Het idee achter ‘Loving Vincent’ was ronduit krankzinnig: ‘Wat als we nu eens een animatiefilm over Vincent van Gogh zouden maken, helemaal gemaakt op basis van in zijn stijl geschilderde olieverfschilderijen?’ zo vroegen regisseurs Dorota Kobiela en Hugh Welchman zich af.
‘Jullie zijn gek,’ was het antwoord van zowat alle producenten.
Maar zie: meer dan zeven jaar en 65.000 (!!!) olieverfschilderijen later – gemaakt door meer dan 120 schilders – is er nu ‘Loving Vincent’, en het resultaat is een even schitterende als compleet onwezenlijke film.
De plot draait rond Armand Roulin, de zoon van een met van Gogh bevriende postbode. Een jaar na de vermeende zelfmoord van de meester krijgt Armand de postume taak op zoek te gaan naar Vincents broer Theo, voor wie hij een brief van de overledene heeft. Maar die zoektocht krijgt al snel een compleet andere wending…
Veel meer dan het verhaal draait het hier uiteraard om het visuele, en in dat opzicht is de film ronduit verbluffend: ‘Loving Vincent’ is veel meer dan een geslaagde Continue reading “LOVING VINCENT (Dorota Kobiela & Hugh Welchman)” »
Na 
Voor ‘Fish & Farm: ceci n’est pas une patate’ gingen documentairemakers Filip De Bodt en Geert Lenssens in heel Europa op onderzoek uit om te zien wat de mensen die ons voedsel kweken beroert.
Gelukkig zijn er ook boeren die voor zichzelf opkomen: ze hebben geen nood meer aan veilingen of aan een grootschalige aanpak, en verkopen rechtstreeks aan de consument.
In 1908 gaat Piet Mondriaan voor het eerst naar het Zeeuwse kustplaatsje Domburg. Meteen na dat bezoek verandert Mondriaans stijl drastisch, van figuratief naar abstracte schilderkunst.
Zelfs een jaar lang Zeeuwse zeewater in flessen opslaan en analyseren is hem niet teveel, als hij daardoor maar kan bewijzen dat 
‘Juul’s Ears’ is een heerlijk portret van (en een ode aan) de in 2008 overleden Juul Anthonissen: vermaard jazzkenner, -verzamelaar en –journalist, oprichter van de even wonderlijke als befaamde 
‘Un petit bonbon savoureux!’, zo omschreef The Huffinton Post ‘Visages Villages’, en dat is veruit de beste omschrijving die we van dit héérlijk filmpje gelezen hebben.
Sinds jaar en dag zwerven er meer dan 100.000 katten in de straten van Istanboel.
worden de zeven gevolgde katten echte personages – de ene is een lover, de andere een psychopaat, nog een andere een ritselaar, een gentleman of een jager.
Al twee keer hadden we de postrockgroep 
stroom van adembenemende contrasterende beelden van planeet Aarde in 1982 – van cultuur en natuur, van doldraaiende mensenzeeën en onbewoonbare woestenijen, van vredevolle tableaus en atoomontploffingen, van opbouw en vernietiging, van primitivisme en spitstechnologie.