Categorie archief: De dinsdagen van het Filmhuis

GAGARINE (Fanny Liatard & Jérémy Trouilh)

Geplaatst op door

DeGagarine 16-jarige Youri (een sterke Alseni Bathily) woont al zijn hele leven in Gagarine, een uit enorme, uit rode baksteen opgetrokken banlieu van Parijs die in meer hoopvolle tijden vernoemd werd naar de eerste man in de ruimte.

Youri deelt met de beroemde Russische kosmonaut Gagarine niet alleen zijn voornaam, maar ook een ongebreidelde fascinatie voor alles wat met de sterren, de planeten en de ruimte te maken.

Maar wanneer hij verneemt dat de verouderde en vervallen woonblokken waarin ze wonen gesloopt gaan worden, veranderen zijn prioriteiten drastisch: samen met enkele technisch aangelegde vrienden probeert hij hun wijk te redden. Zo willen ze bijvoorbeeld de overheid het argument

dat het toch alleen maar om kapotte woontorens gaat uit handen te slaan door alles zélf beginnen op te knappen.

Lampen worden vervangen, liften hersteld en muren geverfd met een idealisme en een drive die alleen 16-jarigen kunnen opbrengen. Maar terwijl zij van het onmogelijke dromen, kiezen steeds meer door de jaren illusieloos geworden volwassenen eieren Continue reading “GAGARINE (Fanny Liatard & Jérémy Trouilh)” »

THE FATHER (Florian Zeller)

Geplaatst op door

In The_Father_Posterhet uitmuntende ‘THE FATHER’ schetst regisseur Florian Zeller een fascinerend portret van een dementerende man die zijn grip op de realiteit aan het verliezen is, absoluut briljant vertolkt door Anthony Hopkins.

Zijn dochter Anne probeert hem te helpen door een verzorgster voor hem in te huren, hulp die keer op keer afgewezen wordt door haar vader.
Langzaamaan wordt de verwarring in het hoofd van de man echter alleen maar groter, tot niet meer duidelijk is wat er nu echt gebeurt en wat er zich in zijn hoofd afspeelt.

Florian Zeller maakte met ‘The Father’ een verfilming van zijn eigen toneelstuk, en kreeg

daar meteen een welverdiende Oscar voor het Beste Scenario voor, terwijl Anthony Hopkins met een al even terechte Oscar voor Beste Acteur bekroond werd.

En wat ons betreft hadden ze gerust ook voor de vertolking van Olivia Colman (‘The Crown’, maar vooral ‘The Favourite’) een beeldje mogen geven: zij schittert als de Continue reading “THE FATHER (Florian Zeller)” »

TITANE (Julia Ducournau)

Geplaatst op door

Titane_poster_1

OK, een kleine maar duidelijke waarschuwing vooraf: ‘TITANE’, de nieuwe van de Franse regisseuse Julia Ducournau, is niét bedoeld voor mensen met een zwakke maag of een teergevoelige ziel.

Geen nood, even goede vrienden: voor u hebben we bijvoorbeeld ‘THE FATHER’ of ‘IN THE MOOD FOR LOVE’ op ons programma staan, óók uitstekende films die we zeer kunnen aanraden.

Maar wie mee in het inktzwarte, ontregelende (maar ook best duister-grappige) universum van een visionaire en volstrekt unieke filmmaakster wil stappen: check vooral ‘TITANE’.

In Cannes verdeelde de film de critici in twee diametraal tegenover elkaar staande kampen (een deel liep gewoon de zaal uit), maar de jury maakte gelukkig de enige juiste keuze door haar de Gouden Palm toe te kennen: want of u nu van body horror houdt of niet, niemand kan ontkennen dat Ducournau een totaal onverschrokken regisseuse

met een volstrekt eigen visie is, en iemand die zich door geen enkel vakje of moreel regeltje laat inperken.

Hoofdpersonage van ‘TITANE’ is Alexia (bijzonder straffe rol van de debuterende Agathe Rouselle), die sinds ze als kind ternauwernood een zwaar auto-ongeluk overleefde met een titaniumplaat in haar hoofd rondloopt.
En nu mag titanium wel het sterkste metaal zijn dat we kennen, helaas zorgt een implant

Continue reading “TITANE (Julia Ducournau)” »

PETITE MAMAN (Céline Sciamma)

Geplaatst op door

Wat doePetite_Maman¨¨Poster je nadat je een meesterlijke film als ‘Portrait de la Jeune Fille en Feu’ gemaakt hebt?

Een nieuw meesterwerkje maken, natuurlijk!

Die nieuwe van Céline Sciamma heet ‘PETITE MAMAN’, een film waarin we de achtjarige Nelly volgen: het meisje heeft net haar geliefde grootmoeder verloren, en helpt haar ouders met het opruimen van het huis van oma.

Haar moeder kan de vele emoties van het verlies echter niet aan, en laat Nelly abrupt in het huis achter met haar vader…
Nelly is uiteraard bezorgd, maar gaat toch door met het ontdekken van het huis en de

bossen errond. Op een dag ontmoet ze daar Marion, een meisje van haar leeftijd dat heel veel met haar gemeen heeft, en die een hut gebouwd heeft in het bos.

‘Petite Maman’ is fabelachtig straffe cinema: spookachtig, sprookjesachtig en uiterst Continue reading “PETITE MAMAN (Céline Sciamma)” »

THE HUMAN VOICE (Pedro Almodovar)

Geplaatst op door

‘THE HUMAN VOICEThe Human_Voice‘ is Almodovars eerste Engelstalige film, en helemaal gedraaid tijdens de coronapandemie.

Het aantal acteurs is bijgevolg coronaproof beperkt tot één, maar hey, dàt is in dit geval geen probleem, want die ene actrice is hier toevallig de immer excellente Tilda Swinton.

Swinton speelt een vrouw die net door haar man verlaten is: zijn koffers staan al klaar, maar het lijkt wel alsof hij zelfs daar niet meer in geïnteresseerd is, want hij komt ze maar niet ophalen.

Het enige contact dat ze nog hebben verloopt via de telefoon. Waardoor de enige
levende ziel die ze nog ziet de hond is, die óók al duidelijk maakt dat hij zijn baasje mist.
Het is een situatie die de vrouw langzaam maar zeker tot wanhoop dwingt…

‘THE HUMAN VOICE’ is gebaseerd op ‘La Voix Humaine’ van Jean Cocteau, en heeft alle ingrediënten die u van een Almodovar verwacht, geconcentreerd in een overheerlijke Continue reading “THE HUMAN VOICE (Pedro Almodovar)” »

JOJO RABBIT (Taika Waititi)

Geplaatst op door

Jojo_Rabbit_1

Duitsland, 1944.

Jojo Betzler is een eenzame jongen van tien die een bijzonder enthousiast lid van de Hitlerjugend is, en die als beste vriend een zekere Adolf heeft.
Belangrijk detail: Adolf is niet te verwarren met de échte Hitler, want deze is alleen maar de imaginaire vriend van Jojo (en is bovendien een volstrekte idioot).

Wanneer Jojo op een dag ontdekt dat zijn alleenstaande moeder Rosie een Joods meisje bij hen laat onderduiken, wordt zijn hele levensbeeld overhoop gehaald.

Langzaamaan sluipt er zelfs twijfel in Jojo’s compleet door de Hitlerjugend gebrainwashte brein: is die nazi-ideologie van hem wel de juiste?

Een komedie over Hitler en de nazi’s maken is natuurlijk dansen op een wel zéér slappe koord, maar zie: met zijn ‘JOJO RABBIT’ is de Nieuwzeelander Taika Waititi er op excellente wijze in geslaagd een zéér grappige prent te brouwen die toch de inktzwarte nazi-realiteit niet wegschildert of onder het tapijt stopt.

‘JOJO RABBIT’ is dan ook een film die de toeschouwer constant op het verkeerde been zet: de ene seconde zit je iets té luid te lachen om een foute grap, de volgende seconde word je midscheeps geraakt door de onderliggende oorlogstragedie of uit je lood geslagen door de nazi-horror.

De humor situeert zich situeert op het kruispunt van hondsbrutaal en heerlijk silly: gooi ‘Allo Allo’, Chaplins ‘The Great Dictator’, Mel Brooks en ‘Inglourious Bastards’ in één grote pot, en u weet zo ongeveer wat u kunt verwachten.

De stijl roept dan weer herinneringen op aan Wes Andersons ‘Moonrise Kingdom’ – één criticus herdoopte ‘Jojo Rabbit’ dan ook tot ‘Moonreich Kingdom’.

De twee jonge hoofdpersonages zijn perfect gecast, en eigenlijk kan hetzelfde gezegd worden van de volwassenen: Stephen Merchant (‘Extras’, ‘The Office’) is geweldig als Gestapo-man Deertz, Scarlett Johansson is al even uitstekend als de stiekeme  Continue reading “JOJO RABBIT (Taika Waititi)” »

ÖNDÖG (Wang Quan’an)

Geplaatst op door

OndogKijkwijzer:

Kijkwijzer_9_Angst

 

 

—–

Ergens op de eindeloze Mongoolse steppe wordt het lijk van een vrouw gevonden. Nadat de politie gearriveerd is, krijgt de jongste en meest onervaren flik krijgt de opdracht de dode in the middle of nowhere te bewaken tot zijn collega’s terugkeren voor de autopsie – Joost mag weten wanneer.

Gelukkig voor de wat stuntelige en hulpeloze agent krijgt hij al snel hulp (en gezelschap) van een plaatselijke herderin: een bijzonder onafhankelijke, eigenzinnige, met scherp schietende en wodka drinkende vrouw die wel zéér goed haar mannetje weet te staan, gewoon omdat dat nu eenmaal moét voor wie in zijn eentje moet overleven op deze desolate vlakte, vele honderden kilometers verwijderd van het meest dichtstbijzijnde stadje.

En haar hulp is zeer welkom, want de herderin weet beter dan wie ook hoe ze het lijk moet beschermen tegen de hongerige steppewolven die bij nacht een lekkere brok vlees

komen zoeken.

En ze weet ook hoe je met zijn tweetjes onder de blote hemel de ijskoude steppenacht doorkomt…

‘Öndög’ – Mongools voor ‘dinosaurusei’ – is een volstrekt unieke, niet in een hokje te plaatsen film: een misdaaddrama, een liefdesverhaal, een overpeinzing over de cirkel van
leven en dood, een ode aan de kracht van de vrouw, een bloedmooi portret van het leven op de steppen én een bizarre komedie (de lichtelijk sullige en bemutste flikken  Continue reading “ÖNDÖG (Wang Quan’an)” »

LA ODISEA (Sebastian Borensztein)

Geplaatst op door

LA-ODISEAKijkwijzer:

Kijkwijzer_12_Angst_Taal

 

 

 

—-
Voormalig stervoetballer Fermín Pelassi besluit zijn droom waar te maken door samen met zijn dorpsgenoten een eigen landbouwcoöperatie op poten te zetten, een idee waarmee ze denken de wetten van de markt te kunnen omzeilen.

Een prima plan dat op algemeen enthousiasme wordt onthaald, en algauw verzamelen ze dan ook de nodige poen: spaargeld waar ze allemaal hun hele leven hard voor gewerkt hebben, dat nu toevertrouwd wordt aan de goede zorgen van – beter bij de bank van hier! – de plaatselijke bank.

Tot twee dagen later de gladde bankmanager foetsjie blijkt. En de Argentijnse regering net dié dag beslist om alle spaartegoeden te bevriezen om de diepe economische crisis

in het land te counteren.
Bovendien ontdekken Fermin en zijn vrienden dat de corrupte bankier voorkennis van de hele zaak had, en dat hij daarvan geprofiteerd heeft om te sjoemelen – met hún geld, uiteraard.

Voor de nu berooide vrienden is dat de druppel teveel: gedaan met als brave burger zomaar alles te pikken! Gedaan met als Lamme Goedzakken door bankiers, politici en andere hufters over zich heen te laten lopen! Gedaan met zich zoals de eerste de beste  Continue reading “LA ODISEA (Sebastian Borensztein)” »

THE PAINTED BIRD (Vaclav Marhoul)

Geplaatst op door

The_Painted_Bird_PosterKijkwijzer:

Kijkwijzer_18_Geweld_Taal

 

 

 

—-

WOII, ergens in Oost-Europa.
Een Joodse jongen van wie de ouders vervolgd werden groeit op het platteland op bij een oudere pleegmoeder.

Maar wanneer die overlijdt, staat de kleine opeens letterlijk alleen op de wereld: geen familie, geen vrienden, geen steun, geen middelen…
Hij trekt van dorp tot dorp in de hoop op hulp of gewoon een dak om onder te slapen, maar het enige dat hij bij de boeren op het onderontwikkelde platteland op zijn weg vindt zijn wreedheden, geweld, bijgeloof, uitbuiting en bot racisme – en dat is dan nog los van alle oorlogswaanzin die om hen heen woedt.

Heel, héél af en toe vindt hij een piepkleine flinter medemenselijkheid op zijn weg – of dénkt hij die te vinden. Zijn meest akelige levensles leert hij tijdens zijn verblijf bij een

oude vogelvanger, die hem toont wat er gebeurt wanneer je een vogel verft en vervolgens weer bij zijn soortgenoten loslaat…

‘Intens’, ‘hard’ en ‘rauw’ zijn eigenlijk te softe woorden voor deze confronterende verfilming van Jerzy Kosinki‘s briljante en intussen klassieke meesterwerk: ‘The Painted Bird’ laat zich bekijken als een encyclopedie van het menselijk kwaad, en de vernederingen en mishandelingen die de kleine Joodse jongen van de hatelijke buitenwereld moet ondergaan maken de kijker ronduit beschaamd deel uit te maken van  Continue reading “THE PAINTED BIRD (Vaclav Marhoul)” »

MONOS (Alejandro Landes)

Geplaatst op door

Monos_4a80b84199515.5d563df9a4fd3Kijkwijzer:

Kijkwijzer_16_Geweld_Taal

 

—-

Ergens in Zuid-Amerika, ergens in de jungle, ergens in de bergen krijgen acht tieners een snoeiharde paramilitaire training van een mysterieuze, FARC-achtige Organisatie. Deze piepjonge commando’s gaan door het leven als de Monos, Spaans voor apen, en worden allemaal aangesproken met codenamen als Smurf, Wolf, Lady, Boom Boom en Rambo.

Nadat hun trainer vertrokken is, krijgen ze de opdracht om Doctora te bewaken, een Amerikaanse gijzelaar die al jaren in handen van de organisatie is.
Ook nog aanwezig: Shakira, de melkkoe van de eenheid die er een eigen willetje op

nahoudt.
Aanvankelijk lijken zowel de discipline binnen de eenheid als de trouw aan de Organisatie onwrikbaar, maar al snel worden de eerste barstjes zichtbaar: niet alleen steekt een interne machtsstrijd de kop, er zijn ook de tienerhormonen die beginnen te gieren, er zijn enkele alfamannetjes die zich willen manifesteren én er zijn enkele groepsleden die  Continue reading “MONOS (Alejandro Landes)” »