CINEMA CORONA #54: TRIPPING WITH ZHIRINOVSKY (Pawel Pawlikowski)

Quarantainedag 54!Tripping_With_Zhiirinovsky

Voor hij prachtfilms als ‘Cold War’ en ‘Ida’ maakte, regisseerde Pawel Pawlikowski jarenlang even schitterende documentaires voor de BBC.

Zie bijvoorbeeld zijn ‘TRIPPING WITH ZHIRINOVSKY’, een docu uit 1995 waarin hij de toen angstwekkend snel opkomende extreem-nationalistische populist-politicus Vladimir Zhirinovsky volgde tijdens een bizarre verkiezingstrip met een boot op de Volga.

De film en de trip beginnen met droogkomisch in beeld gebrachte ‘In de Gloria’-toestanden: de organisatie van Zhirinovsky’s campagne is ronduit knullig en kneuterig, het decor is dat van een extreem verpauperd land, het publiek lijkt schaars en ongeïnteresseerd, en Zhirinovsky zelf heeft de onaantrekkelijke uitstraling van een humorloze, stijlloze en hondsbrutale bully.

Bovendien doet hij ronduit krankzinnige beloftes: de werkloosheid? Zal hij meteen oplossen! De dakloosheid? Binnen de twee maand verdwenen! Verder zal hij aan iedereen leningen verschaffen, die ze op eigen tempo mogen terugbetalen.
Hoe hij dat gaat doen? Geen idee!
En wie dat allemaal gaat betalen? Duitsland!
O ja: hij belooft ook dat àls hij verkozen wordt, ze nooit meer zullen moeten gaan stemmen.
Ondertussen zit hij openlijk voor de camera te bedenken welke leugens hij kan verspreiden om zijn tegenstanders in diskrediet te brengen, en brengt hij – hoewel hij zelf geen druppel alchohol drinkt – zijn eigen wodkamerk in de handel.
Kortom: what’s not to like?

Maar zie: hoe waanzinniger zijn uitspraken en hoe krankzinniger zijn beloftes, hoe populairder hij wordt (in die mate dat hij uiteindelijk maar op een zucht van het presidentschap zal stranden).

‘Tripping with Zhirinovsky’ (het ‘tripping’ uit de titel kan op twee manieren vertaald worden, want het is inderdaad een hallucinante trip) geeft een tegelijk komisch en angstwekkend beeld van populisme in actie, en is in deze Trump-tijden bijgevolg nog altijd verrassend actueel. En nog altijd even lach- als angstwekkend.

CINEMA CORONA #43: Art & Film: ARTHUR IS FANTASTIC (Ludo Mich) + HISTORIES: ANN SALENS

Quarantainedag 43!LudoMich_TeHurr

Vandaag snuiven we in onze CINEMA CORONA de sfeer van de sixties op, ook al dateert de film die we kozen eigenlijk uit 1971.

In ‘ARTHUR IS FANTASTIC’ volgde Ludo Mich de belevenissen van Arthur Indenbaum, de zoon van een Amerikaanse diamanthandelaar die eind jaren ’60 in Antwerpen was aangespoeld.

Arthur was met zijn uitermate indrukwekkende figuur – hij woog 140 kilo, was boomlang en had een imposante haardos –  een zeer opgemerkt personage in ‘t Stàd, eind jaren ’60.
In die mate dat er een plan ontstond om in galerie Vacuum van Luc Deleu, Filip Francis en George Smits een speciale expo te organiseren.

Naam van de expo? ‘Arthur Is Fantastic’.
Onderwerp van de expo? Arthur Indenbaum, die zichzelf naakt zou tentoonstellen voor de bezoekers…

‘Arthur Is Fantastic’ toont ons – behalve een portret van Arthur – een bijzonder levendig en grappig sfeer- en tijdsbeeld van de Antwerpse avant garde-kunstwereld uit die tijd, die de goegemeente verbouwereerde met anarchistische happenings en ontregelende performance art.

Regisseur Ludo Mich was overigens de man die in de sixties zowat eigenhandig die performance art in België introduceerde (nog vóór stadsgenoot Panamarenko) en ontpopte zich in de loop der jaren tot een soort moderne renaissanceman: filmmaker, schilder, holograaf, muzikant, performance artist én eigenaar van de meest aanstekelijke bulderlach in de kunstwereld, hij is het allemaal.

Weetje: de film werd gemonteerd door de jonge Robbe De Hert.

Enjoy!

BONUS: een ‘Histories’-aflevering van de VRT over legendarische mode-ontwerpster Ann Salens, de toenmalige echtgenote van Ludo Mich, die in de reportage ruim aan bod komt.
Deze documentaire van Ria Van Alboom en Guido Martens bevat vele beelden van de Antwerpse kunstscene in die periode.

Art & Film is ook online een samenwerking tussen Academie Mechelen en het Filmhuis.

CINEMA CORONA #36: Art & Film: STYLE WARS (Tony Silver & Henry Chalfant)

Quarantainedag 36!Style_Wars

Zoals op elke online-maandag presenteren we u vandaag opnieuw een Art & Film, naar goede gewoonte in virtuele samenwerking met Academie Mechelen.

Op het programma staat ‘STYLE WARS’, een uiterst opwindende docu van Tony Silver en Henry Chalfant uit 1983, over de in die tijd zeer levendige en vibrerende graffiti- en hiphopcultuur in New York.

De makers volgden niet alleen tal van de beste graffiti-artiesten tijdens hun (vaak illegale) bezigheden in de metro, maar laten ook de wanhopige autoriteiten aan het woord: voor de toenmalige New Yorkse burgemeester Koch, agenten, ouders en vertegenwoordigers van het metrobedrijf was het – ondanks hun stoere waarschuwingen, pseudo-coole campagnes en dreigen met straf – dweilen met de kraan helemaal open.

Graffiti-pioniers als Taki 183, Seen, Iz The Wiz, Dondi, Zephyr en de éénarmige Kase2 worden ondertussen algemeen erkend als belangrijke artiesten, maar werden toen – zo blijkt uit deze docu – door de goegemeente alleen maar als vandalen gezien.

Behalve de beste graffiti-artiesten heeft ‘Style Wars’ ook een soundtrack die propvol staat met ondertussen klassiek geworden hiphoptracks van (o.a.) The Sugarhill Gang, Rammelzee, Trouble Funk en Grandmaster Flash, én wisten ze er enkele geweldige scènes te filmen met breakdancepioniers Crazy Legs en Frosty Freeze van de Rock Steady Crew.

Verplichte en fantastische entertainende kost voor iedereen die iets wil weten over de wortels van de graffiti en de street art, over rap, over breakdancing of over het New York van de vroege jaren ’80.

Enjoy!

CINEMA CORONA #29: Art & Film: EXIT THROUGH THE GIFT SHOP (Banksy)

banksy-street-art-exit-through-the-giftshop-i22525Quarantainedag 29!

Naar maandagse gewoonte hebben we vandaag in CINEMA CORONA een Art & Film in de aanbieding, zoals altijd in virtuele samenwerking met Academie Mechelen.

Op het programma staat ‘EXIT THROUGH THE GIFT SHOP’, de geweldige mockumentary van Banksy over de wereld van de street art.

Als drijvende kracht achter ‘Exit’ wordt ene Thierry Guetta gepresenteerd, een Fransman die in LA een zaak in tweedehandskleding uitbaat. Wanneer Guetta ontdekt dat zijn neef de man is die schuilgaat achter het street art-pseudoniem Invader, besluit hij diens werk te beginnen filmen.

Het is de start van wat tot een documentaire over street art moet leiden, want Invader kan Guetta in contact brengen met de bekendste namen uit het milieu, allemaal (half) in de illegaliteit en/of anonimiteit opererende artiesten en duistere collectieven die zich schuilhouden achter namen als Monsieur André, Neck Face, Poster Boy, Zevs, Shepard Fairey

Het is die Shepard Fairey die Guetta in contact brengt met de enigmatische (en ook tien jaar na het uitbrengen van de documentaire nog altijd niet ontmaskerde) grootmeester van de street art: Banksy.
Guetta slaagt er niet alleen in het vertrouwen van Banksy te winnen, hij krijgt ook de volstrekt unieke kans hem tijdens zijn activiteiten in Engeland te volgen – met een camera zelfs!

Probleem: uit de extreem belabberde kwaliteit van de geschoten ruwe footage blijkt dat Guetta wel een enthousiast veelfilmer is (hij beschikt over duizenden uren beeldmateriaal van de wereldtop van de street art), maar helaas een veelfilmer die letterlijk over geen énkel regie- of fotografietalent beschikt…

‘Exit Through The Gift Shop’ is een fenomenaal grappige, boeiende en ontregelende film: is dit nu écht een documentaire van/over de bekendste hedendaagse artiest, of neemt Banksy de kijker alleen maar 90 minuten lang in de zeik?
Wat ook het antwoord is, in beide gevallen is dit essentieel kijkvoer.

De fantastische soundtrack is van Geoff Barrow, het muzikale brein achter Portishead en BEAK>.

CINEMA CORONA #27: THE DECLINE OF WESTERN CIVILIZATION (Penelope Spheeris)

The-Decline-of-Western-CivilizationQuarantainedag 27!

In het weekend houden wij van een streepje muziek.
En voor wie door middel van die muziek ook graag nog wat door het binnenzitten opgebouwde agressie kwijtraakt, hebben we vanavond een echte treat klaarstaan in onze CINEMA CORONA.

Filmmaakster Penelope Spheeris dompelde zich eind jaren ’70 helemaal onder in de toen wild opborrelende punkscene van L.A., wat haar een regelrechte klassieker in het genre opleverde: ‘THE DECLINE OF WESTERN CIVILIZATION’.

Spheeris filmde niet alleen de op zijn zachtst gezegd nogal aparte optredens (waar de grens tussen wild enthousiasme en pure agressie steevast amper te onderscheiden was) maar volgde de punks met haar camera ook in hun dagelijkse leven, en peilde in interviews naar hun verleden, ideeën en dromen.

Daardoor geeft de film een unieke inkijk in wie pg-10-arts-decline-3de outsiders zijn die deze undergroundwereld bevolken: een bonte combinatie van kinderen uit gebroken gezinnen, jonge junkies en alcoholisten, anarchisten, weglopers, provocateurs, illegale migranten en middle class kids die uit de banaliteit van hun bestaan wilden ontsnappen, plus hier en daar een suïcidale gek en een verdwaalde psychopaat.

De soundtrack en fantastische concertbeelden worden geleverd door bands die in het genre ondertussen allemaal een legendarische status verworven hebben:
Black Flag, met hun extreem agressieve punk zowat de uitvinders én aanstokers van de hardcore.
The Germs, een band waarvan het idee leek te zijn om totale anti-muzikaliteit te combineren met chaos en zelfdestructie – dat laatste is in het geval van hun jong gestorven voorman Darby Crash uiteindelijk ook helemaal gelukt. Hun gitarist Pat Smear zou nadien dan weer bij Nirvana en de Foo Fighters terechtkomen.
– X: de groep rond het duo Exene Cervenka en John Doe was waarschijnlijk muzikaal de meest toegankelijke van de bende.
– De Circle Jerks, samen met Black Flag bedenkers van de hardcore.

Maar de chaos die zij allemaal veroorzaakten was eigenlijk allemaal maar klein bier vergeleken bij de – spoiler alert! spoiler alert! – concertbeelden die we van Fear te zien krijgen, aangevuurd door meester-trol Lee Ving: met zijn ultracynische, provocerende commentaren kreeg die het publiek zo opgejut dat er nog vóór hun optreden al een gigantische knokpartij tussen de groep, het publiek en de overactieve buitenwippers ontstond.
De rest van het – overigens prima! – concert verloopt dan ook temidden een regen van uppercuts, karatetrappen en alom in het rond vliegende rochels.
Kortom: dolle ambiance!

Als iemand u ooit nog met het cliché ‘muziek verzacht de zeden’ om de oren slaat, laat hen dan deze ‘Decline of the Western Civilization’ zien.

Een interview met Penelope Spheeris over haar werk:

CINEMA CORONA #24: Green Screen: HET MECHELS RIVIERENLAND

Quarantainedag 24!Rivierenland

Het Filmhuis heeft zijn scherm altijd graag opengesteld voor lokale filmmakers, acteurs en ander jong talent.
En uiteraard doen we online even graag hetzelfde in onze CINEMA CORONA.

Zo kunnen we u vandaag een puur Mechelse Green Screen-vertoning aanbieden: Toon Persijn, Wim Dirckx en Robbin Rooze maakten een korte documentaire over de open ruimte in het Mechels Rivierenland, die – als u de idyllische beelden bekijkt – waarschijnlijk méér de moeite van een bezoek waard is dan u zelf denkt.

Van het Zennegat tot het Mechels Broek, en van de Hondsbossen tot de Zennevallei, rond de stad en langsheen de rivieren is nog flink wat natuurgebied te vinden waar de populatie van tal van dieren- en plantensoorten welig tiert: ijsvogels, ooievaars, reeën, spechten en zelfs de lange tijd verdwenen bever floreren weer volop. Ze komen dan ook allemaal langsgelopen, -gefladderd en – gezwommen in deze bijzonder fraai gefilmde docu.

Ingesproken door Vic De Wachter, en met muziek van Lennert Boonen.

Titelanimatie: Sören Selleslagh
Mixing en foley: Eneas Mentzel 

U hebt zin in meer filmpjes over Mechelen vroeger en nu?
Slechts één adres: het ONLINE MECHELS FILMARCHIEF op onze YouTube-pagina.

CINEMA CORONA #23: ‘LAS HURDES: TIERRA SIN PAN’ (Luis Bunuel)

Quarantainedag 23!Las Hurdes4

Vandaag hebben we voor u misschien wel de eerste mockumentary uit de filmgeschiedenis, het ook nu nog altijd behoorlijk choquerende ‘Las Hurdes’, in 1933 gedraaid door de Spaanse meester-provocateur en meester-surrealist Luis Bunuel.

Bunuel maakte de film waarschijnlijk als een duistere parodie op de (vaak zeemzoeterige en pseudo-wetenschappelijke etnografische documentaires die destijds behoorlijk populair waren, met de eskimo-idylle ‘Nanook of the North’ als bekendste voorbeeld.

Bunuel zou uiteraard Bunuel niet zijn als hij aan dat genre niet zijn eigen duistere en surrealistische draai gaf: in plaats van op een exotische bestemming een oerwoudvolk te gaan opzoeken, bleef hij in eigen land en trok hij daar naar de meest verarmde regio: Las Hurdes.

Bunuel stelt Las Hurdes voor als een extreem arme streek (wat waar was), maar blies de situatie tot in het bijna belachelijk extreme op: zo beweert Bunuel niet alleen dat ze er ‘geen brood kenden’ en dat er tijdens het draaien van de film ‘geen enkel lied gehoord werd’, maar lijkt het ook alsof kinderen er midden op straat stierven, en dat malaria, waanzin en incest er tot de orde van de dag behoorden, met begrafenissen als enige vorm van vermaak.
Bovendien gooide hij daar nog wat choquerende (en in scène gezette) beelden tussen, én monteerde hij daar bij wijze van contrast een ijskoud gedebiteerde, pseudo-wetenschappelijk klinkende commentaartrack bovenop.

Het resultaat was enerzijds zo onthutsend dat de Spaanse dictator Franco de film meteen verbood (en in allerijl wegen liet aanleggen om de effectief erbarmelijke situatie in Las Hurdes wat te temperen voor de buitenwereld), en anderzijds ook zo grotesk over the top dat een flink deel van inwoners van Las Hurdes nu nóg altijd kwaad zijn over de wijze waarop Bunuel hen destijds geportretteerd heeft, getuige bijvoorbeeld dit artikel uit The Guardian.

Kortom: het soort documentaire dat alleen Bunuel kon maken.
Want, zo vond Bunuel: ‘Het doel van het surrealisme was niet een nieuwe artistieke of filosofische beweging te creëren. Het doel was de sociale orde op te blazen, en het leven zelf te transformeren.’
Opdracht volbracht, zouden we zeggen!

Waarschuwing: de film is niet geschikt voor dierenliefhebbers.

CINEMA CORONA #18: HET ONLINE MECHELS FILMARCHIEF

baiser_de_malines

Quarantainedag 18!

 

Vandaag presenteren we u in CINEMA CORONA een nieuw wereldwijd web-initiatief van het Filmhuis: het ONLINE MECHELS FILMARCHIEF.

Op YouTube staan immers tal van oud beeldmateriaal over Mechelen, de Mechelaars en de gemeenten rond Mechelen: oude amateurfilmpjes, reportages, muziekclips, voetbalverslagen, noem maar op…

Bij ons weten kwam echter nog niemand op het idee al dat materiaal op één plaats te verzamelen, terwijl al die oude beelden samen toch een mooi overzicht geven van de evolutie van de stad, de omgeving en de bewoners.

Onze eerste zoektocht leverde alvast het meest diverse materiaal op.
Een kleine greep:
– de opening van “Hofstade Plage” (in 1933) door de koning.
– heerlijke beelden van de voetbalderby (zowel uit 1954 als uit 1962 en 1977)
Gunther Neefs en Patrick Riguelle die de Mechelse kraker ‘As Gau Paust (Dat De Paus Oep Au Paust)’ ten gehore brengen
– het proces van de beulen van Breendonk (dat in het Mechels stadhuis plaatsvond)
– Een schooldag op het Sint-Romboutscollege in 1947
– de ontploffing van de Meagaz op de Pasbrug, eind jaren ’60
– een Mechels optreden van de Wallace Collection (in zaal Volksbelang?)
– een bij de Mechelse brandweer gedraaide reportage uit 1960
– een VTM-reportage over de legendarische (maar helaas verdwenen) surrealistische verfwinkel op de Grote Nieuwendijk.
Bart Peeters en Hugo Matthysen die met ‘Het Peulengaleis’ neerstrijken op de Grote Markt van Katelaane.

En nog veel, veel meer uit Mechelen en omliggende.

Enjoy, en blijf in uw kot!

CINEMA CORONA #15: Art & Film: FRANCIS BACON: A BRUSH WITH VIOLENCE

Bacon_Brush_with_ViolenceQuarantainedag 15!

Het is maandag, en dus presenteren we u – in virtuele samenwerking met Academie Mechelen – op de wekelijkse Art & Film.

Vanavond hebben we ‘A BRUSH WITH VIOLENCE’ in de aanbieding, een excellente docu over Francis Bacon die zowel de kenners als niet-kenners van zijn werk zal meeslepen.

‘A Brush With Violence’ (geregisseerd door Richard Curson Smith) is van een absolute topkwaliteit zoals alleen de BBC die kan afleveren: in 80 minuten krijg je niet alleen een vakkundig gemaakt overzicht van ‘s mans carrière, maar ook inzicht in zijn behoorlijk turbulente privéleven, en de invloed die dat had op zijn werk.

Uiteraard gelardeerd met tal van getuigen die de man zelf nauw gekend hebben, onthullende anekdotes en een onvermijdelijke scheut Britse humor: ‘I remember going to the big ’62 retrospective at the Tate. At the time, I had a very nice girlfriend who was vegetarian, though she converted, under my tutelage, to meat. But she didn’t convert to Bacon.’

Wij wel, en we hopen van u hetzelfde:

CINEMA CORONA #11: (Mechelse) pareltjes uit de filmarchieven

Quarantainedag 11!

Vandaag nemen we u mee in de wondere wereld van de filmarchieven.
Een deel van die schatkamer staat online, en we hebben enkele interessante vondsten verzameld, met voor elk wat wils.

Voor de Mechelse nostalgen en amateur-historici: de oudste bewegende beelden van Mechelen die we online konden vinden: de Hanswijkprocessie die in 1913 – onder het oog van koning Albert – over de Grote Markt trekt (beeld uit onze nationale en onvolprezen Cinematek)

Beelden van het leven rond de Sint-Romboutstoren in 1918, gemaakt door een Engelse filmploeg van British Pathé:

Ook de Amerikanen stuurden na het einde van Wereldoorlog I een filmploeg naar Mechelen, in het zog van hun president Woodrow Wilson. Die bezocht eerst kardinaal Mercier in het Aartsbisschoppelijk Paleis aan de Wollemarkt, en reed dan door de stad (en langs het Filmhuis :-) ).

Zie hoe de massa in het centrum vele rijen dik stond om de president toe te juichen. Wie herkent zijn betovergrootvader of -moeder? (het Mechels fragment begint rond 11:15)

Voor wie het spijtig vindt dat de Olympische Spelen niet doorgaan: we hebben unieke beelden van de Olympische spelen in Antwerpen in 1920!

Voor wie het voetbal mist: dag op dag exact 98 jaar geleden, op 26 maar 1922, speelden de Rode Duivels tegen Nederland. Check hier het matchverslag!

En tot slot hebben we ook nog fantastische beelden van een rit door Brussel, anno 1908. Enjoy!