Hoewel The Velvet Underground misschien wel de meest invloedrijke groep uit de rockgeschiedenis is, bestaan er (net zoals van The Stooges) amper bewegende beelden van.
Dat alleen al maakt van ‘A SYMPHONY OF SOUND’ een essentieel uur film, ook al is dit in wezen niet meer dan een repetitie, gefilmd in de legendarische Factory van Andy Warhol.
Diezelfde Warhol is officieel ook de – nouja – ‘regisseur’, al lijkt het eerder alsof Warhols – nouja – ‘cameraman’ Paul Morissey net een nieuwe camera heeft gekregen en een uur lang willekeurig alle knopjes (en dan vooral de zoom) aan het uittesten is: dit is Warhols anti-cinema op zijn extreemst.
Het doet er weinig toe, want de groep vindt hier zo ongeveer live voor de camera het begrip ‘cool’ uit: de zonnebrillen, het leer, het zwart-wit, de noise en de feedback, de zelfverzekerde attitude van Reed & Cale, gecombineerd met de onaardse, ijselijke Teutoonse schoonheid van Nico en het androgyne van drumster Moe Tucker zorgen voor een geheel dat de wereld toen nog nooit gezien had, én voor een klank die evenmin ooit al gehoord was: de muziek is één lange, geïmproviseerde en zeer hypnotiserende drone, die (opgelet! Spoiler alert!) afgebroken wordt wanneer de politie binnenvalt na een klacht over burengerucht.
THE VELVET UNDERGROUND & NICO: A SYMPHONY OF SOUND
Regie: Andy Warhol
USA 1966, 64 min.
De links naar de andere muziekfilms van ons online slotfeest vindt u HIER!
Helaas zonder Nederlandse ondertitels (Franse, Spaanse, Vietnamese, Deense, Hebreeuwse en Oekraïnse zijn wél beschikbaar, als dat een hulp zou zijn), maar dat is het enige minpunt: verdere voorkennis is niet vereist, alleen een hart voor film en goesting om iets bij te leren.
