Lang, héél lang voor er van Donald Trump sprake was, effende in Italië al een andere macho-praatjesmaker het pad voor populisten allerhande: Silvio Berlusconi.

De Milanese gladjanus, vrouwengek, mediatycoon en louche zakenman (met maffieuze connecties) won in 1994 de verkiezingen met zijn Forza Italia, en zou daarna jarenlang de Italiaanse politiek blijven beheersen, tot in 2013 een veroordeling voor massale belastingfraude hem – eindelijk – de das omdeed.

Regisseur Paolo Sorrentino (‘La Grande Bellezza’, ‘Il Divo’…) gaf jaren geleden al aan

dat hij een film over Berlusconi wou maken, en werd daarop prompt door de man zelf op een lunch uitgenodigd: of hij misschien diens echte villa als decor wou gebruiken?

Het is dat soort bijna krankzinnige bravoure en lef dat het hoofdpersonage van ‘Loro’ typeert: Paolo Sorrentino’s bloedbroeder/fetisjacteur Toni Servillo zet Berlusconi niet neer als een hufterige bully à la Trump, maar eerder als een charmante charlatan voor Continue reading “LORO (Paolo Sorrentino)” »