Speciaal voor de allerjongste filmfans en hun (groot)ouders selecteerden de mensen van REKKER de leukste, beste en meest originele kortfilms uit de editie 2025 van het ANIMA Festival, het meest vermaarde animatiefilmfestval van de Lage Landen.
Alle films zijn woordloos, en het kortfilmformat zorgt voor voldoende variatie voor de kleinsten.
Anora is een jonge New Yorkse die de eindjes aan elkaar knoopt door in een stripclub op te treden, en er af en toe als nevenjob nog wat sekswerk bij te nemen.
Op een dag duikt in de club ene Vanya op, een verwend Russisch oligarchenzoontje dat met de poen van papa feestend door het leven trekt.
Vanya is bereid Anora een pak geld te betalen om een week zijn hitsige vriendin te spelen. Of wacht: waarom meteen niet verder gaan, en naar Las Vegas trekken om daar te trouwen?
Voor Vanya is het allemaal één grote grap, maar Vanya ruikt haar kans op een beter leven…
Alleen is dat buiten de familie van Vanya gerekend: wanneer het nieuws over de impulsieve trouwerij van hun zoontje Rusland bereikt, slaan daar alle alarmsignalen op rood: Vanya’s ouders trekken – in het gezelschap van enkele uiterst schimmige figuren om het vuile werk op te knappen – naar Amerika om hun zoon stevig tot de orde te roepen en (vooral) het huwelijk zo snel mogelijk nietig te laten verklaren.
Regisseur Sean Baker (‘The Florida Project’) switcht in ‘ANORA’ moeiteloos tussen een
screwball comedy en liefdesdrama, en gooit tussendoor ook nog wat thrillerelementen in de mix, zonder dat het geforceerd overkomt.
Dé ontdekking van de film is echter hoofdrolspeelster Mikey Madison, die met haar bruisende vertolking van Anora de film niet alleen met een ton energie en lust for life injecteerde, maar die zichzelf vanuit het niets meteen tot een ware filmster katapulteerde, hoog op het lijstje van alle casting agents en topregisseurs in Hollywood.
Deze wervelende, zeer amusante en tegelijk bijzonder ontnuchterende hedendaagse Continue reading “ANORA (Sean Baker)” »
Adembenemend mooi, extreem poëtisch maar evengoed soms intriest en hard: ‘LET’S GET LOST’ van Bruce Weber is een documentaire die u gezien moét hebben.
In deze magistrale, klassieke en zopas in piekfijn 4K gerestaureerde docu volgen we het turbulente bestaan van Chet Baker: gezegend met zowel een engelenstem als met een uitzonderlijk talent voor de trompet groeide hij in de fifties uit tot een ware ster.
Het was de periode dat jazz hoogdagen beleefde: namen als Miles Davis, John Coltrane, Dave Brubeck, Thelonious Monk en Chet Baker waren helden voor het hippe gedeelte van de jeugd.
Helaas zou een aantal van hen meteen in alle vallen trappen waarin ook de rock-‘n-rollers na hen zouden trappen: drank, drugs, foute managers en een schier eindeloos spoor van gebroken relaties.
Baker – ‘Elvis, James Dean en Jack Kerouac in één persoon,’ zo beschreef Jim Hoberman hem ooit treffend – bleek één van die jazzsterren die snel op het foute pad zou belanden: drugs- en drankverbruik en de daaruit volgende problemen (na een schimmige
misgelopen drugsdeal werd een tand uit z’n mond geklopt, waardoor hij geen trompet meer kon spelen…) zorgden ervoor dat hij in de Verenigde Staten snel uit the picture verdween.
In Europa kwam hij nog wel aan de bak in het circuit van de kleine jazzclubs, maar muziek was op dat moment allang niet meer de eerste reden waarom hij Amsterdam als uitvalsbasis had gekozen: die stad was vooral makkelijk om aan heroïne te komen, én men was er tolerant tegenover de gebruikers…
Baker belandt in de marge van de muziek, en dreigde zelfs totaal in de vergetelheid te belanden, tot in de jaren ’80 een nieuwe generatie hem herontdekt: met dank aan fan Elvis Costello, die Baker vroeg een trompetsolo te spelen op zijn ‘Shipbuilding’ – het Continue reading “CHET BAKER – LET’S GET LOST (4K restored)(Bruce Weber)” »
De levenslustige, ambitieuze Pat en de realistische Angie zijn al jaren een gelukkig, welgesteld lesbisch koppel dat samenwoont in Pats flat in Hong Kong.
Wanneer Pat onverwacht overlijdt, krijgt Angie aanvankelijk troost van Pats familie, die hun relatie altijd gerespecteerd heeft.
Maar omdat er nooit een testament is opgemaakt, ontstaat er toch wrevel over de erfenis: officieel is Angie geen familie, en dus heeft ze juridisch geen poot om op te staan tegenover de almaar minder vriendelijk wordende familie. Zo dreigt niet alleen haar grote liefde haar ontnomen te worden, maar ook alles wat ze samen opgebouwd hebben.
Als ze niet volkomen van de familie afhankelijk wil worden en haar waardigheid wil behouden moet ze als jonge zestiger haar leven een volstrekt nieuwe richting uitsturen: die van de zelfredzaamheid…
‘ALL SHALL BE WELL’ is een prachtig, subtiel en ontroerend familieportret over liefde, verlies en veerkracht.
Net omdat regisseur Ray Yeung alles zo genuanceerd verfilmt, komt de hardheid van de realiteit extra hard binnen, en voelt de tederheid van de liefde extra mooi. Het resultaat is een uiterst pakkend verhaal, dat op het Festival van Berlijn bekroond werd met de Teddy Continue reading “ALL SHALL BE WELL (Ray Yeung)” »
In het afgelegen Zeeland groeien de jonge tieners Koen, Daan, Sven en Jeanine op met grote dromen.
Alle vier werken ze mee op de boerderij van hun ouders.
De seizoenen trekken voorbij, gewassen worden gezaaid en geoogst, dieren worden geboren en geslacht. De cycli van zaaien en oogsten bepalen hun kijk op de wereld.
Elk op hun eigen manier dromen ze ervan om het boerderijleven verder te zetten; een diepgewortelde droom die nooit betwijfeld wordt.
Maar beetje bij beetje begint hun kijk breder en complexer te worden en langzaamaan worden ze nieuwsgieriger naar wat er voorbij de akkers ligt. Ieder van hen moet nu leren
omgaan met een hun eigen veranderende wereldbeeld, alsook met de invloeden van buitenaf.
Een toekomst als boer is nog steeds de droom, maar mist de vanzelfsprekendheid van weleer. Het voortbestaan van het familiebedrijf hangt af van deze nieuwe generatie.
Maar hoe zit het met hun eigen dromen en verlangens in deze cruciale fase in hun leven?
‘CERES’ is een prachtige, poëtische docu van Janet van den Brand – tegenwoordig in Mechelen wonend – over het tienerleven op het platteland, en over opgroeien in isolement. De geweldige fotografie brengt het Zeeuwse landschap in al zijn pracht in beeld.
We combineren deze vertoning met haar gloednieuwe (en in Mechelen gedraaide) kortfilm, ‘F IS FOR…’, opnieuw een film over tieners, hun leven en hun dromen: tweemaal filmisch Continue reading “CERES (Janet van den Brand)” »
De mens doet het al zolang hij op deze aarde rondloopt: naar de maan kijken.
Onze metgezel in het universum wordt dan ook vanalles toebedeeld: de maan is de bron van liefde, maar evengoed van de dood of geboortes.
De maan laat ons dromen, is verantwoordelijk voor geluk én ongeluk, de oorzaak van waanzin, lust, overstromingen en getijden.
Ze is de nachtelijke gids, voor mensen en voor palingen. De maan fascineert astronomen én astrologen, wetenschappers en kwakzalvers.
Nu eens is ze ‘blue’, dan weer vurig rood of maagdelijk wit.
De maan laat weerwolven tot leven komen, vormt de basis voor mythes, inspireert muzikanten tot odes en dichters tot poëzie.
Met een mengeling van maanscènes uit klassieke films, found footage-materiaal uit filmarchieven en eigen maanopnames van de vijf continenten puzzelde de Ierse regisseur Tadhg O’Sullivan zijn betoverende, fascinerende en adembenemend mooie ‘TO THE MOON’ samen, een film die de afgelopen jaren een ware triomftocht beleefde op festivals over de hele wereld, en die alom met (★★★★)- en (★★★★★)-recensies overladen werd.
En die we nu nu, naar aanleiding van het poëziefestival MAANDRANG, in exclusieve Belgische première naar het Filmhuis halen.
De film is opgebouwd als een maancyclus, en gelardeerd met fragmenten wonderlijke maanpoëzie, -literatuur en -muziek.
En uiteraard organiseren we deze premièrevertoning op de enig mogelijke dag voor deze Continue reading “TO THE MOON (Tadhg O’Sullivan)” »
Van 14 december tot 2 maart loopt in de Kunsthal Mechelen de expo ‘THE LAST PLACE THEY THOUGHT OF’.
Deze door Sorana Munsya gecureerde expo brengt het werk samen van elf zwarte vrouwelijke kunstenaars.
Aan de expo is ook een filmluik verbonden, gecureerd door het collectief BLACK ARCHIVE, dat bestaat uit Maxime Jean-Baptiste, Eden Tinto Collins, Sofia Dati en Stéphane Gérard.
Verspreid over drie zaterdagen zal het BLACK ARCHIVE-programma te zien zijn in het Filmhuis.
Op ZATERDAG 15 FEBRUARI vertonen we om 19u00:
YOKO OSHA: VOLUME II
‘YOKO OSHA: VOLUME II’ is het tweede hoofdstuk van een trilogie waaraan de Belgisch-Cubaanse artieste Lázara Rosell Albear 14 jaar geleden begon.
De film is een gelaagd, intimistisch en subjectief zelfportret over haar terugkeer naar de wereld van de Santeria van de Regla de Osha op Cuba.
Deze vroeger door de regering verboden cultus heeft de jongste 20 jaar meer en meer Continue reading “Art & Film: THE LAST PLACE THEY THOUGHT OF – BLACK ARCHIVE” »
Tot voor de release van ‘KNEECAP’ klonk de combinatie ‘Ierse rap’ ons ongeveer als de combinatie ‘Hollandse haute cuisine’ in de oren: iets dat vast wel zal bestaan, maar waarvan we niet meteen een concreet voorbeeld kunnen geven.
Maar nu is er dus die heerlijk anarchistische biopic over Kneecap, een raptrio uit Belfast dat in de gelijknamige film gewoon zichzelf speelt (en dat fantastisch doet).
Alles begint in 2019, wanneer de verveelde muziekleraar JJ per toeval in contact komt met de Noor-Ierse vrienden Naoise en Liam Óg.
Ze rappen in hun moedertaal, en die taal is niét het Engels, maar het Iers.
Rappen in het Iers: een idee dat op het eerste zicht behoorlijk kansloos klinkt, maar tot ieders verbazing breken ze al snel door. Sterker nog: ze groeien opeens uit tot het
boegbeeld van de strijd om de stilaan verdwijnende Ierse taal te redden.
Voor de plaatselijke politici is het anarchistisch gedrag van de populaire groep meteen een doorn in het oog: ze zetten dan ook alles in het werk om hen de mond te snoeren. Maar zoals dat dan gaat, maakt dat de band alleen maar meer populair…
Ook voor wie niks van rap kent is ‘KNEECAP’ een absolute aanrader: het wilde, uiterst grappige en bruisende Noord-Ierse kwajongensverhaal doet meer dan eens denken aan ‘Trainspotting’, en groeide dan ook uit tot een absolute publieksfavoriet op diverse Continue reading “KNEECAP (Rich Peppiat)” »
In november 2021 staan 26 kunstschatten van het koninkrijk Dahomey op het punt Parijs te verlaten, om terug te keren naar hun land van herkomst: het huidige Benin.
Samen met duizenden andere artefacten werden ze in 1892 door Franse koloniale troepen geplunderd.
Maar hoe moet je je verhouden ten opzichte van de schatten van je voorouders, in een land dat tijdens de afwezigheid van die schatten helemaal veranderd is? Het debat woedt onder de studenten van Benin…
Met een originele mix van docu en fictie, geeft Mati Diop (bekend van ‘Atlantique’) het
woord aan een jonge generatie, en laat hen (en de kijker) reflecteren over dekolonisering en restitutie.
Poëzie, politiek en esthetiek gaan hand in hand in deze verrassende kijk op een actueel Continue reading “DAHOMEY (Mati Diop)” »
In zijn nieuwste film schetst Nabil Ayouch het portret van Touda, een vrouw met de droom om sheikha te zijn, een vrouw die zingt over liefde, emancipatie en verzet.
Ooit werden de Marokkaanse sheikha‘s bewonderd en vereerd door het publiek, maar die tijden zijn allang vervlogen: er wordt nu op deze traditionele zangeressen neergekeken, en het is strijden om te overleven. En dat geldt zeker voor Touda, die avond na avond moet optreden in de lokale bars van haar dorpje.
Ze droomt dan ook van een carrière in Casablanca, waar ze hoopt op een betere
toekomst voor haarzelf en haar zoon.
‘EVERYBODY LOVES TOUDA’ is een film die volledig gedragen wordt door de wervelende performance en het onmiskenbare charisma van hoofdrolspeelster Nisrin Erradi: elke keer als zij de Aita-muziek begint te zingen, begint de hele film te zinderen.
Los van de prachtige muziek vertelt de film tegelijkertijd het nog altijd bijzonder