ONLY GOD FORGIVES (Nicolas Winding Refn)

Geplaatst op door

Na hun meesterstukje ‘Drive’  was het maar zeer de vraag of het duo Ryan Gosling-Nicolas Winding Refn dat niveau ooit nog eens zou kunnen herhalen, laat staan overtreffen.

Met het onbehaaglijke maar magistrale ‘Only God Forgives’ geven ze nu – één film later – al het meteen het antwoord op die vraag: you bet, suckers!

Gosling speelt Julian, een kerel die samen met zijn broer Billy in Bangkok een boksclub uitbaat, die alleen maar een dekmantel is voor de drugshandel die ze opgezet hebben.
Wanneer Billy genadeloos afgeslacht wordt, strijkt hun ijzingwekkende moeder in Thailand neer, en draagt ze Julian op de dood van zijn broer even genadeloos te wreken.

‘Only God Forgives’ is een brok verontrustende en huiveringwekkende neo-noir, net zoals ‘Drive’ indrukwekkend in beeld gezet door Winding Refn, en voorzien van een Lynchiaanse, bevreeemdende soundtrack.

En dan zwijgen we nog over de acteurs: Ryan Gosling zegt meer met één blik dan Continue reading “ONLY GOD FORGIVES (Nicolas Winding Refn)” »

L’ECUME DES JOURS (Michel Gondry)

Geplaatst op door

‘L’Ecume des Jours’ van Boris Vian werd algemeen beschouwd als een meesterlijke, zij het compleet onverfilmbare roman, maar zie: de Franse boy wonder Michel Gondry (van ‘Eternal Sunshine of the Spotless Mind’) heeft toch een poging ondernomen om er een film van te maken, en is wonderlijk genoeg met onderscheiding geslaagd!

Het surrealistische liefdesverhaal draait rond de romanticus Colin, drager van zelfdenkende schoenen en uitvinder van allerhande nuttigs, zoals bijvoorbeeld de pianococktail, een cocktailshakende piano.

De liefde van zijn leven is de mooie Chloé – die helaas het slachtoffer dreigt te worden van een dodelijke ziekte. Maar daar legt Colin zich niet zomaar bij neer: Chloé moet en zal een behandeling krijgen.

Michel Gondry maakte met ‘L’Ecume des Jours’ een wonderlijke prent: licht en komisch beginnen,  vervolgens donker en apocalyptisch opbouwen, en ondertussen altijd poëtisch, inventief en liefdevol blijven.

De hoofdrollen worden bovendien schitterend ingevuld door het duo Romain Duris (‘Populaire’) en Audrey ‘Amélie Poulain’ Tautou, die er een heerlijke, emotionele en Continue reading “L’ECUME DES JOURS (Michel Gondry)” »

THANK GOD IT’S FRIDAY (Jan Beddegenoodts)

Geplaatst op door

Elke vrijdag organiseren de inwoners van het Palestijnse dorp Nabih Saleh een protestmars, die steevast met rubberkogels en traangas uit elkaar wordt gedreven.

De reden voor het protest? De waterbron van het dorp, die in 2009 ingenomen werd door de Israelische kolonie Halamisch.

Bijna een jaar lang pendelde documentairemaker Jan Beddegenoodts tussen de Israelische nederzetting en het Palestijnse dorp, en al die tijd filmde hij samen met cameraman Niel Iwens het conflict.

Het resultaat is ‘Thank God It’s Friday’, een film die – door te focussen op de plaatselijke

kinderen – een schrijnend beeld geeft van hoe het is om op te groeien temidden van (quasi dagelijks) geweld en intimidatie.

Hoe extreem gevoelig het thema ligt bleek toen de trailer na een anonieme klacht uit Israel van YouTube gehaald werd – u kunt ‘m nu bekijken op Vimeo.

De soundtrack werd gecomponeerd door Brent Vanneste (Steak Number Eight), Nathan Daems en Johannes Verschaeve (The Van Jets)

‘Thank God It’s Friday’ werd bekroond op het Internationaal Festival voor de Continue reading “THANK GOD IT’S FRIDAY (Jan Beddegenoodts)” »

LIKE SOMEONE IN LOVE (Abbas Kiarostami)

Geplaatst op door

Het is écht waar – erewoord! – puur toeval, maar na ‘Jeune & Jolie’ draait ook ‘Like Someone In Love’ om een callgirl, zij het dit keer eentje uit Tokio: Akiko prostitueert zichzelf af en toe om zo haar universitaire studies te betalen.

Op een dag krijgt ze een nieuwe klant: de oude professor Takashi, een romanticus die tot haar verbazing niét meteen in bed wil duiken, maar éérst samen wil eten.

Wanneer ook Noriaki opduikt – haar zelfverklaarde vriendje, die niet van haar escortactiviteiten op de hoogte is – is het spel van leugens en verwarring compleet, en ziet de professor zich genoodzaakt zich voor te doen als de opa van Akiko.

‘Like Someone In Love’ is (na ‘Copie Conforme’) nog maar de tweede film die Abbas Kiarostami buiten Iran draaide.
En net als zijn voorganger is het visueel én inhoudelijk een heerlijk spel rond écht en vals, rond authentiek en copie, met Tokio (de stad van verwante films als ‘Lost In Translation’  Continue reading “LIKE SOMEONE IN LOVE (Abbas Kiarostami)” »

3/11/2013: APICULA ENIGMA

Geplaatst op door

 

In samenwerking met Contour vertoont het Filmhuis zes zondagen lang de kortfilm ‘Apicula Enigma’ van de Franse kunstenares Marine Hugonnier, speciaal geproduceerd voor de Contour-biënnale 2013.

Apicula Enigma (vertaald: Het raadsel van de bij) werd gefilmd in een Oostenrijkse regio die ‘Carnica-land’ genoemd wordt, naar de Apis Millifera Carnica (ofwel de carnica-honingbij).

Regisseuse Marine Hugonnier speelt in deze korte film met de genrekenmerken van de natuurdocumentaire.

De rode draad is de metafoor van de bijenkorf als camera obscura: een gesloten doos

waarin door een klein gaatje licht valt, en die zo op de wand een projectie van de
buitenwereld creëert. De bijenkorf wordt getoond als een zwarte doos waarvan de inhoud Continue reading “3/11/2013: APICULA ENIGMA” »

JEUNE & JOLIE (François Ozon)

Geplaatst op door

‘Jeune & Jolie’: valt er een betere titel te bedenken voor een filmisch portret van een meisje van zeventien?

We think not, en als die film dan ook nog eens gemaakt is door Filmhuisfavoriet François Ozon, worden we helemaal preventief enthousiast.

Isabelle (gespeeld door de wonderlijke Marine Vacth) is een tiener die – zonder dat haar ouders, familie of vrienden van iets weten – na haar schooluren een beetje bijklust: niet in een winkel of café, maar als callgirl…
Drie- tot vijfhonderd euro rekent ze voor een beurt, en de kick van de hele situatie krijgt ze er gratis bovenop.

Ozon schetst in ‘Jeune & Jolie’ op sardonische en tegelijk gracieuze en poëtische wijze een portret van de ondoorgrondelijke tienerziel – van een tiener die door haar gedrag
Continue reading “JEUNE & JOLIE (François Ozon)” »

KINSHASA KIDS (Marc-Henri Wajnberg)

Geplaatst op door

Ergens tussen documentaire en speelfilm in: daar situeert zich het schitterende ‘Kinshasa Kids’ van Marc-Henri Wajnberg, de regiseur van wie we lang geleden al de heerlijke jazzprent ‘Just Friends’ vertoonden.

Het verhaal van ‘Kinshasa Kids’ volgt geen traditionele plot, maar is een trip doorheen de broeierige Congolese hoofdstad, in het voetspoor van acht kleine verschoppelingen die samen een bandje willen oprichten: school is er toch niet, er moet brood op de plank komen, en bovendien moet je toch iéts met die enorme joie de vivre?

Wajnberg kijkt in zijn film niet weg van de misère en corruptie in Kinshasa – wel integendeel – maar toch raak je als kijker onherroepelijk meegezogen in de schijnbaar Continue reading “KINSHASA KIDS (Marc-Henri Wajnberg)” »

THE PERKS OF BEING A WALLFLOWER (Stephen Chbosky)

Geplaatst op door

Pittsburgh, begin jaren ’90: Charlie is vijftien en begint met tegenzin aan zijn eerste jaar in de Mill Grove High School.

Hij voelt zich een complete buitenstaander, en dus is het wel handig dat hij al snel een kliekje kan vormen met collega-outsiders zoals Patrick, diens stiefzusje Sam en de Boeddhistische punkette Mary-Elizabeth.

Welcome to the Island of Misfit Toys, waar eenzaamheid, frustratie en ander tienerleed welig tiert!

‘The Perks of Being a Wallflower’ is gebaseerd op de semi-autobiografische bestseller van Stephen Chbosky, die zijn eigen boek op prima wijze verfilmde. In de hoofdrollen ziet u Logan Lerman (als Charlie), de fantastische Ezra Miller (als Patrick) en een
ge-wel-di-ge Emma Watson als Sam – op wie Charlie natuurlijk meteen hopeloos Continue reading “THE PERKS OF BEING A WALLFLOWER (Stephen Chbosky)” »

HANNAH ARENDT (Margarethe von Trotta)

Geplaatst op door

De Duitse regisseuse Margarethe von Trotta heeft altijd al een voorkeur gehad voor films rond sterke vrouwen: eerder draaide ze al uitstekende biografische films rond Rosa Luxemburg en Hildegard von Bingen, en dit keer brengt ze het verhaal van de beroemde Duitse filosofe Hannah Arendt tot leven.

Arendt woonde in de jaren ’60 het proces van Adolf Eichmann bij – één van de breinen achter de holocaust – en schreef daar beklijvende stukken over in The New Yorker: haar stelling dat Eichmann geen monster was, maar een vervelende, saaie, banale bureaucraat die niet in staat was zélf te denken maakte haar niet bepaald populair in Joodse kringen.

Daar liet Arendt zich echter niet door afschrikken, want de rede ging bij haar altijd boven emotie, en het zoeken naar de waarheid moest compromisloos en objectief gebeuren.

Hannah Arendt wordt uitmuntend vertolkt door Barbara Sukowa, de grand dame der
Duitse actrices én al jarenlang de muze van von Trotta.
De film is bovendien slim verweven met archiefbeelden van de echte Adolf Eichmann, die Continue reading “HANNAH ARENDT (Margarethe von Trotta)” »