Categorie archief: De dinsdagen van het Filmhuis

LA GRANDE BELLEZZA (Paolo Sorrentino)

Geplaatst op door

Federico Fellini leeft!
In de films van zijn landgenoot Paolo Sorrentino, bijvoorbeeld, die met ‘La Grande Bellezza’ een adembenemende, wervelende, moderne update van Fellini’s ‘La Dolce Vita’ gemaakt heeft.

Het personage waarrond alles (en iedereen) draait heet Jep Gambardella, de koning van de Romeinse jetset, en verder ook nog nachtbraker, vrouwenversierder, kunstkenner, feestbeest, schrijver en journalist.

De man is net 65 geworden, en kijkt terug op zijn leven: een wilde maalstroom van houseparty’s, topkunst, limousines, prachtige kleren en designvilla’s, en bevolkt door én callgirls én kardinalen én stripteaseuses én intellectuelen én beau monde-poseurs.

Maar of dat wel het juiste leven was? Jep greep naast zijn grote liefde, zijn vriendenkring bestaat uit feestvierende narcisten en bovendien is het nooit wat geworden met zijn tweede roman…

‘La Grande Bellezza’ biedt een wonderlijk en hypnotiserend maar tegelijk melancholisch
beeld van Rome, en van al het gewoel, al de schoonheid en al de kitsch die Continue reading “LA GRANDE BELLEZZA (Paolo Sorrentino)” »

ONLY GOD FORGIVES (Nicolas Winding Refn)

Geplaatst op door

Na hun meesterstukje ‘Drive’  was het maar zeer de vraag of het duo Ryan Gosling-Nicolas Winding Refn dat niveau ooit nog eens zou kunnen herhalen, laat staan overtreffen.

Met het onbehaaglijke maar magistrale ‘Only God Forgives’ geven ze nu – één film later – al het meteen het antwoord op die vraag: you bet, suckers!

Gosling speelt Julian, een kerel die samen met zijn broer Billy in Bangkok een boksclub uitbaat, die alleen maar een dekmantel is voor de drugshandel die ze opgezet hebben.
Wanneer Billy genadeloos afgeslacht wordt, strijkt hun ijzingwekkende moeder in Thailand neer, en draagt ze Julian op de dood van zijn broer even genadeloos te wreken.

‘Only God Forgives’ is een brok verontrustende en huiveringwekkende neo-noir, net zoals ‘Drive’ indrukwekkend in beeld gezet door Winding Refn, en voorzien van een Lynchiaanse, bevreeemdende soundtrack.

En dan zwijgen we nog over de acteurs: Ryan Gosling zegt meer met één blik dan Continue reading “ONLY GOD FORGIVES (Nicolas Winding Refn)” »

L’ECUME DES JOURS (Michel Gondry)

Geplaatst op door

‘L’Ecume des Jours’ van Boris Vian werd algemeen beschouwd als een meesterlijke, zij het compleet onverfilmbare roman, maar zie: de Franse boy wonder Michel Gondry (van ‘Eternal Sunshine of the Spotless Mind’) heeft toch een poging ondernomen om er een film van te maken, en is wonderlijk genoeg met onderscheiding geslaagd!

Het surrealistische liefdesverhaal draait rond de romanticus Colin, drager van zelfdenkende schoenen en uitvinder van allerhande nuttigs, zoals bijvoorbeeld de pianococktail, een cocktailshakende piano.

De liefde van zijn leven is de mooie Chloé – die helaas het slachtoffer dreigt te worden van een dodelijke ziekte. Maar daar legt Colin zich niet zomaar bij neer: Chloé moet en zal een behandeling krijgen.

Michel Gondry maakte met ‘L’Ecume des Jours’ een wonderlijke prent: licht en komisch beginnen,  vervolgens donker en apocalyptisch opbouwen, en ondertussen altijd poëtisch, inventief en liefdevol blijven.

De hoofdrollen worden bovendien schitterend ingevuld door het duo Romain Duris (‘Populaire’) en Audrey ‘Amélie Poulain’ Tautou, die er een heerlijke, emotionele en Continue reading “L’ECUME DES JOURS (Michel Gondry)” »

LIKE SOMEONE IN LOVE (Abbas Kiarostami)

Geplaatst op door

Het is écht waar – erewoord! – puur toeval, maar na ‘Jeune & Jolie’ draait ook ‘Like Someone In Love’ om een callgirl, zij het dit keer eentje uit Tokio: Akiko prostitueert zichzelf af en toe om zo haar universitaire studies te betalen.

Op een dag krijgt ze een nieuwe klant: de oude professor Takashi, een romanticus die tot haar verbazing niét meteen in bed wil duiken, maar éérst samen wil eten.

Wanneer ook Noriaki opduikt – haar zelfverklaarde vriendje, die niet van haar escortactiviteiten op de hoogte is – is het spel van leugens en verwarring compleet, en ziet de professor zich genoodzaakt zich voor te doen als de opa van Akiko.

‘Like Someone In Love’ is (na ‘Copie Conforme’) nog maar de tweede film die Abbas Kiarostami buiten Iran draaide.
En net als zijn voorganger is het visueel én inhoudelijk een heerlijk spel rond écht en vals, rond authentiek en copie, met Tokio (de stad van verwante films als ‘Lost In Translation’  Continue reading “LIKE SOMEONE IN LOVE (Abbas Kiarostami)” »

JEUNE & JOLIE (François Ozon)

Geplaatst op door

‘Jeune & Jolie’: valt er een betere titel te bedenken voor een filmisch portret van een meisje van zeventien?

We think not, en als die film dan ook nog eens gemaakt is door Filmhuisfavoriet François Ozon, worden we helemaal preventief enthousiast.

Isabelle (gespeeld door de wonderlijke Marine Vacth) is een tiener die – zonder dat haar ouders, familie of vrienden van iets weten – na haar schooluren een beetje bijklust: niet in een winkel of café, maar als callgirl…
Drie- tot vijfhonderd euro rekent ze voor een beurt, en de kick van de hele situatie krijgt ze er gratis bovenop.

Ozon schetst in ‘Jeune & Jolie’ op sardonische en tegelijk gracieuze en poëtische wijze een portret van de ondoorgrondelijke tienerziel – van een tiener die door haar gedrag
Continue reading “JEUNE & JOLIE (François Ozon)” »

THE PERKS OF BEING A WALLFLOWER (Stephen Chbosky)

Geplaatst op door

Pittsburgh, begin jaren ’90: Charlie is vijftien en begint met tegenzin aan zijn eerste jaar in de Mill Grove High School.

Hij voelt zich een complete buitenstaander, en dus is het wel handig dat hij al snel een kliekje kan vormen met collega-outsiders zoals Patrick, diens stiefzusje Sam en de Boeddhistische punkette Mary-Elizabeth.

Welcome to the Island of Misfit Toys, waar eenzaamheid, frustratie en ander tienerleed welig tiert!

‘The Perks of Being a Wallflower’ is gebaseerd op de semi-autobiografische bestseller van Stephen Chbosky, die zijn eigen boek op prima wijze verfilmde. In de hoofdrollen ziet u Logan Lerman (als Charlie), de fantastische Ezra Miller (als Patrick) en een
ge-wel-di-ge Emma Watson als Sam – op wie Charlie natuurlijk meteen hopeloos Continue reading “THE PERKS OF BEING A WALLFLOWER (Stephen Chbosky)” »

HANNAH ARENDT (Margarethe von Trotta)

Geplaatst op door

De Duitse regisseuse Margarethe von Trotta heeft altijd al een voorkeur gehad voor films rond sterke vrouwen: eerder draaide ze al uitstekende biografische films rond Rosa Luxemburg en Hildegard von Bingen, en dit keer brengt ze het verhaal van de beroemde Duitse filosofe Hannah Arendt tot leven.

Arendt woonde in de jaren ’60 het proces van Adolf Eichmann bij – één van de breinen achter de holocaust – en schreef daar beklijvende stukken over in The New Yorker: haar stelling dat Eichmann geen monster was, maar een vervelende, saaie, banale bureaucraat die niet in staat was zélf te denken maakte haar niet bepaald populair in Joodse kringen.

Daar liet Arendt zich echter niet door afschrikken, want de rede ging bij haar altijd boven emotie, en het zoeken naar de waarheid moest compromisloos en objectief gebeuren.

Hannah Arendt wordt uitmuntend vertolkt door Barbara Sukowa, de grand dame der
Duitse actrices én al jarenlang de muze van von Trotta.
De film is bovendien slim verweven met archiefbeelden van de echte Adolf Eichmann, die Continue reading “HANNAH ARENDT (Margarethe von Trotta)” »

BLUE JASMINE (Woody Allen)

Geplaatst op door

Jasmine heeft als echtgenote van de stinkend rijke New Yorkse zakenman Hal alles wat haar hartje kan begeren: champagne, juwelen, pilateslessen, een peperduur optrekje in hartje Manhattan….

Tot Hals vele stinkende zaakjes aan het licht komen, en hij in de boeien wordt geslagen.

Het paar komt in het oog van een enorme storm te staan, en raakt in één klap al hun luxe kwijt: Jasmine moet noodgedwongen Manhattan verlaten, en in San Francisco in de flat van haar zus Ginger intrekken.

‘Blue Jasmine’ is een bitterzoete komedie over een vrouw op de rand van een

zenuwinzinking, met een ronduit briljante Cate Blanchett in de hoofdrol, en zéér gesmaakte, ijzersterke bijrollen van Alec Baldwin (als de schurk-echtgenoot van Jasmine), Sally Hawkins (als zus Ginger) en de vuilgebekte comedian Andrew ‘Dice’ Clay (als de ex van Ginger).

Woody Allen heeft de laatste jaren al een rijtje bijzondere films afegeleverd (‘Midnight in Paris’, ‘Vicky Cristina Barcelona’, ‘Match Point’…), en met ‘Blue Jasmine’ heeft hij die Continue reading “BLUE JASMINE (Woody Allen)” »

11/6: POPULAIRE + FILMHUIS-SLOTFEEST 2012-2013!

Geplaatst op door

‘Mad Men’ meets ‘Amélie Poulain’: dat is zo ongeveer de pitch van ‘Populaire’, het heerlijke regiedebuut van Régis Roinsard, en tevens de slotfilm van ons  seizoen 2012-2013.

In ‘Populaire’ draait alles rond Rose Pamphyle, een kruideniersdochter die iets anders en meer spannend wil dan het saaie huisvrouwenleventje dat haar vader voor haar uitgestippeld heeft.

Secretaresse worden: dàt lijkt haar wel wat, maar helaas blijkt ze in dat vak waardeloos. Haar baas ontdekt echter wel een ander talent in Rose: ze kan verschrikkelijk snel typen. En dus besluit hij haar te gaan trainen voor wedstrijden sneltypen.

‘Populaire’ is een kleurrijke, wonderlijk in beeld gezette fiftieskomedie, gedragen door  excellent acteerwerk van o.a. Deborah François (zie ‘L’Enfant’ en ‘La Tourneuse Des Continue reading “11/6: POPULAIRE + FILMHUIS-SLOTFEEST 2012-2013!” »

LES CHEVAUX DE DIEU (Nabil Ayouch)

Geplaatst op door

In zijn excellente broederdrama ‘Les Chevaux de Dieu’ laat de Marokkaanse regisseur Nabil Ayouch van binnenuit zien hoe een kansarme omgeving als vanzelf een broeihaard voor extremisme kan worden.

De broers Hamid en Yachine groeien als straatjongens op in Sidi Moumen, de ruige achterbuurt van Casablanca.

Armoede, drugs en geweld behoren er tot de orde van de dag, en in hun familie moeten ze niet op steun rekenen: hun broer is autistisch, hun moeder zwijgt over hun misstappen en pa kijkt liever tv, terwijl ondertussen op straat Al Qaeda steunen als ‘een religieuze plicht’ wordt gezien.

Sterker nog: als Hamid na een gevangenisstraf terugkeert, blijkt hij helemaal “bekeerd” te zijn, en weet hij ook zijn jongere, minder assertieve broertje Yachine voor De Zaak te winnen.
En nóg sterker: hij weet hem zelfs te overhalen zich in een bomgordel te hullen en zich Continue reading “LES CHEVAUX DE DIEU (Nabil Ayouch)” »