RIEFENSTAHL (Andres Veiel)

 

 

Riefenstahl-1Onlangs toonden we u nog ‘Führer und Verführer’, de biopic over Nazi-propagandachef Joseph Goebbels.

En nu is er het mooi aansluitende ‘RIEFENSTAHL’, de onthullende en diepgravende docu over de grootste spin – zeg maar: de Zwarte Weduwe – in dat enorme propagandaweb van de Nazi’s: Leni Riefenstahl, de favoriete filmmaakster van Hitler.

Met haar toenmalige hits ‘Triumph des Willens’ (over de partijdagen van de Nazi’s in Nurenberg) en ‘Olympia’ (over de Olympische Spelen in Berlijn) wilde ze naar eigen zeggen alleen maar ‘een verhaal over schoonheid, vrede en arbeid’ vertellen, maar wie die films gewoon bekijkt, ziet uiteraard – tenzij u ziende blind bent – wat ze echt zijn: pure nazipropaganda, een ode aan het Arische Ras en opzichtige, dweperige verheerlijking van de Führer.
Dat ze een goede vriendin van Hitler was, en alle mogelijke financiële en technische middelen van het regime ter beschikking kreeg valt ook al niet te ontkennen.

Maar kijk: toch wist de nooit aflatende en over een onuitputtelijke energie beschikkende Riefenstahl – die van haar eerste leugen niet gebarsten is – zich met zeer kleine stapjes

gedurende 50 jaar langzaam van terug richting rehabilitatie te manipuleren, en zichzelf zorgvuldig een imago van Geniale Filmmaakster aan te meten – iemand die eigenlijk niet geïnteresseerd was in politiek, en die geheel toevallig met haar Pure Kunst in een fout tijdperk in een fout regime was terechtgekomen, en die door dat regime misbruikt was.

Naarmate de jaren vorderden leek ze almaar meer in haar eigen hardnekkige leugens en geschiedenisherschrijving te gaan geloven, waardoor ze haar versie nog geloofwaardiger begon uit te dragen in talkshows en andere media.

Regisseur Andres Veiel kon nu voor het eerst beschikken over de privé-archieven van Riefenstahl, en wat daaruit naar boven komt, slaat grote barsten in het opgepoetste verhaaltje van ‘slachtoffer’ Riefenstahl, en biedt een indrukwekkend portret van een Continue reading “RIEFENSTAHL (Andres Veiel)” »

Art & Film: THE MELT GOES ON FOREVER: THE ART & TIMES OF DAVID HAMMONS

 

 

image-17-1387x2048‘THE MELT GOES ON FOREVER’ is een uitmuntende docu over het vaak onderbelichte maar altijd zeer boeiende kunstparcours van de Afro-Amerikaanse artiest David Hammons.

Een mogelijke reden waarom Hammons’ kunst altijd wat onder de radar is gebleven is misschien omdat ze in geen enkel hokje past, en tegelijk een diepe – vaak subversieve – kritiek levert op zowel de Amerikaanse maatschappij als de elitaire kunstwereld.

Door zijn hele leven lang van medium en genre te veranderen (van sculpturen tot conceptuele kunst, van body prints tot videokunst en performance art) en invloeden uit alle richtingen te absorberen (in zijn werk zijn de meest uiteenlopende links te traceren, zowel naar Marcel Duchamp als Bruce Nauman, Charlie Parker, Gordon Matta-Clark, Yves Klein of de rapper Kool Moe Dee) heeft hij geen éénduidige en makkelijk aan de man te brengen stijl.

En dat Hammons geen interviews geeft en er weinig tot niks over hemzelf bekend is, helpt natuurlijk ook niet bij de promotie van zijn werk.
Ook in deze docu komt Hammons zelf niet aan het woord (behalve dan door zijn kunst, uiteraard), maar wordt zijn parcours wel helemaal getraceerd van bij het begin, bij de opstand in het Watts-getto van LA in 1965, een rebellie tegen het racistische politiegeweld die dagenlang zou duren, en die alleen door de inzet van 14.000 National Guards bedwongen kon worden.

Zijn verbondenheid met de anti-racistische en Black Power-zaak blijft tot vandaag een onlosmakelijk deel van zijn werk: zijn bekendste creatie is de ‘African-American Flag’, en de Black Lives Matter-beweging adopteerde zijn ‘In The Hood’ als visueel symbool.

Toch weigert Hammons zich ook daar in één hokje of hoekje te laten duwen, en pakt hij ook andere onderwerpen aan: zijn idee over de door galerieën, handel en marktprijzen gedomineerde kunstwereld bijvoorbeeld gaf hij weer door een eigen kraampje te installeren tussen straatverkopers in Manhattan, waar hij zijn zelfgemaakte sneeuwballen aan de man Continue reading “Art & Film: THE MELT GOES ON FOREVER: THE ART & TIMES OF DAVID HAMMONS” »

VINGT DIEUX (Louise Courvoisier)

 

Totone heeft een zorgeloos leventje op het Franse platteland in de Jura: ergens tussen puberteit en volwassenheid hangt hij rond op de kaasboerderij van zijn vader, waar hij zijn tijd vult met feesten, zuipen en doen wat pubers op het platteland doen, ver weg van de hipsters van de stad.

Letterlijk het héle leven van Totone verandert echter wanneer zijn alleenstaande vader onverwacht overlijdt: op slag wordt hij ongewild de man des huizes, een verantwoordelijkheid waar hij duidelijk nog niet klaar voor is.
Niet alleen moet hij opeens voor zijn kleine zusje zorgen, hij wordt ook verplicht de boerderij te verkopen om niet in de financiële problemen te komen. Bovendien slaat hij met

zijn impulsieve beslissingen keer op keer zijn eigen ruiten in, en dreigt hij helemaal weg te zakken in een onoverzichtelijke moeras.

Wanneer hij hoort dat er een enorme smak geld te winnen valt met een prestigieuze wedstrijd voor de beste Comté-kaas, denkt hij een uitweg uit de ellende gevonden te hebben.

Alleen heeft hij in zijn leven nog nooit één seconde aandacht besteed aan hoe die kaas nu precies gemaakt wordt….

‘VINGT DIEUX’ is een prachtige bitterzoete coming of age film over een jongen die in sneltreinvaart verplicht wordt op te groeien in de moderne boerenstiel.
Het verhaal is meeslepend, de landelijke fotografie prachtig en Clément Faveau zet op Continue reading “VINGT DIEUX (Louise Courvoisier)” »

NO OTHER LAND (Basel Adra & Yuval Abraham)

 

No_Other_Land_PosterBasel Adra is een jonge Palestijnse activist uit de Westelijke Jordaanoever die al zijn hele leven  tegen de massale verdrijving van de Palestijnen door de Israëlische autoriteiten vecht.

Hij legt de systematische vernietiging van dorpen in zijn streek vast, waar huizen door bulldozers worden verwoest en de bewoners door de Israëlische soldaten worden verjaagd. De beelden die hij vastlegt post hij op sociale media.

Wanneer hij de Israëlische journalist Yuval Abraham ontmoet, ontstaat er – ondanks de

grote ongelijkheid en de verschillen tussen de twee – een onwaarschijnlijke vriendschap tussen de twee. Maar die band komt hoe langer hoe meer onder druk te staan….

In een gebied waar elke dialoog tussen de gemeenschappen verdampt lijkt, werd ‘NO OTHER LAND’ gemaakt door een gemengd Palestijns-Israëlisch collectief van Basel Adra, Yuval, Hamdan Ballal en Rachel Szor: dat alleen is al een daad van verzet (de filmmakers ontvingen doodsbedreigingen), en biedt toch een splinter hoop in een verder uitzichtloos lijkende toestand.

Hoe pijnlijk, schrijnend en tragisch het beeld ook is dat de film schetst, tegelijk is ‘NO OTHER LAND’ een oproep tot actie én een voorbeeld van hoe het ook anders en Continue reading “NO OTHER LAND (Basel Adra & Yuval Abraham)” »

THE ROOM NEXT DOOR (Pedro Almodovar)

 

Room_Next_DoorOoit waren Ingrid (rol van de grote Julianne Moore) en Martha (Tilda Swinton) goede vriendinnen en waren ze collega’s op de redactie van een tijdschrift, maar ondertussen zijn de twee elkaar al jaren uit het oog verloren.

Dat verandert abrupt wanneer Ingrid – die intussen is uitgegroeid tot een succesvolle romanschrijfster – verneemt dat Martha kanker heeft: de twee blazen hun vriendschap nieuw leven in, en pikken meteen de draad van vroeger weer op.
De twee besluiten New York te ontvluchten naar een idyllische villa midden in de natuur, net buiten de stad: daar gaan ze in alle rust – en zolang het nog kan – het leven zo uitbundig mogelijk vieren…

Na zijn kortfilm ‘Strange Way of Life’ waagt Pedro Almodovar zich met ‘THE ROOM NEXT DOOR’ voor het eerst aan een volledig Engelstalige langspeler.
Ook qua stijl wijkt Almodovar hier af van zijn (door de jaren misschien wat té vertrouwd geworden) formule: hier geen uitzinnige personages, wilde verhaallijnen of surrealistische

plotontwikkelingen, maar een meer poëtische aanpak in een rustig verteld verhaal waarin hij over de liefde, de vriendschap, de sterfelijkheid en het recht op euthanasie reflecteert.

Zij het dat het bloed natuurlijk kruipt waar het niet gaan kan: de kleuren, enkele lichtjes absurde situaties en de (op enkel zeer onverwachte momenten opduikende) humor bewijzen dat dit onmiskenbaar toch Een Almodovar is.
Want wie anders dan Almodovar kan een film over kanker, doodgaan en euthanasie maken die tóch een levenskrachtige, meeslepende, kleurrijke en vaak grappige ode aan het leven is?

Bonus: Julianne Moore en Tilda Swinton bewijzen hier voor de -tigste keer dat ze tot Continue reading “THE ROOM NEXT DOOR (Pedro Almodovar)” »

BEAUTIFUL SHORTS: de beste inlandse kortfilms voor u geselecteerd

 

Beautiful menJeuj!

De zeer fijne Belgische korte animatiefilm ‘BEAUTIFUL MEN’ is genomineerd voor een Oscar, en dat geeft ons de gelegenheid u niet alleen dit korte pareltje van Nicolas Keppens te tonen, maar daar meteen nog enkele andere lokale kortfilms bij te presenteren.

Want er worden hier echt wel wat kortfilms gemaakt die zéér de moeite zijn – en soms worden ze zelfs gewoon in Mechelen gemaakt, zie bijvoorbeeld ‘F IS FOR…’ van Janet van den Brand, die samen met de cast aanwezig zal zijn om haar film te presenteren.

Kom ze allemaal ontdekken op onze ‘BEAUTIFUL SHORTS’-avond.

En omdat we ervan overtuigd zijn dat ‘BEAUTIFUL MEN’ gewoon die Oscar gaat pakken, bieden we elke toeschouwers ook nog eens een gratis drankje aan. Geen énkele reden om niet te komen, dus!

Op het programma:
—–

BEAUTIFUL MEN
.
Drie broers reizen naar Istanbul voor een haartransplantatie.
Maar in Turkije zitten ze met elkaar opgescheept in een hotel ver van huis, en dat leidt ertoe ldat hun hun onzekerheden sneller groeien dan hun haar.
.
Genomineerd voor (en op de dag dat we hem vertonen hopelijk ook bekroond met) een Oscar!
.
Regie: Nicolas Keppens
B 2024, 19 min.

——-

F_is_ForF IS FOR…
.
Met zes zijn ze, de meisjes van de Mechelse cheerleaders-groep Axclusive.
.
Allemaal zitten ze ergens in de fase tussen kind en adolescent zijn: een turbulente fase die hen heen en weer slingert tussen eindeloze giechelbuien, onbegrepen frustraties en niet te stuiten hyperactiviteit.
.
Regie: Janet van den Brand
B 2025, 21 min.
.
DOP:  Timothy J. Wennekes
Muziek: Harrold Roeland
.
Met 
Eleonora Borms, Ellis Peeters, Emma Coosemans, Eva Slachmuijlders, Hanne Daelman, Hante Rutkowski en Loke Rutkowski

——

Les_Enfants_Iront_bBien_posterLES ENFANTS IRONT BIEN
.
Aaron staat aan het begin van zijn volwassen leven en worstelt met de verantwoordelijkheden die daarbij komen kijken. Hij is nog steeds op zoek naar zijn plek in de wereld, terwijl hij ook zijn best doet om zijn broertje James in de beste omstandigheden te laten opgroeien.
.
Regie: Sigi Van Roy
B 2024, 15 min.
.
Met Aäron Roggeman, Dieter De Wit, Frederika Del Nero,Marie Nguyen De Buck, Niko Wei, Rania Gaaloul en Robin Vanderoost

——

De_Naam_van_de_Vader_PosterDE NAAM VAN DE VADER
.
De jonge Thomas groeit op als Jehovah’s getuige en wordt geconfronteerd met een moeilijke beslissing die zijn leven voorgoed zal veranderen.
.
Regie: Timothy J. Wennekes
B 2012, 12 min.
.
Met Gilles Van Hecke, Vic De Wachter, Katelijne Verbeke, Max Vanden Abbeelle, Camille Goossens, Koen De Sutter, Rik Van Uffelen en Robbie Cleiren.

——

Ma_Mère_Et_LÉtrangère_PosterMA MÈRE ET L’ETRANGÈRE
.
Terwijl Marcel worstelt om, na het overlijden van zijn moeder, het ouderlijk huis leeg te maken, vult een melodie de verlaten kamers. In de woonkamer ontmoet hij een vreemdeling die op de cello van zijn overleden moeder speelt.
.
Regie: Bjarne Jacobs
B 2024, 21 min.
.
Met Koen De Ruyck en Aïnhoa Leguy

 

——

Vertoning:
MAANDAG 10 MAART om 19u00

 

F IS FOR… (Janet van den Brand & Timothy J. Wennekes)

F_is_ForMet zes zijn ze, de meisjes van de Mechelse cheerleaders-groep Axclusive.

Allemaal zitten ze ergens in de fase tussen kind en adolescent zijn: een turbulente fase die hen heen en weer slingert tussen eindeloze giechelbuien, onbegrepen frustraties en niet te stuiten hyperactiviteit.

Janet van den Brand is van Nederlandse origine, maar woont al een tijdje in Mechelen, en dus zijn we uiteraard zeer blij haar gloednieuwe korte ‘F IS FOR…’ in het Filmhuis te

kunnen tonen, een heerlijke korte docu die de kijker helemaal onderdompelt in de ondraaglijke lichtheid van het tienerbestaan.

De fotografie is van Timothy J. Wennekes, de muziek is van Harrold Roeland.

Met Eleonora Borms, Ellis Peeters, Emma Coosemans, Eva Slachmuijlders, Hanne Daelman, Hante Rutkowski en Loke Rutkowski.

We vertonen ‘F IS FOR….’ op maandag 10 maart in onze ‘BEAUTIFUL SHORTS’-avond, waarop we een selectie uit de beste Vlaamse kortfilms tonen, onder andere het Continue reading “F IS FOR… (Janet van den Brand & Timothy J. Wennekes)” »

Kinderfilmontbijt: SHINY DAYS: het leukste & het mooiste van het ANIMA Festival

 

Filante_1 © Miyu DistributionSpeciaal voor de allerjongste filmfans en hun (groot)ouders selecteerden de mensen van REKKER de leukste, beste en meest originele kortfilms uit de editie 2025 van het ANIMA Festival, het meest vermaarde animatiefilmfestval van de Lage Landen.

Alle films zijn woordloos, en het kortfilmformat zorgt voor voldoende variatie voor de kleinsten.

The Girl with the occupied eyes_1 © Bear With Me Distribution

ANORA (Sean Baker)

 

AnoraAnora is een jonge New Yorkse die de eindjes aan elkaar knoopt door in een stripclub op te treden, en er af en toe als nevenjob nog wat sekswerk bij te nemen.

Op een dag duikt in de club ene Vanya op, een verwend Russisch oligarchenzoontje dat met de poen van papa feestend door het leven trekt.

Vanya is bereid Anora een pak geld te betalen om een week zijn hitsige vriendin te spelen. Of wacht: waarom meteen niet verder gaan, en naar Las Vegas trekken om daar te trouwen?
Voor Vanya is het allemaal één grote grap, maar Vanya ruikt haar kans op een beter leven…

Alleen is dat buiten de familie van Vanya gerekend: wanneer het nieuws over de impulsieve trouwerij van hun zoontje Rusland bereikt, slaan daar alle alarmsignalen op rood: Vanya’s ouders trekken – in het gezelschap van enkele uiterst schimmige figuren om het vuile werk op te knappen – naar Amerika om hun zoon stevig tot de orde te roepen en (vooral) het huwelijk zo snel mogelijk nietig te laten verklaren.

Regisseur Sean Baker (‘The Florida Project’) switcht in ‘ANORA’ moeiteloos tussen een

screwball comedy en liefdesdrama, en gooit tussendoor ook nog wat thrillerelementen in de mix, zonder dat het geforceerd overkomt.

Dé ontdekking van de film is echter hoofdrolspeelster Mikey Madison, die met haar bruisende vertolking van Anora de film niet alleen met een ton energie en lust for life injecteerde, maar die zichzelf vanuit het niets meteen tot een ware filmster katapulteerde, hoog op het lijstje van alle casting agents en topregisseurs in Hollywood.

Deze wervelende, zeer amusante en tegelijk bijzonder ontnuchterende hedendaagse Continue reading “ANORA (Sean Baker)” »

CHET BAKER – LET’S GET LOST (4K restored)(Bruce Weber)

 

Lets-Get-LostAdembenemend mooi, extreem poëtisch maar evengoed soms intriest en hard: ‘LET’S GET LOST’ van Bruce Weber is een documentaire die u gezien moét hebben.

In deze magistrale, klassieke en zopas in piekfijn 4K gerestaureerde docu volgen we het turbulente bestaan van Chet Baker: gezegend met zowel een engelenstem als met een uitzonderlijk talent voor de trompet groeide hij in de fifties uit tot een ware ster.

Het was de periode dat jazz hoogdagen beleefde: namen als Miles Davis, John Coltrane, Dave Brubeck, Thelonious Monk en Chet Baker waren helden voor het hippe gedeelte van de jeugd.

Helaas zou een aantal van hen meteen in alle vallen trappen waarin ook de rock-‘n-rollers na hen zouden trappen: drank, drugs, foute managers en een schier eindeloos spoor van gebroken relaties.
Baker – ‘Elvis, James Dean en Jack Kerouac in één persoon,’ zo beschreef Jim Hoberman hem ooit treffend – bleek één van die jazzsterren die snel op het foute pad zou belanden: drugs- en drankverbruik en de daaruit volgende problemen (na een schimmige

misgelopen drugsdeal werd een tand uit z’n mond geklopt, waardoor hij geen trompet meer kon spelen…) zorgden ervoor dat hij in de Verenigde Staten snel uit the picture verdween.

In Europa kwam hij nog wel aan de bak in het circuit van de kleine jazzclubs, maar muziek was op dat moment allang niet meer de eerste reden waarom hij Amsterdam als uitvalsbasis had gekozen: die stad was vooral makkelijk om aan heroïne te komen, én men was er tolerant tegenover de gebruikers…

Baker belandt in de marge van de muziek, en dreigde zelfs totaal in de vergetelheid te belanden, tot in de jaren ’80 een nieuwe generatie hem herontdekt: met dank aan fan Elvis Costello, die Baker vroeg een trompetsolo te spelen op zijn ‘Shipbuilding’ – het Continue reading “CHET BAKER – LET’S GET LOST (4K restored)(Bruce Weber)” »