JOJO RABBIT (Taika Waititi)

Jojo_Rabbit_1

Duitsland, 1944.

Jojo Betzler is een eenzame jongen van tien die een bijzonder enthousiast lid van de Hitlerjugend is, en die als beste vriend een zekere Adolf heeft.
Belangrijk detail: Adolf is niet te verwarren met de échte Hitler, want deze is alleen maar de imaginaire vriend van Jojo (en is bovendien een volstrekte idioot).

Wanneer Jojo op een dag ontdekt dat zijn alleenstaande moeder Rosie een Joods meisje bij hen laat onderduiken, wordt zijn hele levensbeeld overhoop gehaald.

Langzaamaan sluipt er zelfs twijfel in Jojo’s compleet door de Hitlerjugend gebrainwashte brein: is die nazi-ideologie van hem wel de juiste?

Een komedie over Hitler en de nazi’s maken is natuurlijk dansen op een wel zéér slappe koord, maar zie: met zijn ‘JOJO RABBIT’ is de Nieuwzeelander Taika Waititi er op excellente wijze in geslaagd een zéér grappige prent te brouwen die toch de inktzwarte nazi-realiteit niet wegschildert of onder het tapijt stopt.

‘JOJO RABBIT’ is dan ook een film die de toeschouwer constant op het verkeerde been zet: de ene seconde zit je iets té luid te lachen om een foute grap, de volgende seconde word je midscheeps geraakt door de onderliggende oorlogstragedie of uit je lood geslagen door de nazi-horror.

De humor situeert zich situeert op het kruispunt van hondsbrutaal en heerlijk silly: gooi ‘Allo Allo’, Chaplins ‘The Great Dictator’, Mel Brooks en ‘Inglourious Bastards’ in één grote pot, en u weet zo ongeveer wat u kunt verwachten.

De stijl roept dan weer herinneringen op aan Wes Andersons ‘Moonrise Kingdom’ – één criticus herdoopte ‘Jojo Rabbit’ dan ook tot ‘Moonreich Kingdom’.

De twee jonge hoofdpersonages zijn perfect gecast, en eigenlijk kan hetzelfde gezegd worden van de volwassenen: Stephen Merchant (‘Extras’, ‘The Office’) is geweldig als Gestapo-man Deertz, Scarlett Johansson is al even uitstekend als de stiekeme  Continue reading “JOJO RABBIT (Taika Waititi)” »