Zaterdag 5/3/1977: ATTICA

De eerste filmvertoning onder de naam “Filmhuis Mechelen” vond plaats op 21 januari 1977, maar daarvan konden we helaas geen aankondiging of titel meer terugvinden.

De eerste folder die we nog hebben is die van ATTICA van Cinda Firestone op 5 maart 1977.
Op vrijdag 25 maart 1977 vertoonden we ‘KAFR-KASEM’ van Borhane Alaouié, over het bloedbad in het gelijknamige Palestijnse dorpje in 1956.

1977:03:1_EersteVertoning

CINEMA CORONA #118: ALL THAT HEAVEN ALLOWS (Douglas Sirk)

All_That_Heaven_Allows

Deze film was maar tijdelijk beschikbaar, en is niet meer te bekijken.
Maar er zijn nog tal van andere films te zien in onze CINEMA CORONA.

—-
Leg uw zakdoek alvast klaar, want vandaag hebben we misschien wel de beste film van de Meester van het Melodrama voor u klaarstaan: ‘ALL THAT HEAVEN ALLOWS’ van Douglas Sirk.

Alles draait rond Cary Scott, een weduwe van bijna-middelbare leeftijd met twee bijna-volwassen kinderen: haar hele sociale leven speelt zich af in een klein stadje in New England, in een kleine groep van vrienden van de country club. Financieel komt Cary niks tekort, maar echt gelukkig maakt het verveelde, vastgeroeste weduwenleventje haar niet.

De enige met wie ze echt kan praten is tuinman Ron Kirby, die enkele keren per jaar de bomen rond haar huis komt snoeien. Al snel ontstaat een hechte vriendschap tussen Cary en de galante, intelligente en vrijdenkende Ron, een vriendschap die al even snel omslaat in liefde.

Maar aangezien Ron een heel stuk jonger is dan Cary en niet bepaald tot de elitaire, conservatieve country club-incrowd behoort, is hun relatie al snel een mikpunt voor opmerkingen en geroddel.
En ook de kinderen zijn niet opgezet dat hun moeder een relatie aangaat met een veel jongere man…

‘ALL THAT HEAVEN ALLOWS’ werd in de fifties (zoals alle Sirk-films) gepromoot als een ‘vrouwenfilm': een tranentrekker waar de iets oudere dames op zondagmiddag konden naar gaan kijken, om daarna in de plaatselijke patisserie een pateeke te gaan eten.

Sirk-films werden in de pers dan ook steevast neergesabeld als sentimentele brol, daarbij vlotjes voorbijgaand aan de unieke filmische kwaliteiten van de man, én aan de kritiek op de heersende burgermoraal die Sirk onder het melodrama-laagje verstopte.

Ondertussen hebben zowel deze film als Sirk zelf gelukkig wél hun welverdiende plaats in het filmpantheon gekregen: de regie is uitmuntend, de fotografie (van grootmeester Russel Metty) fenomenaal, het Technicolor-kleurenspel onovertroffen en de casting van het duo Jane Wyman-Rock Hudson als het oudere vrouw/jongere man-koppel perfect.

Zowel Todd Haynes (in zijn ‘Far From Heaven’), Fassbinder (‘Angst Essen Seele Auf’) als François Ozon (‘8 Femmes’) maakten er geen geheim dat ze leentjebuur speelden bij Sirk, terwijl ook John Waters op zijn volstrekt unieke manier een -nouja- hommage aan de meester bracht in zijn ‘Polyester’.

 
Bekijk hier wat regisseurs Allison Anders over de film (en de trailer) te vertellen heeft:

CINEMA CORONA #59: LE FEU FOLLET (Louis Malle)

le_feu_follet

UPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet meer te zien. Maar er zijn nog meer dan 150 andere topfilms te bekijken in onze CINEMA CORONA.

——-
Zin in een absoluut meesterwerk van misschien wel de grootste Franse cineast van na WO2?

Hierzie: ‘LE FEU FOLLET’ van de zeer grote Louis Malle.

In die film speelt Maurice Ronet op indrukwekkende wijze de rol van Alain, een knappe en intelligente maar in een diepe depressie verzeilde man.

Zijn huwelijk met Dorothy bestaat alleen nog op papier: zij zit in New York, hij in een inrichting in Parijs, waar hij van zijn alcoholverslaving probeert af te raken.

Een buitenechtelijk relatie met Lydia – een vriendin van Dorothy – zorgt niet voor een nieuwe vonk in zijn leven. Sterker nog: niks zorgt nog voor een vonk in zijn leven, ook al verklaart zijn behandelende arts hem ‘genezen’.
Het plan om er een eind aan te maken rijpt in zijn hoofd, maar eerst zoekt hij in de stad nog al zijn oude vrienden op…

‘Le Feu Follet’ is een zware maar ijzersterke prent over de ultieme existentiële vragen, het soort vragen waar in de meeste films met een zeer grote boog omheen gefietst wordt: de stiltes zeggen hier vaak meer dan de dialogen, de blikken meer dan de woorden.

Kortom: als u gewoon op zoek bent naar het betere entertainment, dan is dit niks voor u, en verwijzen we u graag door naar filmisch lekkers als ‘THE SCARECROW’ van Buster Keaton, ‘HEAVEN CAN WAIT’ van Lubitsch of ‘CONSENT’ van Jason Reitman

Maar als u een film wil zien die u bij uw nekvel grijpt en die u nooit meer vergeet: dan deze.

Jeanne Moreau speelt een kleine maar belangrijke bijrol, en de muziek van Erik Satie is perfect gekozen.

Bekijk hier een interview met hoofdrolspeler Maurice Ronet over de film:

 

CINEMA CORONA #50: Art & Film: GUEST OF CINDY SHERMAN (Paul H-O & Tom Donahue)

guest_of_cindy_shermanUPDATE: deze film is niet meer beschikbaar, maar u kunt nog tal van andere gratis kunstdocu’s bekijken in onze Art & Film-reeks in virtuele samenwerking met Academie Mechelen.
—-

‘GUEST OF CINDY SHERMAN’ is een heerlijke, grappige documentaire van Tom Donahue en Paul H-O.

Die Paul H-O maakte in de nineties (samen met zijn partner in crime Walter Robinson) ‘Gallery Beat’, een grappige en oneerbiedige New Yorkse no budget-kunstshow waarmee hij op de lokale televisie gebakken lucht producerende kunsthandelaars, blasé artiesten en kunstsnobs door de mangel haalde.

Het programma kon volgens Robinson nog het best omschreven kan worden als ‘Beavis & Butthead go to the art world‘: ze crashten met hun camera élke opening in New York (of toch diegene waar ze naar binnen mochten), filmden daar met hun technisch gestuntel vaak meer galerieplafonds dan kunstwerken, en stelden er bij voorkeur uiterst domme vragen aan Belangrijke Mensen (‘Euh. Wat had je voor ontbijt vanmorgen?’), en uiterst belangrijke vragen aan domme mensen.
En o ja: ze gaven uiteraard ook ongezouten hun mening over de werken van de talloze zelfverklaarde opvolgers van Picasso die in de New Yorkse kunstwereld rondlopen.

Niet elke pompeuze macho-artiest kon lachen met die oneerbiedige oordelen over hun Geniale Oeuvre (de scène met Julian Schnabel!), maar rijzende ster Cindy Sherman bleek een stiekeme fan van het programma: de notoir mediaschuwe Sherman – die zo goed als onbereikbaar was voor de ‘echte’ kunstpers – praatte tot eenieders verbazing wél honderduit met ‘reporter’ Paul H-O van het knullig-amateuristische programma.

Sterker nog: Paul H-O krijgt haar toestemming een soort videodagboek maken over het totstandkomen van haar volgende serie foto’s – iets waar geen enkele ‘ernstige’ kunstjournalist ooit in geslaagd was.
En alsof dat nog niet genoeg was, bloeide er algauw iets moois tussen de no nonsense-artieste en de schelmachtige reporter.

Maar waar hun relatie de eerste jaren een sprookje leek, kreeg ze voor Paul H-O (en zijn ego) een erg duistere kant op het moment dat Sherman tot een absolute wereldster uitgroeide: op de uiterst selecte miljonairsfeestjes, gala’s en jetvluchten waar Sherman nu opeens welkom is om in het gezelschap van Elton John en Madonna te smoezelen met Wall Street-bankiers, miljardairs en de nouveau riches van de techno bubble zijn ze de aanwezigheid van een volstrekt onbekende nobody als H-O liever kwijt dan rijk.

En dat wordt hem op diverse wijzen duidelijk gemaakt. Subtiele en minder subtiele….

‘Guest of Cindy Sherman’ schetst niet alleen een uniek privébeeld van de artieste Cindy Sherman (die overigens heerlijk down to earth blijkt), maar geeft ook een vernietigend inkijkje achter de schermen van de bikkelharde New Yorkse kunstwereld, en van de zo mogelijk nog meer meedogenloze ons-kent-ons-mentaliteit van de superrijken en de jet-set incrowd.
Aanrader!

CINEMA CORONA #26: GALLOPING MIND (Wim Vandekeybus)

Quarantainedag 26!galloping

Vijf jaar geleden vertoonden we in het Filmhuis ‘GALLOPING MIND’, het speelfilmdebuut van choreograaf Wim Vandekeybus.

Deze unieke film wordt tijdens de lockdown voor korte tijd gratis online gezet door producent Savage Film, dus brengen wij hem zeer graag nog eens onder uw aandacht. En omdat de film nog altijd even goed is, doen we dat gewoon met dezelfde promotekst als die we vijf jaar geleden gebruikten:

‘Galloping Mind’ is een prachtig in beeld gezet verhaal geworden, over een tweeling die bij de geboorte uit elkaar wordt gehaald. Het meisje groeit op in een welstellende familie, de jongen belandt in een bende dakloze straatkinderen – de ‘paardenjongens’.

Maar hoe verschillend ze ook opgevoed worden, de familiebanden blijken toch niet zomaar af te schudden…

In de hoofdrollen ziet u Natali Broods, Ultima Vez-danser Jerry Killick, Orsi Toth en vele prachtige paarden. En als de straatkinderen u authentiek overkomen: ze zijn gecast in Hongaarse weeshuizen en opvangcentra.

De soundtrack bij dit vibrerende, intense debuut is geschreven door Mauro & Marc Ribot.

Wees snel (want de film blijft slechts drie weken online), enjoy, en blijf in uw kot!

CINEMA CORONA #12: STOP MAKING SENSE (Jonathan Demme)

Stop_Making_SenseUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet meer online te zien.

——-

Quarantainedag hoeveel?
Door de hele dag binnen te zitten zijn de verschillen tussen de dagen misschien een beetje wazig geworden, maar hé: het is (op het moment dat we dit postten) wel degelijk vrijdag!

Een vaststelling die drie vragen oproept:
1) Wat is er beter om het weekend in te gaan dan een goede film of een stevige lap muziek?
2) Welke groep maakte de afgelopen 40 jaar betere, meer avontuurlijke muziek dan Talking Heads?
3) Door wie is de kracht van de Talking Heads-muziek ooit beter en origineler in beeld gebracht dan door Jonathan Demme in zijn ‘Stop Making Sense’, voor zover wij weten toch wel dé ultieme concertfilm?

De enige correcte antwoorden op bovenstaande quizvragen:
1) Niks!
2) Geen enkele!
3) Door niemand!

Kortom: ‘Stop Making Sense’ is een geweldig concert en een briljant opgebouwde film in één, en dus ideaal om het weekend in te zetten, zélfs (of vooral) in quarantainetijden.

Tussen haakjes: het camerawerk is van de grote Jordan Cronenweth, die ook ‘Blade Runner’ filmde.

We want more?
Hierzie: méér gratis onlineparels vindt u in onze CINEMA CORONA!

Maar regisseur Alan Arkush legt uit waarom u toch éérst naar ‘STOP MAKING SENSE’ moet kijken: