De Iraanse regisseur Jafar Panahi begint steeds meer op de Roadrunner te lijken, de immer minzaam lachende cartoonfiguur die zijn snode maar domme achtervolger Wile E. Coyote elke keer opnieuw te slim af is. 

Het zit zo: eigenlijk kreeg Panahi acht jaar geleden van de ayatollahs een twintigjarig reis- en filmverbod opgelegd (wegens het verspreiden van ‘anti-Iraanse propaganda’) maar toch is ‘3 Faces’ nu zijn viérde film die in die periode met veel succes tot in de buitenlandse cinema’s geraakte.

Nu eens liet hij een film in een taart (!) naar het buitenland smokkelen, dan weer nam iemand een USB-stick met zijn nieuwe werk erop mee, en vervolgens maakte hij stiekem een film met zijn dashcam (het fantastische ‘Taxi Teheran’, waar hij dan nota bene ook nog eens de Gouden Beer mee won).

In zijn nieuwe ‘3 Faces’ draait alles rond twee vrouwen: één van die vrouwen is de Iraanse steractrice Behnaz Jafari, die op een dag een verontrustend videobericht krijgt van Marziyeh, een jonge fan van haar.

Marziyeh wil naar Teheran om daar aan het Conservatorium ook actrice te worden, maar dat is een plan waar haar oerconservatieve familie en omgeving radicaal tegen zijn. Uit Continue reading “3 FACES (Jafar Panahi)” »