16/4/2013: MOONRISE KINGDOM

Geplaatst op door

Wat maakt Wes Anderson toch héérlijke films: Technicolor-pareltjes die constant tussen lichte weemoed en bitterzoete humor twijfelen, en die verfilmd zijn in een smetteloze stijl.

Zie ‘The Royal Tenenbaums’, zie ‘The Darjeeling Limited’, zie ‘The Life Aquatic’ en zie – in het Filmhuis, uiteraard! – nu ook het wonderlijke ‘Moonrise Kingdom’.

Het verhaal speelt zich af in 1965, wanneer de kleine Sam (wees, brildrager en scoutsjongen) verliefd wordt op Suzy (fan van verrekijkers en van Françoise Hardy). De twee besluiten te vluchten naar New Penzance, een eiland vol ongerepte natuur.

Maar dat is uiteraard buiten de volwassenen gerekend, die met zijn allen de achtervolging inzetten: van de scoutsleider (Edward Norton!) tot Suzies ouders (Bill Murray en Frances McDormand!), en van politiekapitein Sharp (Bruce Willis!) tot het takkewijf van de Dienst Jeugdzorg (Tilda Swinton!).

‘Moonrise Kingdom’ is een volstrekt unieke love story, vol melancholie, levenswijsheden en magische schoonheid, en voorzien van een volstrekt wonderlijke soundtrack waarop zowel Continue reading “16/4/2013: MOONRISE KINGDOM” »

TABU (Miguel Gomes)

Geplaatst op door

Drie films heeft het Portugese talent Miguel Gomes moeten wachten op zijn internationale doorbraak, maar met zijn prachtige liefdesdrama ‘Tabu’ is het dan ook meteen goed prijs: de film werd op festivals zowat overal ter wereld meteen door het publiek in de armen gesloten.

‘Tabu’ werd door Gomes opgedeeld in twee delen.
Deel 1 speelt zich af in het Lissabon van nu, waar hij focust op de buurvrouwen Pilar en Aurora. Wanneer de verbitterde, norse Aurora in het ziekenhuis moet worden opgenomen, vindt de goedmoedige Pilar tussen haar spullen een niet verstuurde brief aan ene Ventura.

Cut naar deel 2, dat zich vijftig jaar eerder in Mozambique afspeelt, en waar de jonge, mooie en passionele Aurora een relatie heeft met de Italiaanse avonturier Ventura.
Een verboden relatie, want ondertussen is Aurora met een ander getrouwd…

Dat ‘Tabu’ zijn titel ontleent aan de gelijknamige klassieker van F.W. Murnau en Robert Flaherty uit 1910 is dus geen toeval, want ook die film draaide rond een gedoemde relatie tegen een koloniaal decor.
En net als zijn voorganger is ook dit een heel mooie, poëtische bespiegeling over De Continue reading “TABU (Miguel Gomes)” »

KILLER JOE (William Friedkin)

Geplaatst op door

Zegt ‘The Exorcist’ u iets?
‘The French Connection’?
Twee onbetwiste meesterwerken uit de seventies, en allebei geregisseerd door William Friedkin.

Friedkin is ondertussen 78 (!), maar nog zéér alive and kicking, getuige zijn werkelijk excellente nieuwe ‘Killer Joe’.

Deze inktzwarte vitrioolkomedie speelt zich af bij de familie Smith, uitschot van de ergste soort. Zoon Chris heeft bij zijn dealer een drugsschuld van enkele duizenden dollar, en komt daarom op het briljante idee zijn moeder te laten vermoorden, om zo de levensverzekering te kunnen opstrijken.

Om het zaakje uit te voeren klopt hij aan bij Joe, een rechercheur die in zijn vrije tijd een bijverdienste als huurmoordenaar heeft….

Matthew McConaughey is onvergetelijk in zijn rol als de demonische Killer Joe, en de rest van de cast (Juno Temple, Emile Hirsch, Gina Gershon…) moet nauwelijks voor
hem onderdoen.

Bovendien is Friedkin in werkelijk grootse vorm: de film is één lang spervuur van ontregelende scènes, schokkende grappen, groteske situaties en perverse humor,
uitlopend in een werkelijk uitzinnige finale, die met gemak naast het meest geschifte van Continue reading “KILLER JOE (William Friedkin)” »

JAGTEN (Thomas Vinterberg)

Geplaatst op door

Het heeft even geduurd voor Thomas Vinterberg nog eens het niveau van zijn klassieker ‘Festen’ haalde, maar met zijn jongste ‘Jagten’ is het zover: ‘t is een verbluffende mengeling van een inktzwarte komedie en een bitter drama, volgestouwd met clevere dialogen en kwaadaardige personages (die allemaal het vel van een aardige, onschuldige man willen).

Antiheld in dit drama is ene Lucas (een magistrale Mads Mikkelsen), die als kleuterleider opeens beschuldigd wordt van pedofilie.

Volkomen ten onrechte, zo weten wij en hij, maar daar blijkt de meute geen boodschap aan te hebben: zelfs zijn beste vrienden en kennissen laten hem vallen, waardoor Lucas
Continue reading “JAGTEN (Thomas Vinterberg)” »

BEASTS OF THE SOUTHERN WILD (Benh Zeitlin)

Geplaatst op door

Hushpuppy – een meisje van zes – hokt met haar ziekelijke vader Wink samen in een gammele houten hut in The Bathtub, een outsidersgemeenschap in de bayou van Louisiana.

Een béétje menswaardig overleven is er op zich al lastig, en als er dan ook nog eens een apocalyptische storm op komst is die hun hutje dreigt weg te vagen, lijkt de toekomst helemaal uitzichtloos…

Met thema’s als armoede, alcoholisme en kindermishandeling zou ‘Beasts Of The Southern Wild’ op papier een loodzwaar, depressief drama moeten zijn, maar debuterend

regisseur Benh Zeitlin slaagde erin een vitaal, magisch-realistisch, bijna sprookjesachtig verhaal van te maken: een heksentoer waarmee hij zich in één klap tot de chouchou van het internationale festivalcircuit – van Cannes tot Sundance en Gent – opwerkte.

Niks dan lof ook voor de piepjonge Quvanzhané Wallis, die 90 minuten lang verbluft in  Continue reading “BEASTS OF THE SOUTHERN WILD (Benh Zeitlin)” »

DANS LA MAISON (François Ozon)

Geplaatst op door

Dans La Maison AfficheKort samengevat: Germain is een uitgebluste leraar Frans, doodmoe van de banaliteit van zijn directie én van zijn leerlingen.

Tot hij op een dag midscheeps getroffen wordt door ‘Dans La Maison’, een briljant opstel waarin één van die leerlingen beschrijft hoe hij in het gezin van een klasgenoot infitreert.

De leraar moedigt de talentvolle leerling aan het verhaal verder uit te werken, maar die interpreteert dat als een vrijgeleide om écht het huis van zijn klasgenoot (en diens sensuele moeder) binnen te dringen…

Goed om weten: trouwe Filmhuisgangers zijn uiteraard al flink vertrouwd met het werk van François Ozon, met films als ‘Swimming Pool’, ‘8 Femmes’, ‘Le Refuge’ en ‘Sous Le Sable’ volgens ons de beste Franse cineast van de afgelopen tien jaar.

Ook in ‘Dans La Maison’ toont Ozon zich weer in absolute topvorm: een subtiele en intelligente komische thriller waarin hij zijn favoriete thema’s als manipulatie en Continue reading “DANS LA MAISON (François Ozon)” »

LES INVISIBLES (Sébastien Lifshitz)

Geplaatst op door

Gaybashing in het hart van Brussel, enkele honderdduizenden Fransen die op straat komen om tégen het homohuwelijk te protesteren, en een paus die vanop zijn preekstoel over een bedreiging voor de mensheid spreekt…: zelden is een documentaire zo brandend actueel geweest als ‘Les Invisibles’ van Sébastien Lifshitz.

De ‘onzichtbaren’ uit de titel bestaan immers uit een zeer uiteenlopend stel bejaarde homo’s en lesbiennes (sommigen mogen we zelfs gerust hoogbejaard noemen), die vertellen over hoe zij tientallen jaren lang met hun geaardheid moesten omgaan in een samenleving die dat niet wou accepteren.

Mensen zoals Pierrot: een vrolijke geitenhoeder uit een piepklein dorpje in het zuiden, die vrijelijk en uitermate grappig over zijn vele stiekeme avontuurtjes vertelt.
Of Yann, die duidelijk maakt dat zijn moeder hem waarschijnlijk zonder knipogen Continue reading “LES INVISIBLES (Sébastien Lifshitz)” »

A SIMPLE LIFE (TAO JIE) (Ann Hui)

Geplaatst op door

Ah Tao is een kranige vrouw die al decennialang als dienstmeid in dienst is van een Chinese familie.

In de loop der jaren is de familie echter stilletjesaan uitgewaaierd, zodat Tao nu alleen nog moet zorgen voor de stille, in zichzelf gekeerde Roger, het enige familielid dat nog in Hong Kong woont.

Tot Tao (overigens magistraal vertolkt door Deannie Yip) op een dag een beroerte krijgt, en naar een home verhuist: een vreselijk oord, zo merkt ook Roger al snel.

En dus besluit hij de rollen om te draaien, en zich voortaan over de hulpbehoevende Tao te ontfermen…

‘A Simple Life’ is een prachtig, subtiel, intiem en magistraal geacteerd drama over waardig ouder worden, dat dankzij de uitmuntende regie van Ann Hui vér van alle klefheid en clichés wegblijft. Pareltje!

A SIMPLE LIFE (TAO JIE)
Regie: Ann Hui
HK 2011, 114 min.

Deze film werd in Filmhuis Mechelen vertoond op:
DINSDAG 26 FEBRUARI 2013 om 20u30

19/2/2013: PLAY

Geplaatst op door

In een shopping mall van Göteborg komt een stel ronddwalende jongeren in het vizier van een groepje (zwarte) hangjongeren: één van de zwarte jongeren beweert dat de iPhone van één van de anderen toevallig wel énorm goed lijkt op de iPhone die bij zijn kleine broertje gestolen is.

Hij stelt voor nader uit te zoeken van wie de iPhone nu écht is, en lokt het groepje mee naar een buitenwijk van de stad.

Wat volgt is een uitermate onheilspellend machtsspel, waarin het Zweedse supertalent Ruben Östlund registreert hoe groepsdruk, vooroordelen, racisme en bully-gedrag op de mens inwerken.

Stilistisch herinnert ‘Play’ met zijn koele, afstandelijke manier van filmen aan het allerbeste van Michael Haneke, en bovendien kan de film rekenen op een ingenieus, op

ware feiten gebaseerd script en een stel uitmuntende jonge acteurs.

‘Play’ is een uitermate ontregelende en onthutsende film, maar wel een absolute aanrader.

PLAY
Regie: Ruben Östlund
S 2011, 115 min.
Dinsdag 19 februari, 20.30 u

REALITY (Matteo Garrone)

Geplaatst op door

Man en Vrouw uit RealityLuciano, een vishandelaar uit het hart van Napels, is een vrolijke kerel: zijn familie en klanten onderhouden met zijn grappen is zijn lang leven.

Aangevuurd door zijn kinderen neemt hij op een dag deel aan de casting van de populaire reality-show ‘Big Brother’. Even later denkt Luciano (prima vertolkt door de op het witte doek debuterende Aniello Arena) nog maar aan één ding: een televisiester worden.

Voor de opvolger van zijn alom bejubelde maffia-kroniek ‘Gomorra’ koos Matteo Garrone voor een satire op de hedendaagse fascinatie met celebrity – helemaal op zijn plaats in een land waar een televisiemagnaat als Berlusconi jarenlang de touwtjes in handen had.

Sommige exuberante scènes geven de film iets van een hedendaagse versie van Fellini, elders gaat ‘Reality’ dan weer eerder de richting uit van ‘King of Comedy’ van Martin Scorsese of ‘A Face In The Crowd’ van Elia Kazan.

Garrone zelf ziet zijn hoofdpersonage dan weer eerder als een moderne Pinocchio: een Continue reading “REALITY (Matteo Garrone)” »