CINEMA CORONA #75: THE NEIGHBORS’ WINDOW (Marshall Curry)

Neighbors_windowQuarantainedag 75!

Vandaag in CINEMA CORONA: het bijzonder fraaie (en op een ware gebeurtenis geïnspireerde) ‘THE NEIGHBORS’ WINDOW’ van Marshall Curry, dit jaar bekroond met de Oscar voor Beste Kortfilm (en tal van andere prijzen).

Alli en Jacob zijn twee dertigers die met hun drie kleine kinderen in een New Yorks appartement wonen.
Op een dag merken ze dat in het appartement tegenover hen een jong koppel twintigers is ingetrokken. Het is ook heel moeilijk om daar naast te kijken, want de jonge overburen hebben geen gordijnen, maar wél stomende seks – élke dag. En wanneer ze geen seks hebben, lijkt er altijd wel een leuke houseparty aan de gang.

Het drukt Alli en Jacob met hun neus op de feiten: ze zijn amper dertig, maar dat soort onbezorgd bestaan ligt ondertussen wel al vér achter hen, want zij zitten nu al enkele jaren vast aan hun kinderwagens, aan online-werkvergaderingen en aan wie-doet-vandaag-de-boodschappen?-discussies.

Stilaan wordt het bespieden van de onbezorgde taferelen van de neukende en feestende twintigers aan de overkant dan ook een ware obsessie voor Alli en Jacob. Die tot overmaat van ramp ook niet langer kunnen ontkennen dat de eerste grijze haren en rimpels gearriveerd zijn!

‘The Neighbors’ Window’ is een heel fraai opgebouwd levensportret dat de kijker constant op het verkeerde been zet, omdat regisseur Marshall Curry zijn film de hele tijd slim heen en weer laat drijven tussen voyeuristische fantasie, familiedrama, komedie en tranentrekker.

Bovendien is het dag na dag stiekem meegluren in het leven van de buren een lekkere metafoor voor onze eigen online-frustraties: ook daar blijkt het leven van de rest van de wereld altijd nét iets interessanter en meer sexy dan dat van onszelf.

Prima film, met dito acteerprestaties van Maria Dizzia en Greg Keller als de thirtysomethings.
De muziek is van The National.

ÖNDÖG (Wang Quan’an)

OndogKijkwijzer:

Kijkwijzer_9_Angst

 

 

—–

Ergens op de eindeloze Mongoolse steppe wordt het lijk van een vrouw gevonden. Nadat de politie gearriveerd is, krijgt de jongste en meest onervaren flik krijgt de opdracht de dode in the middle of nowhere te bewaken tot zijn collega’s terugkeren voor de autopsie – Joost mag weten wanneer.

Gelukkig voor de wat stuntelige en hulpeloze agent krijgt hij al snel hulp (en gezelschap) van een plaatselijke herderin: een bijzonder onafhankelijke, eigenzinnige, met scherp schietende en wodka drinkende vrouw die wel zéér goed haar mannetje weet te staan, gewoon omdat dat nu eenmaal moét voor wie in zijn eentje moet overleven op deze desolate vlakte, vele honderden kilometers verwijderd van het meest dichtstbijzijnde stadje.

En haar hulp is zeer welkom, want de herderin weet beter dan wie ook hoe ze het lijk moet beschermen tegen de hongerige steppewolven die bij nacht een lekkere brok vlees

komen zoeken.

En ze weet ook hoe je met zijn tweetjes onder de blote hemel de ijskoude steppenacht doorkomt…

‘Öndög’ – Mongools voor ‘dinosaurusei’ – is een volstrekt unieke, niet in een hokje te plaatsen film: een misdaaddrama, een liefdesverhaal, een overpeinzing over de cirkel van
leven en dood, een ode aan de kracht van de vrouw, een bloedmooi portret van het leven op de steppen én een bizarre komedie (de lichtelijk sullige en bemutste flikken  Continue reading “ÖNDÖG (Wang Quan’an)” »

LA ODISEA (Sebastian Borensztein)

LA-ODISEAKijkwijzer:

Kijkwijzer_12_Angst_Taal

 

 

 

—-
Voormalig stervoetballer Fermín Pelassi besluit zijn droom waar te maken door samen met zijn dorpsgenoten een eigen landbouwcoöperatie op poten te zetten, een idee waarmee ze denken de wetten van de markt te kunnen omzeilen.

Een prima plan dat op algemeen enthousiasme wordt onthaald, en algauw verzamelen ze dan ook de nodige poen: spaargeld waar ze allemaal hun hele leven hard voor gewerkt hebben, dat nu toevertrouwd wordt aan de goede zorgen van – beter bij de bank van hier! – de plaatselijke bank.

Tot twee dagen later de gladde bankmanager foetsjie blijkt. En de Argentijnse regering net dié dag beslist om alle spaartegoeden te bevriezen om de diepe economische crisis

in het land te counteren.
Bovendien ontdekken Fermin en zijn vrienden dat de corrupte bankier voorkennis van de hele zaak had, en dat hij daarvan geprofiteerd heeft om te sjoemelen – met hún geld, uiteraard.

Voor de nu berooide vrienden is dat de druppel teveel: gedaan met als brave burger zomaar alles te pikken! Gedaan met als Lamme Goedzakken door bankiers, politici en andere hufters over zich heen te laten lopen! Gedaan met zich zoals de eerste de beste  Continue reading “LA ODISEA (Sebastian Borensztein)” »

THE PAINTED BIRD (Vaclav Marhoul)

The_Painted_Bird_PosterKijkwijzer:

Kijkwijzer_18_Geweld_Taal

 

 

 

—-

WOII, ergens in Oost-Europa.
Een Joodse jongen van wie de ouders vervolgd werden groeit op het platteland op bij een oudere pleegmoeder.

Maar wanneer die overlijdt, staat de kleine opeens letterlijk alleen op de wereld: geen familie, geen vrienden, geen steun, geen middelen…
Hij trekt van dorp tot dorp in de hoop op hulp of gewoon een dak om onder te slapen, maar het enige dat hij bij de boeren op het onderontwikkelde platteland op zijn weg vindt zijn wreedheden, geweld, bijgeloof, uitbuiting en bot racisme – en dat is dan nog los van alle oorlogswaanzin die om hen heen woedt.

Heel, héél af en toe vindt hij een piepkleine flinter medemenselijkheid op zijn weg – of dénkt hij die te vinden. Zijn meest akelige levensles leert hij tijdens zijn verblijf bij een

oude vogelvanger, die hem toont wat er gebeurt wanneer je een vogel verft en vervolgens weer bij zijn soortgenoten loslaat…

‘Intens’, ‘hard’ en ‘rauw’ zijn eigenlijk te softe woorden voor deze confronterende verfilming van Jerzy Kosinki‘s briljante en intussen klassieke meesterwerk: ‘The Painted Bird’ laat zich bekijken als een encyclopedie van het menselijk kwaad, en de vernederingen en mishandelingen die de kleine Joodse jongen van de hatelijke buitenwereld moet ondergaan maken de kijker ronduit beschaamd deel uit te maken van  Continue reading “THE PAINTED BIRD (Vaclav Marhoul)” »

Art & Film: MIJN REMBRANDT (Oeke Hoogendijk)

Mijn_RembrandtKijkwijzer:

Kijkwijzer_AL_Taal

 

 

——

Enkele jaren geleden zorgde de Nederlandse regisseuse Oeke Hoogendijk voor één van de beste kunstdocumentaires ever met ‘Het Nieuwe Rijksmuseum’, een heerlijk onthullende blik achter de schermen van de internationale kunst- en museumwereld, vol botsende kunstpausen, uit hun voegen barstende ego’s en druk lobbyende alfamannetjes (en een enkele vrouw).

Die tour de force herhaalt ze nu met ‘Mijn Rembrandt’, een kunstdocumentaire die zich laat bekijken als een ware thriller.
Terwijl we liefhebbers aan het woord horen over wat ‘hun’ Rembrandt nu zo uniek

ACADEMIE_logo_blauw_langmaakt, leren we dat de Franse baron Eric de Rotschild niet één maar zelfs twéé Rembrandts opde markt wil brengen.

Dat onverwachte nieuws laat meteen een bittere, Continue reading “Art & Film: MIJN REMBRANDT (Oeke Hoogendijk)” »

MONOS (Alejandro Landes)

Monos_4a80b84199515.5d563df9a4fd3Kijkwijzer:

Kijkwijzer_16_Geweld_Taal

 

—-

Ergens in Zuid-Amerika, ergens in de jungle, ergens in de bergen krijgen acht tieners een snoeiharde paramilitaire training van een mysterieuze, FARC-achtige Organisatie. Deze piepjonge commando’s gaan door het leven als de Monos, Spaans voor apen, en worden allemaal aangesproken met codenamen als Smurf, Wolf, Lady, Boom Boom en Rambo.

Nadat hun trainer vertrokken is, krijgen ze de opdracht om Doctora te bewaken, een Amerikaanse gijzelaar die al jaren in handen van de organisatie is.
Ook nog aanwezig: Shakira, de melkkoe van de eenheid die er een eigen willetje op

nahoudt.
Aanvankelijk lijken zowel de discipline binnen de eenheid als de trouw aan de Organisatie onwrikbaar, maar al snel worden de eerste barstjes zichtbaar: niet alleen steekt een interne machtsstrijd de kop, er zijn ook de tienerhormonen die beginnen te gieren, er zijn enkele alfamannetjes die zich willen manifesteren én er zijn enkele groepsleden die  Continue reading “MONOS (Alejandro Landes)” »

A WHITE, WHITE DAY (Hlynur Palmason)

A_White_White_DayKijkwijzer:

Kijkwijzer_12_Taal_Geweld

 

 

 

—-

Wanneer zijn echtgenote bij een auto-ongeluk om het leven komt, blijft de net gepensioneerde agent Ingimundur (werkelijk fan-tas-ties vertolkt door Ingvar Sigurdsson) totaal verweesd en verdwaasd achter.

Het leven als weduwnaar zet hem aan tot gepieker over vanalles en nog wat: babysit spelen voor zijn kleindochter, klusjes opknappen in het huis en bij de ex-collega’s op kantoor gaan rondhangen volstaan niet om zijn zinnen écht te verzetten, en dat betert er niet op wanneer hij tussen de spulletjes van zijn overleden echtgenote sporen van een

buitenechtelijke relatie denkt te ontdekken.

Die gedachte alleen al is voor Ingimundur gekmakend: heeft hij zijn hele leven gehouden van (en gewerkt voor) iemand die hem de hele tijd botweg bedrogen heeft?

Zijn duistere gedachten en zijn steeds obsessiever wordende gedrag – hij moet en zal met alle mogelijke middelen de minnaar vinden – zorgen er dan weer voor dat iedereen in  Continue reading “A WHITE, WHITE DAY (Hlynur Palmason)” »

Jeugdfilm: AÏLO, HET DAPPERE RENDIER

AiloIn de ongerepte natuur in Lapland wordt Aïlo geboren.

Het kleine rendier heeft in zijn eerste levensjaar zoveel te leren, voor het aan de lange trektocht begint.

Moeder waakt bezorgd wanneer Aïlo erop uittrekt, want er zijn ook gevaarlijke roofdieren op pad, zoals een beer, wolven, adelaars, vossen, een lynx en de onverschrokken veelvraat…

‘Aïlo’ werd gefilmd in de vrije natuur, wat fascinerende beelden oplevert

Want hoewel de zon in het Hoge Noorden maandenlang verdwijnt, biedt de uitgestrekte

wildernis een permanent spektakel van licht en kleur: heldere schaduwen, fonkelwitte
sneeuw, glinsterende sterren en het noorderlicht achter de heuvels.

Het ontwaken van de wilde Finse natuur bij het begin van de zomer is een Continue reading “Jeugdfilm: AÏLO, HET DAPPERE RENDIER” »

DARK WATERS (Todd Haynes)

Dark_Waters
Rob Bilott is een briljante zakenadvocaat die net partner is geworden bij een hoog aangeschreven kantoor.

Zijn klantenbestand bestaat uit multinationals en grote chemieconcerns, tot op een dag een boer uit West-Virginia het kantoor binnenstapt: de boer wil dat Bilott chemiereus DuPont aanklaagt, omdat die een groot deel van zijn veestapel gedood zouden hebben door illegale, giftige chemische lozingen in de rivier die aan zijn land grenst.

Tot ontzetting van zijn collega’s neemt Bilott de zaak aan, een beslissing die zal leiden tot een bikkelharde juridische strijd van meer dan 15 jaar over wat één van de

grootste en meest hallucinante milieumisdrijven van de afgelopen eeuw blijkt te zijn: Bilott slaagt erin te bewijzen dat DuPont bij de productie van de anti-aanbaklaag van Tefalpannen een uiterst gevaarlijk bijproduct produceert.
En hij kan bewijzen dat DuPont met dat bijproduct (voor de scheikundigen: PFOA, oftewel perfluoroctaanzuur) ondertussen zo ongeveer de hele planeet vergiftigd heeft….

De bikkelharde juridische strijd van David tegen Goliath – DuPont gebruikte jarenlang zo ongeveer élk lobbymiddel en élk denkbaar juridisch vertragingsmaneuver, en zette àl hun Continue reading “DARK WATERS (Todd Haynes)” »

THE LIGHTHOUSE (Robert Eggers)

the_lighhouseKijkwijzer:

Kijkwijzer_16_Geweld_Taal

 

 

 

New England, 1890.
Twee torenwachters moeten op een afgelegen en mistig eiland een maand lang samen de wacht houden op een vuurtoren.

De twee mannen (fantastisch vertolkt door Robert Pattinson en Willem Dafoe) zitten er niet alleen totaal geïsoleerd van de rest van de wereld, de weersomstandigheden op het eiland worden ook alsmaar meer onheilspellend, ja zelfs apocalyptisch.
Die externe dreiging zorgt er – samen met de inname van flink wat alcohol – mee voor dat de interne spanning tussen de twee achterdochtige keikoppen tot stormachtige en zéér angstwekkende hoogten oploopt…

Regisseur Robert Eggers brak door met de cult-horror van ‘The Witch’, en bevestigt

met het fantastische, bevreemdende ‘The Lighthouse’ zijn immense talent: dit is het soort nagelbijtende thriller dat zelfs de meest geharde stalen zenuwen op de proef stelt.

De film kreeg een Oscarnominatie voor Beste Cinematografie (van Jarin Blaschke), en die was méér dan terecht: het aparte, bijna vierkante beeldkader geeft de film een  Continue reading “THE LIGHTHOUSE (Robert Eggers)” »