Op 13 juni sloten we ons seizoen 2016-17 af met een vertoning van ‘The Other Side of Hope’ (Aki Kaurismäki), gevolgd door ons traditionele slotfeest, dit keer van muziek voorzien door La Patrouille.
Gevolgd door ons traditionele Slotfeest, met een optreden vol Brusselse volksmuziek van La Patrouille!
Ambiance garanti, pei!
—–
Zes jaar na ‘Le Havre’ is de formidabele Fin Aki Kaurismäki eindelijk klaar met het tweede deel van zijn haventrilogie: plaats van aanmeren is nu Helsinki, en veel is er niet veranderd, want nog steeds spoelen van overal ter wereld vluchtelingen in de westerse havens aan.
Dit keer komt een Syrische vluchteling (Sherwan Haji) van onder een lading kolen gekropen: dat hij in Finland strandt is puur toeval, want als de boot in Portugal was aangemeerd, had hij dààr asiel aangevraagd.In Helsinki kruist zijn weg toevallig die van Wikstrom, een verkoper die net van zijn kettingrokende vrouw gescheiden is, en die een restaurant wil beginnen. Wikstrom (Sakari Kuosmanen) is een plantrekker die zich niet veel aantrekt van de Finse immigratiewetten, en die de vluchteling onder zijn vleugels neemt.
In ‘Django’ focust regisseur Etienne Comar zich op de weinig bekende oorlogsjaren van meestergitarist Django Reinhardt.
Parijs 1943: als zigeuner zou Reinhardt de dreiging van de nazi’s moeten voelen, maar dankzij zijn gitaar lijkt hij in een andere realiteit te leven: van Hitler heeft hij nog nooit gehoord, en zelfs de Duitsers zijn fan van hem – als hij zijn muziek een béétje aan de Arische wetten kan aanpassen, zit er zelfs een toernee voor de nazi-kopstukken in Duitsland in.
Wanneer blijkt dat “zijn muziek aanpassen” eerder een verplichting dan een vraag is, begint het ook Django eindelijk te dagen: het lijkt hem raadzamer met zijn familie onder
te duiken, en om te proberen naar het neutrale Zwitserland te vluchten voor het te laat is. Maar daarvoor is de hulp van mensenmokkelaars nodig…
Na zijn bekroning met de Nobelprijs Literatuur is de Argentijnse auteur Daniel Mantovani plots een vedette: van overal ter wereld krijgt hij uitnodigingen voor debatten, signeersessies, boekendeals, gala’s, openingen, feestredes, verfilmingen, vieringen en uitreikingen van andere prijzen.
Eén voor één wijst hij die kordaat af, maar ondertussen zit hij de hele dag thuis vast in een totaal writer’s block.
Wanneer er een uitnodiging komt om ereburger te worden van zijn geboortedorpje Salas, gaat hij dan ook aan het twijfelen: veertig jaar lang heeft hij geen voet meer gezet in het achtergebleven plaatsje waar hij helemaal verstikt werd door de bekrompen dorpsgeest.
Maar anderzijds is de plaats wél altijd de inspiratiebron voor zijn boeken geweest. En dus zegt hij schoorvoetend toe…
Helaas verloopt de confrontatie met zijn verleden helemaal niet zoals hij gepland had. Aan de pluskant: hij kan meteen rekenen op de avances van een bijzonder wulpse jonge literatuurgroupie uit het dorp.
In samenwerking met Academie Mechelen presenteert het Filmhuis een documentair tweeluik van de Belgische filmmaker Jef Cornelis.
De films worden ingeleid door Hans Martens (directeur Academie Mechelen, die een introductie geeft over de geschiedenis van de Documenta-tentoonstellingen (1955-2017).
‘Documenta 4′ (1968) en ‘Documenta 5′ (1972) werden door Cornelis gemaakt voor de toenmalige BRT.
Beide films presenteren een uniek beeld van twee tentoonstellingen die bijzonder belangrijk waren voor de verdere ontwikkelingen in de hedendaagse kunst.
Ze tonen ons de kunstenaars en de tentoongestelde werken, laten ons kennis maken met de curatoren én met de discussies die gepaard gingen met de voorbereiding en de opening van de tentoonstellingen.
U ooit afgevraagd waarom de grote baas van McDonald’s helemaal niet McDonald maar Ray Kroc heette?
U komt het te weten in ‘The Founder’, het verrassend sterke en zeer boeiend verfilmde verhaal van ‘s werelds grootste hamburgerketen
1954: Ray Kroc (Michael Keaton in grote doen) is een gesjeesde verkoper van horeca-apparatuur die per toeval terechtkomt in de hamburgerzaak van de twee broers McDonald in San Bernardino, Californië.
Kroc is meteen gefascineerd, zowel door de extreem efficiënte wijze waarop de broers hun zaakje runnen als door hun succes, want voor de lekker volle hamburgers en milkshakes met échte melk schuiven lange rijen aan. De aan de grond zittende Kroc ruikt meteen de dollars, en lult zich als nieuwe zakenpartner bij de twee McDonalds binnen.
Want volgens hem kan het nog véél winstgevender: welke klant proeft nu of het vlees van topkwaliteit is of niet? Bovendien: als ze met hun concept nu eens een hele keten van hamburgerzaken zouden openen?
Voor de zesde aflevering van onze ‘Art & Film’-reeks in samenwerking met de Academie Mechelen kunnen we u een heuse Belgische première aanbieden: het fascinerende ‘Man Falling’ vanAnne Regitze Wivel.
In deze documentaire volgt Wivel de Deense kunstenaarPer Kirkeby (77), die na een val van de trap zijn eigen schilderkunst niet meer herkent.
Shakespeare-liefhebbers, opgelet: deze ‘Lady Macbeth’ is géén Shakespeare-verfilming, maar een adaptatie van het gelijknamige boek van de Rus Nikolai Leskov – dat op basis van de hoeveelheid seks, intriges en lijken overigens wel van Shakespeare had kunnen zijn.
Het verhaal speelt zich af op het 19de eeuwse Engelse platteland, waar de bloedmooie puber Katherine Lester uitgehuwelijkt wordt aan een oude, rijke mijnuitbater – de oude man krijgt haar erbij als een soort bonus bij een stuk weiland dat hij kocht.
Het kille huwelijk is volstrekt liefdeloos, vervelend en vernederend voor Katherine, die haar kans schoon ziet wanneer haar man alweer lang van huis vertrekt: ze begint een relatie met de hitsige en brutale stalknecht Sebastian (rol van Cosmo Jarvis).
Sebastian blijkt een uiterst bruikbare pion op het pad dat de rebelse en volstrekt meedogenloze Katherine voor zichzelf uitgestippeld heeft om aan haar bestaan te
Marseille: de dokwerker en sociaal voelende vakbondsman Michel moet door lottrekking bepalen welke twintig collega’s hun baan verliezen.
Om alvast één collega te sparen stopt Michel stiekem zijn eigen naam bij de gelootte briefjes, goed wetende dat op zijn leeftijd de kans op een nieuwe job zo goed als nul is.
Toch lijken hij en zijn vrouw Marie-Claire zich goed door hun penibele situatie te slaan: er is meer tijd voor de familie, en met zorgvuldig gespaard geld verzamelen ze zelfs genoeg voor hun droomreis naar de Kilimandjaro in Tanzania.
Tot overvallers hun huis binnendringen, het koppel en hun schoonfamilie vastbinden en er met de tickets, hun gemoedsrust en hun droom vandoor gaan.
En wanneer de politie de daders oppakt, staat Michel een nog veel grotere schok te wachten…
Een fotoverslag van het Afrika Filmfestival 2017 in Filmhuis Mechelen, met de uitreiking van de Artist Award van het AFF aan tekenares en illustratrice Shamisa Debroey.