Met ‘Inclusief’ maakte de jonge Vlaamse cineaste Ellen Vermeulen een prachtige én hyperactuele documentaire over inclusief onderwijs (onderwijs waarbij kinderen met één of andere beperking les volgen in het “gewone” onderwijs).
Vermeulen neemt over het uiterst gevoelige onderwerp geen standpunt in, maar volgt gewoon enkele van die kinderen met een beperking in hun dagelijkse doen en laten op school: Sami, Irakli, Rosie, Jef en Nathan krijgen zo een stem in het debat dat meestal over hun hoofden heen wordt gevoerd.
‘Inclusief’ werd gedraaid op 16mm zwart-wit, wat deze subtiele, gevoelige documentaire een volstrekt unieke sfeer geeft.
De toon daarentegen is gelukkig dan weer niét zwart-wit, maar uitermate genuanceerd: van de (talrijke) moeilijkheden om dat inclusief onderwijs in praktijk te brengen wordt niet weggekeken, maar de evenzeer vaak prachtige resultaten tonen aan dat die Continue reading “INCLUSIEF (Ellen Vermeulen)” »
Voor zijn Amerikaans debuut koos Felix Van Groeningen (‘The Broken Circle Breakdown’) voor een verfilming van de vader/zoon-autobiografie van rockjournalist David Sheff en zijn tienerzoon Nic.
David (prima rol van Steve Carrell) is een uitermate liefhebbende en bezorgde vader, die een goede band met zijn zoon Nic heeft.
Nic is een intelligente, mooie en talentvolle jongen, wiens toekomst er schitterend uitziet, tot hij in contact komt met drugs.
Drugs die hij wel héél lekker blijkt te vinden: binnen de kortste keren is Nic hopeloos verslaafd.
Zijn verslaving blijkt uiteindelijk zelfs veel steviger dan de hechte band met zijn vader, want alles wat de alsmaar meer wanhopig wordende David probeert om zijn zoon van
het spul af te krijgen, loopt op niets uit: praten, brullen, steunen, kwaad worden, een ontwenningskliniek…
‘Beautiful Boy’ is de pakkende kroniek van een vader die door de rauwe werkelijkheid gedwongen zijn zoon moet loslaten, helemaal gedragen door de glansrol van supertalent Timothée Chalamet (die nu al topfavoriet is voor de Oscars).
Het stenen tijdperk: de aarde wordt nog bevolkt door wollige mammoeten, dinosaurussen en allerlei andere rare prehistorische beesten, waartussen ook hier en daar holbewoners rondlopen.
Eén van die holbewoners is Dug, wiens vreedzaam in de vallei levende stam bedreigd wordt door de machtige Lord Nooth.
Samen met zijn zwijn Hognob slaagt de dappere Dug erin de holbewoners te verenigen, en samen de strijd tegen hun kwelgeesten aan te gaan.
‘Early Man’ is het nieuwste stop-motion animatiemeesterwerkje van de Aardman Studios, die ons eerder al topfilms als ‘Wallace & Gromit’, ‘Chicken Run’ en ‘Shaun The Sheep’ schonken.
In 1966 maakte Barnett Newman ‘Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III’: een werk dat meteen van bij het begin heel wat emoties losmaakte bij het publiek, maar dat ook uitgroeide tot één van de belangrijkste abstracte werken uit de kunstgeschiedenis.
In 1986 wandelt een verwarde man de expositiezaal met het schilderij in het Stedelijk Museum in Amsterdam binnen, en gaat daar het monumentale werk met een stanleymes te lijf.
Maar misschien nog méér dan door deze (eerste) aanslag wordt de kunstwereld geschokt door de daaropvolgende ‘restauratie’ door DanielGoldreyer: die vond er niet beter op dan het in reepjes gesneden meesterwerk
Joan Castleman (geweldige rol van Glenn Close) heeft 40 jaar lang haar talent, dromen en ambities opgeofferd voor de literaire carrière van haar charismatische man Joe (Jonathan Pryce).
Wanneer die laatste het bericht krijgt dat hij de Nobelprijs Literatuur gewonnen heeft, lijkt dat de bekroning van hun stevige band.
Maar de aanloop naar de uitreiking in Stockholm verloopt anders dan verwacht: Joan wordt op allerlei manieren geconfronteerd met haar talloze opofferingen en levenskeuzes.
En die confrontatie blijkt moeilijker dan gedacht…
Glenn Close wordt nú al getipt voor een Oscar, en wie ‘The Wife’ ziet beseft meteen
waarom: de manier waarop ze de Joan Castleman neerzet is ronduit onvergetelijk.
Naast Close valt er evenzeer te genieten van een paar bijzonder straffe bijrollen: Christian Slater speelt op heerlijke wijze een extreem slijmerige (maar bekwame) Continue reading “THE WIFE (Björn Runge)” »
Kena en Ziki zijn twee jonge vrouwen uit heel verschillende milieus in Nairobi. Bovendien zijn hun vaders politieke tegenstrevers in de plaatselijke verkiezingscampagne.
Die verschillen kunnen echter niet verhinderen dat bij een toevallige ontmoeting een coup de foudre toeslaat.
Alleen is er in het oerconservatieve Kenia geen manier waarop de twee vrouwen hun liefde kunnen uiten – zélfs niet in het gezelschap van hun beste vrienden of familie.
Of beter gezegd: vooral niet in het gezelschap van hun beste vrienden of familie…
Het voor Kenia zeer rebelse thema, de zinderende soundtrack, de kleurrijke fotografie, de vlotte montage, de twee hoofdrolspeelsters: alles aan deze film swingt en knettert.
Regisseuse Wanuri Kahiu doopte die opwindende, frivole, vrolijke, jonge en zelfbewuste stijl Afrobubblegum, en dat is wat ons betreft een vlag die de lading van ‘Rafiki’ perfect dekt.
Na zijn prachtige ‘Ida’ betonneert de Poolse regisseur Pawel Pawlikowski definitief zijn internationale status met een gloednieuwe film die zo mogelijk nóg mooier en aangrijpender is dan zijn voorganger: ‘Cold War’, een adembenemend liefdesdrama dat geïnspireerd is door (en opgedragen aan) zijn eigen ouders.
Het over vier landen en meer dan vijftien jaar uitwaaierende verhaal begint op het Poolse platteland waar ‘klankentappers’ Wiktor en Irena op zoek zijn naar unieke stemmen die oude volksliedjes kunnen vertolken in hun folklorespektakel..
Op een dag daagt tijdens hun audities Zula op: een adembenemend mooie jonge
zangeres die beweert een Pools dorpsmeisje te zijn – maar die een liedje zingt dat uit een Russische film komt, zo hebben Wiktor en Irena meteen door.
Ondanks haar leugens valt Wiktor meteen als een blok voor zowel de zangeres als het Continue reading “COLD WAR (Pawel Pawlikowski)” »
Lang, héél lang voor er van Donald Trump sprake was, effende in Italië al een andere macho-praatjesmaker het pad voor populisten allerhande: Silvio Berlusconi.
De Milanese gladjanus, vrouwengek, mediatycoon en louche zakenman (met maffieuze connecties) won in 1994 de verkiezingen met zijn Forza Italia, en zou daarna jarenlang de Italiaanse politiek blijven beheersen, tot in 2013 een veroordeling voor massale belastingfraude hem – eindelijk – de das omdeed.
dat hij een film over Berlusconi wou maken, en werd daarop prompt door de man zelf op een lunch uitgenodigd: of hij misschien diens echte villa als decor wou gebruiken?
Het is dat soort bijna krankzinnige bravoure en lef dat het hoofdpersonage van ‘Loro’ typeert: Paolo Sorrentino’s bloedbroeder/fetisjacteur Toni Servillo zet Berlusconi niet neer als een hufterige bully à la Trump, maar eerder als een charmante charlatan voor Continue reading “LORO (Paolo Sorrentino)” »
In het kader van het festival Mechelen Hiphopstad presenteren we een avond met twee hiphopdocumentaires over enkele zéér Sterke Vrouwen.
Line-up:
Vertoning 18u30: SONITA + THUG LIFE
Vertoning 20u30: SILVANA
18u30: SONITA De jonge Afghaanse Sonita Alizadeh is voor haar familie als kindbruid 9.000 dollar waard. Zelf droomt ze – op de vlucht in een opvangtehuis in Teheran, Iran – van een carrière als rapster, wat niet zo simpel is in een land waar vrouwen niet mogen zingen.
Haar enige fans zijn dan ook de andere meisjes van het opvangtehuis, tot de Iraanse filmmaker Rokhsareh Ghaemmaghami een clipje maakt voor haar ‘Brides For Sale’, een nummer waarin ze haar woede en frustratie over gedwongen huwelijken uit.
Nadat het op YouTube is gepost, gaat het meteen viraal, en krijgt ze een aanbieding uit en een visum voor de Verenigde Staten, het land van haar voorbeelden Eminem, Rihanna en Michel Jackson.
‘Sonita’ is een ijzersterk portret van een uiterst moedige, getalenteerde jonge rapster en haar levensweg vol tegenslagen én successen.
Regie: Rokhsareh Ghaem Maghami Iran 2016, 90 min.
Plus de Mechelse kortfilm ‘THUG LIFE’ van Robbin Rooze!
20u30: SILVANA Silvana – dochter van een Litouwse moeder en een Syrische vader – arriveert op jonge leeftijd in Zweden.
In 2014 schiet de altijd uitgesproken, zelfbewuste, feministische en lesbische vrouw als een komeet naar de top van de Zweedse hiphopscène wanneer haar nummer ‘Imam’ van niks op één in de charts binnenkomt.
Wanneer ze een relatie begint met popster Beatrice Eli, wordt ze opeens ook nog eens een Bekende Zweedse en een rolmodel voor de homogemeenschap.
‘Silvana’ is een uiterst knappe documentaire over de achterkant van het succes, over seksuele verwarring, over identiteit én over de druk van het in de spotlights staan.
Regie: Mika Gustafson, Olivia Kastebring & Christina Tsiobanelis Zweden 2018, 90 min.
De statistieken kennen we allemaal: duizenden Afrikanen proberen jaarlijks in gammele bootjes de riskante oversteek naar Fort Europa te maken.
In ‘La Pirogue’ geeft de Senegalese regisseur Moussa Touré een menselijk gezicht aan die statistieken.
Het verhaal begint aan de kust van Senegal: de zee is er compleet overbevist, en een andere bron van inkomsten is er niet – tenzij dan het geld dat van familieleden in Europa komt.
Voor visser Baye Laye is de rekening dan ook snel gemaakt: hoewel hij de gevaren kent, gaat hij akkoord om met zijn bootje een dertigtal kandidaat-vluchtelingen naar Spanje te varen.
Het gezelschap van dertig mannen en één vrouw is samengebracht door de alleen maar op geld beluste ronselaar Lansana: samen
moeten ze zeven dagen op het veel te kleine bootje zien te overleven.