18/1/2005: GEGEN DIE WAND

Geplaatst op 18 januari 2005 door (godb)

Wat vooraf zal gaan: van 18/1 tot en met 15/2 toont het Filmhuis in het voorprogramma ‘WEG VAN BRUSSEL’, een selectie kortfilms over/uit/zich afspelend in Brussel en/of van/met Brusseleirs: een filmische Zinneken Parade, quoi, gemaakt door de grootste talenten uit onze filmscholen!

In het hoofdprogramma: ‘Gegen die Wand’ van Fatih Akin, een film die bijna naadloos aansluit op ‘Ae Fond Kiss’, want ook hier draait het om lovestory waarvan de hoofdrolspelers – Cahit en Sibel – uitgebreid met hun eigen cultuur worstelen.

De twee Duitsers van Turkse origine hebben elkaar leren kennen in een psychiatrische inrichting, waarin ze allebei na een zelfmoordpoging waren beland.
Om Sibel te redden uit het moslimkeurslijf waarin haar familie haar wil dwingen, besluit de twintig jaar oudere Cahit een soort schijnhuwelijk met haar aan te gaan: zo kan hij zich voor het eerst in zijn leven ook eens nuttig maken…

‘Gegen die Wand’ won op het jongste Filmfestival van Berlijn de Gouden Beer, vooral dankzij de acteerprestatie van de ‘debuterende’ hoofdactrice Sibel Kekili – van wie achteraf uitlekte dat ze helemaal geen debutante was, omdat ze al in een aantal pornofilms had meegespeeld. En u?

11/1/2005: SPRING, SUMMER, FALL, WINTER… AND SPRING

Geplaatst op 11 januari 2005 door (godb)

Eén van de meest vitale filmlanden van de afgelopen jaren is ongetwijfeld Zuid-Korea: onlangs kon u in het Filmhuis nog ‘Memories of Murder’ van Bong Joon-Ho ontdekken, ‘Old Boy’ van Park Chan-Wook wordt alom bejubeld, de oude meester Im Kwon-Taek is nog lang niet uitgefilmd en ook Kim Ki-Duk (‘The Isle’, ‘Samaria’) is zich in het Westen een naam bij elkaar aan het filmen.

In ‘Spring, Summer…’ schetst die laatste het leven van twee boeddhistische monniken die op een drijvend tempeltje verblijven: een uiterst minimaal gegeven, maar voor Kim genoeg

om er een boeiend én bloedmooi gefilmd verhaal over een meester en zijn opgroeiende leerling van te maken.

Die laatste volgen we doorheen de voorbijdrijvende seizoenen: eerst als zesjarige, daarna als hopeloos verliefde tiener (een meisje is op het ascetische, adembenemd mooie monnikeneilandje neergestreken!), en uiteindelijk als man van middelbare leeftijd, die min of meer de levenslessen van de meester begint te snappen.

U hoeft overigens absoluut geen Koreaan of zenboeddhist te zijn om de filmische pracht van ‘Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring’ te kunnen vatten: twee ogen en twee oren hebben volstaat ruimschoots.

10/1/2005 CINE LUNDI: JONAS GEIRNAERT

Geplaatst op 10 januari 2005 door (godb)

Hoe zou het eigenlijk nog zijn met Jonas Geirnaert?

Geirnaert (21) stuurde afgelopen jaar zijn animatiefilm ‘Flatlife’ – eigenlijk zijn eindwerk voor het Kask in Gent, waar men van niets op de hoogte was – naar het Filmfestival van Cannes, werd vervolgens tot zijn eigen verbazing geselecteerd, en kwam uiteindelijk tot zowat iederééns verbazing met de Prijs van de Jury en felicitaties van Michael Moore weer naar huis.

Op maandag 10 januari om 20u30 is Jonas Geirnaert te gast op onze Ciné Lundi (i.s.m. kc nOna).

Die Ciné Lundi geeft elke maand een maandagavond filmgewijs “cadeau” aan een curator, die carte blanche krijgt en de avond inricht zoals hij of zij dat wil: met veel tekst en

Continue reading “10/1/2005 CINE LUNDI: JONAS GEIRNAERT” »

4/1/2005: AE FOND KISS

Geplaatst op 4 januari 2005 door (godb)

Na Ché op zijn motsiklet nog niet genoeg revolutie gehad?

Hierzie, dan gooien we er nog rap de jongste Ken Loach bovenop!

Deze keer verfilmde Rooie Ken (‘Land and Freedom’, ‘Kes’, ‘Hidden Agenda’…) een soortement multicultureel Romeo & Julia-verhaal dat zich afspeelt in Glasgow: Casim, zoon van Pakistaanse immigranten, werkt als DJ in een nachtclub.

Tot daar geen probleem voor zijn familie, maar dat verandert snel wanneer hij verliefd wordt op Roisin.

Roisin is een intelligent, mooi, blond en katholiek meisje, maar van een huwelijk kan volgens Casims familie geen sprake zijn, want ten eerste is zij een goree – een blanke – en ten tweede is Casim voorbestemd voor zijn nicht Yasmine…

‘Ae Fond Kiss’ is in de Ken Loach-traditie weer sober verfilmde sociale cinema, met zowat recht van de straat geplukte maar uitstekende acteurs.

28/12/2004: DIARIOS DE MOTOCICLETA

Geplaatst op 28 december 2004 door (godb)

Een biografische film over Ché?

Dat moést bijna wel een brok Reevoluutsjoneire Gerilja-sinema met heroïsche gevechten tegen de inslechte kapitalisten en met bijrollen voor Fidel en diens Sigaar worden, maar gelukkig is de Braziliaan Walter Salles er met zijn ‘Diarios de Motocicleta’ mooi in geslaagd dààr omheen te fietsen.

Salles (zie ook ‘Central do Brasil’) concentreert zich immers maar op één halfjaar uit Guevara’s leven, en dan nog een halfjaar uit zijn prerevolutionaire-periode, waarin hij met zijn makker Alberto Granado op de motor door Zuid-Amerika trok.

Geen echt politieke film, dus, maar eerder een Kerouac-achtige roadmovie over twee burgerjongetjes die tijdens een als plezierreis opgezette trip langzaamaan uitgroeien tot revolutionairen-in-de-dop.

Met Gael Garcia Bernal (eerder al de ster van ‘Amores Perros’, ‘Y Tu Mama Tambien’ en ‘La Mala Educacion’) in de rol van de jonge Guevara, en de Argentijnse soapacteur Rodrigo de la Serna als Alberto Granado.

21/12/2004: SUPER SIZE ME

Geplaatst op 21 december 2004 door (godb)

Kan er nog een filmpje bij voor u zich op de rijkelijke oudejaarsbanketten gooit?

Als amuse gueule op die feestelijkheden hadden wij immers gedacht aan ‘Super Size Me’, een documentaire van Morgan Spurlock over de fastfood-vreetcultuur.

Meer dan één derde van de Amerikaanse kinderen kampt immers met overgewicht, en ongeveer een kwart van de Amerikanen eet dagelijks fast food, al is dat volgens de McDonalds-directie gezond voedsel.

Spurlock besloot dat laatste eens uit te testen door gedurende een maand alléén maar McDonalds te eten, en dan bij voorkeur hun gigantische Supersize-menu’s: walgelijke bergen friet, cola en vlees vol vet en calorieën die de fastfoodgigant voor een prikje aanbiedt.

Het resultaat van Spurlocks experiment? Hij kwam op één maand 12 kilo bij, kreeg hartkloppingen, werd depressief, had problemen om zijn pietje nog recht te krijgen en werd door de begeleidende artsen gesmeekt zijn experiment stop te zetten – en allemaal voor u vereeuwigd in een documentaire die constant op de grens van interessant, amusant en degoutant zweeft.

14/12/2004: 5 X 2

Geplaatst op 14 december 2004 door (godb)

Hoera!

Het Filmhuis kan u alweer een nieuwe François Ozon aanbieden, al jarenlang één van onze favoriete Franse regisseurs – wie ooit ‘Sous le Sable’, ‘Swimming Pool’ of ‘Huit Femmes’ gezien heeft, zal ons ongetwijfeld gelijk geven.

‘5 X 2′, ‘s mans nieuwste, is een even straffe tour de force als zijn vorige werk: een liefdesdrama waarbij je toch met vlinders in je

buik de zaal verlaat, want Ozon vertelt alles volgens de ‘Memento’-techniek: van achteren naar voren, waardoor we een kapotte relatie langzaam en enig mooi terug zien openbloeien tot prille liefde.

De acteurs – Valeria Bruni Tedeschi en Stéphane Freiss – zijn voortreffelijk, Ozons

Continue reading “14/12/2004: 5 X 2” »

7 + 8/12/2004: JERUSALEM

Geplaatst op 7 december 2004 door (godb)

‘Jerusalem’ is de eerste film in de cyclus ‘Holoceen’ (genoemd naar het huidig geologisch tijdperk), en is een initiatief van de vzw Berlin, een samenwerking tussen theatermakers Yves Degryse (o.a. SKaGeN, De Onderneming, De Queeste), Caroline Rochlitz (o.a. RO-theater) en licht- geluid- en decorontwerper Bart Baele (o.a. SKaGeN).

Als uitgangspunt én eindpunt van ieder project kiezen ze een stad of streek ergens op deze wereld, en voor ieder project zoeken ze naar een combinatie van media.

De eerste keuze voor ‘Holoceen’ viel dus op Jeruzalem: wereldstad van bij geboorte, een vergaarplaats van monumentale (religieuze) architectuur, kern van drie wereldgodsdiensten en het huidig schouwtoneel van de wereldpolitiek. Alle breuklijnen komen er samen, in de Continue reading “7 + 8/12/2004: JERUSALEM” »

6/12/2004 CINE LUNDI: Lars Von Trier, de slechtste regisseur ter wereld

Geplaatst op 6 december 2004 door (godb)

Lars von Trier: de hemel ingeprezen door critici, gehuldigd op filmfestivals, en topacteurs en -actrices staan in de rij om met hem te kunnen werken.

En toch, bij het bekijken van zijn filmsvraagt een mens – in dit geval: Geert Op de Beeck – zich steevast af: waarom eigenlijk, in godsnaam? Of is hij echt de enige die vindt dat deze filmkeizer geen kleren aanheeft?

Tijdens deze rijkelijk met (stilstaande én bewegende) beelden geïllustreerde avond zullen wij u met keiharde argumenten proberen duidelijk te maken waarom von Trier niet meer is dan een zak gebakken lucht, de Jean-Pierre van Rossem van de cinefielen, de Lernout én de Hauspie van de arthouse cinema in één, de flauwe plezante nonkel der pseudo-intello-club.
Enfin, hij kan dat zelf met een praktijkvoorbeeld natuurlijk véél beter illustreren dan wij ooit kunnen uitleggen:

Wij proberen u uit te leggen waarom pakweg John Ford, Tim Burton, François Ozon, Billy Wilder, Pedro Almodovar of Paul Verhoeven oneindig betere regisseurs zijn.
En we tonen hoe échte cinema en échte filmregie werkt.

Een avond waarop zowel de von Trier-haters als zijn fanclub van harte uitgenodigd zijn, kwestie van achteraf gezellig in de bar in de clinch te kunnen gaan.

30/11/2004: CITIZEN KANE

Geplaatst op 30 november 2004 door (godb)

Onlangs bracht het onvolprezen Brusselse Filmarchief en – museum een splinternieuwe kopie van ‘Citizen Kane’ in roulatie, en het Filmhuis zou uiteraard wel gek zijn u de kans te onthouden om dit meesterwerk van Orson Welles nog eens in al zijn grandeur te zien.

‘Citizen Kane’ – door Welles gebaseerd op het levensverhaal van de megalomane persmagnaat William Randolph Hearst – wordt al jarenlang in allerlei polls uitgeroepen tot de Film der Films, en daar zijn meer dan genoeg redenen voor: er is uiteraard de fenomenale regie en dito acteerprestatie van Orson Welles zelf, de man was

ook zo clever zich voor zijn debuut (!!!) te omringen met een pleiade aan volstrekt unieke talenten zoals: Joseph Mankiewicz (scenario), Bernard Herrmann (muziek), Robert

Continue reading “30/11/2004: CITIZEN KANE” »