaatst op door

poster_Love-LifeTaeko woont met haar zesjarige zoon Keita en haar man Jiro in een gezellig appartementje in een Japanse kuststadje.

Alhoewel hun leven aan de oppervlakte en op het eerste zicht goed lijkt, wordt het al snel duidelijk dat er ook enkele duistere scheurtjes in dat zonnige bestaan zitten: de ouders van Jiro wonen wel vlakbij, maar de band is vertroebeld, omdat ze het huwelijk van hun zoon met een gescheiden vrouw afkeuren én ze een eigen kleinzoon wensen.

Keita is immers niet hun echte kleinzoon, maar het kind uit de vorige relatie van hun schoondochter. En laat uiteraard net nu de biologische vader van Keita na vele jaren weer in hun leven opduiken…

Na een ongeval is de man dakloos en doof geworden, en Taeko besluit uit schuldgevoel zich over haar sukkelende ex te ontfermen. Alleen zet ze daardoor haar relatie met Jiro op het spel….

‘LOVE LIFE’ is – zoals de titel al een beetje weggeeft – een prachtige, subtiele, nu eens bittere, dan weer zoete en grappige film over de liefde en het leven, en wat er kan gebeuren als daar iets mee misloopt.

Regisseur Koji Fukada (‘Harmonium’, ‘A Girl Missing’…) maakte met ‘LOVE LIFE’ een film die zowel naadloos aansluit op de klassieke bitterzoete familiedrama’s van de oude Japanse grootmeester Yasujiro Ozu als op de films van zijn hedendaagse collega  Continue reading “LOVE LIFE (Koji Fukada)” »

WAR PONY (Gina Gammell & Riley Keough)

Geplaatst op door

war_pony_poster

In Pine Ridge, een reservaat in South Dakota en één van de armste plaatsen in de Verenigde Staten, volgen we Matho en Bill: ze behoren allebei tot de Oglala Lakota-gemeenschap, maar hebben op het eerste zicht niet veel met elkaar te maken.

Bill is een jonge vader van 23 die altijd op de loer ligt om ergens geld uit te slaan. Tijdens één van zijn klusjes raakt hij in contact met een rijke kalkoenhouder  die hem een job aanbiedt op zijn ranch buiten het reservaat.

Matho is dan weer een twaalfjarige die zichzelf constant in de problemen werkt: nu eens

bezondigt hij zich aan diefstal, dan weer gaat het om drugs – en dat laatste is iets waar ook zijn vader zeer druk mee bezig is.

Wanneer Matho en Bill toevallig elkaars pad kruisen, blijkt dat ze ondanks hun verschillen toch heel veel met elkaar gemeen hebben…

Regisseursduo Gina Gammell en Riley Keough werkten voor hun debuutfilm nauw samen met de lokale gemeenschap, die niet alleen meeschreef aan het scenario, maar  Continue reading “WAR PONY (Gina Gammell & Riley Keough)” »

L’ULTIMA NOTTE DI AMORE (Andrea di Stefano)

Geplaatst op door

Ultima_Notte_di_Amore

Franco Amore is een Milanese flik die na 35 dienstjaren aan de vooravond van zijn pensioen staat.

In zijn lange carrière heeft de goedzakkige Amore nog nooit zijn dienstwapen hoeven te gebruiken, en heeft hij zich altijd netjes aan de regels gehouden.
Maar wat hij nog niet beseft is dat uitgerekend zijn allerlaatste dienstnacht de langste en moeilijkste van zijn leven zal worden…

Met de uitmuntenlultima_notte_di_amore_de thriller/policier ‘L’ULTIMA NOTTE DI AMORE’ bewijst acteur-schrijver-regisseur Andrea di Stefano zijn liefde voor (en zijn kennis van) de in de seventies ook bij ons zo populaire Italiaanse giallo-genrefilms.

De geweldige Piefrancesco Favino is na zijn glansrollen in films als ‘Nostalgia’ en ‘Il Traditore’ ook hier – alweer – excellent als de agent die alles waar hij zijn hele leven voor gewerkt heeft op één nacht dreigt te verliezen: zijn vrouw Viviana, zijn collega Dino, zijn job, zijn trots, zijn leven…

Bovendien wordt Milaan geweldig in beeld gebracht door het adembenemende
Continue reading “L’ULTIMA NOTTE DI AMORE (Andrea di Stefano)” »

HISTORIAS PARA NO CONTAR (Cesc Gay)

Geplaatst op door

Historias_Para_No_Contar_Poster

Soms is het – zoals u ongetwijfeld ook zelf ooit al weleens ondervonden hebt – beter eens even uw bek te houden, en een verhaal niét te vertellen, hoezeer dat verhaal ook op uw tong ligt branden om verteld te worden.

Moet je bijvoorbeeld altijd eerlijk zijn, en aan je hoogzwangere vrouw vertellen dat je haar ontrouw bent geweest?

Of moeten we een wat teneergeslagen alleenstaande vriend tegen zijn zin pushen om op jacht te gaan naar een relatie? En moeten we, wanneer hij dan een leuke partner vindt op wie hij totaal verliefd is, hem dan meteen weer van die roze wolk halen door hem te waarschuwen voor een geheim dat ze met zich meedraagt?

pen_Cinema_2023_logoEn is het wel slim om aan je nietsvermoedende partner die niets gevraagd heeft te vertellen dat er écht helemaal niets gebeurd is met, euh, niemand – ook al is er écht niks gebeurd, met niemand, en al zeker niet met die lekkere, sexy buurman die je weleens bij het uitlaten van de hond tegenkomt?

In ‘HISTORIAS PARA NO CONTAR’ heeft de Spaanse regsieur Cesc Gay vijf van dat soort beter niet vertelde verhalen verzameld.
Allemaal spelen ze zich af in Barcelona, waardoor de sfeer van Woody Allens Europese grootstadskomedies nooit veraf is. Bovendien is het genieten van Gays zwierige regie, én Continue reading “HISTORIAS PARA NO CONTAR (Cesc Gay)” »

PORTRAIT OF A DISAPPEARING WOMAN (Nelson Polfliet)

Geplaatst op door

Portrait_Disappearing_Woman


Tijdens OPEN CINEMA 2023 besteden we uiteraard ook graag aandacht aan jong Belgisch filmtalent.
Zoals bijvoorbeeld Brusselaar Nelson Polfliet, die met ‘PORTRAIT OF A DISAPPEARING WOMAN’ één van de leukste en meest frisse kortfilms van de afgelopen jaren maakte.

Het verhaal draait rond Sabine, een 59-jarige vrouw die genoeg heeft van haar leven als visverkoopster in haar dorpswinkel.
Ze besluit te ontsnappen naar het onbekende: met de schoolbus van het dorp komt ze in het Museum voor Schone Kunsten in Gent terecht, waar de audiogids haar op compleet andere paden leidt…

Portrait_Disappearing_Woman_2pen_Cinema_2023_logoDe uitstekende rol van Sabine is Marijke Pinoy op het lijf geschreven.
Naast haar ziet u o.a. Gunter Lamoot, Ilse De Koe, Tomas Pevenage en Lotte Diependaele.

‘PORTRAIT OF A DISAPPEARING WOMAN’ werd op het Kortfilmfestival bekroond met  Continue reading “PORTRAIT OF A DISAPPEARING WOMAN (Nelson Polfliet)” »

SICK OF MYSELF (Kristoffer Borgli)

Geplaatst op door

Sick-of-Myself-poster

Signe is een millennial die zichzelf vastgereden heeft in een onprettige, lege en competitieve relatie met de zelfingenomen would be-kunstenaar Thomas.
De meeste fun beleven ze nog wanneer ze samen voor de kick een fles peperdure wijn uit een restaurant stelen, of wanneer ze exclusieve designermeubelen gaan jatten.

Hun toxische relatie betert er niet op wanneer Thomas opeens doorbreekt en totaal onverwacht in het middelpunt van de hippe kunst-incrowd komt te staan: niet alleen zwijgt hij tegenover de pers over haar inbreng in zijn werk, hij verzwijgt zelfs dat ze een relatie hebben, én negeert haar compleet wanneer ze op feestjes in het gezelschap van anderen zijn.

Als nieuwe ster aan het kunstfirmament eist Thomas ongegeneerd alle aandacht voor zichzelf op, terwijl zij – met haar banale job in een koffiebar – steeds verder vervaagt tot een vage vlek op de achtergrond.

Tot Signe per toeval getuige wordt van een bloedig incident, en ontdekt ze dat ze dankzij een dramatisch, vreselijk verhaal óók de aandacht van de buitenwereld naar zich toe kan zuigen.

Dat zet haar aan het denken: wat als ze nou eens één of andere gruwelijke, obscure aandoening zou simuleren?

Als hulpmiddel gebruikt ze een obscuur medicament van een schimmige, louche website, dat als bijwerking een afgrijselijke huidaandoening veroorzaakt. En of haar plannetje werkt: haar verwoeste gezichtshuid is meteen goed voor de hoofdprijs in de aandachtsbingo…

‘SICK OF MYSELF’ is een inktzwarte, bijtende over the top-satire die onze door sociale media geregeerde wereld genadeloos fileert: dit is een komedie die nog een flink eind doorgaat waar ‘Triangle of Sadness’ stopte, en die de titel van ‘The Worst Person in the World’ (overigens van dezelfde producers als deze ‘Sick of Myself) helemaal Continue reading “SICK OF MYSELF (Kristoffer Borgli)” »

FAEDRE & MØDRE (Paprika Steen)

Geplaatst op door

 

Ideaal om zFaedre_Modre_posterowel het nieuwe schooljaar als het nieuwe Filmhuisseizoen mee te openen: het bij vlagen zéér grappige ‘FAEDRE & MØDRE’, alweer een uitstekende nieuwe Deense komedie in de geest van ‘FESTEN’ en ‘DRUNK’.

Alles draait rond Piv en Ulrik, de net iets té bezorgde ouders van de jonge Hannah.
Omdat ze alleen het beste voor hun dochter willen, schrijven ze Hannah tegen haar zin al voor het vierde jaar op rij op een andere school in: de hippe, groene en woke eliteschool van directeur Adrian, de droom van elke geëngageerde ouder (‘Ze hebben hier veel kunstvakken, Hannah! Zie het als… een kans.’)

Directeur Adrian kan niet garanderen dat Hannah tot zijn school toegelaten wordt, want behalve met de capaciteiten van het kind zelf moet hij (uiteraard) ook rekening houden met de diversiteits- en inclusiviteitsquota, én met de inzet van de ouders.
Maar hey: als die ouders zich volop voor het oudercomité willen engageren, ja, dan is dàt al zeker een pluspunt…

In dat oudercomité blijkt meteen dat Piv en Ulrik lang niet de enige vaders en moeders zijn die maar al te graag in de bovenste schuif van de directeur proberen te liggen: de ouderclub blijkt één grote krabbenmand vol genadeloze, passief-agressieve vaders en

moeders die hun concurrenten desnoods onder de (op groene stroom rijdende) bus zouden duwen om toch maar bovenaan te kunnen staan in de pikorde van de school.

Welkom in de wereld anno 2023, waarin iedereen zich hipper wil voordoen dan de andere, inclusiever, méér woke, méér milieubewust, méér open minded, méér toffe themafeestjes organiserend, en méér koekjes bakkend voor ‘de kids’ –  koekjes die uiteraard méér bio-zeewier bevatten en glutenvrijer zijn dan die van de andere ouders.

Niet dat de aloude foute alfamannetjes in die nieuwe wereld van de aardbol verdwenen zijn, wel integendeel: ééntje heeft zich nu vermomd als de pseudo-progressieve schooldirecteur, die zich de kunst der manipulatie tot in de perfectie eigen heeft gemaakt.
En anderen hebben zichzelf gewoon omgeturnd tot groene alfamannetjes, van die types die bij voorkeur voor dag en dauw in blote bast enorme houtblokken staan te kappen, om Continue reading “FAEDRE & MØDRE (Paprika Steen)” »

THE QUIET GIRL (Colm Bairéad)

Geplaatst op door

The_Quiet_Girl_poster

Ierland, 1981.

Cáit is een stil en introvert meisje dat opgroeit in een dysfunctioneel gezin. Veel affectie van haar ouders krijgt ze niet, en ook op school wordt ze gepest.

Wanneer haar moeder zwanger raakt, stuurt haar norse vader haar voor de zomer naar een pleeggezin op het platteland, bij Sean en Eihblin: een kinderloos koppel van middelbare leeftijd dat Cáit vol liefde, warmte en genegenheid opvangt – allemaal gevoelens die haar volkomen vreemd waren.
Heel langzaam bloeit het gesloten meisje stapje voor stapje open…

Voor zijn debuutfilm – een kleine en ingetogen maar wonderlijk mooie prent – vond de Ierse regisseur Colm Bairéad inspiratie in een kortverhaal van Claire Keegan.

Dat verhaal over een meisje op zoek naar haar eigen plek in de wereld raakt duidelijk een universele snaar, want de film groeide uit tot één van dé verrassingshits van het afgelopen jaar, ontving wereldwijd unisono zéér lovende recensies en sleepte (als eerste film in het Gaelic) zelfs een nominatie voor de Oscar voor Beste Continue reading “THE QUIET GIRL (Colm Bairéad)” »