Een in cinéma vérité-stijl gefilmd portret van meesterbassist Charles Mingus, dat fabelachtige concertopnames uit kleine clubs mixt met Mingus die – samen met zijn vijfjarig dochtertje – elk moment door de stad uit zijn New Yorks appartement gezet dreigt te worden.
Behalve een beeld van een briljante muzikant geeft deze docu van Thomas Reichman ook een goed beeld van Amerika 1968: een land waar een pistool 7 dollar kost, en waar de gekleurde medemens een tweederangsburger is.
Muzikaal eeuwig relevant, en in tijden van Black Lives Matter helaas ook nog altijd maatschappelijk relevant in 2020.
CHARLIE MINGUS 1968 Regie: Thomas Reichman USA 1968, 58 min.
De links naar de andere muziekfilms van ons online slotfeest vindt uHIER!
In 2006 keerde Sigur Rós na het einde van hun uiterst succesvolle wereldtoernee terug naar hun thuisland.
Daar besloten ze een reeks gratis concerten te geven op een aantal ongewone plaatsen.
Al die concerten werden door Dean DeBlois gefilmd voor ‘HEIMA’, een wonderlijk mooie concertfilm die perfect past bij Sigur Rós’ unieke muziek, en die evenveel over het land als over de groep vertelt.
SIGUR RÓS: HEIMA Regie: Dean DeBlois ISL 2007, 97 min.
De links naar de andere muziekfilms van ons online slotfeest vindt u HIER!
P.S. voor wie alléén de muziek van ‘HEIMA’ wil: een fan hermonteerde de hele film zonder de interviews en met extra muziek.
Bekijk het resultaat hier:
Vandaag hebben we in CINEMA CORONA een (alweer) leuk extraatje voor wie op een ontspannen manier wat meer wil leren over de geschiedenis van de film.
PBS (de Amerikaanse VRT, zeg maar) biedt namelijk een prima gratis online Crash Course FILMGESCHIEDENIS aan, op bijzonder entertainende wijze gepresenteerd door Craig ‘Wheezy Waiter’ Benzine.
Helaas zonder Nederlandse ondertitels (Franse, Spaanse, Vietnamese, Deense, Hebreeuwse en Oekraïnse zijn wél beschikbaar, als dat een hulp zou zijn), maar dat is het enige minpunt: verdere voorkennis is niet vereist, alleen een hart voor film en goesting om iets bij te leren.
In zestien afleveringen van plusminus tien minuutjes neemt Benzine de kijker mee van bij de uitvinding van de film tot nu, via de stomme film, de uitvinding van de geluids- en kleurenfilm, de Golden Age van Hollywood en de opkomst van de indie cinema.
Maar u leert bijvoorbeeld ook hoe groot de invloed van Russische avant-gardisten of een aantal baanbrekende Duitse expressionistische regisseurs uit de jaren ’20 en ’30 was op de films die u vandaag in elke multiplex kunt zien – als die niet door corona gesloten waren, tenminste.
Kortom: zeer de moeite, te bekijken op uw eigen tempo en zoals gezegd nog gewoon gratis ook.
Door de coronamaatregelen en -omstandigheden hebben we noodgedwongen besloten al onze vertoningen tot nader order op te schorten.
De films die geprogrammeerd stonden, blijven zoveel mogelijk behouden op onze affiche, en worden verschoven naar een latere datum.
Gekochte tickets worden uiteraard terugbetaald.
Hou deze pagina, onze Facebook of onze nieuwsbrief in de gaten voor de laatste updates over de situatie.
Blijf binnen, blijf gezond.
Als alternatief kunt terecht in onze CINEMA CORONA, voor de beste gratis online films en docu’s. Meer dan 100 toptitels beschikbaar om thuis te bekijken!
Hopelijk tot snel in het echt, in meer coronavrije omstandigheden.
UPDATE: door de coronapandemie is deze vertoningen afgelast.
Vertoning in het kader van het Holebifilmfestival!
—–
Net na de tweede wereldoorlog proberen twee jonge vrouwen in het platgegooide Leningrad temidden van het puin hun leven herop te bouwen.
De boomlange Ija – die omwille van haar opvallende gestalte door iedereen ‘Bonenstaak’ genoemd wordt – is verpleegster, en zorgt ondertussen voor Pashka, het zoontje van haar vriendin Masja, die aan het front bevallen was en nu teruggekeerd is van de strijd.
Maar de ongeziene horror van het slagveld gooi je mentaal niet zomaar af: Masja kampt nog elke dag met posttraumatische stress. Bovendien wordt ook Ija in het militair hospitaal waar ze werkt dag na dag geconfronteerd met de gruwelijke gevolgen van het slagveld.
Toch gloort er tussen de ellende van alledag hier en daar ook een hele kleine sprankel levensvreugde en hoop: de knappe Masja heeft een jonge, welgestelde bewonderaar die haar met attenties overlaadt, terwijl Ija rustgevende troost vindt in het verzorgen van haar patiënten.
En ze hebben elkaar – eeuwig verbonden door het simpele feit dat ze de oorlogswaanzin samen overleefd hebben…
Nope, met de naoorlogse trauma’s in ‘Beanpole’ heeft de jonge maar extreem getalenteerde Russische regisseur Kantemir Balagov niet bepaald het vrolijkste of meest aansprekende onderwerp gekozen, maar hij brandt wel volstrekt unieke, betoverende beelden op uw netvlies die làng nadat u de filmzaal weer uitbent zullen blijven hangen – check gewoon de trailer, en u weet genoeg:
Vanaf nu te koop: onze collectie fenomenale Filmhuiszakken!
We bieden ze aan in twee versies: 1) De standaardversie met zwart-wit Filmhuis Mechelen-logo (5 euro)
2) De exclusieve goodiebagversie met voor elke zak telkens een unieke kleuropdruk (bv. van Tuch, zie foto) naar een idee van Mechels creatief talent Anna & Elena Van Dijck.
Prijs: 10 euro, met uiteraard enkele bijzonder fijne Filmhuisgoodies als cadeau inbegrepen.
Topkwaliteit gemaakt in een beperkte oplage van 20 stuks. OP = OP!
Onder andere handig om:
– de Filmhuisaffiche in mee te nemen
– mensen die het Filmhuis nog niet zouden kennen op een elegante manier op ons bestaan te wijzen
– uw portefeuille met Filmhuislidkaart in op te bergen, zodat u NOOIT meer aan onze kassa staat met de melding dat die portefeuille-met-lidkaart nog in die andere broek zit
– zware films draaglijk te maken
– de buitenwereld in één subtiele oogopslag duidelijk te maken dat u over een bijzonder exquise filmsmaak beschikt
Ergens op de eindeloze Mongoolse steppe wordt het lijk van een vrouw gevonden. Nadat de politie gearriveerd is, krijgt de jongste en meest onervaren flik krijgt de opdracht de dode in the middle of nowhere te bewaken tot zijn collega’s terugkeren voor de autopsie – Joost mag weten wanneer.
Gelukkig voor de wat stuntelige en hulpeloze agent krijgt hij al snel hulp (en gezelschap) van een plaatselijke herderin: een bijzonder onafhankelijke, eigenzinnige, met scherp schietende en wodka drinkende vrouw die wel zéér goed haar mannetje weet te staan, gewoon omdat dat nu eenmaal moét voor wie in zijn eentje moet overleven op deze desolate vlakte, vele honderden kilometers verwijderd van het meest dichtstbijzijnde stadje.
En haar hulp is zeer welkom, want de herderin weet beter dan wie ook hoe ze het lijk moet beschermen tegen de hongerige steppewolven die bij nacht een lekkere brok vlees
komen zoeken.
En ze weet ook hoe je met zijn tweetjes onder de blote hemel de ijskoude steppenacht doorkomt…
‘Öndög’ – Mongools voor ‘dinosaurusei’ – is een volstrekt unieke, niet in een hokje te plaatsen film: een misdaaddrama, een liefdesverhaal, een overpeinzing over de cirkel van
leven en dood, een ode aan de kracht van de vrouw, een bloedmooi portret van het leven op de steppen én een bizarre komedie (de lichtelijk sullige en bemutste flikken Continue reading “ÖNDÖG (Wang Quan’an)” »
—-
Voormalig stervoetballer Fermín Pelassi besluit zijn droom waar te maken door samen met zijn dorpsgenoten een eigen landbouwcoöperatie op poten te zetten, een idee waarmee ze denken de wetten van de markt te kunnen omzeilen.
Een prima plan dat op algemeen enthousiasme wordt onthaald, en algauw verzamelen ze dan ook de nodige poen: spaargeld waar ze allemaal hun hele leven hard voor gewerkt hebben, dat nu toevertrouwd wordt aan de goede zorgen van – beter bij de bank van hier! – de plaatselijke bank.
Tot twee dagen later de gladde bankmanager foetsjie blijkt. En de Argentijnse regering net dié dag beslist om alle spaartegoeden te bevriezen om de diepe economische crisis
in het land te counteren.
Bovendien ontdekken Fermin en zijn vrienden dat de corrupte bankier voorkennis van de hele zaak had, en dat hij daarvan geprofiteerd heeft om te sjoemelen – met hún geld, uiteraard.
Voor de nu berooide vrienden is dat de druppel teveel: gedaan met als brave burger zomaar alles te pikken! Gedaan met als Lamme Goedzakken door bankiers, politici en andere hufters over zich heen te laten lopen! Gedaan met zich zoals de eerste de beste Continue reading “LA ODISEA (Sebastian Borensztein)” »
WOII, ergens in Oost-Europa.
Een Joodse jongen van wie de ouders vervolgd werden groeit op het platteland op bij een oudere pleegmoeder.
Maar wanneer die overlijdt, staat de kleine opeens letterlijk alleen op de wereld: geen familie, geen vrienden, geen steun, geen middelen…
Hij trekt van dorp tot dorp in de hoop op hulp of gewoon een dak om onder te slapen, maar het enige dat hij bij de boeren op het onderontwikkelde platteland op zijn weg vindt zijn wreedheden, geweld, bijgeloof, uitbuiting en bot racisme – en dat is dan nog los van alle oorlogswaanzin die om hen heen woedt.
Heel, héél af en toe vindt hij een piepkleine flinter medemenselijkheid op zijn weg – of dénkt hij die te vinden. Zijn meest akelige levensles leert hij tijdens zijn verblijf bij een
oude vogelvanger, die hem toont wat er gebeurt wanneer je een vogel verft en vervolgens weer bij zijn soortgenoten loslaat…
‘Intens’, ‘hard’ en ‘rauw’ zijn eigenlijk te softe woorden voor deze confronterende verfilming van Jerzy Kosinki‘s briljante en intussen klassieke meesterwerk: ‘The Painted Bird’ laat zich bekijken als een encyclopedie van het menselijk kwaad, en de vernederingen en mishandelingen die de kleine Joodse jongen van de hatelijke buitenwereld moet ondergaan maken de kijker ronduit beschaamd deel uit te maken van Continue reading “THE PAINTED BIRD (Vaclav Marhoul)” »
Enkele jaren geleden zorgde de Nederlandse regisseuse Oeke Hoogendijk voor één van de beste kunstdocumentaires ever met ‘Het Nieuwe Rijksmuseum’, een heerlijk onthullende blik achter de schermen van de internationale kunst- en museumwereld, vol botsende kunstpausen, uit hun voegen barstende ego’s en druk lobbyende alfamannetjes (en een enkele vrouw).
Die tour de force herhaalt ze nu met ‘Mijn Rembrandt’, een kunstdocumentaire die zich laat bekijken als een ware thriller.
Terwijl we liefhebbers aan het woord horen over wat ‘hun’ Rembrandt nu zo uniek
maakt, leren we dat de Franse baron Eric de Rotschild niet één maar zelfs twéé Rembrandts opde markt wil brengen.