Een groep jonge lyceumstudenten bereidt zich in Kisangani voor op het belangrijke Congolese staatsexamen.
Dieudo Hamadi’s camera filmt het verloop van begin tot eind: zowel op school (van waar leerlingen geregeld worden weggestuurd omdat zij de ‘leraarspremie’ niet betaald hebben) als in de ‘maquis’, de gemeenschapshuizen waar zij hun leerstof herhalen.
En de filmmaker volgt hen ook in de chaotische straten van de stad, in hun zoektocht naar hoe zij hun leven zin kunnen geven.
Oost-Congo staat bekend als één van de gevaarlijkste plekken ter wereld om vrouw te zijn: er woedt al jarenlang een extreem bloedige burgeroorlog, en plunderingen, massaverkrachtingen en moorden zijn er aan de orde van de dag.
Maar in de door rebellen omsingelde stad Butembo in Noord-Kivu weigeren de vrouwen die situatie zomaar te aanvaarden: ze proberen hun lot weer in eigen handen te nemen, en hun voetbalploeg FC Graben speelt daarbij een belangrijke rol.
De ploeg zorgt niet alleen voor verbondenheid, maar geeft hen ook wilskracht en hoop…
De jonge journaliste Elien Spillebeen trok – alleen gewapend met een klein cameraatje – naar de streek, en kwam terug met een mand vol pakkende verhalen: soms rauwe en ondraaglijke verhalen, maar evengoed verhalen vol Continue reading “BACKUP BUTEMBO (Elien Spillebeen & Martijn D’haene)” »
In een huis aan de Chileense kust heeft een groep mannen zo goed als afgescheiden van de buitenwereld.
Is het omdat ze niet met het gewone volk in contact willen komen?
Neen, zo blijkt het al snel: de mannen zijn priesters die allerhande onduidelijke misdaden op hun kerfstok hebben, en die hier van de kerk een soort toevluchtsoord hebben gekregen.
Officieel zitten ze er om er tot inkeer kunnen komen, maar eigenlijk vooral om het Heilig Instituut een gerechtelijk onderzoek te besparen dat hen nog meer schade zou kunnen opleveren.
Hun beschermengel is zuster Monica, die er niet alleen voor zorgt dat al hun zonden vakkundig onder de mat geveegd worden, maar ook dat ze de hele tijd uit de
belangstelling van de buitenwereld kunnen blijven. De pastoors zelf vullen ondertussen hun rustig voortkabbelende dagen met gokken op hondenrennen en andere kleine pleziertjes.
Tot een nieuwe priester hen komt vervoegen: zijn komst zorgt meteen voor de zo gevreesde aandacht, wanneer een man bij het hek van de refuge luidkeels zijn woede Continue reading “EL CLUB (Pablo Larrain)” »
Kate en Geoff staan op de drempel van hun 45ste huwelijksverjaardag: een huwelijk waarin schijnbaar alles klopt, en dat dan ook met een passend feest gevierd moet worden.
Tot Geoff uitgerekend in die feestweek een brief krijgt waaruit blijkt dat in het ijs van de Zwitserse Alpen het lichaam van ene Katya gevonden is.
Die Katya blijkt de ex van Geoff te zijn, en bijna vijftig jaar eerder omgekomen door in een gletsjer te vallen.
Geoff had het drama achter zich gelaten, en een nieuwe liefde gevonden bij Kate, maar bij Kate is de brief aanleiding voor twijfels, én een reden om in het verleden te gaan graven, want ze vermoed dat Geoff misschien wel meer voor Katya voelde dan ze eerst Continue reading “45 YEARS (Andrew Haigh)” »
Regisseur Todd Haynes is al sinds zijn debuut ‘Poison’ (in 1991 bij ons te zien!) een Filmhuisfavoriet.
Oké, een veelfilmer is de man niet, maar telkens als hij een film maakt, is het wél een verdomd goede: ‘Velvet Goldmine’, ‘I’m Not There’, ‘Mildred Pierce’ en ‘Far From Heaven’ waren allemaal kleine meesterwerkjes, en ook zijn nieuwste voldoet moeiteloos aan de hooggespannen verwachtingen.
‘Carol’ – gebaseerd op een roman van Patricia Highsmith – speelt zich af in de benepen jaren ’50: wanneer de jonge, bedeesde winkelbediende Therese (rol van Rooney Mara) de oudere, gedistingeerde Carol ontmoet, ontluiken er bij beiden gevoelens.
Carol is de echtgenote van een succesvolle zakenman en moeder van een dochter, en ook Therese heeft een vriend, maar beide relaties voelen eerder aan als een gevangenis: de echte liefde vinden ze alleen bij elkaar.
De laatste jaren worden meer en meer uitstekende kwaliteitsdocu’s uitgebracht op bioscoopformaat: van natuurdocumentaires (‘De Nieuwe Wildernis’, ‘More Than Honey’…) tot indringende muzikantenportretten (‘Nick Cave: 20.000 Days On Earth’, ‘Amy’…), en van docu’s over de grote wereldpolitiek (‘Citizenfour’) tot kleine no-budgetfilms over ultrapersoonlijke onderwerpen (‘Mamma Irma’).
Het Filmhuis speelt graag op deze bijzondere evolutie in, door u vanaf dit jaar – en als het even kan in samenwerking met Mechelse verenigingen, scholen en organisaties – op maandagavond geregeld één van die kwaliteitsdocumentaires voor te schotelen.
We openen de reeks met ‘El Boton de Nacar’: in deze adembenemend mooie film neemt Patricio Guzman ons mee naar de kustlijn van Chili, waar surrealistische vulkaanlandschappen en gletsjers oprijzen vlak naast Stille Oceaan.
Daar, temidden van het alomtegenwoordige water, leven de laatste inheemse volkeren van West-Patagonië.
Guzman laat hen vertellen over hun jeugd, hun taal en hun herinneringen, waarin het water ook een belangrijke rol speelt, want dit was de plek waarin dictator Pinochet tijdens zijn Continue reading “EL BOTON DE NACAR (Patrizio Guzman)” »
KIDSCAM en Filmhuis Mechelen gaan vanaf dit seizoen samen in zee, en trakteren u op zondagse ontbijtfilms: parels van animatiefilms die zowel geschikt zijn voor jonge als voor doorwinterde filmfans!
Op zondag 21 februari vindt editie drie plaats, en op het programma staat dit keer het adembenemende (en voor een Oscar genomineerde) ‘Het Lied van de Zee’ van de Ierse regisseur Tomm Moore – we vertonen de film uiteraard in Nederlands gesproken versie.
De kleine Ben en zijn jongere zusje Saoirse wonen samen met hun vader hoog in een vuurtoren op een eilandje.
De Chinese meester Jia Zhang-Ke opent zijn nieuwste film met – surprise! -The Pet Shop Boys: ‘Go West!,’ zo knalt het keihard uit de boxen, en meteen is de toon voor de hele film gezet.
‘Mountains May Depart’ is een caleidoscopische, epische film over de fascinatie van de Chinezen voor het Westen – niet dat ze fysiek willen vertrekken, maar geestelijk zijn alle personages op zoek naar meer vrijheid en naar een beter leven.
De film spreidt zich uit over een periode van maar liefst 26 jaar, te beginnen in 1999: Shen Tao (een absolute glansrol van Jia’s muze Zhao Tao) is een jonge danslerares in het mijnstadje Fenyang.
Twee mannen dingen naar hand: de goedige maar weinig ambitieuze working class-kerel Liangzhi, en de rijke patser Zhang, die met zijn mijninvesteringen en zijn contactennetwerk grootse plannen voor de toekomst heeft.
En dus komt Shen voor de keuze te staan waar zo ongeveer de hele Chinese maatschappij voor staat: gaan we voor de rust en de zekerheid, of willen we keihard
vooruit in het leven?
Het zal u niet verbazen dat Shen voor het tweede kiest. Al snel krijgt ze met Zhang een Continue reading “MOUNTAINS MAY DEPART (Jia Zhang-Ke)” »
UPDATE: door een griepaanval kan Oscar Jan Hoogland vanavond helaas niet optreden.
Het goede nieuws: ‘Un Chien Andalou’ zal nu van een live-soundtrack voorzien worden door HaraldAustbo (cello én stem!), die de film eerder al begeleidde in het Amsterdamse filmmuseum Eye.
Bij de Méliès-films wordt Oscar Jan Hoogland aan de piano vervangen door Seppe Gebruers, in 2014 nog bekroond met de SABAM Jazz Award. Alstublieft!
Bij de eerste editie vorig jaar presenteerden we u de magistrale live-soundtrack van André Goudbeek bij ‘Nanook’, dit jaar kunnen we uitpakken met twee absolute grootmeesters van de (stille) filmkunst met live-begeleiding door drie topmuzikanten uit de hedendaagse jazz.
Om te beginnen tonen we u een selectie uit het enorme repertoire kortfilms van de Franse filmpionier Georges Méliès, samengesteld en van een live-soundtrack voorzien door André Goudbeek (altsax, basklarinet en bandoneon) en Oscar Jan Hoogland (piano).
Méliès – een voormalige goochelaar – maakte aan het begin van de twintigste eeuw furore met vele tientallen uiterst inventieve, grappige filmpjes die op kermissen en in rondreizende theaters vertoond werden (de bioscoopzaal moest nog uitgevonden worden).
Zijn klapstuk was ‘Le Voyage Dans La Lune’, zowat de ‘Star Wars’ van zijn tijd, en misschien wel de eerste langere science fiction-film uit de geschiedenis.
Met zijn fantastische special effects (daarvoor kwam Méliès’ goochelopleiding hem goed van pas), fantasierijke beelden en alomtegenwoordige humor is ‘Le Voyage Dans La Lune’ een film die ook meer dan honderd jaar later nog van begin tot eind blijft fascineren.
Gummi en Kiddi zijn twee schapenkwekende broers én buren op het verder desolate Ijslandse platteland.
Helaas kunnen de twee niet goed met elkaar opschieten. Sterker nog: ze hebben al veertig jaar niet meer met elkaar gesproken.
Jaarlijks gaan ze met hun beesten de strijd aan op de Verkiezing van de Prijsram, zo ongeveer het enige dat er in de hele streek te beleven valt. Wanneer Kiddi zijn broer op die competitie overtroeft, suggereert Gummi dat het winnende dier weleens het gevaarlijke en besmettelijke schapenvirus scrapie kan hebben…
Wanneer een overheidsteam alle dieren op de ziekte komt controleren, grijpen ze meteen onverbiddelijk in – met alle gevolgen vandien voor de twee stugge broers, die nu opeens gedwongen worden opnieuw met elkaar te praten…
Een groep jonge lyceumstudenten bereidt zich in Kisangani voor op het belangrijke Congolese staatsexamen.
een huis aan de Chileense kust heeft een groep mannen zo goed als afgescheiden van de buitenwereld.
aar, temidden van het alomtegenwoordige water, leven de laatste inheemse volkeren van West-Patagonië.
KIDSCAM
