8/2/2005: UN LONG DIMANCHE DE FIANCAILLES

69581319Moeten we u hier na meesterwerken als ‘Delicatessen’ of ‘Amélie Poulain’ nog proberen te overtuigen van het unieke talent van Jean-Pierre Jeunet?
We hopen voor u van niet.

Jeunets nieuwste parel heet ‘Un Long Dimanche de Fiançailles’ en speelt zich af in de nasleep van WO I.

Mathilde wil niet zomaar geloven dat haar geliefde Manech aan het front gesneuveld is, en start koppig een eigen zoektocht, waarin ze stukje bij beetje de ware – en nogal gruwelijke – toedracht ontdekt…

‘Un Long Dimanche de Fiançailles’ is een volstrekt unieke film, want tegelijk én een

liefdesfilm én een modern sprookje én een reflectie op de absurde slachtpartij die WO I was.

Bovendien is Audrey ‘Amélie Poulain’ Tautou – alwéér – geweldig als Mathilde, en zijn Continue reading “8/2/2005: UN LONG DIMANCHE DE FIANCAILLES” »

25/1/2005: GOODBYE, DRAGON INN

1933_56181562992_858_nTsai Ming-Liang is de man die ‘The Hole’ en ‘The River’ gemaakt heeft!

Voilà, meer zou hier eigenlijk niet moeten staan om u voor ‘s mans nieuwste vierklauwens naar het Filmhuis te laten snellen, want wie die ooit gezien heeft, weet dat we hier met een échte grootmeester te maken hebben.

Ter informatie willen we er nog wel bijvertellen dat de ‘Dragon Inn’ uit de titel slaat op de gelijknamige kung fu-klassieker van King Hu, en de ‘Goodbye’ op een oude, afgeleefde buurtcinema die na de vertoning van die film definitief de deuren zal sluiten.

Die oude bioscoop is meteen ook de hoofdrolspeler in deze zorgvuldig gecomponeerde prachtfilm, waarin Ming-Liang zijn vaste thema’s – verlangen, eenzaamheid en de Continue reading “25/1/2005: GOODBYE, DRAGON INN” »

18/1/2005: GEGEN DIE WAND

headon1Wat vooraf zal gaan: van 18/1 tot en met 15/2 toont het Filmhuis in het voorprogramma ‘WEG VAN BRUSSEL’, een selectie kortfilms over/uit/zich afspelend in Brussel en/of van/met Brusseleirs: een filmische Zinneken Parade, quoi, gemaakt door de grootste talenten uit onze filmscholen!

In het hoofdprogramma: ‘Gegen die Wand’ van Fatih Akin, een film die bijna naadloos aansluit op ‘Ae Fond Kiss’, want ook hier draait het om lovestory waarvan de hoofdrolspelers – Cahit en Sibel – uitgebreid met hun eigen cultuur worstelen.

De twee Duitsers van Turkse origine hebben elkaar leren kennen in een psychiatrische inrichting, waarin ze allebei na een zelfmoordpoging waren beland.
Om Sibel te redden uit het moslimkeurslijf waarin haar familie haar wil dwingen, besluit de twintig jaar oudere Cahit een soort schijnhuwelijk met haar aan te gaan: zo kan hij zich voor het eerst in zijn leven ook eens nuttig maken…

‘Gegen die Wand’ won op het jongste Filmfestival van Berlijn de Gouden Beer, vooral dankzij de acteerprestatie van de ‘debuterende’ hoofdactrice Sibel Kekili – van wie achteraf uitlekte dat ze helemaal geen debutante was, omdat ze al in een aantal pornofilms had meegespeeld. En u?

11/1/2005: SPRING, SUMMER, FALL, WINTER… AND SPRING

300383_image2_1Eén van de meest vitale filmlanden van de afgelopen jaren is ongetwijfeld Zuid-Korea: onlangs kon u in het Filmhuis nog ‘Memories of Murder’ van Bong Joon-Ho ontdekken, ‘Old Boy’ van Park Chan-Wook wordt alom bejubeld, de oude meester Im Kwon-Taek is nog lang niet uitgefilmd en ook Kim Ki-Duk (‘The Isle’, ‘Samaria’) is zich in het Westen een naam bij elkaar aan het filmen.

In ‘Spring, Summer…’ schetst die laatste het leven van twee boeddhistische monniken die op een drijvend tempeltje verblijven: een uiterst minimaal gegeven, maar voor Kim genoeg

om er een boeiend én bloedmooi gefilmd verhaal over een meester en zijn opgroeiende leerling van te maken.

Die laatste volgen we doorheen de voorbijdrijvende seizoenen: eerst als zesjarige, daarna  als hopeloos verliefde tiener (een meisje is op het ascetische, adembenemd mooie monnikeneilandje neergestreken!), en uiteindelijk als man van middelbare leeftijd, die min of meer de levenslessen van de meester begint te snappen.

U hoeft overigens absoluut geen Koreaan of zenboeddhist te zijn om de filmische pracht van ‘Spring, Summer, Fall, Winter… and Spring’ te kunnen vatten: twee ogen en twee oren hebben volstaat ruimschoots.

4/1/2005: AE FOND KISS

ae_fond_kiss_xl_01Na Ché op zijn motsiklet nog niet genoeg revolutie gehad?

Hierzie, dan gooien we er nog rap de jongste Ken Loach bovenop!

Deze keer verfilmde Rooie Ken (‘Land and Freedom’, ‘Kes’, ‘Hidden Agenda’…) een soortement multicultureel Romeo & Julia-verhaal dat zich afspeelt in Glasgow: Casim, zoon van Pakistaanse immigranten, werkt als DJ in een nachtclub.

Tot daar geen probleem voor zijn familie, maar dat verandert snel wanneer hij verliefd wordt op Roisin.

Roisin is een intelligent, mooi, blond en katholiek meisje, maar van een huwelijk kan volgens Casims familie geen sprake zijn, want ten eerste is zij een goree – een blanke – en ten tweede is Casim voorbestemd voor zijn nicht Yasmine…

‘Ae Fond Kiss’ is in de Ken Loach-traditie weer sober verfilmde sociale cinema, met zowat recht van de straat geplukte maar uitstekende acteurs.

28/12/2004: DIARIOS DE MOTOCICLETA

diarios_de_motocicleta_(2003)Een biografische film over Ché?

Dat moést bijna wel een brok Reevoluutsjoneire Gerilja-sinema met heroïsche gevechten tegen de inslechte kapitalisten en met bijrollen voor Fidel en diens Sigaar worden, maar gelukkig is de Braziliaan Walter Salles er met zijn ‘Diarios de Motocicleta’ mooi in geslaagd dààr omheen te fietsen.

Salles (zie ook ‘Central do Brasil’) concentreert zich immers maar op één halfjaar uit Guevara’s leven, en dan nog een halfjaar uit zijn prerevolutionaire-periode, waarin hij met zijn makker Alberto Granado op de motor door Zuid-Amerika trok.

Geen echt politieke film, dus, maar eerder een Kerouac-achtige roadmovie over twee burgerjongetjes die tijdens een als plezierreis opgezette trip langzaamaan uitgroeien tot revolutionairen-in-de-dop.

Met Gael Garcia Bernal (eerder al de ster van ‘Amores Perros’, ‘Y Tu Mama Tambien’ en ‘La Mala Educacion’) in de rol van de jonge Guevara, en de Argentijnse soapacteur Rodrigo de la Serna als Alberto Granado.

21/12/2004: SUPER SIZE ME

kill-burgerKan er nog een filmpje bij voor u zich op de rijkelijke oudejaarsbanketten gooit?

Als amuse gueule op die feestelijkheden hadden wij immers gedacht aan ‘Super Size Me’, een documentaire van Morgan Spurlock over de fastfood-vreetcultuur.

Meer dan één derde van de Amerikaanse kinderen kampt immers met overgewicht, en ongeveer een kwart van de Amerikanen eet dagelijks fast food, al is dat volgens de McDonalds-directie gezond voedsel.

Spurlock besloot dat laatste eens uit te testen door gedurende een maand alléén maar McDonalds te eten, en dan bij voorkeur hun gigantische Supersize-menu’s: walgelijke bergen friet, cola en vlees vol vet en calorieën die de fastfoodgigant voor een prikje aanbiedt.

Het resultaat van Spurlocks experiment? Hij kwam op één maand 12 kilo bij, kreeg hartkloppingen, werd depressief, had problemen om zijn pietje nog recht te krijgen en werd door de begeleidende artsen gesmeekt zijn experiment stop te zetten – en allemaal voor u vereeuwigd in een documentaire die constant op de grens van interessant, amusant en degoutant zweeft.

14/12/2004: 5 X 2

5X2 dl 3Hoera!

Het Filmhuis kan u alweer een nieuwe François Ozon aanbieden, al jarenlang één van onze favoriete Franse regisseurs – wie ooit ‘Sous le Sable’, ‘Swimming Pool’ of ‘Huit Femmes’ gezien heeft, zal ons ongetwijfeld gelijk geven.

‘5 X 2′, ‘s mans nieuwste, is een even straffe tour de force als zijn vorige werk: een liefdesdrama waarbij je toch met vlinders in je

buik de zaal verlaat, want Ozon vertelt alles volgens de ‘Memento’-techniek: van achteren naar voren, waardoor we een kapotte relatie langzaam en enig mooi terug zien openbloeien tot prille liefde.

De acteurs – Valeria Bruni Tedeschi en Stéphane Freiss – zijn voortreffelijk, Ozons

Continue reading “14/12/2004: 5 X 2” »

23/11/2004: AMERICAN SPLENDOR

215px-American_Splendor_film
Vindt u uw bestaan bij momenten ook zo onwaarschijnlijk saai?
Troost u, er bestaan mensen wiens leven ooit nog véél saaier was, en die het toch nog ver geschopt hebben.

Neem nu het geval Harvey Pekar, een fucking boring archivaris uit het fucking boring Cleveland, Ohio, met een nog veel meer fucking boring leven, waaruit maar één iets hem een uitweg biedt: zijn passie voor politiek uiterst incorrecte strips.

Over het levensverhaal van deze undergroundheld uit de stripwereld, maakten Shari Springer en Robert Pulcini het alom bekroonde en bejubelde ‘American Splendor’, een afwisselend hilarische en indroevige film die het

midden houdt tussen biopic, documentaire en tekenfilm.
Wie het werk van Pekar kent, mag dit niet missen. En wie het nog niet kent, moét het  Continue reading “23/11/2004: AMERICAN SPLENDOR” »

19/10/2004: MEMORIES OF MURDER

sp-01Het was u misschien niet bekend, maar ook Korea heeft zijn seriemoordenaars.

De eerste – nooit opgeloste zaak – dook op in 1986, en vermoordde op vijf jaar tijd tien vrouwen in een straal van een paar kilometer.

De plaatselijke topregisseur Bong Joon-Ho baseerde zijn ‘Memories of Murder’ op dit geval: het resultaat was niet alleen een onverbiddellijke hit in zijn thuisland, maar ook niets dan lof van buitenlandse critici.

En terecht, want ‘Memories of Murder’ is veel méér dan alleen maar de zoveelste serial

killer-film: Bong combineert het thriller- en politie-aspect immers slim met humor en een sociale schets van het toenmalige, zeer militaristische Zuid-Korea. Niet elke politieinspecteur gebruikt even zachtzinnige technieken, of is geïnteresseerd in de schuld Continue reading “19/10/2004: MEMORIES OF MURDER” »