Tagarchief: Kim Ki-Duk

29/11/2005: BIN-JIP

Geplaatst op door

Bin-Jip-3-IronWe hebben amper ‘Spring, Summer, Fall…’ van Kim Ki-Duk vertoond, of deze bijzondere productieve Zuid-Koreaan is al terug met ‘Bin-Jip’, een film die zo mogelijk nog méér bejubeld werd dan zijn voorganger.

In ‘Bin-Jip’ volgen we Sun-Hwa, een jongen die er een sport van maakt andermans huizen binnen te dringen. Niet om er te stelen, integendeel zelfs: hij ruimt er op, doet de was, repareert kapotte apparaten en doet voor de rest alsof hij thuis is.

Alles gaat goed, tot hij op een dag inbreekt in het huis van een bloedmooi fotomodel en betrapt wordt: dat de twee zielsverwanten blijken te zijn is goed nieuws.
Minder leuk is dan weer dat het meisje al een partner heeft, en dat die het geweld niet blijkt te schuwen…

‘Bin-Jip’ is een unieke mengeling van een liefdesfilm met zwarte humor, Zen-filosofie en Kim Ki-Duks beeldpoëzie, en werd dan ook volkomen terecht bekroond met de Gouden Leeuw op het Filmfestival van Venetië 2005.

BIN-JIP
Regie: Kim Ki-Duk
Zuid-Korea 2004, 95 min.
Dinsdag 29 november, 20.30 u.

11/1/2005: SPRING, SUMMER, FALL, WINTER… AND SPRING

Geplaatst op door

300383_image2_1Eén van de meest vitale filmlanden van de afgelopen jaren is ongetwijfeld Zuid-Korea: onlangs kon u in het Filmhuis nog ‘Memories of Murder’ van Bong Joon-Ho ontdekken, ‘Old Boy’ van Park Chan-Wook wordt alom bejubeld, de oude meester Im Kwon-Taek is nog lang niet uitgefilmd en ook Kim Ki-Duk (‘The Isle’, ‘Samaria’) is zich in het Westen een naam bij elkaar aan het filmen.

In ‘Spring, Summer…’ schetst die laatste het leven van twee boeddhistische monniken die op een drijvend tempeltje verblijven: een uiterst minimaal gegeven, maar voor Kim genoeg

om er een boeiend én bloedmooi gefilmd verhaal over een meester en zijn opgroeiende leerling van te maken.

Die laatste volgen we doorheen de voorbijdrijvende seizoenen: eerst als zesjarige, daarna  als hopeloos verliefde tiener (een meisje is op het ascetische, adembenemd mooie monnikeneilandje neergestreken!), en uiteindelijk als man van middelbare leeftijd, die min of meer de levenslessen van de meester begint te snappen.

U hoeft overigens absoluut geen Koreaan of zenboeddhist te zijn om de filmische pracht van ‘Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring’ te kunnen vatten: twee ogen en twee oren hebben volstaat ruimschoots.