Tagarchief: 2003

16/3/2004: ELEPHANT

Geplaatst op door

elephantNa een reeks middelmatige films en regelrechte miskleunen (die remake van Hitchcocks ‘Psycho': aiaiaiai!) staat Gus Van Sant (herinner u wél zijn ‘Drugstore Cowboy’, ‘Mala Noche’ of ‘My Own Private Idaho’) er dit jaar opeens helemaal terug.

Met twéé bijna gelijktijdig uitgebrachte films zelfs: er was ‘Gerry’, én er was ‘Elephant’, voor ons zonder discussie één van dé films van het afgelopen jaar.

Voor ‘Elephant’ liet Van Sant zich inspireren door een aantal schietincidenten op Amerikaanse scholen, met als driest dieptepunt de waanzinnige slachtpartij op de Columbine High School, die model stond voor de gebeurtenissen in deze film.

Met behulp van een ingenieus in elkaar geweven vertelstructuur (we krijgen de hele opbouw telkens vanuit een ander perspectief en op andere momenten te zien) en een cast van uitstekende jonge amateuracteurs grijpt Van Sant de toeschouwer anderhalf

Continue reading “16/3/2004: ELEPHANT” »

27/1/2004: GOOD BYE LENIN!

Geplaatst op door

810721_665x245x665-245q90otop50Duitsers en humor: u en ik weten dat het nooit een echt geweldig succesvolle combinatie is geweest (Rudi Carrell, iemand?), maar misschien kan dat beeld  nu eindelijk toch een beetje bijgesteld worden dankzij ‘Good Bye Lenin!’.

Wolfgang Beckers film is immers een intelligente komedie over de Duitse eenmaking, opgebouwd rond een Oostduiste moeder die vlak voor de val van de Berlijnse Muur in een coma belandt.

Omdat mama in de DDR een trotse Heldin van het Communisme was en ze na haar ontwaken – zes maanden later – van de artsen niet aan heftige emoties blootgesteld mag worden, besluiten de kinderen te doen alsof de erven van Erich Honecker nog altijd aan
Continue reading “27/1/2004: GOOD BYE LENIN!” »

9/12/2003: DOGVILLE

Geplaatst op door

dogvilleAha, wie we daar hebben, Lars von Trier, de Ed Wood van de arthouse cinema die ons eerder met billenkletsers als ‘Dancer in the Dark’, ‘Breaking The Waves’ en ‘The Idiots’ al tot tranen toe aan het lachen wist te brengen.

‘s Mans nieuwste superkomedie heet ‘Dogville’, en die is zo goed dat er al keihard te lachen valt nog voor de film begonnen is.

Want inderdaad, bekijkt u vooral toch die affiche hiernaast eens: von Trier is tegenwoordig al zo ver heen dat hij eiste dat Zijn Naam groter afgedrukt zou worden dan die van hoofdrolspeelster Nicole Kidman, nochtans één van de grootste sterren in de filmwereld. The Ego has landed, folks!

Helemaal lachen, gieren en brullen is de film zelf, losjes gebaseerd op ‘Pirate Jenny’ uit de Bertolt Brecht-Kurt Weill ‘Dreigroschenoper’: het ding zit volgepropt met ronduit hilarische, pseudo-diepzinnige dialogen (Grace: ‘Je moet honden kunnen vergeven: ze volgen alleen maar hun instinct.’ Vader: ‘Ja, maar je kunt ze ook iets leren!’), niet ter zake

doende verwijzingen naar – onder vele anderen – John Steinbeck, Eugene O’Neill en Mark Twain, Latijnse spreuken boven mijningangen (‘Dictum ac factum’) en meer van dat fraais.

En vooral ook niet vergeten dat er nog meer op komst is, want ‘Dogville’ is slechts het Continue reading “9/12/2003: DOGVILLE” »

25/11/2003: SWIMMING POOL

Geplaatst op door

swimming-poolAah, wat een heerlijke regisseur is François Ozon toch: twee jaar geleden toonden we zijn uitstekende  ‘Sous le Sable’, vorig seizoen draaiden we nog zijn geweldige muzikale vrouwenkomedie ‘Huit Femmes’.
En nu is hij alweer terug met alweer een klein meesterwerkje, ‘Swimming Pool’.

Een Engelse schrijfster (een alweer grootse Charlotte Rampling) wordt door haar uitgever naar zijn villa in het zuiden van Frankrijk gestuurd wordt om daar in alle rust aan haar nieuwe roman te werken.
Helaas: in de Provencaalse villa blijkt de rumoerige, provocerende en libertijnse dochter van de uitgever haar ongevraagd gezelschap te komen houden…

Voor Julie (Ludivine Sagnier) is de schrijfster ‘alleen maar een gefrustreerd Engels wijf dat wel smerige verhaaltjes verzint maar er geen durft te beleven’, terwijl zij ondertussen

Continue reading “25/11/2003: SWIMMING POOL” »

18/11/2003: STUPEUR ET TREMBLEMENTS

Geplaatst op door

fearandtremblingpicZowel in het zuiden van ons land als in Frankrijk was het autobiografische boek ‘Stupeur et Tremblements’ van Amélie Nothomb een gigantische bestseller.

Daar moest uiteraard een verfilming van komen, en het goede nieuws is dat regisseur Alain Corneau (‘Tous Les Matins du Monde’, ‘Ridicule’…) zich met de hulp van Sylvie Testud (die de rol van Amélie speelt)  uitstekend van zijn taak gekweten heeft.

Amélie trok in 1990 naar Japan om het daar helemaal te gaan maken bij de Japanse multinational Yumimoto: ze kende de taal door en door, wilde zich aanpassen en hard werken.
Meer nog: ze dacht zelfs een Japanse te kunnen worden, maar dat bleek helaas voor haar – maar gelukkig voor de lezer en kijker – een complete illusie.

Als de eerste de beste naïeve westerlinge botste ze immers tegen allerlei vernederingen, ongeschreven wetten, debiele regels en onverwachte misverstanden, tot het kuisen van wc’s erop volgde.

Corneau verfilmde Nothombs boek zoals het moest: gewoon rechtdoor en zonder veel tierlantijntjes. Als u van droogkomische, soms zelfs bijtende satire houdt is ‘Stupeur et Tremblements’ dan ook helemaal uw ding.