Tagarchief: Art & Film

CINEMA CORONA #113: Art & Film: EAMES: THE ARCHITECT & THE PAINTER

Geplaatst op door

eames
Naar maandagse gewoonte in onze CINEMA CORONA ook vandaag weer een nieuwe Art & Film, dit keer gewijd aan het baanbrekende designerkoppel Ray en Charles Eames.

In ‘EAMES: THE ARCHITECT & THE PAINTER’ volgen we de hele carrière van de twee van bij het prille begin: Charles had architectuur gestudeerd (maar studeerde nooit af), terwijl Ray als schilder opgeleid was bij de naar Amerika uitgeweken Duitse avant-gardist Hans Hofmann.

Na hun huwelijk in de vroege jaren veertig groeide Eames Office uit tot een bruisend, renaissance-achtig laboratorium voor de naoorlogse generatie: niet alleen zouden ze duizenden fifties-woonkamers van hun legendarische Eames Lounge Chairs en andere meubelen voorzien, ze ontwierpen ook radio’s en speelgoed, stelden succesvolle tentoonstellingen samen, tekenden huizen, regisseerden meer dan honderd kortfilms, experimenteerden met zonne-energie, ontwierpen het IBM-paviljoen voor de Wereldtentoonstelling en deden duizend en één andere zaken.

En dan zwijgen we nog over Eames House, de wonderlijke woning waar ze tot aan hun dood zouden verblijven, ook vandaag nog altijd één van de hoogtepunten van de moderne  architectuur.

Hoewel alle erkenning jarenlang bijna uitsluitend naar Charles ging (het feminisme vierde niet écht hoogtij in de fifties), is ondertussen allang duidelijk dat de rol die Ray speelde minstens even belangrijk was, en worden ze zelden niét meer in één adem samen vernoemd.
Iets wat Charles alleen maar toejuichte, want zoals hij zelf zei: ‘Anything I can do, Ray can do better.’

Zet u in uw gerieflijke Eames Chaise, en enjoy!

Als bonus hebben we nog twee kortfilms van Ray & Charles Eames zelf.
‘POWERS OF TEN’ uit 1977 is een baanbrekende en zeer vaak geïmiteerde/geciteerde film die vanop een picnic in een park in Chicago uitzoomt naar de uiterste grenzen van het heelal, en vervolgens helemaal inzoomt tot op de kleinst gekende quarks-deeltjes in de hand van de man op de picnic.
De muziek is van Elmer Bernstein.

‘ERATOSTHENES’ (1961) is wat ze zelf ‘een wiskundige peep show‘ noemen, met als hoofdpersonage de oude Griek die zonder computer of satelliet bijna 2300 jaar geleden toch correct de omtrek van de aarde wist te berekenen.

Zin in meer kortfilms van Ray & Charles Eames?
U vindt ze op het YouTube-kanaal van Eames Office!

Art & Film loopt ook online altijd in samenwerking met Academie Mechelen.

CINEMA CORONA #108: Art & Film: ANSELM KIEFER: REMEMBERING THE FUTURE

Geplaatst op door

Anselm_Kiefer
Zoals altijd op maandag hebben we vandaag in CINEMA CORONA een nieuwe Art & Film-documentaire voor u klaarstaan, als vanouds i.s.m. Academie Mechelen.

In de aanbieding vanavond: ‘ANSELM KIEFER: REMEMBERING THE FUTURE’, een docu van Jack Cocker over één van de beste en belangrijkste kunstenaars uit het naoorlogse Duitsland.

Die oorlog speelt overigens een cruciale rol in Kiefers werk: geboren in 1945 groeide hij letterlijk op tussen het puin en de ruïnes, en die invloed blijft tot vandaag in zijn werk zichtbaar.

Interviewer Alan Yentob mocht voor deze unieke docu (zeer uitzonderlijk) op bezoek in Kiefers ateliers/studio’s/kunstwerken in het Duitse Buchen – een gigantische oude steenbakkerij – en in het Franse Barjac, waar hij een zo mogelijk nóg groter terrein met een niet aflatende werkkracht omgevormd heeft tot een enorm levend kunstwerk, een briljante mix van land art, minimalisme en conceptuele kunst.

En dan is er nog Kiefers volgende project, in een enorme loods nabij Parijs: die is zo groot dat Kiefers assistenten er zich per fiets moeten verplaatsen.

‘Remembering The Future’ geeft een unieke inkijk in de filosofie, de werkwijze en het fascinerende universum van Kiefer. Absolute aanrader!

CINEMA CORONA #104: Art & Film: YVES KLEIN, LA REVOLUTION BLEUE

Geplaatst op door

revolution_bleueOp maandag presenteren we in onze CINEMA CORONA altijd een documentaire in onze Art & Film-serie i.s.m. Academie Mechelen.

Vandaag is dat ‘YVES KLEIN, LA REVOLUTION BLEUE’ van François Lévy-Kuentz.

Als één van de belangrijkste naoorlogse Franse kunstenaars maakte Klein niet alleen naam met zijn blauwe monochromen, maar was hij ook een pionier van de performance art en de conceptuele kunst, én maakte hij één van de beroemdste fotomontages uit de geschiedenis: ‘Saut Dans Le Vide’.

Daarnaast was hij ook een judo-meester, kenner van het Zenboeddhisme en schreef hij de ‘Symphonie Monoton-Silence': twintig minuten één noot, gevolgd door twintig minuten stilte.

Gefascineerd? Kijk dan naar ‘La Révolution Bleue’, waarin François Lévy-Kuentz het pad van deze volstrekt unieke kunstenaar ontrafelde.

(er staat een leeftijdsbeperking op de video, u moet doorklikken naar YouTube om hem te kunnen bekijken:)

Als bonus presenteren we u fascinerend beeldmateriaal van de man zelf in volle actie: het eerste gedeelte komt uit het beruchte ‘Mondo Cane’, de eerste (maar zeker niet de laatste) ‘shockumentary’ uit de destijds schandaal verwekkende ‘Mondo…’-reeks.

Met hun (voor een groot stuk in scène gezette) documentaire wilden Paolo Cavara en Gualtiero Jacopetti een overzicht bieden van alles wat er op de planeet aan shockerend, bizar, ontregelend, sensationeel, afstotend en extreem gedrag te zien is, gaande van orgieën en zatlapperijen, tot het afslachten van dieren, bizarre religieuze rituelen en… de moderne kunst van Yves Klein!
(Klein wordt in de film overigens voorgesteld als een Tsjechische kunstenaar, terwijl hij een Fransman was)

Bizarre afloop van de zaak: Klein was aanwezig op de première van de film in Cannes in 1962, en kreeg tijdens de vertoning een hartaanval. De maand nadien zouden twee andere hartaanvallen uiteindelijk zijn dood betekenen.

CINEMA CORONA #99: Art & Film: PORTRAIT OF AN ARTIST: JACKSON POLLOCK

Geplaatst op door

Jackson_PollockQuarantainedag 99!

Zoals elke maandag presenteren we u vandaag weer een Art & Film, en we doen dat zoals altijd in samenwerking met Academie Mechelen.

Vandaag een documentaire van Melvyn Bragg en Kim Evans over Jackson Pollock: voor de enen een ordinaire kliederaar, voor de anderen één van Amerika’s grootse schilders uit de 20ste eeuw.

In ‘Portrait of an Artist: Jackson Pollock’ volgen we het leven van ‘The Cowboy from Wyoming’ van bij zijn geboorte in 1912, de jongste van de vijf zonen van een arme boerenfamilie uit het onooglijke dorpje Cody.

Als kind werd zijn aandacht getrokken door de kunst van de Mexicaanse muralisten en van de Indianen. In combinatie met zijn bewondering voor Picasso, Miro en de surrealisten ontwikkelde hij langzaamaan zijn eigen ‘dripping’-stijl en techniek, die hem pas na de tweede wereldoorlog de eerste erkenning (en nog veel meer hoon) zou opleveren.

Maar met de hulp van de invloedrijke collectioneuse en mecenas Peggy Guggenheim en de aandacht voor zijn abstract-expressionistische geestesgenoten als Willem de Kooning en Barnett Newman groeide zijn naam en faam toch, zij het dat de echt brede erkenning (en de daaraan gekoppelde krankzinnige prijzenslag voor zijn werken) pas na zijn dood zou volgen.

Pollock voerde overigens ook een jarenlang gevecht met zijn alcoholverslaving en depressie. Die alcohol zou hem uiteindelijk op jonge leeftijd het leven kosten, toen hij in 1956 overleed na een stomdronken autocrash.

Behalve interviews met naasten, vrienden en zijn echtgenote Lee Krasner horen we hier ook Pollock zelf uitgebreid aan het woord, waarvoor uit radio-opnames uit de jaren ’40 geput werd.
Aanrader!

CINEMA CORONA #85: Art & Film: EDWARD HOPPER AND THE BLANK CANVAS

Geplaatst op door

Blank_Canvas_Edward_Hopper

 

Quarantainedag 85!

 

Zoals elke maandag presenteren we in CINEMA CORONA – en in virtuele samenwerking met Academie Mechelen – een Art & Film-vertoning.

Vandaag is dat ‘EDWARD HOPPER AND THE BLANK CANVAS’, een docu van Jean-Pierre Devillers over misschien wel de meest filmische van de Amerikaanse schilders, Edward Hopper.

Van Hitchcock tot ‘Blade Runner’, van ‘The Simpsons’ tot Wim Wenders en van ‘Mad Men tot Terrence Malick, allemaal lieten ze zich inspireren door Hoppers werk, gekenmerkt door zijn fascinatie voor de alledaagse wereld van pompstations, cinema’s, hotels, diners en kroegen, vaak bevolkt door eenzame personages.

Wenders komt overigens ruim aan bod in deze docu, naast andere bewonderaars en persoonlijke vrienden van Hopper, en fragmenten met de man zelf.
‘Edward Hopper and the Blank Canvas’ plaatst het unieke, nog altijd fascinerende werk van Hopper in zijn tijd, en in de sociale en culturele context van die tijd tijd: een man die in de strijd tussen abstract en realisme op zijn totale onafhankelijkheid als schilder stond.

Enjoy!

CINEMA CORONA #71: Art & Film: GILBERT & GEORGE: NO SURRENDER

Geplaatst op door

gilbert & georgeQuarantainedag 71!

Naar maandagse gewoonte in onze CINEMA CORONA vanavond weer een Art & Film-vertoning, zoals altijd in virtuele samenwerking met Academie Mechelen.

Op het programma: ‘GILBERT & GEORGE: NO SURRENDER’

Ze zien eruit als twee brave opa’s, als twee typisch Britse burgermannetjes, maar de Gilbert & George uit de titel zijn al jaren de rebellen van de Engelse kunstscene.

Onder het motto ‘Kunst voor iedereen’ (‘Art For All’) proberen ze al sinds ze – eind jaren zestig – startten de muren te slopen die de kunstwereld zorgvuldig rond zichzelf optrok.
Of zoals ze het zelf samenvatten: “We brengen ons publiek niet in de hemel, we brengen het niet in de hel. We brengen het naar de bar.”

Naar aanleiding van de grote retrospectieve van hun werk in het Londense Tate Modern maakte het BBC-programma ‘Imagine’ een intiem portret van het kunstenaarsduo dat elkaar eind jaren zestig ontmoette aan de Londense Saint Martin’s School of Art. “Het was liefde op het eerste gezicht”, zeiden ze daarover in een interview vijf jaar geleden.

Al hadden ze vroeger een andere verklaring waarom ze op school onafscheidelijk waren: het Engels van Gilbert Prousch (een Italiaan van geboorte, met een Reto-Romaans dialect als moedertaal) zou destijds zó slecht geweest zijn dat George Passmore (°1942) de enige was die hem kon begrijpen

Hun reputatie werd meteen gevestigd met hun eerste publieke performance, ‘The Singing Sculpture’ uit 1969, waarbij ze als levende standbeelden samen op een tafel stonden en de oer-Britse evergreen ‘Underneath the Arches’ zongen.

Bijna veertig jaar na hun debuut en een rijkgevulde carrière verder zocht Alan Yentob het duo op, bij hen thuis in het Londense East End.

Daar wonen ze al sinds hun studietijd samen als twee mannen, maar als één artiest.
Nu ze allang de zestig gepasseerd zijn, zijn ze zoals de meeste mannen van hun leeftijd niet meer bereid om te veranderen, al betekent dat in hun geval net dat ze jong en tegendraads blijven.

Daarnaast volgt deze boeiende docu ook de voorbereidingen en de opening van de retrospectieve in het Tate Modern, die met meer dan tweehonderd werken hun eerste belangrijke retrospectieve in 25 jaar wordt. Bovendien zijn ze na Andy Warhol de enige kunstenaars die een volledige verdieping kregen in het prestigieuze museum.

“Elk werk is een visuele liefdesbrief aan de bezoeker, aan élke bezoeker, wat ook zijn achtergrond, nationaliteit of religie is. Dat kan omdat we met universele onderwerpen werken. Dood, hoop, leven, angst, seks, geld, ras, religie: al die dingen zijn voor iedereen relevant.”

Nog twee weetjes voor de popliefhebbers: David Bowie was een fervent fan en verzamelaar van Gilbert & George-kunst.
En in 1970 zagen Florian Schneider en Ralf Hütter van Kraftwerk een expo van Gilbert & George in Frankfurt: het leverde hen het idee voor hun mannen-in-pakken-look op, én de gedachte om kunst tot bij iedereen in het alledaagse leven te brengen.

Kortom: enjoy!

GILBERT & GEORGE: NO SURRENDER
Regie: Chris Rodley
UK 2007, 50 min.

CINEMA CORONA #57: Art & Film: THE SILENCE OF ROTHKO (Marjoleine Boonstra)

Geplaatst op door

silence_of_rothko
Quarantainedag 57!

Elke maandag presenteren we u – in virtuele samenwerking met Academie Mechelen – een nieuwe Art & Film in onze CINEMA CORONA.

Vandaag gingen we voor ‘THE SILENCE OF ROTHKO’, een heel knappe documentaire waarin Marjoleine Boonstra het oeuvre van Mark Rothko probeert te doorgronden.

De mensen die ze daarvoor bij haar documentaire betrok waren niet van de minste: Rothko-biografe Annie Cohen-Solal, zoon Christopher Rothko (die uit de geschriften van zijn vader voorleest), de in Rothko gespecialiseerde restauratrice Carol Mancusi-Ungaro en curator Franz Kaiser.

Hoewel velen Rothko als een abstract schilder zien, zag hij dat zelf compleet anders: voor Rothko draaiden zijn werken om menselijke gevoelens, en gingen ze over tragedie, extase, doem en ondergang. ‘Wie bij het zien van mijn werken huilt, voelt dezelfde emotie als wanneer ik ze maakte,’ zei hij zelf.

Uiteraard ontbreekt in de film ook het onbetwiste hoogtepunt uit zijn oeuvre niet: de Rothko Chapel in Houston, een raamloze kapel waarin veertien religieus geïnspireerde, bijna transcendente werken hangen waaraan hij de laatste zes jaar van zijn leven werkte.
Het is een indrukwekkend en tot stilte dwingend artistiek testament, precies wat Rothko wou, want: ‘Silence is so accurate.’

CINEMA CORONA #43: Art & Film: ARTHUR IS FANTASTIC (Ludo Mich) + HISTORIES: ANN SALENS

Geplaatst op door

Quarantainedag 43!LudoMich_TeHurr

Vandaag snuiven we in onze CINEMA CORONA de sfeer van de sixties op, ook al dateert de film die we kozen eigenlijk uit 1971.

In ‘ARTHUR IS FANTASTIC’ volgde Ludo Mich de belevenissen van Arthur Indenbaum, de zoon van een Amerikaanse diamanthandelaar die eind jaren ’60 in Antwerpen was aangespoeld.

Arthur was met zijn uitermate indrukwekkende figuur – hij woog 140 kilo, was boomlang en had een imposante haardos –  een zeer opgemerkt personage in ‘t Stàd, eind jaren ’60.
In die mate dat er een plan ontstond om in galerie Vacuum van Luc Deleu, Filip Francis en George Smits een speciale expo te organiseren.

Naam van de expo? ‘Arthur Is Fantastic’.
Onderwerp van de expo? Arthur Indenbaum, die zichzelf naakt zou tentoonstellen voor de bezoekers…

‘Arthur Is Fantastic’ toont ons – behalve een portret van Arthur – een bijzonder levendig en grappig sfeer- en tijdsbeeld van de Antwerpse avant garde-kunstwereld uit die tijd, die de goegemeente verbouwereerde met anarchistische happenings en ontregelende performance art.

Regisseur Ludo Mich was overigens de man die in de sixties zowat eigenhandig die performance art in België introduceerde (nog vóór stadsgenoot Panamarenko) en ontpopte zich in de loop der jaren tot een soort moderne renaissanceman: filmmaker, schilder, holograaf, muzikant, performance artist én eigenaar van de meest aanstekelijke bulderlach in de kunstwereld, hij is het allemaal.

Weetje: de film werd gemonteerd door de jonge Robbe De Hert.

Enjoy!

BONUS: een ‘Histories’-aflevering van de VRT over legendarische mode-ontwerpster Ann Salens, de toenmalige echtgenote van Ludo Mich, die in de reportage ruim aan bod komt.
Deze documentaire van Ria Van Alboom en Guido Martens bevat vele beelden van de Antwerpse kunstscene in die periode.

Art & Film is ook online een samenwerking tussen Academie Mechelen en het Filmhuis.

CINEMA CORONA #36: Art & Film: STYLE WARS (Tony Silver & Henry Chalfant)

Geplaatst op door

Quarantainedag 36!Style_Wars

Zoals op elke online-maandag presenteren we u vandaag opnieuw een Art & Film, naar goede gewoonte in virtuele samenwerking met Academie Mechelen.

Op het programma staat ‘STYLE WARS’, een uiterst opwindende docu van Tony Silver en Henry Chalfant uit 1983, over de in die tijd zeer levendige en vibrerende graffiti- en hiphopcultuur in New York.

De makers volgden niet alleen tal van de beste graffiti-artiesten tijdens hun (vaak illegale) bezigheden in de metro, maar laten ook de wanhopige autoriteiten aan het woord: voor de toenmalige New Yorkse burgemeester Koch, agenten, ouders en vertegenwoordigers van het metrobedrijf was het – ondanks hun stoere waarschuwingen, pseudo-coole campagnes en dreigen met straf – dweilen met de kraan helemaal open.

Graffiti-pioniers als Taki 183, Seen, Iz The Wiz, Dondi, Zephyr en de éénarmige Kase2 worden ondertussen algemeen erkend als belangrijke artiesten, maar werden toen – zo blijkt uit deze docu – door de goegemeente alleen maar als vandalen gezien.

Behalve de beste graffiti-artiesten heeft ‘Style Wars’ ook een soundtrack die propvol staat met ondertussen klassiek geworden hiphoptracks van (o.a.) The Sugarhill Gang, Rammelzee, Trouble Funk en Grandmaster Flash, én wisten ze er enkele geweldige scènes te filmen met breakdancepioniers Crazy Legs en Frosty Freeze van de Rock Steady Crew.

Verplichte en fantastische entertainende kost voor iedereen die iets wil weten over de wortels van de graffiti en de street art, over rap, over breakdancing of over het New York van de vroege jaren ’80.

Enjoy!

CINEMA CORONA #29: Art & Film: EXIT THROUGH THE GIFT SHOP (Banksy)

Geplaatst op door

banksy-street-art-exit-through-the-giftshop-i22525Quarantainedag 29!

Naar maandagse gewoonte hebben we vandaag in CINEMA CORONA een Art & Film in de aanbieding, zoals altijd in virtuele samenwerking met Academie Mechelen.

Op het programma staat ‘EXIT THROUGH THE GIFT SHOP’, de geweldige mockumentary van Banksy over de wereld van de street art.

Als drijvende kracht achter ‘Exit’ wordt ene Thierry Guetta gepresenteerd, een Fransman die in LA een zaak in tweedehandskleding uitbaat. Wanneer Guetta ontdekt dat zijn neef de man is die schuilgaat achter het street art-pseudoniem Invader, besluit hij diens werk te beginnen filmen.

Het is de start van wat tot een documentaire over street art moet leiden, want Invader kan Guetta in contact brengen met de bekendste namen uit het milieu, allemaal (half) in de illegaliteit en/of anonimiteit opererende artiesten en duistere collectieven die zich schuilhouden achter namen als Monsieur André, Neck Face, Poster Boy, Zevs, Shepard Fairey…

Het is die Shepard Fairey die Guetta in contact brengt met de enigmatische (en ook tien jaar na het uitbrengen van de documentaire nog altijd niet ontmaskerde) grootmeester van de street art: Banksy.
Guetta slaagt er niet alleen in het vertrouwen van Banksy te winnen, hij krijgt ook de volstrekt unieke kans hem tijdens zijn activiteiten in Engeland te volgen – met een camera zelfs!

Probleem: uit de extreem belabberde kwaliteit van de geschoten ruwe footage blijkt dat Guetta wel een enthousiast veelfilmer is (hij beschikt over duizenden uren beeldmateriaal van de wereldtop van de street art), maar helaas een veelfilmer die letterlijk over geen énkel regie- of fotografietalent beschikt…

‘Exit Through The Gift Shop’ is een fenomenaal grappige, boeiende en ontregelende film: is dit nu écht een documentaire van/over de bekendste hedendaagse artiest, of neemt Banksy de kijker alleen maar 90 minuten lang in de zeik?
Wat ook het antwoord is, in beide gevallen is dit essentieel kijkvoer.

De fantastische soundtrack is van Geoff Barrow, het muzikale brein achter Portishead en BEAK>.