Het was niet bepaald moeilijk te voorspellen dat er ooit een film over 11 september zou komen, maar dat het niet Hollywood werd dat het kortst op de bal speelde: dat is wél verrassend te noemen.
Het Franse productiehuis Bacfilms engageerde 11 regisseurs van over de hele wereld en gaf hen carte blanche, met als enige opdracht: maak een kortfilm van 11 minuten, 9 seconden en één fotogram rond De Gebeurtenissen.
Het resultaat is een kaleidoscoop van visies over de manier waarop in de hele wereld
LE VOYAGE DANS LA LUNE
A LA CONQUETE DU POLE
LE ROYAUME DES FEES
LE PALAIS DES MILLES ET UNE NUIT
LE VOYAGE A TRAVERS L’IMPOSSIBLE
Regie: Georges Méliès
Allemaal met een live-soundtrack van André Goudbeek!
DE BOM
S.O.S. FONSKE
LEVEN EN DOOD VAN DIRK VANDERSTEEN JR.
DOOD VAN EEN SANDWICHMAN
CAMERA SUTRA
Regie: Robbe De Hert
UPDATE: deze film is helaas niet langer online beschikbaar.
Maar er zijn nog meer dan 120 andere films wel gratis online te bekijken in onze CINEMA CORONA.
—–
Amerika staat in de fik, na nog maar eens een racistische brutaliteit.
De zoveelste in een hele, héle lang rij.
Het zette Spike Lee ertoe aan gisteren ‘3 BROTHERS’ uit te brengen, een korte film waarin beelden van de moord op Eric Garner (2014), de moord op George Floyd (2020) en de Radio Raheem-moord uit zijn eigen ‘Do The Right Thing’ (1989) door elkaar gemonteerd zijn.
Er ligt meer dan dertig jaar tussen de drie opnames, maar het zijn akelig identieke beelden van akelig identieke gebeurtenissen. Het resultaat is een korte maar indrukwekkende en uiterst veelzeggende film.
Wat we niet wisten: de gebruikte scène uit ‘Do The Right Thing’ werd door Spike Lee gebaseerd op de moord op graffiti-artiest Michael Stewart, uit 1983.
Exact dezelfde moord die ook in de documentaire ‘JEAN-MICHEL BASQUIAT: THE RADIANT CHILD’ (de Cinema Corona-film die we gisteren deelden) al een cruciale rol speelde.
In een normale wereld zou het een stilzwijgende evidentie moeten zijn dat in het Filmhuis – of gelijk waar in de maatschappij – geen enkele plaats is voor racisme of discriminatie.
Maar uit de feiten blijkt helaas dat het vandaag nog altijd zeer belangrijk is dat iedereen dat nog eens openlijk, duidelijk en luid zégt.
Bij deze.
Filmhuis Mechelen engageert zich al sinds het begin in 1976 voor antiracisme, en we zullen dat blijven doen.
Niet alleen in de geest, maar waar we proberen dat waar het kan ook actief, met kleine dagelijkse (film)daden.
Bijvoorbeeld door week na week een op alle vlakken zo divers mogelijk aanbod van kwaliteitsfilms op te nemen in onze programmatie.
Of door tijdens het jaarlijks Afrika Filmfestival de Artist Award uit reiken aan talentvolle artiesten met Afrikaanse roots. Want ook al beschouwt de artistieke wereld zichzelf als o zo open minded, al te vaak botsen ook daar niet-blanke artiesten nog op glazen plafonds en gesloten deuren.
Om Spike Lee te citeren:
Do The Right Thing.
Of om een baseballpet te citeren:
Make Racism Wrong Again.
UPDATE: Deze film was maar tijdelijk beschikbaar, en is niet langer online te bekijken.
Maar in onze CINEMA CORONA zijn nog tal van andere boeiende titels te ontdekken.
—-
‘THE GRANDMOTHER’ is een duistere maar uitmuntende film die de jonge David Lynch in 1970 draaide
Nadat hij enkele uiterst opvallende, zeer veelbelovende korte filmpjes gemaakt had, kreeg Lynch als toenmalige kunststudent een subsidie van het American Film Institute om een langere film te draaien.
Het resultaat heette ‘The Grandmother’, een film waar Lynch’ veelzijdige en volstrekt unieke talent meteen vanaf spatte.
Centraal in deze mix van animatie en ‘echte’ film staat een jongetje dat gebukt gaat onder een stel brutale, morsige, walgelijke ouders. Zijn moeder verwaarloost hem, en wanneer zijn vader merkt dat hij in zijn bed plast, mishandelt die hem.
Alles verandert wanneer het jongetje een zak met zaden vindt, en er eentje daarvan plant: het zaad groeit uit tot een liefhebbende oma…
‘The Grandmother’ is een surrealistisch, donker pareltje dat gezien kan worden als een voorstudie van Lynch eerste echte meesterwerk, het fantastische ‘Eraserhead’.
Met minimale middelen weet hij hier visuele magie en een nachtmerrie-achtige atmosfeer te creëren, daarbij geholpen door de uitermate spooky soundtrack van Tractor en het dito sound design van de latere Oscarwinnaar Alan Splet, die heel zijn carrière aan de zijde van Lynch zou blijven werken.
De animatie lijkt dan weer opvallend sterk op de surrealistische animatiefilmpjes die Terry Gilliam voor Monty Python maakte, hoewel ze op dat moment allebei aan het prille begin van hun carrière stonden en een paar duizend kilometer van elkaar verwijderd waren.
Zéér de moeite waard, dus!
