Dr. DIRK DE WACHTER presenteert: SUR L’ADAMANT

sur_l_adamantDr. Dirk De Wachter vertelde het onlangs nog in ‘Alleen Elvis Blijft Bestaan’: het schitterende ‘SUR L’ADAMANT’ is één van zijn absoluut favoriete documentaires van de laatste jaren.

Hij komt dan ook graag in het Filmhuis langs om de film in of uit te leiden (al naargelang u voor de vroege of late vertoning kiest).

Die ‘L’Adamant’ uit de titel is overigens een boot die rustig op de Seine in Parijs dobbert.

Niet zomaar een boot, maar een uniek drijvend dagverblijf, dat mensen opvangt die aan allerlei psychische stoornissen lijden.

Dirk_De_Wachter_c_Kristof Ghyselinck

(c) Kristof Ghyselinck

De therapie aan boord is vooral gebaseerd op het maken van kunst, op artistieke expressie en op het musiceren. Op die manier tracht het personeel een tegengewicht te bieden aan de ontmenselijking van de psychiatrie.

Documentairemaker Nicolas Philibert maakte eerder al indruk met het prachtige ‘Etre et Avoir’ (over een piepklein schooltje op het Franse platteland), maar ‘Sur l’Adamant’ is zo mogelijk nog beter: een humaan, diepmenselijk portret dat ons kennis laat maken met patiënten en hun verzorgers die dag na dag op begeesterende wijze de strijd aangaan met hun problemen.

De film werd dan ook bekroond met de Gouden Beer op het jongste Filmfestival van Berlijn, een unieke (maar in dit geval welverdiende) prestatie voor een documentaire.

Deze vertoning wordt dus nabesproken (vertoning 18u30) en ingeleid (vertoning 20u45) door prof. dr. Dirk De Wachter, die verbonden is aan het UPC van de KU Leuven, waar hij Het Herstelhuis aan de campus Kortenberg leidt.

Daarnaast publiceerde hij tal van veelgeprezen (en veelgelezen) boeken over zijn Continue reading “Dr. DIRK DE WACHTER presenteert: SUR L’ADAMANT” »

BEEST (Joost Laperre & Jillis Schriel)

BEEST_AFFICHE

Walter Arfeuille heeft alles van een tragische held.

Heel zijn leven lang wil hij de sterkste en de strafste zijn.

Zijn grote held is Serge Reding, de legendarische gewichtheffer die ooit 220 kilo boven zijn hoofd tilde.
Zijn grote rivaal is krachtpatser John Massis, die in Vlaanderen geboekstaafd staat als ‘De Sterkste Mens’.

Maar die titel wordt betwist door Arfeuille, die er alles aan doet om straffere toeren uit te halen dan de razend populaire Massis: treinen voorttrekken, gewichtheffen met zijn tanden, ijzeren staven plooien, niks is voor de twee rivalen te gek.

Arfeuilles obsessie drijft hem tot het uiterste, want het is nooit groot, zwaar of sensationeel genoeg. Het bezorgt hem de bijnaam ‘Het Beest’, maar brengt hem ook bijna ten onder.

De gevallen held kruipt langzaam terug recht, met een fonkeling in de ogen onthult hij zijn Continue reading “BEEST (Joost Laperre & Jillis Schriel)” »

Extra vertoning: I.M. BENITI CORNELIS (Etienne Mylemans & Paul Amand)

Beniti_Cornelis_post_premiereDe première van ‘I.M. Beniti Cornelis’ was helemaal uitverkocht, maar voor wie er niet bij kon zijn organiseren we een een extra vertoning op DINSDAG 21 NOVEMBER om 19u30!

Als bonus vertonen we in het voorprogramma (om 19u00) ook twee prijswinnende kortfilms van de Mechelse filmclub Mecina: ‘EL GUERNICA’ (Herman Bonnyns & Guido De Coninck) en ‘LEVEN NA DE OORLOG’ van René Van Vaerenbergh.

Een gratis drankje is in het ticket inbegrepen!

—-

6 jaar geleden overleed de Mechelse kunstenaar-sjamaan Beniti Cornelis (1946-2017), een man met een zeer eigen signatuur en zelfs een eigen mythologie. Zelf zei hij over zijn werk: ‘Creativiteit is voor mij het reorganiseren van door intuitie verworven materiaal’. Hij was ook een estheet van het litteken, want in zijn werk zat altijd een zekere verscheurdheid.

Met deze film willen de makers Etienne Mylemans en Paul Amand een tribuut brengen aan de kunstenaar. Het is een portret gezien door de ogen van zij die hem het best gekend hebben: familie, vrienden, verzamelaars en galeriehouders.

Zijn werk wordt vanuit verschillende perspectieven onder de loep genomen, van context voorzien en muzikaal omlijst. Beniti’s echtgenote en zijn zoon praten over de man die hun leven kleur gaf; vrienden gidsen ons door zijn denkwereld, verzamelaars verklaren hun

Continue reading “Extra vertoning: I.M. BENITI CORNELIS (Etienne Mylemans & Paul Amand)” »

THE VELVET QUEEN – LA PANTHÈRE DES NEIGES (Marie Amiguet & Vincent Munier)

Velvet Queen Poster_2023_Panthere_des_neigesHoog op het Tibetaanse plateau, tussen onontdekte en ontoegankelijke valleien ligt één van de laatste heiligdommen van de wilde wereld, waar zeldzame en onontdekte fauna leeft.

Vincent Munier, één van ‘s werelds meest gerenommeerde wildlifefotografen, trekt er op missie, en neemt in zijn zog de avonturier en romanschrijver Sylvain Tesson mee.
Wekenlang verkennen ze de onherbergzame valleien, op zoek naar unieke dieren, en dan vooral naar één van de meest zeldzame én moeilijkst te benaderen grote katten: de sneeuwpanter, la panthère des neiges.

Of ze in hun doel zullen slagen is onduidelijk en onzeker – de wilde natuur laat zich niet in een vooraf uitgeschreven script gieten – maar gaandeweg wordt voor Tesson en de kijker één zaak duidelijk: de échte schoonheid en de kracht zit hem in de zoektocht, niet in ‘de vangst’.

Tesson schreef zijn reiservaringen van die unieke trip neer in ‘La Panthère des Neiges’ (‘The Art of Patience: Seeking the Snow Leopard in Tibet’), en nu maakte Munier daar – samen met Marie Amiguet – de adembenemend mooie filmische tegenhanger van: een fabelachtige ode aan de natuurpracht van Tibet én aan de gave van het geduld.

En alsof de natuur nog niet voor een voldoende portie schoonheid in deze film zorgt, is Continue reading “THE VELVET QUEEN – LA PANTHÈRE DES NEIGES (Marie Amiguet & Vincent Munier)” »

Art & Film #01: ARGWAAN – EEN DOCUMENTAIRE OVER LUC TUYMANS (Jacques Servaes)

ARGWAAN_NL_poster

De Vlaamse kunstenaar Luc Tuymans (1958) is internationaal één van de belangrijkste Belgische schilders. Tuymans wordt gevierd als de man die de schilderkunst terug op de agenda heeft geplaatst. In de oorlogszone die de internationale kunstwereld volgens hem is, beweegt hij zich met een hardnekkige argwaan.

We zien hem terwijl hij werkt aan een grote muurschildering, in zijn atelier, aan de tekentafel en als curator. Er is bij hem een continue zoektocht naar pakkende beelden, waar die ook vandaan mogen komen.
Zijn verleden spreekt door zijn schilderijen, maar ook door filmclips die hij maakte.

Tuymans neemt geen blad voor de mond, heeft een zeer uitgesproken mening en houdt zelf graag alle touwtjes in handen, iets wat duidelijk wordt dit duidelijk wanneer hij zijn grote overzichtstentoonstelling in het Palazzo Grassi in Venetië samenstelt…

pen_Cinema_2023_logo

‘ARGWAAN’ is geregisseerd door Jacques Servaes, van wie u bij ons eerder al de heerlijke docu ‘Ik Schilder Met Schilders’ kon zien, zijn portret van Adriaan Raemdonck, de uitbater en niet aflatende bezieler van galerie De Zwarte Panter.

In deze nieuwe docu schetst Servaes een scherp beeld van de obsessies en fascinaties van Luc Tuymans. Zelden zie je een kunstenaar zo diep – en soms misschien wel Continue reading “Art & Film #01: ARGWAAN – EEN DOCUMENTAIRE OVER LUC TUYMANS (Jacques Servaes)” »

Art & Film: ALL THE BEAUTY AND THE BLOODSHED

All_The_Beauty_And_the_Bloodshed

Met ‘ALL THE BEAUTY AND THE BLOODSHED’ maakte Laura Poitras een indrukwekkend portret van leven, werk en activisme van meesterfotografe Nan Goldin (°1953).

Goldin maakte eind jaren ’70 naam door de (post)punk-, drug-, LGBT- en drag queen-subculturen in New York vast te leggen: vaak rauw werk dat ze zelf omschreef als een fotografisch dagboek, een dagboek dat de buitenwereld een inkijk gaf in wat ze ‘her tribe’ noemde, en dat haar tot in de top van de internationale kunst- en fotografiewereld bracht.

Een paar jaar geleden maakte Goldin echter bekend dat ze ook zelf met een verslaving aan het opiaat OxyContin kampte, een geneesmiddel dat ze – zoals zovele Amerikanen – na een operatie voorgeschreven had gekregen.

ACADEMIE_logo_blauw_langHet middel bleek echter extreem gevaarlijk, want extreem verslavend – in die mate zelfs dat vele miljoenen (!) Amerikanen eraan verslaafd raakten, en het in 2011 de drug was die in Amerika de meeste doden veroorzaakte. Yep, méér slachtoffers dan heroïne, crack of coke….

Eén van de producenten van deze killer blijkt de steenrijke Sackler-familie, die met hun farmabedrijf miljoenen verdienden aan de verslavingen. Met een deel van dat geld legde de familie een indrukwekkende kunstcollectie aan, en sponsorden ze – o ironie – vaak gul Continue reading “Art & Film: ALL THE BEAUTY AND THE BLOODSHED” »

Art & Film: WHITE BALLS ON WALLS (Sarah Vos)

InWhie_Balls_on_Walls 2019 bleek dat zo’n 90 procent van de kunst in het Stedelijk Museum in Amsterdam gemaakt was door witte mannen.

Dat moet anders, vindt directeur Rein Wolfs.
Maar dat is simpeler gezegd dan gedaan, zo blijkt al snel, want achter de schermen – waar het vol witte mensen loopt – roept het proces ongemakkelijke en schurende vragen op.
Mag je een schilderij nog De Prostituees’ noemen?
Wat doe je met een werk dat door de kunstenaar in 1911 ‘Negertanz’ genoemd is?
Moet je bij het beoordelen van kunst naar de huidskleur of het geslacht van de kunstenaar kijken?
En hoe ga je om met pers die dat ‘overdreven politiek correct’ noemt?

Afrika_Filmfetsival
Regisseuse Sarah Vos biedt met ‘WHITE BALLS ON WALLS’ meer dan alleen een bijzonder onthullend kijkje achter de schermen van een museum: het is een tijdsdocument dat de worsteling weergeeft die veel Nederlandse en Belgische instituten en bedrijven momenteel doormaken – zie ook de heisa rond het vervangen van schilderijen van witte mannen door multiculturele Continue reading “Art & Film: WHITE BALLS ON WALLS (Sarah Vos)” »

ECHO (Ruben Desiere)

ECHO_PosterEnkele jaren geleden ging regisseur Ruben Desiere ter voorbereiding van een fictiefilm (die zich in het Belgisch leger zou afspelen) twee weken de lessen volgen die alle nieuwe rekruten in Leopoldsburg krijgen, en mocht hij ook een bivak op het terrein volgen.

De beoogde fictiefilm raakte uiteindelijk niet gefinancierd, maar de rollenspellen en de ensceneringen die in de opleiding gebruikt werden, fascineerden Desiere zo dat hij besloot een documentaire te draaien over de basisopleiding van de rekruten in het Belgische leger: ‘ECHO’.

Verwacht echter geen opiniestuk over (noch een promofilm voor) het leger: ‘Natuurlijk heb ik vage persoonlijke ideeën over het leger,’ zegt Desiere. ‘Maar die zijn niet van dien aard dat ze interessant genoeg zijn om te delen via een film.’

Wat we in ‘ECHO’ wél samen met Desiere ontdekken is hoe jonge rekruten onder het gezag van commandant Walter Van Dyck hun opleiding krijgen: die is vooral gebaseerd op rollenspelen die hun toekomst als beroepssoldaat verbeelden, en op ensceneringen met een klank- en lichtspel tijdens het bivak.

Maar hetgeen wat aan de uiterst diverse groep jongeren moet aangeleerd worden is vaak zeer complex om op de heel korte tijd die beschikbaar over te brengen (Wat is ‘de vijand’? Wat zijn oorlogsmisdaden? Hoe ga je om met gezag?)

En bovendien is de oorlogsrealiteit voor ieder van ons vaak te abstract om ze ons écht te kunnen voorstellen: probeer maar eens de angst en de chaos van een Afghaans of Irakees slagveld te recreëren als je in een Limburgse gracht ligt, terwijl even verderop iemand de gazon rond zijn villa aan het maaien is…

Desiere observeert en documenteert uiterst nauwgezet de beoogde metamorfose, waarbij Continue reading “ECHO (Ruben Desiere)” »

HET VERHAAL VAN DE METISSEN: een avond met GEORGES & KEN KAMANAYO

AGeroges_Kaanayols opening van het AFRIKA FILMFESTIVAL MECHELEN 2023 kunnen we u – in samenwerking met de

vzw Het Paradijs – een unieke avond m et twee uitzonderlijke documentaires én twee uitzonderlijke gasten aanbieden: Georges en zoon Ken Kamanayo komen langs om hun gelauwerde documentaires ‘KAZUNMetissen_van_BelgiëGU, DE METIS’ en ‘METISSEN VAN BELGIË’ (bekroond met de Prix Europa 2022 en de Ensor voor Beste Documentaire) te presenteren.

Twee films die samen het helaas nog altijd te weinig bekende verhaal van de metissen vertellen, deKazungu_de_Metis kinderen van de verboden relaties tussen blanke vaders en zwarte moeders in het koloniale Afrika.

In ‘KAZUNGU, DE METIS’ schetst Georges Kamanayo aan de hand van zijn eigen verhaal de bredere geschiedenis van de Belgische koloniale periode in Rwanda, maar ook die van de machtsstrijd tussen Hutus en Tutsis, en van de onverdraagzaamheid.

Afrika_FilmfetsivalEén van de mikpunten van die onverdraagzaamheid waren de kinderen die voortkwamen uit de verboden relaties tussen blanke mannen en zwarte vrouwen: de metissen.
Kinderen die door blank en zwart gemeden werden.

Georges Kamanayo is één van hen. De kleine Kazungu (‘de witte’) wordt niet geaccepteerd in de zwarte gemeenschap van zijn arme moeder, en bij zijn rijke vader – een industrieel en eigenaar van tinmijnen – kon ‘de verboden vrucht’ al helemaal niet terecht.

Na een tussenstop bij een katholiek internaat in Belgisch Congo wordt hij – net zoals Continue reading “HET VERHAAL VAN DE METISSEN: een avond met GEORGES & KEN KAMANAYO” »

MI PAIS IMAGINARIO (Patricio Guzman)

Mi_Pais_ImaginarioVoor ‘MI PAÍS IMAGINARIO’ keerde regisseur Patricio Guzmán (van o.a. ‘La Cordillera de los Suenos’) terug naar Chili om er verslag te doen van de onverwachte revolutie die in oktober 2019 begon.

Voor Guzmán een bizarre ervaring, want zelf moest hij Chili 50 jaar geleden verlaten, toen het land ten prooi viel aan de dictatuur van Pinochet na de mislukte revolutie van 1973.

De aanleiding voor deze nieuwe revolutie was – zoals dat wel vaker bij revoluties het geval is – bijna banaal: de verhoging van de prijs van de metrokaartjes.

Het was voor veel Chilenen de druppel die de emmer deed overlopen: wat begint als een protest tegen deze nieuwe prijsstijging, escaleert in geen tijd tot een algemene

volksopstand tegen alles wat verkeerd loopt in het land: falende democratie, sociale onrechtvaardigheid, onbetaalbare gezondheidszorg, verkruimelend onderwijs, een breed gapende kloof tussen arm en rijk…

Bovendien dateert de grondwet nog uit de tijd van de dictatuur: miljoenen  Continue reading “MI PAIS IMAGINARIO (Patricio Guzman)” »