EMA (Pablo Larrain)

DEMA_posteroor de coronacrisis moest u noodgedwongen éven op deze excellente film wachten en – erger nog – verdween hij zelfs bijna helemaal tussen de plooien, maar wij vissen ‘m graag terug op: ‘EMA’ van Pablo Larrain (‘El Club’, ‘Neruda’‘Jackie’).

De Ema uit de titel is een danseres in het experimentele dansgezelschap van haar echtgenoot, choreograaf Gaston.

De twee hebben een zoon geadopteerd, maar omdat ze de opvoeding niet aankonden, is de zevenjarige jongen weer bij hen vandaan gehaald.
Dat zet de sowieso al verwrongen relatie van het koppel onder zware druk, en ook de sfeer in hun danscompagnie wordt alsmaar chaotischer.

Maar Ema weigert zich bij het kapotgaan van haar gezinnetje neer te leggen: gewapend met een vlammenwerper broedt ze – met de hulp van enkele vriendinnen – op een plan

holebiom haar zoon terug te halen…

Gael Garcia Bernal (als Gaston) is als vanouds prima, maar het is vooral hoofdrolspeelster Mariana Di Girolamo die alle aandacht naar zich toezuigt: als Ema is ze letterlijk en figuurlijk één bol Latijns vuur, de (alles en iedereen manipulerende) oerkracht om wie alles draait in dit opwindende, sexy drama, dat  Continue reading “EMA (Pablo Larrain)” »

JACKIE (Pablo Larrain)

jackie_22

We hebben nog maar net zijn ‘Neruda’ vertoond, en daar is de Chileen Pablo Larrain alweer met een nieuwe film: ‘Jackie’, zijn biopic over presidentsweduwe Jackie Kennedy, en zijn eerste film in Amerika.

Het resultaat van dat Amerikaanse debuut mag er alvast zijn, want de film is intussen al overladen met prijzen, en hoogstwaarschijnlijk komt daar deze week nog één of meerdere Oscars bij voor hoofdrolspeelster Natalie Portman.

De film is absoluut geen klassieke biopic, maar is daarentegen helemaal opgebouwd rond een interview dat Jackie gaf aan een journalist van Time, één week na de moord op haar man.

Larrain schildert Jackie daarin als een vrouw die – ondanks het gruwelijke drama dat haar net overkomen is – koste wat het kost zelf minutieus de regie wil blijven voeren over het beeld dat van haar en haar echtgenoot naar buiten komt: ze beseft maar al te goed dat wat ze in het exclusieve interview zegt zal bepalen hoe het publiek haar en haar man zich zullen herinneren.
En ze gedraagt zich zelfs tijdens dat privé-gesprek dan ook alsof ze de hele tijd staat te acteren voor een batterij camera’s – wat eigenlijk min of meer ook zo wàs.

Door de verkiezing van Trump kreeg de film meteen ook een andere, onbedoelde lading: meer dan 50 jaar na de feiten is Jackie nog altijd een absoluut icoon van klasse, stijl en Continue reading “JACKIE (Pablo Larrain)” »

NERUDA (Pablo Larrain)

film-neruda-fDe beste film die ik dit jaar gezien heb,’ zo zei Pedro Almodovar onlangs over ‘Neruda’, en als Almodovar spreekt, dan luisteren wij natuurlijk.

Is ‘Neruda’ een klassieke biopic over de legendarische Chileense dichter Pablo Neruda?
Niet helemaal, want regisseur Pablo Larrain wist slim de valkuilen van dat wat afgekloven genre te vermijden door echte gebeurtenissen te vermengen met pure fictie en filmische poëzie.

Larrain (vorig jaar bij ons nog te zien met ‘El Club’, en binnenkort met ‘Jackie’, zijn ijzersterke Hollywooddebuut over Jackie Kennedy) begint zijn film net na de tweede wereldoorlog, wanneer de dankzij de hulp van een linkse coalitie verkozen Chileense president Videla het communisme buiten de wet stelt.

Dat is helemaal in lijn met de Koude Oorlog-sfeer van 1948, maar bijzonder slecht nieuws voor de dichter (en Stalinist) Pablo Neruda.

Neruda wordt door de maatregel niet alleen gedwongen onder te duiken, hij moet ook zijn naam verdedigen, want terwijl hij ondergedoken leeft, probeert de regering hem te belasteren.

Gelukkig is de dichter op dat moment al zo beroemd en zo populair (Neruda was waarschijnlijk de enige dichter die er ooit in slaagde voetbalstadions te laten vollopen) dat Continue reading “NERUDA (Pablo Larrain)” »

EL CLUB (Pablo Larrain)

In elclub6een huis aan de Chileense kust heeft een groep mannen zo goed als afgescheiden van de buitenwereld.
Is het omdat ze niet met het gewone volk in contact willen komen?

Neen, zo blijkt het al snel: de mannen zijn priesters die allerhande onduidelijke misdaden op hun kerfstok hebben, en die hier van de kerk een soort toevluchtsoord hebben gekregen.

Officieel zitten ze er om er tot inkeer kunnen komen, maar eigenlijk vooral om het Heilig Instituut een gerechtelijk onderzoek te besparen dat hen nog meer schade zou kunnen opleveren.

Hun beschermengel is zuster Monica, die er niet alleen voor zorgt dat al hun zonden vakkundig onder de mat geveegd worden, maar ook dat ze de hele tijd uit de

belangstelling van de buitenwereld kunnen blijven. De pastoors zelf vullen ondertussen hun rustig voortkabbelende dagen met gokken op hondenrennen en andere kleine pleziertjes.

Tot een nieuwe priester hen komt vervoegen: zijn komst zorgt meteen voor de zo gevreesde aandacht, wanneer een man bij het hek van de refuge luidkeels zijn woede Continue reading “EL CLUB (Pablo Larrain)” »