Richard Linklater is een regisseur die zich niet op één genre laat vastpinnen: de ene keer maakt hij een schitterende coming of age-film (‘Boyhood’), dan weer regisseert hij een baanbrekende animatiefilm (‘Waking Life’), iets experimenteels (‘Slacker’) of een heerlijk ouderwetse romantische film (‘Before Sunset’).
In zijn jongste ‘HIT MAN’ combineert hij dan weer een stuk of tien genres in één film: de prent is één lange filmische roetsjbaan langs het onnozelste en grappigste van de Coen Brothers, een donkere film noir, een aalgladde Hollywood-romcom, een thriller, een screwball comedy en de edelpulp van Tarantino.
Hoofdpersonage is ene Gary Johnson, een brave professor psychologie die van katten houdt, maar die zich door zijn bijbaantje bij de lokale politie als een kille
huurmoordenaar moet voordoen: door een fake huurmoordenaar in te zetten, hoopt de politie namelijk de potentiële klanten van échte huurmoordenaars te kunnen klissen.
En het trucje van de politie werkt, want de brave Gary blijkt zich moeiteloos en geloofwaardig in zijn alter ego van hit man te kunnen inleven.
Tot een potentiële opdrachtgeefster hem een coup de foudre bezorgt: de bloedmooie Madison wordt geterroriseerd door haar agressieve, gewelddadige echtgenoot, en wil de diensten van een killer inhuren om haar man om te leggen…
Wie niet van een flinke portie onnozele humor of vette Hollywood-knipogen houdt raden we graag tal van andere films op ons programma aan (‘Un Amor’, bijvoorbeeld), de rest mag zich schrap zetten voor anderhalf uur van de betere Continue reading “HIT MAN (Richard Linklater)” »