Grote bedrijven pakken graag uit met hun ‘mecenaat’ (let vooral op de aanhalingstekens) van musea en kunsttentoonstellingen.
Die kunstzinnige interesse wordt wel héél ironisch – of zeg maar gerust: cynisch – wanneer bedrijven die hun rijkdom bouwden op het leegroven van Afrika tentoonstellingen van Afrikaanse kunst ‘sponsoren’.
Zo merkte Renzo Martens bij een vertoning van zijn vorige film ‘Enjoy Poverty’ in het Tate Modern daar overal logo’s van de gulle sponsor Unilever op, uitgerekend het bedrijf dat groot werd door palmolie uit de plantages rond Lusanga (het voormalige Leverville) te verhandelen.
De in armoede levende plantage-arbeiders werden gedwongen tot monocultuur, en van de winsten vloeide zo goed als niks naar hen terug.
Renzo Martens trok naar Lusanga, waar hij met een plaatselijke kunstcoöperatieve van (voormalige) plantage- Continue reading “WHITE CUBE (Renzo Martens)” »
ter niet die muziek maar een film die haar leven al op jonge leeftijd een dramatische wending gaf: nadat ze in 1959 meegespeeld had in Lionel Rogosins neorealistische anti-apartheidsfilm ‘Come Back, Africa’ werd 
Abbas (vertolkt door Eriq Ebouaney) is samen met zijn twee kinderen het brute geweld in de straatarme Centraal-Afrikaanse republiek ontvlucht en heeft zichzelf een nieuw leven opgebouwd in Frankrijk.
En als hij zijn vergunning niet krijgt, dreigt hij samen met zijn kinderen zelfs in de illegaliteit gedwongen te worden…
Bij de politie van Bukavu is kolonel Honorine Munyole verantwoordelijk voor de kinderbescherming en de strijd tegen seksueel geweld.
een school morgen, en dus tonen wij op de vooravond van 1 mei een heerlijke film voor jong én oud.
Félicité is een trotse en vrijgevochten alleenstaande moeder in Kinshasa.
Gomis wisselt de scènes van het harde maar opwindende en vibrerende straatleven in Kinshasa slim af met broeierige, droomachtige nachtshots uit de jungle, en met poëtische, bijna surrealistische fragmenten waarin Félicité samen met het Orchestre Symphonique Kimbanguiste in een aftandse