Categorie archief: Documentaire

CINEMA CORONA #92: Art & Film: MARINA ABRAMOVIC: THE ARTIST IS PRESENT

Geplaatst op door

marina-abramovic-the-artist-is-presentDeze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet langer gratis online te bekijken.

—–

Vandaag in CINEMA CORONA – zoals elke maandag en in virtuele samenwerking met Academie Mechelen – een Art & Film-vertoning.

De uiterst bijzondere documentaire die we uitgekozen hebben is ‘THE ARTIST IS PRESENT’, een film gedraaid in aanloop naar en tijdens de unieke en baanbrekende performance van Marina Abramovic in het New Yorkse Museum of Modern Art in 2010.

Het concept achter die performance was even simpel als briljant: Abramovic zou drie maanden lang, zes dagen per week en acht uur per dag op een stoel in het museum zitten, terwijl op een stoel tegenover haar steeds één bezoeker mocht plaatsnemen. Zonder woorden te gebruiken of te bewegen zouden de twee elkaar zo lang de bezoeker dat wou in de ogen kijken – pure en intense één-op-één-communicatie met de artieste, een levend zelfportret van Abramovic.

Het resultaat van dat simpele concept was even verbazend als indrukwekkend, intens en ontroerend: vele bezoekers konden hun emoties niet bedwingen en barstten in tranen uit, anderen werden verliefd, nog anderen probeerden van het podium dat ze met de artieste mochten delen hún podium te maken…
Het wereldberoemd geworden hoogtepunt van de performance voltrok zich toen – tussen de andere bezoekers door – opeens haar ex-man Ulay tegenover haar kwam zitten.

Vele duizenden andere kandidaten raakten niet tot bij de artieste, in totaal zou de Abramovic-retrospectieve zelfs 850.000 (!!!) bezoekers naar het MoMA lokken. Verbazingwekkend voor een performance-artieste die het grootste deel van haar leven met haar vaak zeer extreme performances in de marge van de kunstwereld had vertoefd – en die zelfs vaak de kritiek had gekregen dat ze geen kunst maakte.

‘THE ARTIST IS PRESENT’ volgde niet de hele opbouw en uitvoering van de performance, maar toont ook hoe extreem slopend die was voor Abramovic, zowel fysiek als mentaal. Bovendien wordt aan de hand van interviews met Abramovic ook een beeld geschetst van haar eerdere performances, haar kijk op kunst en haar relatie met Ulay, ondanks de scheiding onbetwistbaar de liefde van haar leven.

Neem het van ons aan: ‘THE ARTIST IS PRESENT’ is diep ontroerend en een absolute must see.

P.S.: de website van de tentoonstelling (met foto’s van alle bezoekers die tegenover Abramovic plaatsnamen) is nog altijd HIER te bekijken.

CINEMA CORONA #88: WERNER HERZOG EATS HIS SHOE (Les Blank)

Geplaatst op door

Werner-Herzog-Eats-His-Shoe

UPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar, en is niet meer online te bekijken.
Maar u vindt nog meer dan 100 andere gratis films en docu’s in onze CINEMA CORONA.

—-
In de jaren ’70 liep de jonge aspirant-filmmaker Errol Morris de Duitse regisseur Werner Herzog tegen het lijf.
Om Morris te motiveren met alle mogelijke middelen een film te maken, wedde Herzog met Morris dat hij zijn schoen zou opeten als Morris erin zou slagen zijn film in de zalen te brengen.

Helaas (of gelukkig) lukte Morris in zijn opzet, en is Herzog niet iemand die op een gegeven woord terugkomt.

En dus at Werner Herzog létterlijk zijn schoen live op tijdens de premièrevoorstelling van ‘Gates of Heaven’, het debuut van Errol Morris (en beloofde hij de tweede schoen te zullen opeten op het moment dat een grote studio de distributie zou verzorgen).

Herzog zou Herzog niet zijn als hij zijn schoenen – met de hulp van topchef Alice Waters – niet netjes gekookt had in eendenvet, en op smaak gebracht met rozemarijn, flink wat look, uitjes, chili en tabasco.

Tussen het koken en het eten door vertelt Herzog op zijn eigen onnavolgbare wijze over zijn kijk op film en filmmaken.

Het resultaat is ‘Werner Herzog Eats His Shoe’, een uniek snoepje om duimen en vingers bij af te likken. Laat het u smaken!

P.S.: in de film zitten enkele fragmenten van Herzogs ‘AUCH ZWERGE HABEN KLEIN ANGEFANGEN‘ verwerkt. Ook die kunt u nog altijd bekijken in onze CINEMA CORONA. Doén!

CINEMA CORONA #78: Art & Film: JEAN-MICHEL BASQUIAT: THE RADIANT CHILD (Tamra Davis)

Geplaatst op door

radiant_child_basquiatUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar, en is niet langer te bekijken.

Maar er zijn nog altijd meer dan 100 andere gratis films en docu’s te zien in onze CINEMA CORONA.

—-
Art & Film is een (in dit geval virtuele) samenwerking met Academie Mechelen.

—

‘JEAN-MICHEL BASQUIAT: THE RADIANT CHILD’ van Tamra Davis is niet alleen een straffe documentaire over de veel te vroeg gestorven Jean-Michel Basquiat, maar is (helaas) ook om tal van andere redenen nog altijd hyperactuee en zéér het bekijken waard.

Basquiat begon zijn steile opgang naar de top onder het alter ego SAMO, als graffiti-artiest in het New York van de jaren ’70.
Hij schakelde echter al snel over op schilderwerk, in een unieke stijl die begin jaren ’80 stormenderwijze de kunstwereld veroverde: eerst die van New York, vervolgens die van LA, en uiteindelijk de hele wereld. Collectioneurs staan in de rij om zijn werk te kopen, sterren als Andy Warhol en Madonna kijken naar hém op.

Maar evengoed spuit in deze docu het alom aanwezige racisme naar boven, zowel in bedekte als in minder bedekte vorm: van taxichauffeurs die de op dat moment bekendste artiest ter wereld weigeren op te pikken tot journalisten die ronduit beledigende en denigrerende vragen stellen

Maar ook de zogezegd liberale kunstwereld waarin Basquiat terechtkomt is akelig éénkleurig: musea weigeren zijn werk, en ook op openingen in galeries was het nu niet bepaald een grote multiculturele melting pot, wel integendeel. Of zoals Diego Cortez de toestand in de New Yorkse kunstwereld begin jaren ’80 samenvat: “I was sick of seeing white walls with white people drinking white wine”.

Dat racisme is dan ook een onderwerp dat onlosmakelijk deel uitmaakt van Basquiats oeuvre: één van zijn meest persoonlijke werken is ‘Defacement: The Beating Of Michael Stewart’.
Het is een schilderwerk dat vandaag akelig actueel is, en dat Basquiat schilderde na de dood van de graffiti-artiest Michael Stewart: die wel door vijf blanke agenten zodanig verschrikkelijk toegetakeld dat hij in een coma belandde en dertien dagen later overleed.

De agenten kwamen er zonder vervolging vanaf.

De zaak en het werk van Basquiat dateren allebei uit 1983. Dat er in al die jaren blijkbaar niks veranderd is maakt de bijna identieke dood van George Floyd in 2020 alleen maar nog méér shockerend dan ze al was.

CINEMA CORONA #64: Art & Film: THE UNIVERSE OF KEITH HARING (Christina Clausen)

Geplaatst op door

UPDATE: deze film was maar tijdelijk The_Universe_of_Keith_Haringbeschikbaar, en staat niet langer online. Maar er zijn nog meer dan 100 andere topfilms en -docu’s beschikbaar in onze CINEMA CORONA.

—–
Naar aanleiding van de grote Keith Haring-expo in Bozar tonen we u vandaag vandaag – in virtuele samenwerking met de Academie Mechelen – een Art & Film die helemaal aan de man en zijn werk gewijd is: ‘THE UNIVERSE OF KEITH HARING’.

In deze uitstekende docu van Christina Clausen (uit 2008) komen niet alleen zijn familie, vrienden en kunstconnecties aan het woord, maar zitten ook heel veel gesprekken met Haring zelf, die zich eind jaren ’70 vanuit het godvergeten Kutztown in Pennsylvania in geen tijd naar de wereldtop tekende en schilderde.

Uiteraard is er in ‘The Universe of Keith Haring’ veel aandacht voor zijn connectie met generatie- en geestesgenoten als Kenny Scharf en Jean-Michel Basquiat, en voor alles en iedereen waar we Keith Haring vandaag mee associëren: Warhol en Madonna, hiphop, streetart, activisme…

Maar tussendoor worden ook tal van interessante details bovengespit: over waarom onze landgenoot Pierre Alechinsky een belangrijke rol in zijn carrière speelde, over zijn kinderwens of over hoe zijn vader hielp in de ontwikkeling van zijn unieke, direct herkenbare stijl…

Kortom: zéér de moeite, zowel voor wie zijn werk al kent als voor wie het wil leren kennen!

CINEMA CORONA #22: Art & Film: ROSAS / RAIN (Olivia Rochette & Gerard-Jan Claes)

Geplaatst op door

Rain_affiche DEF_600 x 840_FINALUPDATE: Deze video was maar tijdelijk beschikbaar, en is nu niet meer online gratis te bekijken. Maar in onze CINEMA CORONA vindt u nog tal van andere online films.

—–
Quarantainedag 22!

Net zoals in het echte Filmhuis presenteren we u op maandagen ook online graag een Art & Film-vertoning in onze CINEMA CORONA, in virtuele samenwerking met Academie Mechelen.

Omdat Anne Teresa De Keersmaeker en haar dansgezelschap Rosas tijdens de lockdown een hele reeks van hun voorstellingen gratis beschikbaar maken (dank!), delen we er daarvan vandaag graag één met u.

We kozen voor ‘ROSAS / RAIN’, de wonderlijk mooie registratie van een voorstelling in het Koninklijk Circus in 2016 door Olivia Rochette en Gerard-Jan Claes.

De hypnotiserende muziek is van Steve Reich, uitgevoerd door het Ictus Ensemble.

Enjoy, en blijf in uw kot!

CINEMA CORONA #04: THE SOUND OF BELGIUM (Jozef Devillé)

Geplaatst op door

thesoundofbelgium_poster
‘THE SOUND OF BELGIUM’ is een fantastische documentaire uit 2012 over de geschiedenis van de dansmuziek in België: van baancafés en Decap-orgels tot New Beat en Tomorrowland, als het om feesten ging, liep ons land altijd voorop.

Regisseur Jozef Devillé verdiepte zich uitgebreid in de geschiedenis van onze vaderlandse dance, en kwam terug met een (ook voor niet-dansende huismussen) ongelooflijk straffe en opwindende docu, die de makers nu gratis beschikbaar hebben gesteld om de coronacrisis iets draaglijker te maken.
Waarvoor dank!

Bovendien is dit de director’s cut, met een pak extra tracks die niet in de bioscoopversie zaten.

Nederlandse ondertitels kunt u aanschakelen door op cc te drukken.

CINEMA CORONA #182: Art & Film: THE GREATEST LIVING PAINTER?

Geplaatst op door

Willem_de_KooningUPDATE: deze film was maar tijdelijk beschikbaar en is niet meer online te bekijken.
Maar u kunt nog tal van andere boeiende kunstdocu’s vinden in onze  Art & Film-reeks in samenwerking met Academie Mechelen.

—-
In 1988 werd de Amerikaans-Nederlandse schilder Willem de Kooning gediagnosticeerd met de ziekte van Alzheimer.

Maar die onherroepelijk voortschrijdende mentale aftakeling (noch het feit dat hij een jaar later wettelijk uit zijn rechten werd ontheven, of het feit dat hij zelfs zijn naasten niet meer herkende) konden hem er niet van weerhouden te blijven schilderen.

De schilderijen uit zijn laatste levensjaren zorgden dan ook meteen voor een stevige controverse, zowel binnen zijn vriendenkring als in de bredere kunstwereld: de enen vonden het de beste werken van de beste (toen) nog levende schilder – levendiger, kleurrijker en unieker dan zijn werk van de jaren voordien.

Voor de anderen zijn het mechanisch gemaakte werken waarin door zijn ziekte per definitie de broodnodige ideeën, originaliteit of inhoud ontbreken: ze zijn gemaakt door iemand die zelfs niet meer wéét dat hij kunstenaar is, door iemand die de werken die hij zélf gemaakt heeft niet eens zou herkennen.

Bovendien was de Kooning – als de vaandeldrager van het abstract expressionisme – op dat moment ook één van de prijzenkampioenen op de internationale kunstmarkt, met doeken die vlotjes over de 20 miljoen dollar gingen: er werd dan ook vermoed dat zijn omgeving de werken uit de Alzheimer-periode van de markt hield om de prijzen op te kunnen drijven, zonder dat de Kooning enig besef had van wat er rond hem allemaal gebeurde…

In ‘THE GREATEST LIVING PAINTER?’ – gemaakt in 1995, twee jaar voor zijn overlijden – wordt niet alleen de hele carrière van Willem de Kooning geschetst, maar komt men door zijn Alzheimer ook onherroepelijk bij de vraag uit wat de woorden als ‘artiest’, ‘originaliteit’ of ‘genie’ nu precies betekenen.