Het stenen tijdperk: de aarde wordt nog bevolkt door wollige mammoeten, dinosaurussen en allerlei andere rare prehistorische beesten, waartussen ook hier en daar holbewoners rondlopen.
Eén van die holbewoners is Dug, wiens vreedzaam in de vallei levende stam bedreigd wordt door de machtige Lord Nooth.
Samen met zijn zwijn Hognob slaagt de dappere Dug erin de holbewoners te verenigen, en samen de strijd tegen hun kwelgeesten aan te gaan.
‘Early Man’ is het nieuwste stop-motion animatiemeesterwerkje van de Aardman Studios, die ons eerder al topfilms als ‘Wallace & Gromit’, ‘Chicken Run’ en ‘Shaun The Sheep’ schonken.
In 1966 maakte Barnett Newman ‘Who’s Afraid of Red, Yellow and Blue III’: een werk dat meteen van bij het begin heel wat emoties losmaakte bij het publiek, maar dat ook uitgroeide tot één van de belangrijkste abstracte werken uit de kunstgeschiedenis.
In 1986 wandelt een verwarde man de expositiezaal met het schilderij in het Stedelijk Museum in Amsterdam binnen, en gaat daar het monumentale werk met een stanleymes te lijf.
Maar misschien nog méér dan door deze (eerste) aanslag wordt de kunstwereld geschokt door de daaropvolgende ‘restauratie’ door DanielGoldreyer: die vond er niet beter op dan het in reepjes gesneden meesterwerk
Joan Castleman (geweldige rol van Glenn Close) heeft 40 jaar lang haar talent, dromen en ambities opgeofferd voor de literaire carrière van haar charismatische man Joe (Jonathan Pryce).
Wanneer die laatste het bericht krijgt dat hij de Nobelprijs Literatuur gewonnen heeft, lijkt dat de bekroning van hun stevige band.
Maar de aanloop naar de uitreiking in Stockholm verloopt anders dan verwacht: Joan wordt op allerlei manieren geconfronteerd met haar talloze opofferingen en levenskeuzes.
En die confrontatie blijkt moeilijker dan gedacht…
Glenn Close wordt nú al getipt voor een Oscar, en wie ‘The Wife’ ziet beseft meteen
waarom: de manier waarop ze de Joan Castleman neerzet is ronduit onvergetelijk.
Naast Close valt er evenzeer te genieten van een paar bijzonder straffe bijrollen: Christian Slater speelt op heerlijke wijze een extreem slijmerige (maar bekwame) Continue reading “THE WIFE (Björn Runge)” »
Kena en Ziki zijn twee jonge vrouwen uit heel verschillende milieus in Nairobi. Bovendien zijn hun vaders politieke tegenstrevers in de plaatselijke verkiezingscampagne.
Die verschillen kunnen echter niet verhinderen dat bij een toevallige ontmoeting een coup de foudre toeslaat.
Alleen is er in het oerconservatieve Kenia geen manier waarop de twee vrouwen hun liefde kunnen uiten – zélfs niet in het gezelschap van hun beste vrienden of familie.
Of beter gezegd: vooral niet in het gezelschap van hun beste vrienden of familie…
Het voor Kenia zeer rebelse thema, de zinderende soundtrack, de kleurrijke fotografie, de vlotte montage, de twee hoofdrolspeelsters: alles aan deze film swingt en knettert.
Regisseuse Wanuri Kahiu doopte die opwindende, frivole, vrolijke, jonge en zelfbewuste stijl Afrobubblegum, en dat is wat ons betreft een vlag die de lading van ‘Rafiki’ perfect dekt.
Na zijn prachtige ‘Ida’ betonneert de Poolse regisseur Pawel Pawlikowski definitief zijn internationale status met een gloednieuwe film die zo mogelijk nóg mooier en aangrijpender is dan zijn voorganger: ‘Cold War’, een adembenemend liefdesdrama dat geïnspireerd is door (en opgedragen aan) zijn eigen ouders.
Het over vier landen en meer dan vijftien jaar uitwaaierende verhaal begint op het Poolse platteland waar ‘klankentappers’ Wiktor en Irena op zoek zijn naar unieke stemmen die oude volksliedjes kunnen vertolken in hun folklorespektakel..
Op een dag daagt tijdens hun audities Zula op: een adembenemend mooie jonge
zangeres die beweert een Pools dorpsmeisje te zijn – maar die een liedje zingt dat uit een Russische film komt, zo hebben Wiktor en Irena meteen door.
Ondanks haar leugens valt Wiktor meteen als een blok voor zowel de zangeres als het Continue reading “COLD WAR (Pawel Pawlikowski)” »
Lang, héél lang voor er van Donald Trump sprake was, effende in Italië al een andere macho-praatjesmaker het pad voor populisten allerhande: Silvio Berlusconi.
De Milanese gladjanus, vrouwengek, mediatycoon en louche zakenman (met maffieuze connecties) won in 1994 de verkiezingen met zijn Forza Italia, en zou daarna jarenlang de Italiaanse politiek blijven beheersen, tot in 2013 een veroordeling voor massale belastingfraude hem – eindelijk – de das omdeed.
dat hij een film over Berlusconi wou maken, en werd daarop prompt door de man zelf op een lunch uitgenodigd: of hij misschien diens echte villa als decor wou gebruiken?
Het is dat soort bijna krankzinnige bravoure en lef dat het hoofdpersonage van ‘Loro’ typeert: Paolo Sorrentino’s bloedbroeder/fetisjacteur Toni Servillo zet Berlusconi niet neer als een hufterige bully à la Trump, maar eerder als een charmante charlatan voor Continue reading “LORO (Paolo Sorrentino)” »
In het kader van het festival Mechelen Hiphopstad presenteren we een avond met twee hiphopdocumentaires over enkele zéér Sterke Vrouwen.
Line-up:
Vertoning 18u30: SONITA + THUG LIFE
Vertoning 20u30: SILVANA
18u30: SONITA De jonge Afghaanse Sonita Alizadeh is voor haar familie als kindbruid 9.000 dollar waard. Zelf droomt ze – op de vlucht in een opvangtehuis in Teheran, Iran – van een carrière als rapster, wat niet zo simpel is in een land waar vrouwen niet mogen zingen.
Haar enige fans zijn dan ook de andere meisjes van het opvangtehuis, tot de Iraanse filmmaker Rokhsareh Ghaemmaghami een clipje maakt voor haar ‘Brides For Sale’, een nummer waarin ze haar woede en frustratie over gedwongen huwelijken uit.
Nadat het op YouTube is gepost, gaat het meteen viraal, en krijgt ze een aanbieding uit en een visum voor de Verenigde Staten, het land van haar voorbeelden Eminem, Rihanna en Michel Jackson.
‘Sonita’ is een ijzersterk portret van een uiterst moedige, getalenteerde jonge rapster en haar levensweg vol tegenslagen én successen.
Regie: Rokhsareh Ghaem Maghami Iran 2016, 90 min.
Plus de Mechelse kortfilm ‘THUG LIFE’ van Robbin Rooze!
20u30: SILVANA Silvana – dochter van een Litouwse moeder en een Syrische vader – arriveert op jonge leeftijd in Zweden.
In 2014 schiet de altijd uitgesproken, zelfbewuste, feministische en lesbische vrouw als een komeet naar de top van de Zweedse hiphopscène wanneer haar nummer ‘Imam’ van niks op één in de charts binnenkomt.
Wanneer ze een relatie begint met popster Beatrice Eli, wordt ze opeens ook nog eens een Bekende Zweedse en een rolmodel voor de homogemeenschap.
‘Silvana’ is een uiterst knappe documentaire over de achterkant van het succes, over seksuele verwarring, over identiteit én over de druk van het in de spotlights staan.
Regie: Mika Gustafson, Olivia Kastebring & Christina Tsiobanelis Zweden 2018, 90 min.
De statistieken kennen we allemaal: duizenden Afrikanen proberen jaarlijks in gammele bootjes de riskante oversteek naar Fort Europa te maken.
In ‘La Pirogue’ geeft de Senegalese regisseur Moussa Touré een menselijk gezicht aan die statistieken.
Het verhaal begint aan de kust van Senegal: de zee is er compleet overbevist, en een andere bron van inkomsten is er niet – tenzij dan het geld dat van familieleden in Europa komt.
Voor visser Baye Laye is de rekening dan ook snel gemaakt: hoewel hij de gevaren kent, gaat hij akkoord om met zijn bootje een dertigtal kandidaat-vluchtelingen naar Spanje te varen.
Het gezelschap van dertig mannen en één vrouw is samengebracht door de alleen maar op geld beluste ronselaar Lansana: samen
moeten ze zeven dagen op het veel te kleine bootje zien te overleven.
Dé comeback van het jaar is voor SpikeLee, die met het afwisselend nu eens hilarische, dan weer woedende ‘Blackkklansman’ zijn beste film in jaren maakte (die volkomen terecht bekroond werd met de Grand Prix van het Festival in Cannes).
Alles draait rond het onwaarschijnlijke maar merkwaardig genoeg waargebeurde verhaal van Ron Stallworth, een zwarte agent die er in de jaren ’70 in slaagde te infiltreren in de Ku Klux Klan, de beruchte racistische, antisemtische en homohatende pinnenmutsen uit het zuiden van de Verenigde Staten.
Stallworth – overigens de eerste zwarte politieman in Colorado – begon zijn actie door zich aan de telefoon voor te doen als een Bange Blanke Man die uitermate bezorgd is
over al die ‘zwarte verkrachters’.
Aansluitend op ‘Exit Through The Gift Shop’ tonen we u ‘Shadowman’, een fascinerende documentaire over de man die in de seventies en eighties zowel met zijn werk, zijn stijl en zijn guerilla-tactieken de weg plaveide voor Banksy en een hele generatie street artists.
Na in verschillende steden aan de eastcoast furore te hebben gemaakt met zijn chalkoutlines van moordscènes, belandt de Canadees Richard Hambleton in 1978 in New York.
Daar wordt het favoriete werkterrein van deze van oorsprong klassiek geschoolde artiest al gauw het (toen nog) uiterst gore en gevaarlijke Lower Manhattan, waar hij op muren en gevels mysterieuze, intrigerende en dreigende schaduwen tekent: Shadowman is geboren.
Tot een doorbraak in de internationale kunstwereld komt het echter niet: terwijl jongere collega’s KeithHaring en Michel Basquiat met veel égards binnengehaald worden als The Next Big Thing, verzeilt pionier Shadowman compleet in de anonimiteit.
Het stenen tijdperk: de aarde wordt nog bevolkt door wollige mammoeten, dinosaurussen en allerlei andere rare prehistorische beesten, waartussen ook hier en daar holbewoners rondlopen.
‘Early Man’ is het nieuwste stop-motion animatiemeesterwerkje van de Aardman Studios, die ons eerder al topfilms als ‘Wallace & Gromit’, ‘Chicken Run’ en ‘Shaun The Sheep’ schonken.
te ‘herstellen’ door er met een roller een paar fikse lagen goedkope verf overheen te smeren, waardoor het originele werk 
