Categorie archief: Recensie

DAG VAN DE OEKRAÏENSE CINEMA

Geplaatst op door

 

Oekrainse_Cinema
ZONDAG 23 APRIL

 

13u00: Kinderfilm ‘STOLEN MOON – CHUM’ (‘Gestolen Maan’ )

15u00: ‘MARIUPOL, UNLOST HOPE’

17u00: ‘A HOME LOST’

 

INKOM: 
Kinderen: 3 euro
Volwassenen: 10 euro

 

 

 

 

—–

13u00: Kinderfilm ‘STOLEN MOON – CHUM’ (‘Gestolen Maan’ )

In een Oekraïens dorpje heerst een vrolijke sfeer, want het is kerstavond en iedereen viert mee.
Alleen Chum de Kozak ontbreekt: de man leeft op zijn eentje, weg van het dorp, en wordt door de volwassenen als een vreemde en gevreesde snuiter bekeken.
Maar de kinderen van het dorp denken daar anders over.

STOLEN MOON – CHUM (‘Gestolen Maan’)
Regie: Olga Zakharova
UKR 2021, 24 min.

——-

——-

Om 15u00: MARIUPOL, UNLOST HOPE

In ‘MARIUPOL, UNLOST HOPE’ zien we een ooggetuigenverslag van de oorlog door de ogen van enkele bewoners van Marioepol.
Basis zijn de dagboeken van journaliste Nadiya Sukhorukova, die elke dag nauwgezet bijhield wat er rondom haar gebeurde.

MARIUPOL, UNLOST HOPE
Regie: Max Lytvynov
UKR 2022, 64 min.

——-

——-

Om 17u00: A HOME LOST

‘A HOME LOST’ vertelt het verhaal van bewoners uit de regio rond Kiev die in de lente van 2022 hun huis verloren bij de Russische inval.
Mensen zoals Nina Isinchuk en Anna Petrushenko uit het plaatsje Andriivka. Of priester Borys Kovalchuk uit Pylypovychy.
Lyudmila Boyko van het Centrum voor Socio-Psychologisch Herstel in Borodyanka vertelt hoe ze de vernielingen overleefden, en hoe de wederopbouw gepland wordt.

A HOME LOST
Regie: Pavlo Mashchenko & Yulia Mishchenko
UKR 2022, 52 min.

AFTERSUN (Charlotte Wells)

Geplaatst op door

Aftersun_posterDe elfjarige Sophie en haar dertigjarige vader Calum gaan op vakantie naar een Turkse badplaats waar ze heerlijk zwemmen, zonnebaden en luieren.

Terwijl er voor de beginnende puber een nieuwe wereld opengaat, worstelt Calum buiten het zicht van Sophie met de zwaarte van het leven.

Twintig jaar later denkt Sophie met veel genegenheid en weemoed aan deze periode terug, terwijl ze de donkere kant van haar liefdevolle vader probeert te begrijpen…

Het prachtige ‘AFTERSUN’ – voor velen het debuut van het jaar – is losjes gebaseerd op de eigen ervaringen van regisseuse Charlotte Wells: het resultaat is een film die warm, teder en melancholisch is, maar tegelijk ook hartverscheurend en pijnlijk, omdat de introverte, onmachtige vader zijn dochter niet alles kan geven wat hij haar gunt.

Die vader wordt overigens briljant vertolkt door Paul Mescal, die u mogelijk kent van zijn ook al fantastische rol in de overal bejubelde dramaserie ‘Normal People’.

‘AFTERSUN’ is een wonderlijke mooie film over warme herinneringen, onuitgesproken Continue reading “AFTERSUN (Charlotte Wells)” »

CINEMA PAMEER (Martin Von Krogh)

Geplaatst op door

 

Cinema_Pameer_Poster
Midden in hart van het door oorlog, fundamentalisme en armoede getroffen Kaboel bevindt zich een zéér bijzondere plaats: Cinema Pameer, de enige bioscoop van de stad.

De zaak word uitgebaat door de onvermoeibare en enthousiaste Said Chaleh: ooit – nadat de Russen het land waren binnengevallen – koos hij voor de pen als verzetswapen.
Maar nu kiest hij voor de kracht van cinema, een medium dat de bewoners van de verscheurde, kapotte stad toelaat éven te ontsnappen aan

hun zorgen en de grauwe realiteit, en zelfs te dromen van een ander bestaan.

Niet dat alles in de gammele bioscoop van een leien dakje loopt: de censuur knipt er vrolijk op los in de films, de sigarettenrook van de stevig doorpaffende bezoekers in de zaal is zó dik dat de projectorlamp er amper door raakt, het afval dat de bezoekers achterlaten is ook een werkpunt en – eveneens niet onbelangrijk – de kans op een aanslag is natuurlijk nooit uit de sluiten…

‘CINEMA PAMEER’ is méér dan een zalig portret van een in alle opzichten unieke cinema, en van de wonderlijke personages die er werken en rondhangen: de film geeft   Continue reading “CINEMA PAMEER (Martin Von Krogh)” »

ERIKSSON (Johan Van Schaeren)

Geplaatst op door

In de fascinerende docPoster__ERIKSSONu ‘ERIKSSON’ maken we kennis met het wonderlijke levensverhaal van Karl Eriksson, een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.

Voor wie in de jaren ’70 of ’80 opgroeide zal de naam Eriksson zeker nog een stevige bel doen rinkelen: yep, Karl Eriksson is inderdaad de zoon van de toen uiterst beruchte Bert Eriksson, die geregeld het nieuws haalde als de leider van de extreemrechtse, gewelddadige en uiteindelijk als privé-militie verboden VMO (Vlaamse Militanten Orde), én als uitbater van het al even beruchte café Odal, verzamelplaats van alles en iedereen die destijds uiterst rechts en uiterst Vlaams-nationalistisch was.

Maar zoals dat met vaders en hun zonen soms gaat: Karl kiest – aangevuurd door de toen overal in Antwerpen opborrelende tegencultuur – al op zeer jonge leeftijd het compleet tegenovergestelde pad van zijn vader.
Iets wat soms tot surrealistische situaties leidt: terwijl boven in het café zijn vader en zijn kornuiten mee staan te brullen met nazi-marsen, zit Karl – die een bijzonder talent voor de banjo blijkt te hebben – in de kelder onder de zaak muziek te maken met zijn hippievrienden.

De botsingen tussen vader en zoon leiden er echter toe dat Karl op amper 15-jarige leeftijd al het huis ontvlucht: alleen gewapend met een vrije geest en een banjo trekt hij de wijde Continue reading “ERIKSSON (Johan Van Schaeren)” »

BEAUTIFUL BEINGS (Gudmundur Arnar Gudmundsson)

Geplaatst op door

IBeautiful-Beings-postern het meesterlijke, recht naar het hart grijpende ‘BEAUTIFUL BEINGS’ neemt de IJslandse regisseur Gudmundur Gudmundsson ons mee naar het Reykjavik van halverwege de jaren negentig.

Balli is een verwaarloosde tiener die door zijn slordige uiterlijk en armzalige kleding verschrikkelijk gepest wordt op school.
Wanneer zijn belagers hem op een dag helemaal in elkaar slaan en hij zwaar toegetakeld in de kliniek belandt, haalt hij zelfs de nationale televisie, als onderwerp van een reportage over het uit de hand lopende geweld bij Ijslandse tieners.

Door zijn televisieoptreden trekt hij de aandacht van een groepje van drie, iets oudere jongens: de charismatische Addi is de leider van dat groepje, dat verder bestaat uit meeloper en grappenmaker Siggi, en uit ongeleid projectiel Konni, een constant tikkende en regelmatig ontploffende tijdbom die denkt alles met zijn vuisten te moeten oplossen.

De drie zijn gefascineerd zijn door de rare, rattige Balli, die met zijn drugsverslaafde moeder in een vieze krot blijkt te wonen. Maar aangezien die moeder er amper is en de

jongens er dus volledig hun zin kunnen doen, groeit de krot al snel uit tot een handige uitvalsbasis voor de nieuwe groep gezworen vrienden, die als een roedel wolven aan elkaar klitten: één voor allen, en allen voor één.

Maar wanneer Konni met zijn onberekenbaar, gewelddadig gedrag de anderen alsmaar meer in de problemen brengt, en de intelligente Addi een andere, betere toekomst voor zichzelf ziet, dreigt de groep toch uit elkaar te vallen…

‘BEAUTIFUL BEINGS’ is een schitterend coming of age-drama van vier jonge outsiders die met vallen en opstaan proberen om te gaan met de verwarring, de opwinding en de Continue reading “BEAUTIFUL BEINGS (Gudmundur Arnar Gudmundsson)” »

LA SYNDICALISTE (Jean-Paul Salomé)

Geplaatst op door

La-Syndicaliste_poster

Dat waar gebeurde verhalen vaak een héél stuk onwaarschijnlijker en vergezochter zijn dan verzonnen verhalen wordt alweer bewezen in de uitmuntende politieke thriller ‘LA SYNDICALISTE’.

Een briljant acterende Isabelle Huppert speelt de rol van Maureen Kearney, een vrouw van Ierse afkomst die bij het Franse nucleaire staatsbedrijf Areva begin jaren 2000 opgeklommen was tot dé vakbondsvrouw bij uitstek.

OK, met haar kokette mantelpakjes en lunchmeetings in chique Parijse établissementen is Kearney een beetje een kaviaarsocialiste, maar tegelijk is ze ook een ware powervrouw die keihard de belangen van tienduizenden Areva-werknemers over de hele wereld weet te verdedigen, én die daarvoor de juiste connecties heeft opgebouwd: zowel de nummers van Sarkozy en François Hollande zitten in haar mobieltje, en ze is niet te beroerd die te gebruiken als ze dat nodig acht.

Kearneys verhaal neemt echter een bruuske wending wanneer the powers that be de haar goedgezinde vrouwelijke CEO van Areva op een zijspoor parkeren, en haar vervangen door de politiek gepistoneerde testosteron-brulaap Luc Oursel (een geweldige Yvan Attal, die met zijn woedeuitbarstingen zó lijkt weggelopen te zijn uit het management van Plopsaland, of uit de vriendenkring van Wouter Vandenhaute).

Haar kille relatie met Oursel zorgt ervoor dat Kearney stapje voorstapje meer verstrikt raakt in een machtsstrijd met het Franse – en mannelijke – establishment, zéker wanneer een anonieme informant haar een stapel explosieve documenten over een schimmige, aan alle kanten stinkende nucleaire deal met de Chinezen bezorgt.

Wat begint met anonieme dreigtelefoontjes en onverholen hints ‘er zich niet mee te bemoeien’, mondt uit in een afgrijselijke aanslag bij haar thuis: Kearney wordt door een Continue reading “LA SYNDICALISTE (Jean-Paul Salomé)” »

RETOUR A SEOUL (Davy Chou)

Geplaatst op door

retour-a-seoul-posterFrédérique Benoit – Freddie voor de vrienden – is een jonge vrouw die geboren is in Korea, maar die als kind geadopteerd werd door Franse ouders.

Over haar geboorteland en biologische ouders weet ze bitter weinig, maar op haar 25ste beslist de met haar identiteit worstelende vrouw impulsief naar Zuid-Korea terug te gaan, om daar haar natuurlijke ouders op te zoeken.

Alleen neemt die trip uiterst onverwachte wendingen aan, en wordt haar hele bestaan op zijn kop gezet…

‘RETOUR A SEOUL’ is niet zomaar het zoveelste adoptiedrama, wel integendeel: de fantastische debutante Park Ji-Min zet met de aparte, excentrieke en eigenzinnige

Freddie een volstrekt uniek en onvergetelijk filmpersonage neer dat de kijker tijdens de film constant op het verkeerde been zet, en dat na de film lang in het geheugen blijft spoken.
Haar zoektocht naar haar identiteit blijkt een kronkelend pad, waarbij elk antwoord nieuwe vragen oproept.

En Chou’s regiestijl zit al even vol verrassingen als zijn hoofdpersonage: nu eens is de film mijmerend, intiem en dramatisch, dan weer exuberant en vol opwinding in het met Continue reading “RETOUR A SEOUL (Davy Chou)” »

LAZZARO FELICE (Alice Rohrwacher)

Geplaatst op door

ItaLAZZARO-FELICElië, ergens in de eighties: de door en door goede Lazzaro is een simpele tabaksplukker op een plantage in het dorpje Inviolata.

Gewoon naar het land en de dieren staren geeft hem al een gelukzalige glimlach rond de mond, maar van zijn eeuwige braafheid en gelukzaligheid wordt volop misbruik gemaakt door de anderen.

De plantage wordt gerund door markiezin Alfonsina de Luna (a.k.a. de Sigarettenkoningin) die de zich krom werkende landarbeiders nog altijd behandelt alsof ze middeleeuwse lijfeigenen zijn.
De markiezin heeft echter een probleem: haar zoon Tancredi, met wie ze in onmin leeft.

Wanneer Tancredi per toeval Lazzaro leert kennen, ontstaat tussen de twee een vriendschap. En rijpt bij Tancredi het plan om – met behulp van de naïeve Lazzaro – zijn  Continue reading “LAZZARO FELICE (Alice Rohrwacher)” »

NO BEARS (Jafar Panahi)

Geplaatst op door

 

DNo Bears_ Postere Iraanse regisseur Jafar Panahi heeft al sinds 2010 een filmverbod, een uitreisverbod én een zesjarige (maar na internationaal protest weer opgeheven) gevangenisstraf van de Islamtische machthebbers aan zijn broek, maar écht efficiënt is dat allemaal voorlopig nog niet gebleken om de man te stoppen.

Op de meest onmogelijke manieren slaagde Panahi er immers in sinds 2010 nog vijf langspeelfilms te draaien én het land uit te krijgen.

Nu eens smokkelde hij zijn illegaal gedraaide film in een cake (!!!) de grens over (‘This Is Not A Film’), dan weer zette hij de autoriteiten op het verkeerde been door zogezegd taxichauffeur te worden (wat hem in werkelijkheid de mogelijkheid gaf op de dashcam van zijn taxi het fantastische ‘Taxi Teheran’ te draaien, een film waarmee hij nota bene de Gouden Beer op he Festival van Berlijn won).

Zijn nieuwste is het al even inventieve én spannende ‘NO BEARS’: een film over het maken van een film, want we zien we hoe hij het filmverbod probeert te omzeilen door vanuit een dorpje vlakbij de Turkse grens met een videoverbinding zijn acteurs en crew aan de overkant van de grens te regisseren.

Helaas is de internetverbinding niet zo goed, en zit er niks anders op dan een assistent

telkens met de rushes de grens te laten oversteken.

Om de tijd te doden maakt hij wat foto’s in het dorpje waar hij verblijft: een op het eerste zicht onschuldig tijdverdrijf, tot hij onbewust een koppel in een verboden relatie fotografeert, en zo een grote rel in het dorp veroorzaakt.
Het bewijs dat zelfs kleine artistieke daden zoals het maken van een foto bijzonder grote Continue reading “NO BEARS (Jafar Panahi)” »

MARIEKE: ADDICTED TO LIFE (Pola Rapaport)

Geplaatst op door

Marieke-addicted-to-life-poster
In 2000 belandt Marieke Vervoort, een jonge vrouw uit Diest, in een rolstoel door een zeldzame, degeneratieve spierziekte.

Ze is op dat moment amper 20, maar ondanks de wetenschap dat de ziekte haar meer en meer zou verlammen, blijft de koppige Vervoort niet bij de pakken zitten: ze stort zich volop op het rolstoelsporten, en begint met het leveren van verbazende prestaties en het afvinken van een bucketlist met allerhande, meestal fysieke performances – van bungeejumpen in een rolstoel tot skydiven.

Haar doorzettingsvermogen leidt uiteindelijk zelfs tot een gouden medaille op de

Paralympics in Rio, en tot diverse andere medailles op WK’s en de Spelen van Rio en Londen.

Het zijn uitzonderlijke prestaties die van ‘Wielemie’ een mediafiguur en nationale bekendheid maken – bij haar gouden terugkeer van de Spelen in Diest wordt ze opgewacht door een paar duizend mensen – maar tegelijk worden de helse pijnen Continue reading “MARIEKE: ADDICTED TO LIFE (Pola Rapaport)” »