THE EXORCIST (William Friedkin)

the-exorcist-2

Exact 50 jaar oud, maar nog altijd één van de meest angstaanjagende en ontregelende films ever, en tevens een In Memoriam voor de op 7 augustus overleden grootmeester William Friedkin: ziedaar twee uitstekende redenen om het absolute meesterwerk ‘THE EXORCIST’ nog eens te tonen in zijn volle glorie.

Voor wie de plot niet zou kennen: de film draait rond een 12-jarige meisje (de piepjonge Linda Blair in de rol van haar leven) uit een net gezin dat uitermate afwijkend gedrag begint te vertonen.
Dokters vinden geen oorzaak of ziekte, maar omdat haar toestand altijd maar verder uit de hand begint te lopen (het meisje beweert door de duivel bezeten te zijn), suggereert één van de artsen dat exorcisme misschien kan helpen om haar psychologisch tot rust te brengen – baat het niet, dan schaadt het niet.

Twee katholieke priesters worden erbij gehaald om het ritueel uit te voeren…

Wat ‘THE EXORCIST’ na een halve eeuw nog altijd zo intens angstaanjagend maakt zijn niet de enkele schokeffecten (want die zijn al zeer lang links en rechts door de latere horror-slashers voorbijgestoken), maar wel dat Friedkin van zijn hoofdpersonages herkenbare mensen van vlees en bloed maakte: hier geen cartoonslechteriken, met bijlen zwaaiende gekken of wilde psychopaten, maar een gewone moeder die om haar uiterst getroubleerde tienerdochter geeft, artsen die het ook niet allemaal weten, en een priester die openlijk aan zijn geloof twijfelt.

Zij zuigen je nog altijd onherroepelijk mee in het duistere verhaal, gebaseerd op het boek van William Peter Blatty.
Voeg daarbij de fantastische acteerprestaties (Ellen Burstyn! Max von Sydow! Lee J. Cobb! Of Jason Miller als de priester-Jezuiet!), de tussen realistisch en gothic Continue reading “THE EXORCIST (William Friedkin)” »

25/5/2010: AMARCORD

amarcordKort samengevat: Federico Fellini schetst een tragikomisch beeld van zijn geboortestad Rimini aan de vooravond van de tweede Wereldoorlog, tijdens de hoogdagen van Benito Mussolini en zijn fascistische regime.

Goed om weten: De klassieker van dit programma toont de Italiaanse grootmeester Federico Fellini op zijn allerbest: ‘Amarcord’ – de titel betekent ‘Ik herinner me…’ – is een exuberante mengeling van

high- én lowbrow (de maestro plukte met evenveel gemak uit de klassieken als uit soap opera en burleske), een mix van visionaire beelden en platte sekshumor, van magie en historische feiten.
En uiteraard zit ook deze ‘Amarcord’ – zoals élke film van Fellini – volgestouwd met Continue reading “25/5/2010: AMARCORD” »