PAJAROS DE VERANO (Cristina Gallego & Ciro Guerra)

PAJAROS-DE-VERANO

Met het schitterende ‘Pajaros de Verano’ wordt eindelijk nog eens een Zuid-Amerikaanse topfilm in België uitgebracht, en dan is het Filmhuis er natuurlijk als de kippen bij om die ook te tonen.

Het verhaal draait rond Rapayet, een ambitieuze kerel die de hand wil van de bloedmooie Zaida.

Zoals dat bij de Wayuu (een inheems volk uit het noorden van Colombia) gaat, heeft hij voor een huwelijk echter de toestemming van haar moeder nodig, maar die heeft een hekel aan Rapayet, en eist een schier onbetaalbare bruidsschat.

Rapayet ziet echter lucratieve mogelijkheden in een groep Amerikaanse hippies die in de streek rondhangen: door hen marihuana te verkopen kan hij niet alleen snel geld

verdienen, maar vooral véél geld verdienen. Genoeg om de bruidsschat te betalen, én genoeg om in the middle of nowhere een protserige villa neer te poten.

Alleen besmeurt hij door zijn criminele handeltje de eer van zijn fiere volk. En laat het  Continue reading “PAJAROS DE VERANO (Cristina Gallego & Ciro Guerra)” »

WELDI (Mohamed Ben Attia)

l_weldi_affiche-70x100

Riadh werkt in de haven van Tunis, en bereidt zich stilaan de voor op zijn nakende pensioen.

Samen met zijn vrouw Nazli heeft hij heel zijn leven gewijd aan de opvoeding van hun enige zoon Sami, een prima student van 19 die zich voorbereidt op zijn examens.

De voortdurende migraine-aanvallen waarmee de jongen te kampen heeft baren de hele familie zorgen, maar net wanneer het daarmee beter lijkt te gaat, verdwijnt de zoon spoorloos.

Het enige wat Sami voor zijn verweesd en gebroken achterblijvende ouders nalaat is een briefje waarin hij meldt naar Syrië te zijn vertrokken, waar hij zich aangesloten heeft bij de jihad.
Met zijn allerlaatste geld gaat Riadh aan de Turks-Syrische grens op zoek naar zijn zoon…

AFF_2019_afrikafilmfestival 2Uit cijfers van de VN bleek dat Tunesië meer IS-strijders leverde dan welk ander land ook: Mohamed Ben Attia probeert in zijn pakkende ‘Weldi’ uit te zoeken waarom dat zo is.
Zijn film gaat niet zozeer over de jihadisten op zich, wel over de mensen – familie, vrienden – die ze verscheurd Continue reading “WELDI (Mohamed Ben Attia)” »

AT ETERNITY’S GATE (Julian Schnabel)

at_eternitys_gate
Heeft de wereld nood aan nóg een film over Vincent Van Gogh?

We zouden denken van niet, maar kijk: Julian Schnabel – niet toevallig zelf ook een schilder – is erin geslaagd tóch nog een nieuwe essentiële biopic over de man te maken.

Al is ‘biopic’ in dit geval misschien niet de juiste omschrijving: Schnabel heeft lak aan de historische juistheid, maar is des te accurater als het op het capteren van de spirit van Van Gogh aankomt.
Zo is bijvoorbeeld hoofdrolspeler Willem Dafoe (63) een kwarteeuw ouder dan Van Gogh was toen hij stierf, maar Dafoe zet hier wél een verbluffende vertolking neer, terecht bekroond met een Oscarnominatie.

Inhoudelijk focust ‘At Eternity’s Gate’ zich op het laatste levensjaar van Van Gogh: de

schilder moet financieel onderhouden worden door zijn liefhebbende broer Theo, en vindt een zeldzame zielsverwant in Paul Gaugin (rol van Oscar Isaac). Tot die laatste laat weten dat hij het door Van Gogh geliefde Arles zal verlaten, een mededeling die Continue reading “AT ETERNITY’S GATE (Julian Schnabel)” »

GRACE A DIEU (François Ozon)

grace_affiche

Alexandre is een katholieke familievader die in Lyon een doodgewoon, rustig leven leidt met zijn vrouw en kinderen.

Dat verandert helemaal wanneer hij op een dag ontdekt dat de priester die hem destijds als scoutsjongen misbruikte al die jaren later nog steeds met kinderen werkt.

Waneer hij samen met twee andere slachtoffers van de priester een actiegroep opzet om de stilte hierrond te doorbreken, ontdekken ze pas echt hoeveel slachtoffers de mangemaakt heeft, én hoe het misbruik zelfs door de hoogste kringen binnen de Franse kerk toegedekt is.

Maar aan hun actie hangt een prijskaartje: ze zal hun levens compleet overhoop halen…

‘Grâce à Dieu’ werd door François Ozon – tot nader order de beste Franse regisseur van zijn generatie – gebaseerd op de zaak van de pedofiele priester Bernard Preynat.

Diens advocaten probeerden afgelopen maanden de release van de film tegen te Continue reading “GRACE A DIEU (François Ozon)” »

ANOTHER DAY OF LIFE (Raúl de la Fuente & Damian Nenow)

another_day1

Najaar 1975: in Angola woedt in alle hevigheid een uiterst bloedige burgeroorlog tussen de socialistische MPLA (gesteund door Cuba en de Sovjetunie) en de FNLA-UNITA (gesteund door de Amerikanen en Zuid-Afrika).

De Poolse oorlogsjournalist Ryszard Kapuscinski is de enige buitenlander die erin slaagt verslag uit te brengen vanuit die Angolese oorlogschaos.
Maar de Angolese strijd is niet zomaar een burgeroorlog tussen Angolezen: het is één van de slagvelden van de Koude Oorlog tussen het westen en de communisten.

Wanneer Kapuscinski informatie in handen krijgt die de toekomst van Angola (en zelfs de loop van de Koude Oorlog) kan veranderen, komt hij voor een quasi onoplosbaar moreel dilemma te staan: moet hij voor zijn journalistieke integriteit kiezen en de wereld informeren, of moet hij in de eerste

AFF_2019_afrikafilmfestival 2

plaats mens zijn en  nog meer bloedvergieten zien te voorkomen (maar informatie achterhouden)?

‘Another Day of Life’ is een verbluffende (en technisch indrukwekkende) mengeling van animatiefilm en  Continue reading “ANOTHER DAY OF LIFE (Raúl de la Fuente & Damian Nenow)” »

FATWA (Mahmoud Ben Mahmoud)

fatwa
Brahim Nadour woont in Frankrijk, maar is terug in Tunesië voor de begrafenis van zijn zoon.

Die is volgens de autoriteiten omgekomen bij een motorongeval, al zijn de omstandigheden waarin dat zou gebeurd zijn onduidelijk.

Maar wanneer Brahim begint te graven in de persoonlijke geschiedenis van zijn zoon, ontdekt hij dat die zich bij een salafistische cel had aangesloten om voor de jihad te strijden. En dus begint hij de officiële versie over diens dood in vraag te stellen…

Regisseur Mahmoud Ben Mahmoud is van geboorte een Tunesiër, maar verkaste destijds naar ons land om er kunstgeschiedenis en film te studeren.

AFF_2019_afrikafilmfestival 2Met deze door de gebroeders Dardenne geproduceerde prent – hun sociaal-realistische stijl is hier zeer herkenbaar – maakte hij een ijzersterk (familie)drama over een hyperactueel onderwerp, waarin een gebroken vader op zoek gaat naar de  Continue reading “FATWA (Mahmoud Ben Mahmoud)” »

MAMA AFRICA – THE MANY VOICES OF MIRIAM MAKEBA (Mika Kaurismäki)

MamaAfrica-724x1024Ook dit jaar is het Filmhuis weer de vaste Mechelse vertoningsplaats van het Afrika Filmfestival: de hele maand mei zetten we in onze programmatie films en documentaires van (en over) dat prachtige continent in de kijker.

Op onze openingsavond bestrijken we meteen het noorden én het zuiden van Afrika: om 20u30 is er het Algerijnse ‘Fatwa’ van Mahmoud Ben Mahmoud, maar we openen het Festival met een swingende mengeling van muziek, activisme en politiek uit Zuid-Afrika: ‘Mama Africa: The Many Voices of Miriam Makeba‘, de keuzefilm van Junior Mthombeni, Artist Award-winnaar van het Afrika Filmfestival.

Deze excellente docu van Mika Kaurismäki (de broer van) schetst het leven van de eerste Afrikaanse muzikale wereldster en activiste, en is uiteraard doorspekt met Makeba’s muziek.

Vreemd genoeg was het echAFF_2019_afrikafilmfestival 2ter niet die muziek maar een film die haar leven al op jonge leeftijd een dramatische wending gaf: nadat ze in 1959 meegespeeld had in Lionel Rogosins neorealistische anti-apartheidsfilm ‘Come Back, Africa’ werd Continue reading “MAMA AFRICA – THE MANY VOICES OF MIRIAM MAKEBA (Mika Kaurismäki)” »

Green Screen: THE LAST PIG (Allison Argo)

lastpig1-4-81
Voor ‘The Last Pig’ volgde regisseuse Allison Argo een jaar lang varkenskweker Bob Comis op zijn boerderij in upstate New York.

Comis is geen industriële fokker die zijn beesten in dieronvriendelijke hokken propt, maar een kleine ecoboer die zo netjes en ethisch mogelijk met zijn beesten probeert om te gaan. Maar toch blijft het aan hem knagen dat hij zijn varkens uiteindelijk alleen maar grootbrengt om ze naar de slachtbank te leiden.

En dus neemt hij een radicaal besluit: helemaal met de varkenskweek stoppen (en dus zijn job en levenswerk opgeven).

We volgen Comis in zijn laatste jaar als varkensboer, zien hoe hij zijn laatste biggetjes

EVA-Mechelen-aangepast-logo

grootbrengt, en maken kennis met de vragen en twijfels die hem tot zijn beslissing brachten.

‘The Last Pig’ is een documentaire die laat nadenken over het kweken Continue reading “Green Screen: THE LAST PIG (Allison Argo)” »

IF BEALE STREET COULD TALK (Barry Jenkins)

If-Beale-Street-Could-Talk

Regisseur Barry Jenkins brak in 2016 helemaal door met zijn alom geprezen ‘Moonlight’, en Jenkins’ talent wordt alleen maar bevestigd met zijn nieuwe ‘If Beale Street Could Talk': een verfilming van het gelijknamige boek van James Baldwin, waarvoor de prijzen en accolades andermaal niet bij te houden te zijn.

Centraal in de film staat de liefdesrelatie tussen Clementine ‘Tish’ Rivers (rol van Kiki Layne) en Alonzo ‘Fonny’ Hunt (Stephan James), die al sinds hun kinderjaren onafscheidelijk zijn. Wanneer het koppel op zoek gaat naar een woonst, blijkt pas hoe

racistisch hun omgeving echt is: dit is het New York van de jaren ’70, waar huiseigenaren weigeren te verhuren aan zwarten…

En wanneer Tish tijdens het winkelen lastig gevallen wordt door een man, is het niet de dader maar Fonny die bijna gearresteerd wordt door Bell, een racistische agent uit de buurt.

Maar daar stopt het niet voor Bell: nadat een vrouw klacht heeft ingediend voor een verkrachting, zorgt officer Bell ervoor dat Fonny als schuldige achter de tralies gaat, ook  Continue reading “IF BEALE STREET COULD TALK (Barry Jenkins)” »

VICE (Adam McKay)

vice3

‘A real-life monster movie’: zo omschreef een Amerikaanse criticus ‘Vice’, en daar kunnen we ons eigenlijk helemaal bij aansluiten, al hadden we ook kunnen gaan voor ‘genadeloze politieke satire’ en ‘ijzersterke biopic van een rechtse cynicus’.

Herinnert u zich Dick Cheney nog, de vice-president ten tijde van Bush Jr.? Wie wàs die man eigenlijk? En hoe was hij in godsnaam op die positie geraakt?

Het antwoord: niemand die het weet, want Cheney gaf amper interviews, en àls hij het deed, waren ze doodsaai en nietszeggend. Verder bleef hij vooral de hele tijd in de schaduw, gedroeg hij zich in het openbaar als een uitgebluste ambtenaar en droeg hij de meest banale pakken die er te vinden waren.

En net dié handelswijze bleek voor de sluwe Cheney een bijna geniale manier om

ongemerkt en stoemelings als vicepresident een nooit geziene macht te verwerven, én de loop van de Amerikaanse politiek definitief te veranderen – helaas richting Donald Trump, maar dat is weer een ander verhaal.

Wie in de sixties echter voorspeld had dat Cheney tot één van de machtigste mannen uit de Amerikaanse geschiedenis zou uitgroeien, zou nochtans vierkant uitgelachen zijn: de jonge Cheney was een compleet gesjeesde student, een boertige fils à papa wiens Continue reading “VICE (Adam McKay)” »