In het ontroerende ‘NATA PER TE’ volgen we het (waargebeurde) verhaal van Luca, een alleenstaande man uit Napels die graag een baby wil adopteren.
Maar in zijn strijd om de voogdij over baby Alba te krijgen – een kindje met het syndroom van Down dat bij haar geboorte in het ziekenhuis is achtergelaten – botst hij tegen allerhande starre juridische regels en hardnekkige vooroordelen. ‘Denk je dat we hier in Zweden zijn?’ zo krijgt hij te horen wanneer hij iets te open is geweest over zijn geaardheid.
Maar Luca – sterk vertolkt door Pierluigi Gigante – weigert zich daarbij neer te leggen,
en gaat samen met zijn advocate als eerste alleenstaande homoseksuele man de juridische strijd voor adoptie aan…
Ondanks het zware onderwerp heeft regisseur Fabio Mollo hier geen pamflettair of hoogdravend zwart-wit-drama van gemaakt: met een combinatie van de de nodige humor, een spannende opbouw, warme beelden en een verrassende muziekkeuze Continue reading “NATA PER TE (Fabio Mollo)” »
Diego en Elena zijn een koppel dat uit Spanje naar Amerika wil emigreren om daar samen een nieuw leven te beginnen en een gezin te stichten.
Bovendien zien ze allebei – hij is een stedenbouwkundige, zij een danseres – meer carrièremogelijkheden in de VS.
Maar bij aankomst in New York worden ze – ondanks hun geldige visa – meteen afgeleid naar een verhoorzaal van de immigratiedienst, waar hun paspoorten in beslag worden genomen en een urenlange, soms Kafkaiaanse ondervraging volgt.
Het psychologisch spel dat de immigratieambtenaren spelen trekt niet alleen élk detail over hun reis in twijfel, maar zet de twee ook tegen elkaar op, door ze met elkaars meest intieme geheimen te confronteren…
‘UPON ENTRY’ is een ijzingwekkend spannende thriller die niet meer nodig heeft dan een vale luchthavenruimte en een ondervragingsruimte om de kijker vijf kwartier lang aan zijn stel gekluisterd te houden.
Het vanuit Spanje opererende maar uit Venezuela komende regieduo Elejandro Rojas & Juan Sebastián Vásquez baseerde deze magistrale film op eigen ervaringen met de Amerikaanse grenspolitie, en vond in Alberto Amman (ronduit geweldig als de nerveuze Diego) en Bruna Cusa de ideale acteurs voor hun duistere, paranoïde Kammerspiel.
Gabrielle is een weduwe van tachtig die alleen in haar veel te groot huis woont.
Ze voelt zich hoe langer hoe meer eenzaam, en haar drie kinderen maken het er niet beter op door elke poging tot contact zoveel mogelijk af te weren.
Sterker nog: ze installeren zelfs een alarm bij Gabrielle, waardoor die voortaan bij problemen hén niet meer zal lastigvallen, maar waardoor ze rechtstreeks met de hulpdiensten in contact komt.
Gabrielle is echter niet van plan zich zomaar te laten doen.
Alleen: hoe ver is ze bereid te gaan om haar eenzaamheid te doorbreken?
Na enkele horror-kortfilms koos regisseur Steve de Roover dit keer voor een lekker zwarte komedie over een vereenzaamde oma, die zich – door de omstandigheden gedwongen – gaat Continue reading “OLD BIRDIE (Steve de Roover)” »
Richard Linklater is een regisseur die zich niet op één genre laat vastpinnen: de ene keer maakt hij een schitterende coming of age-film (‘Boyhood’), dan weer regisseert hij een baanbrekende animatiefilm (‘Waking Life’), iets experimenteels (‘Slacker’) of een heerlijk ouderwetse romantische film (‘Before Sunset’).
In zijn jongste ‘HIT MAN’ combineert hij dan weer een stuk of tien genres in één film: de prent is één lange filmische roetsjbaan langs het onnozelste en grappigste van de Coen Brothers, een donkere film noir, een aalgladde Hollywood-romcom, een thriller, een screwball comedy en de edelpulp van Tarantino.
Hoofdpersonage is ene Gary Johnson, een brave professor psychologie die van katten houdt, maar die zich door zijn bijbaantje bij de lokale politie als een kille
huurmoordenaar moet voordoen: door een fake huurmoordenaar in te zetten, hoopt de politie namelijk de potentiële klanten van échte huurmoordenaars te kunnen klissen.
En het trucje van de politie werkt, want de brave Gary blijkt zich moeiteloos en geloofwaardig in zijn alter ego van hit man te kunnen inleven. Tot een potentiële opdrachtgeefster hem een coup de foudre bezorgt: de bloedmooie Madison wordt geterroriseerd door haar agressieve, gewelddadige echtgenoot, en wil de diensten van een killer inhuren om haar man om te leggen…
Wie niet van een flinke portie onnozele humor of vette Hollywood-knipogen houdt raden we graag tal van andere films op ons programma aan (‘Un Amor’, bijvoorbeeld), de rest mag zich schrap zetten voor anderhalf uur van de betere Continue reading “HIT MAN (Richard Linklater)” »
Tot in 1999 hadden ze in het bergstaatje Bhutan in de Himalaya géén internet, géén mobiele telefoons en géén televisie, laat staan andere rare westerse uitvindingen zoals democratie.
Aan de andere kant ging Bhutan er wel prat op het land met het hoogste ‘Bruto Nationaal Geluk’ te zijn.
Maar sinds het begin van de 21ste eeuw zette de verandering zich stilaan in gang: eerst slopen televisie en internet het land binnen, een paar jaar later volgden mobiele telefoons en weer even later dacht de koning dat het tijd was voor democratie in Bhutan: hij besloot af te treden en plaats te maken voor een verkozen bestuur – ook al zat lang niet iedereen in het land daarop te wachten.
Het is op dat kantelpunt in de Bhutanese geschiedenis dat de bijzonder leuke komedie ‘THE MONK AND THE GUN’ van Pawo Choyning Dorji (die eerder al het even sterke en Oscargenomineerde ‘Lunana – a Yak in the Classroom’ maakte) begint.
Aan de Bhutanezen moet immers duidelijk gemaakt worden hoe dat stemmen precies werkt, en dus besluit men eerst schijnverkiezingen te organiseren, en stuurt
men tot in elke uithoek van het land vertegenwoordigers die overal het concept ‘democratie’ gaan uitleggen.
Ook het onooglijke bergdorpje Ura komt aan de beurt, maar daar heeft de plaatselijke lama een verrassing in petto voor verkiezingsdag – een verrassing waarvoor hij een monnik op pad stuurt om hem enkele geweren te zoeken, ‘want er moeten enkele zaken rechtgezet worden’…
Rachid, een 21-jarige enthousiaste jonge man van Marokkaanse afkomst, heeft één doel: een job vinden.
Vol vertrouwen stelt hij zich kandidaat als afwasser in een restaurant, want dat lijkt hem toch een job die iederéén kan doen.
Maar al snel blijkt dat het allemaal toch niet zo simpel is als hij denkt…
Voor deze zéér grappige en veelbelovende kortfilm castte regisseuse Rachida El Garani een mix van jong talent, bekende gezichten en ervaren ratten.
Zo ziet u naast Stefan Perceval, Zouzou Ben Chikha en Stany Crets o.a. ook standup comedian Soe Nsuki, Ismaïl L’Hamiti en Issam Dakka.
‘MECHELEN GANDHI – BUS 552′ is een gloednieuwe documentaire die de kijker laat kennismaken met de identiteit van een bijzondere Mechelse wijk: de Mahatma Gandhiwijk (in de volksmond ook bekend als ‘de Magandhi’), gelegen aan de rand van de stad, tussen de Tervuursesteenweg en de Jubellaan.
In deze film ontdekken we deze buurt door de ogen van haar bewoners.
MECHELEN GANDHI – BUS 552
B 2024, 31 min.
Filmhuis Mechelen vertoonde deze film op: - DINSDAG 18 JUNI 2024 om 19u00 (in combinatie met ‘RACHID’en de kortfilms van de Iraans-Mechelse regisseur Mahyar Khosravani (‘Paolo’s Verhaal’ en ‘The Rendezvous’) en gevolgd door een panelgesprek)
In samenwerking met CAW Boom Mechelen Lier, J@M, Stad Mechelen, Zorgbedrijf Rivierenland, Kingslize Pizza, Overkop en KC Vision
In ‘LA CHIMERA’ neemt Alice Rohrwacher (‘La Meraviglie’, ‘Lazzaro Felice’…) ons mee naar het Toscane van de jaren ’80: in een badplaats aan de Tyrreense zee maken we kennis met Arthur, een jonge Britse archeoloog die verscheurd wordt door liefdesverdriet.
Om de leegte in zijn bestaan op te vullen sluit hij zich aan bij een bende ‘tombaroli’, een groep grafrovers die op zoek zijn naar Etruskische archeologische schatten die ze proberen te verpatsen op de zwarte markt.
Iedereen in deze excentrieke, onconventionele bende is op zoek naar zijn eigen ‘chimera’, een onbereikbare droom die ze ondanks alles tóch blijven najagen – of dat nu die éne vrouw of een volstrekt zorgeloos leven is…
Regisseuse Alice Rohrwacher castte naast haar zus Alba ook zeer goed volk als Isabella Rosselini en Josh O’Connor (‘God’s Own Country’, ‘The Crown’) in de hoofdrollen.
Het resultaat is een heerlijke, vaak grappige film propvol kleurrijke, zingende, jattende en feestende personages – exuberant, wonderlijk en poëtisch, zoals alleen Continue reading “LA CHIMERA (Alice Rohrwacher)” »
Enkele jaren geleden belandde de Iraanse filmmaker Mahyar Khosravani als vluchteling in Mechelen.
Samen met hem nodigen we u uit om een stukje van de rijke Iraanse cinema te komen ontdekken.
We bouwen de avond rond ‘TERRESTRIAL VERSES’, de nieuwe en alom (behalve dan door de ayatollahs, uiteraard) positief ontvangen film van Alireza Khatami en Ali Asgari.
In negen verschillende nu eens absurd-komische, dan weer wrange verhalen vertellen ze in welke vreemde en vaak idiote bochten de burgers in Iran zich allemaal moeten wringen om te overleven in de Kafkaëske bureaucratie en religieuze regeltjes van het autoritaire bewind daar.
Nu eens volgen we een meisje dat zich moet verantwoorden omdat ze – aiaiai! – naar school lijkt te zijn gekomen achterop de motor van een jongen.
Dan weer gaan we in het gezelschap van een jonge vader zijn kersverse zoon David bij de
burgerlijke stand aangeven, iets wat in Iran veel gemakkelijker gezegd dan gedaan blijkt.
Of we begeven ons samen met een klein meisje naar een kledingzaak om haar allereerste schooluniform-met-hijab uit te kiezen – en neen, daar mag géén Mickey Mouse op staan, en het mag ook niet roze zijn.
De toon is nu eens absurd, grotesk en geestig, en dan weer ronduit wrang, en alles is gefilmd in een kader dat al net zo strak, star en onwrikbaar is als het keurslijf waarin de ayatollahs de hele bevolking willen wringen.
‘TERRESTRIAL VERSES’ leverde het regisseursduo behalve een stapel lovende buitenlandse recensies en een selectie voor Cannes ook huisarrest en een reisverbod op. Waarmee dat regime dus nog eens extra het punt van de film bewees: Kafka leeft, en woont in Iran.
Als bonus bij ‘TERRESTRIAL VERSES’ tonen we u dus graag een selectie uit het werk van de Iraanse Mechelaar Mahyar Khosravani.
Still uit ‘The Rendezvous’
Zijn ‘THE RENDEZVOUS’ (2019, 5 min.) is een uiterst fraai gestileerde kortfilm over een oude vrouw die uitkijkt naar haar verjaardag, want dat wordt de dag waarop ze haar geliefde zal terugzien.
Bella Baxter (rol van Emma Stone) is een jonge vrouw die met een hersentransplantatie weer tot leven is gewekt door de onorthodoxe maar geniale wetenschapper Dr. Godwin Baxter (Willem Dafoe)
Hij houdt haar in afzondering, maar de eigenzinnige en leergierige vrouw breekt al snel los uit haar geïsoleerd bestaan: samen met ene Duncan Wedderburn, een losbandige gladjanus-advocaat besluit ze de wereld rond te trekken, op zoek naar avontuur.
Maar is die (Victoriaanse) en door mannen gedomineerde wereld wel klaar voor een onconventionele, vrijgevochten vrouw als Bella?
Wie na briljante brokken cinema als ‘The Killing of a Sacred Deer’ of ‘The Favourite’ nog altijd niet overtuigd was van het immense en unieke talent van Yorgos Lanthimos, kan zich nu laten overtuigen door het magistrale ‘POOR THINGS’, een heerlijk exuberante, sierlijke en swingende prent die ondertussen al bekroond werd met vier Oscars, vijf BAFTA’s, twee Golden Globes en de Gouden Leeuw op het filmfestival van Venetië.
Emma Stone – die de film mee hielp produceren – is ronduit geweldig in de hoofdrol, en aan haar zijde doen ook toppers als Willem Dafoe en Mark Ruffalo wat we van hen Continue reading “POOR THINGS (Yorgos Lanthimos)” »