DOGMAN (Matteo Garrone)

Dogman

In het afgeleefde kustplaatsje Villagio Coppola baat de kleine, scharminkelige en wat naïeve Marcello een al even afgeleefd verzorgingssalon voor honden uit.

De zacht- en goedaardige Marcello probeert uit overlevingsinstinct met iedereen in het stadje op goede voet te staan, wat hem ook zeer aardig lukt.

Tot op een dag de kolossale Simoncino voor zijn deur staat, een maffieuze geweldenaar die net uit de gevangenis is vrijgelaten en die met zijn opvliegend gedrag de

hele gemeenschap terroriseert.

Omdat Marcello na zijn uren als bijverdienste weleens coke dealt, eist de aan het witte poeder verslingerde Simoncino nu dat “zijn leverancier” hem stante pede een grote hoeveelheid van zijn favoriete drug levert – op de poef, uiteraard, want betalen heeft hij Continue reading “DOGMAN (Matteo Garrone)” »

Art & Film: UN/SETTLED: kortfilms over ontheemding

In het baida-cphilip_zadorozniikader van het Un/settled-festival van nona presenteren we u 7 fascinerende kortfilms waarin het thema ontheemding – het gevoel van ontworteld-zijn, ontaard-zijn, ergens anders zijn dan wat men als thuis ervaart – een belangrijke rol speelt.

Op het programma:

house-ben_riversHOUSE
Een oud, donker huis met slechts fragmenten van wat ooit een levendige, huiselijke omgeving was. Een interieur in verval. Overal vlekken, behangpapier dan van de muren valt, vergeten meubelstukken. Stof alom op de grond, gebarsten ramen.
Voor de ogen van de kijker ontvouwt zich een proces van verlating, verval en vernieuwing.
2005-2007, 5 min.
Regie: Ben Rivers

uriel_orlow-yellow_limboYELLOW LIMBO
In 1967 komen 14 cargoschepen vast te zitten in het Suezkanaal wegens de uitbraak van de Zesdaagse Oorlog. Pas acht jaar later worden ze vrijgegeven.

‘Yellow Limbo’ verweeft oude foto’s met Super8 (gedraaid door de bemanning) en recent Continue reading “Art & Film: UN/SETTLED: kortfilms over ontheemding” »

Green Screen: ADEMLOOS (Daniel Lambo)

ademloos.20180703041753

Asbest: een product waarvan we vandaag allemaal de enorme gevaren en gruwelijke gevolgen kennen, maar dat tot niet zo héél lang geleden als een fantastisch en volkomen veilig bouwmateriaal werd gepromoot.

Het Belgisch centrum van de asbestproductie lag vlakbij Mechelen, bij Eternit in Kapelle-op-den-Bos. Het is in dat dorp dat filmmaker Daniël Lambo opgroeide: zijn vader was er (zoals zovele dorpsgenoten) arbeider en vakbondsman in de Eternitfabriek.

Wanneer in en om Kapelle de eersten van een lange rij asbestdoden beginnen te vallen,

zijn er maar weinigen die het durven op te nemen tegen de machtige multinational, die voor welvaart en werkgelegenheid in de streek zorgt. Ook Daniëls vader niet…
vaf_logo
Het zet hem aan tot zijn eigen filmische zoektocht: een onderzoek dat hem naar India leidt, en meer bepaald naar het dorp Kymore, waar een dochterbedrijf van Eternit tot recent op massale schaal asbest Continue reading “Green Screen: ADEMLOOS (Daniel Lambo)” »

3 FACES (Jafar Panahi)

l_3-faces_affiche-70x100

De Iraanse regisseur Jafar Panahi begint steeds meer op de Roadrunner te lijken, de immer minzaam lachende cartoonfiguur die zijn snode maar domme achtervolger Wile E. Coyote elke keer opnieuw te slim af is. 

Het zit zo: eigenlijk kreeg Panahi acht jaar geleden van de ayatollahs een twintigjarig reis- en filmverbod opgelegd (wegens het verspreiden van ‘anti-Iraanse propaganda’) maar toch is ‘3 Faces’ nu zijn viérde film die in die periode met veel succes tot in de buitenlandse cinema’s geraakte.

Nu eens liet hij een film in een taart (!) naar het buitenland smokkelen, dan weer nam iemand een USB-stick met zijn nieuwe werk erop mee, en vervolgens maakte hij stiekem een film met zijn dashcam (het fantastische ‘Taxi Teheran’, waar hij dan nota bene ook nog eens de Gouden Beer mee won).

In zijn nieuwe ‘3 Faces’ draait alles rond twee vrouwen: één van die vrouwen is de Iraanse steractrice Behnaz Jafari, die op een dag een verontrustend videobericht krijgt van Marziyeh, een jonge fan van haar.

Marziyeh wil naar Teheran om daar aan het Conservatorium ook actrice te worden, maar dat is een plan waar haar oerconservatieve familie en omgeving radicaal tegen zijn. Uit Continue reading “3 FACES (Jafar Panahi)” »

JE N’AIME PLUS LA MER (Idriss Gabel)

je-naime-plus-la-mer

Hoe zien je toekomstdromen eruit als je als piepjonge vluchteling uit een platgebombardeerde stad in Syrië op de Waalse boerenbuiten ergens in de Condroz bent beland, waar je ouders eindeloos lang op allerlei papieren zitten te wachten?

In Natoye, een onooglijk boerendorpje ergens tussen Namen en Ciney, zitten in een opvangcentrum van het Rode Kruis kinderen van over de hele wereld: de ene is uit Afghanistan gevlucht, anderen komen uit Syrie, Eritrea, Irak en tal van andere plaatsen waar oorlog, geweld of extreme armoede een normaal leven onmogelijk maakten.

Regisseur Idriss Gabel verbleef een jaar lang in het centrum, slaagde erin het vertrouwen van de kinderen te winnen en registreerde hun verhalen, hun verdriet, hun hoop en hun dromen.

Rode-Kruis-45
Bijna allemaal zijn ze aan de ergste gruwelen ontsnapt: sommigen van hen verloren tijdens de tocht naasten in de Middellandse Zee of bij de oversteek van de bergen, anderen ontsnapten ternauwernood aan bommen of slavernijnetwerken.
Continue reading “JE N’AIME PLUS LA MER (Idriss Gabel)” »

THE GUILTY (DEN SKYLDIGE) (Gustav Möller)

guilty1

Eén uitmuntende acteur, één telefoonset, één kamer en één briljant scenario: méér heeft de Deense regisseur Gustav Möller niet nodig om met het föcking geweldige ‘Den Skyldige’ de kijker 90 minuten lang nagelbijtend op het puntje van zijn stoel te houden.

Jakob Cedergren speelt Asger Holm, een agent die om een wat onduidelijke reden tijdelijk uit zijn functie ontheven is, en die gedurende de tijd van zijn schorsing gedegradeerd is naar de alarmcentrale.

De procedure daar is simpel: zo snel mogelijk naam, locatie en probleem van de beller proberen uit te vlooien, alles doorgeven aan de bevoegde hulpdienst en je verder vooral nergens mee bemoeien.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan: Holm is en blijft een straatflik die misdadigers wil pakken en die lak heeft aan de onnozele bureaucratische procedures van de alarmcentrale.

Wanneer hij een noodoproep krijgt van een vrouw uit een rijdende auto, merkt hij aan haar gedempte, angstig klinkende stem meteen dat er méér met haar aan de hand is.
Wàt precies is ook hem eerst niet meteen duidelijk, tot het hem begint te dagen dat ze Continue reading “THE GUILTY (DEN SKYLDIGE) (Gustav Möller)” »

FINAL PORTRAIT (Stanley Tucci)

The-final-portrait

Hoe beter ons nieuwe jaar Art & Film-vertoningen te openen dan met ‘Final Portrait’, de film die Stanley Tucci maakte over één van de grootste kunstenaars van de laatste eeuw, Alberto Giacometti.

‘Final Portrait’ is – zoals de titel al weggeeft – helemaal gebaseerd op het allerlaatste meesterwerk dat Giacometti schilderde: een portret van de Amerikaanse kunstcriticus James Lord.

Volgens Giacometti zou zijn ‘snelle schets’ van James Lord hooguit een paar uur van diens tijd in beslag nemen.’ En aangezien Lords vliegtuig de volgende dag weer naar Amerika zou vertrekken, was er eigenlijk ook niet meer tijd.

Alleen: twee weken later zat de alsmaar meer gefrustreerde Lord nog altíjd te poseren voor de knorpot Giacometti – die overigens nog stééds niet tevreden was met het resultaat, en die dus nog wat extra poseertijd eiste.

De achttien dagen die het hele proces uiteindelijk zou duren zijn door James Lord nadien Continue reading “FINAL PORTRAIT (Stanley Tucci)” »

In avant-première in het Filmhuis: WIJ (René Eller)

38405252_1326275694173018_6039827378094473216_n

Wachtebeke, vlakbij de Nederlandse grens: acht tieners – vier jongens, vier meisjes – brengen er een verzengend hete zomervakantie door in en rond hun zelfgefabriceerde clubhuis, een leegstaande caravan midden in de velden, en ver weg van alle volwassenen.

De altijd op de loer liggende verveling gaan ze te lijf door grenzen op te zoeken en die vervolgens te verleggen: wat begint met wedstrijdjes verpissen en vanop een autostradebrug al moonend automobilisten uit hun concentratie te halen, escaleert al snel.

Naar zelf pornofilmpjes maken en die online aan te bieden, bijvoorbeeld. Van waar het nog maar één extra stap is naar de prostitutie, en naar nog méér snel geld.

En als je filmpjes maakt van prostitutieklanten, kan je ook mensen chanteren – zéker als die meisjes nog tieners zijn. Handig om nóg sneller geld te verdienen, én tegelijk de hypocrisie van de volwassen wereld blootleggen.
Tot op een dag één grens te ver wordt verlegd…

De Nederlandse regisseur René Eller verfilmde met ‘WIJ’ de gelijknamige roman van Continue reading “In avant-première in het Filmhuis: WIJ (René Eller)” »

EN GUERRE (Stéphane Brizé)

enguerre

Ondanks een recordwinst, zware inleveringen van het personeel en allerlei beloftes besluit de top van Perrin Industries de oude Franse vestiging van hun auto-onderdelenfabriek in Agen toch te sluiten.
Reden: te weinig rendabel voor de aandeelhouders.

Daardoor dreigen van de ene op de andere dag 1.100 werknemers hun baan te verliezen, in een streek waar de kans op ander werk klein is.

Maar onder aanvoering van hun strijdvaardige vakbondsdélégué Laurent Amédéo komt het personeel – nadat het bekomen is van de eerste schok – in actie.

De fabriek wordt lamgelegd, de pers wordt erbij gehaald, politici worden ter hulp geroepen en met een spectaculaire mediatieke actie wordt in Parijs een onderhoud met de CEO geëist.

De stormram-tactiek van Amédéo lijkt te gaan werken, want door de media-aandacht begint zelfs het Elysée zich met de zaak te bemoeien.

Alleen: meer dan vage beloftes krijgen ze ook nu niet, en ondertussen begint de bedrijfstop zowel de arbeiders als de bedienden uit elkaar te spelen met aanlokkelijk Continue reading “EN GUERRE (Stéphane Brizé)” »

ENGEL (Koen Mortier)

Engel-1

Tijdens een vakantie in Senegal wordt Thierry, een absolute wereldtopper in het wielrennen, halsoverkop verliefd op de bloedmooie prostituee Fae.

De gevoelens zijn wederzijds, tot Thierry zich onder invloed van stimulerende middelen opeens vreemd begint te gedragen.

Wanneer Fae de volgende ochtend ontdekt dat Thierry overleden is, wordt ze ondanks haar onschuld toch gearresteerd door de lokale politie.

‘Engel’ is gebaseerd op ‘Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten’ van Dimitri Verhulst, die voor zijn verhaal inspiratie vond in de laatste levensdagen van de jonggestorven wielerkampioen Frank Vandenbroucke.

Toch is dit géén biopic over Vandenbroucke, zo benadrukt Mortier, wel een liefdesverhaal van twee mensen die allebei op hun manier in een benarde situatie zitten, maar die bij elkaar hoop en waardigheid vinden.

In combinatie met de knappe, intense vertolkingen van het centrale koppel Fatou N’Diaye-Vincent Rottiers (‘Dheepan’) en de fantastische, broeierige fotografie van Continue reading “ENGEL (Koen Mortier)” »