Categorie archief: Recensie

CONSTRUCT EUROPE: HUMOR & RELIGIE

Geplaatst op door

Construct_Europe
In het kader van het stadsfestival CONSTRUCT EUROPE organiseert het Filmhuis in samenwerking met CCV en de Mechelse Parochies een reeks vertoningen rond HUMOR & RELIGIE.

Europa is immers niet alleen een lappendeken van landen, talen en volkeren, ook alle grote wereldreligies en het atheïsme/vrijzinnigheid leven en bestaan hier naast en door elkaar – jodendom, christendom, islam, hindoeïsme en boeddhisme worden elk op hun eigen specifieke manier beleden in Europa.

Nogal wat Europeanen categoriseren religie onder ‘serieuze zaken’, en denken dat religie en humor niet samengaan.

Maar in de Bijbel staat: ‘God heeft gemaakt dat ik lachen kon, en iedereen die het hoort zal meelachen’ (Genesis 21,6).

Elke vertoning zal ingeleid worden door Leo De Weerdt s.J., en gevolgd worden door een nagesprek met diezelfde Leo De Weerdt en één of meerdere gastsprekers van een religieuze of vrijzinnige levensbeschouwing.

Bovendien bieden we alle toeschouwers een gratis drankje aan.

Habemus_PapamHABEMUS PAPAM (Nanni Moretti)
Vertoning:
MAANDAG 17 JUNI om 20u30

In ‘HABEMUS PAPAM’ speelt Michel Piccoli op briljante wijze een kardinaal die net tot de nieuwe paus is verkozen.
Alleen slaat op het moment dat hij de verantwoordelijkheid beseft de twijfel toe: moet hij dit wel doen? En wil hij dit wel doen?
Terwijl buiten duizenden gelovigen op de nieuwe kerkvader staan te wachten, worden achter de schermen van het Vaticaan alle zeilen bijgezet.
Er wordt zelfs inderhaast een psychoanalyticus bijgehaald (rol van Nanni Moretti zelf), maar ook dat heeft weinig resultaat…

Gevolgd door een afsluitend nagesprek.

Continue reading “CONSTRUCT EUROPE: HUMOR & RELIGIE” »

LA CHIMERA (Alice Rohrwacher)

Geplaatst op door

In ‘La_Chimera_posterLA CHIMERA’ neemt Alice Rohrwacher (‘La Meraviglie’, ‘Lazzaro Felice’…) ons mee naar het Toscane van de jaren ’80: in een badplaats aan de Tyrreense zee maken we kennis met Arthur, een jonge Britse archeoloog die verscheurd wordt door liefdesverdriet.

Om de leegte in zijn bestaan op te vullen sluit hij zich aan bij een bende ‘tombaroli’, een groep grafrovers die op zoek zijn naar Etruskische archeologische schatten die ze proberen te verpatsen op de zwarte markt.
Iedereen in deze excentrieke, onconventionele bende is op zoek naar zijn eigen ‘chimera’, een onbereikbare droom die ze ondanks alles tóch blijven najagen – of dat nu die éne vrouw of een volstrekt zorgeloos leven is…

Regisseuse Alice Rohrwacher castte naast haar zus Alba ook zeer goed volk als Isabella Rosselini en Josh O’Connor (‘God’s Own Country’, ‘The Crown’) in de hoofdrollen.

Het resultaat is een heerlijke, vaak grappige film propvol kleurrijke, zingende, jattende en feestende personages – exuberant, wonderlijk en poëtisch, zoals alleen  Continue reading “LA CHIMERA (Alice Rohrwacher)” »

TERRESTRIAL VERSES + Iraanse kortfilms van bij ons!

Geplaatst op door

 

Enkele jarenTerrestrial_Verses_poster geleden belandde de Iraanse filmmaker Mahyar Khosravani als vluchteling in Mechelen.

Samen met hem nodigen we u uit om een stukje van de rijke Iraanse cinema te komen ontdekken.

We bouwen de avond rond ‘TERRESTRIAL VERSES’, de nieuwe en alom (behalve dan door de ayatollahs, uiteraard) positief ontvangen film van Alireza Khatami en Ali Asgari.

In negen verschillende nu eens absurd-komische, dan weer wrange verhalen vertellen ze in welke vreemde en vaak idiote bochten de burgers in Iran zich allemaal moeten wringen om te overleven in de Kafkaëske bureaucratie en religieuze regeltjes van het autoritaire bewind daar.

Nu eens volgen we een meisje dat zich moet verantwoorden omdat ze – aiaiai! – naar school lijkt te zijn gekomen achterop de motor van een jongen.
Dan weer gaan we in het gezelschap van een jonge vader zijn kersverse zoon David bij de

burgerlijke stand aangeven, iets wat in Iran veel gemakkelijker gezegd dan gedaan blijkt.
Of we begeven ons samen met een klein meisje naar een kledingzaak om haar allereerste schooluniform-met-hijab uit te kiezen – en neen, daar mag géén Mickey Mouse op staan, en het mag ook niet roze zijn.

De toon is nu eens absurd, grotesk en geestig, en dan weer ronduit wrang, en alles is gefilmd in een kader dat al net zo strak, star en onwrikbaar is als het keurslijf waarin de ayatollahs de hele bevolking willen wringen.

‘TERRESTRIAL VERSES’ leverde het regisseursduo behalve een stapel lovende buitenlandse recensies en een selectie voor Cannes ook huisarrest en een reisverbod op. Waarmee dat regime dus nog eens extra het punt van de film bewees: Kafka leeft, en woont in Iran.

Als bonus bij ‘TERRESTRIAL VERSES’ tonen we u dus graag een selectie uit het werk van de Iraanse Mechelaar Mahyar Khosravani.

The_Rendezvous_still

Still uit ‘The Rendezvous’

Zijn ‘THE RENDEZVOUS’ (2019, 5 min.) is een uiterst fraai gestileerde kortfilm over een oude vrouw die uitkijkt naar haar verjaardag, want dat wordt de dag waarop ze haar geliefde zal terugzien.

Daarnaast presenteert Khosravani ons twee kortfilms van zijn collega Mohsen Farajollahi: ‘POPCORN’ (2018, 11 min.), een korte thriller die met succes de ronde deed langs vele internationale festivals, over een
Continue reading “TERRESTRIAL VERSES + Iraanse kortfilms van bij ons!” »

EMPERORS OF NOTHING (Cédric Gerbehaye)

Geplaatst op door

In ‘EMEmperors_of_Nothing_-Poster_1PERORS OF NOTHING’ geeft Cédric Gerbehaye ons een unieke inkijk in de beruchte gevangenis van Vorst.

Gerbehaye – een bekroond documentairefotograaf voor onder andere National Geopgraphic – woonde jarenlang tussen de gevangenissen van Vorst, Sint-Gillis en Berkendael, en besloot in 2014 het leven van zijn ‘buren’ te beginnen documenteren.

Toen hij in 2016 van het ministerie van Justitie en de gevangenisdirectie de unieke toestemming kreeg om onbeperkt in de gevangenis te filmen, begint het verhaal van deze uitzonderlijke documentaire: we hebben op dat moment net de grote staking van het gevangenispersoneel achter de rug, en België is voor de zoveelste keer veroordeeld door het Europees Hof van de Rechten van de Mens, vanwege de onmenselijke toestanden in onze gevangenissen.

Gerbehaye blijft er zes jaar lang filmen, tot november 2022, wanneer Vorst gesloten wordt en alle bewoners naar de nieuwe megagevangenis in Haren verhuizen.

Tijdens de zes jaar van zijn film toont Gerbehaye ons de hoop op verandering, de stagnatie en de verwachting, en laat hij ons het leven “achter de tralies” zien aan de hand van persoonlijke, openhartige opnames van gevangenen en bewakers.

‘EMPERORS OF NOTHING’ is een subtiele en humane film geworden, die er dankzij Continue reading “EMPERORS OF NOTHING (Cédric Gerbehaye)” »

POOR THINGS (Yorgos Lanthimos)

Geplaatst op door

 

Poor_Things_PosterBella Baxter (rol van Emma Stone) is een jonge vrouw die met een hersentransplantatie weer tot leven is gewekt door de onorthodoxe maar geniale wetenschapper Dr. Godwin Baxter (Willem Dafoe)

Hij houdt haar in afzondering, maar de eigenzinnige en leergierige vrouw breekt al snel los uit haar geïsoleerd bestaan: samen met ene Duncan Wedderburn, een losbandige gladjanus-advocaat besluit ze de wereld rond te trekken, op zoek naar avontuur.

Maar is die (Victoriaanse) en door mannen gedomineerde wereld wel klaar voor een onconventionele, vrijgevochten vrouw als Bella?

Wie na briljante brokken cinema als ‘The Killing of a Sacred Deer’ of ‘The Favourite’ nog altijd niet overtuigd was van het immense en unieke talent van Yorgos Lanthimos, kan zich nu laten overtuigen door het magistrale ‘POOR THINGS’, een heerlijk exuberante, sierlijke en swingende prent die ondertussen al bekroond werd met vier Oscars, vijf BAFTA’s, twee Golden Globes en de Gouden Leeuw op het filmfestival van Venetië.

Emma Stone – die de film mee hielp produceren – is ronduit geweldig in de hoofdrol, en aan haar zijde doen ook toppers als Willem Dafoe en Mark Ruffalo wat we van hen Continue reading “POOR THINGS (Yorgos Lanthimos)” »

HOW DO YOU SPELL HOME? (Louisana Mees-Fongang)

Geplaatst op door

HOW_DO_YOU_SPELL_HOME-POSTEREen knappe nieuwe docu die in Mechelen gedraaid is: daar maken we op ons programma altijd grààg plaats voor.

In ‘HOW DO YOU SPELL HOME?’ laat Louisiana Mees-Fongang ons kennismaken met een groep minderjarige vluchtelingen die uit alle hoeken van de wereld samen in een huis in – of all places – de Bruul beland zijn: Keerthana, Mesbah, Helen en Idris komen uit Afghanistan, Sri Lanka en Eritrea, en worden hier opgevangen bij Juneco, een verblijf voor alleenstaande minderjarige vluchtelingen.

Aan de ene kant biedt Juneco hen een veilige, hoopvolle en warme plaats waar ze met behulp van begeleiders op eigen benen leren te staan, maar anderzijds spookt er constant

Juneco_Emmausonzekerheid en dreiging in hun hoofd: ze kunnen maar in Juneco blijven tot ze achttien zijn.

Louisiana Mees-Fongang verbleef maandenlang bij de jongeren en hun begeleiders, en legde in een fraai, subtiel en warm portret hun fragiele leefwereld, hun dromen, hun onzekerheden, hun hoop en hun vragen vast.

Is dit nu ‘thuis’, zo ver van de plaats waar ze vandaan kwamen? En wat is dat, ‘thuis’?

‘HOW DO YOU SPELL HOME’ ging in avant-première op het Filmfestival van Oostende, en werd intussen ook al geselecteerd voor het IDFA, het prestigieuze internationale Continue reading “HOW DO YOU SPELL HOME? (Louisana Mees-Fongang)” »

Art & Film: ALREADYMADE (Barbara Visser)

Geplaatst op door

 

MisschiALREADYMADE_posteren wel het meest iconische en meest invloedrijke (en zéker het meest beruchte en het meest omstreden) kunstwerk van de twintigste eeuw is ‘de pisbak van Marcel Duchamp‘: een urinoir uit een sanitairwinkel met een handtekening erop.

Officieel heet het werk ‘Fountain’, en werd het – ondertekend door ene ‘R. Mutt‘ – in 1917 ingezonden voor een avant-garde-expo in New York.
Het werd uiteindelijk overigens niet eens tentoongesteld op de expo, en het ‘origineel’ – voor zover een readymade origineel kan zijn, uiteraard – raakte al snel verloren.

Als u dus ooit ‘Fountain’ in een museum zag, gaat het om één van de vele replica’s die Duchamp jaren later liet maken.
Maar over de replica-urinoirs van Duchamp gesproken: was die Duchamp wel de échte bedenker van het originele, wilde en geniale idee om een urinoir als kunstwerk tentoon te stellen? Of was ‘zijn’ readymade al gemaakt door een andere kunstenaar?

Want de laatste jaren duikt steeds vaker de theorie op dat ‘Fountain’ helemaal geen bedenksel uit de koker van Duchamp was, maar wel van ene barones Elsa von Fretyag-Loringhoven: een dame die in de New Yorkse kunstkringen vertoefde, daar met een baron trouwde, en er met Duchamp bevriend raakte.

En die het dadaïsme in de praktijk toepaste door rond te wandelen in zelfgemaakte outfits van gevonden blikjes, kapotte banden en verlepte groenten.

Haar naam verdween helemaal tussen de plooien van de kunstgeschiedenis, en bewegende beelden van haar zijn er amper, maar Duchamp schreef in een later
opgedoken brief wel dat zij het werk inzond…

In ‘ALREADYMADE’ duikt Barbara Visser niet alleen in de geschiedenis van de beruchte pisbak, maar botst ze ook op de vele vragen die de zaak oproept.
Vragen zoals: is een ordinaire pisbak wel kunst? En zo neen: wat is dan wél kunst? En Continue reading “Art & Film: ALREADYMADE (Barbara Visser)” »

Bioscooppremière: NAAR BETERE OORDEN (Jan Weynants & Koen Vermeulen)

Geplaatst op door

Elke Naar_Betere_Oorden_poster_wMechelaar weet het uit zijn lessen geschiedenis op school: tijdens de periode van Margareta van Oostenrijk was Mechelen een bruisende, levendige, rijke stad.

Met haar 30.000 inwoners was de Dijlestad zelfs een tijdlang het centrum van de Bourgondische Nederlanden.

Wat veel minder bekend is, is dat er enkele generaties later amper nog 11.000 Mechelaars overbleven.

What happened?

Videast Jan Weynants en Koen Vermeulen (stadsarchief Mechelen) traden in de voetsporen van de duizenden Mechelse kunstenaars, wetenschappers, ambachtslieden en handelaars die tijdens de uiterst turbulente 16e eeuw emigreerden naar betere oorden, weg van de godsdienstoorlogen, de Spaanse bezetter en de slabakkende economie in de streek.

Naar_Betere_Oorden

Grote groepen Mechelaars trokken naar Duitsland, naar Engeland en naar het Baltisch gebied. En dan zwijgen we nog over de massale emigratie naar de Noordelijke Nederlanden: geen Gouden Eeuw bij onze noorderburen zonder de migranten uit het Zuiden.

‘NAAR BETERE OORDEN’ is het filmisch relaas van deze exodus, waarschijnlijk de grootste brain drain uit de Mechelse geschiedenis,

Weynants en Vermeulen reisden door zes landen, en bezochten er musea, kerken, kastelen en archieven (o.a. het Museum Plantin-Moretus, KMSKA, RKD, Stadsarchief Amsterdam, Stadsarchief Rotterdam, Kronborg Slot en Muzeum Gdanska verleenden hun medewerking aan de film), op zoek naar sporen uit Mechelen.

Spoiler alert: de impact van de Mechelaars bleek niet te onderschatten!

De film was voor de belangstellenden al te zien tijdens de Erfgoeddag, maar wij vertonen deze boeiende geschiedenis in première waar hij thuishoort: op het grote witte doek.
Mis deze kans niet!

NAAR BETERE OORDNaar_Betere_Oorden_StillEN:
DE 16de EEUWSE MECHELSE UITTOCHT ACHTERNA

Regie: Jan Weynants & Koen Vermeulen
B 2024, 76 min.

Filmhuis Mechelen vertoonde deze film op:
MAANDAG 3 JUNI 2024 om 19u00

 

Naar_Betere_Oorden_Busleyden_web

 

LINKS:
Stadsarchief Mechelen:
https://stadsarchief.mechelen.be

Website Jan Weynants: https://chromasoom.be

Logo_Stadsarchief_Mechelen

 

 

DAS LEHRERZIMMER (İlker Çatak)

Geplaatst op door

WanDas_LehrerZimmer-Posterneer er op een middelbare school een diefstal gebeurt, neemt de directie meteen ingrijpende maatregelen om de dader te vinden.

Carla Novak (indrukwekkende rol van Leonie Benesch) is een lerares die pas sinds kort als docent op de school aan de slag is, maar zet vraagtekens bij de aanpak.

Wanneer ze zelf ontdekt wie de vermeende dader is, zet ze iets in gang wat ook voor haarzelf grote gevolgen kan hebben.

Waardoor ze opeens voor een aartsmoeilijke vraag komt te staan: hoe ver wil ze gaan voor de waarheid?

De Duitse film ‘DAS LEHRERZIMMER’ is een meeslepend drama annex thriller over een diefstal in een schoolklas, maar ook veel méér dan dat: het is vooral een film waarin regisseur İlker Çatak de grenzen van onze moraal aftast (en in dat opzicht eigenlijk verwant aan ‘WIL’): hoe ver zou u gaan om de waarheid boven tafel te krijgen, en om rechtvaardigheid te laten zegevieren?

Deze uitmuntende, fantastische geacteerde prent film won in Duitsland niet alleen zowat Continue reading “DAS LEHRERZIMMER (İlker Çatak)” »

AUGURE (Baloji)

Geplaatst op door

AugureNa achttien jaar België keert Koffi terug naar zijn geboorteland Congo, met de bedoeling er zijn zwangere vrouw aan zijn familie voor te stellen en de traditionele bruidsschat te betalen.

Maar de familiereünie verloopt niet zoals verwacht: hoewel Koffi zijn uiterste best doet om de banden weer aan te sterken, is en blijft hij voor de gemeenschap een ‘zabolo’, een ‘kind van de duivel’. Koffi lijkt zich moeilijk los te kunnen wrikken uit de diepgewortelde geloofsovertuigingen van zijn familie.

Samen met andere ‘duivelskinderen’ en ‘heksen’ besluit hij de strijd aan te gaan om dit helse label van zich af te werpen.

Na eerst een succesvol rapper, acteur en kledingontwerper te zijn geweest, ontpopt Baloji zich nu ook nog eens als een talentvol filmregisseur: zijn ‘AUGURE’ is een bezwerend, fascinerend drama over identiteit, ontheemding en de hunkering naar acceptatie.

Naast de regie en het scenario verzorgde Baloji ook de kostuums, was hij de art director én nam hij vier gloednieuwe albums op bij de film, gebaseerd op de hoofdpersonages.
In die hoofdrollen ziet u Marc Zinga, Yves Marina Gnahoua, Lucie Debay en Eliane Umuhire.
De koortsdroom-achtige beelden van Joachim Philippe zorgen voor een film die baadt Continue reading “AUGURE (Baloji)” »