DJANGO UNCHAINED (Quentin Tarantino)

Ach ja, de jodenvervolging had hij al gehad in ‘Inglourious Basterds’, een postmoderne film over de slavernij kon er dus ook nog wel bij voor Quentin Tarantino, uiteraard nooit verlegen om flink wat controverse.

Het resultaat heet ‘Django Unchained’, en bouwt voort op het verhaal van Sergio Corbucci’s spaghettiwestern ‘Django’, een cultklassieker uit 1966: de zwarte slaaf Django wordt vrijgekocht door de blanke dokter Schultz.

Samen proberen ze Django’s vrouw te bevrijden uit de klauwen van slavendrijver Calvin Candie en zijn demonische “huisneger” Stephen, die niks liever doet dan zelf de zweep
er flink over te leggen.

Kortom: alle ingrediënten voor een Tarantino grand cru zijn weer aanwezig, gaande van de pikzwarte, politiek incorrecte humor en de onnavolgbare QT-dialogen tot de stilaan Continue reading “DJANGO UNCHAINED (Quentin Tarantino)” »

DRIVE (Nicolas Winding Refn)

drive_0‘Drive’ – volgens velen dé film van het afgelopen jaar – gaat over een een Hollywood-stuntman die er nog een tweede baantje op na houdt: als de onderwereld ergens een snelle vluchtauto-met-chauffeur nodig heeft, is hij de man die ze inhuren – uiteraard tegen een fikse vergoeding.

Op een dag moet hij echter al zijn kunnen bovenhalen om zijn bloedmooie buurvrouw en haar zoontje te redden…

Ruim zés jaar is er gewerkt aan ‘Drive’, maar het indrukwekkende openingsfragment – een bloedstollende achtervolgingsscène waarin The Driver een kat- en muisspelletje

speelt met de flikken – maakt al meteen duidelijk dat al die inspanningen de moeite waard zijn geweest: dit is een bloedstollende, film noir-achtige thriller waarin de hoofdrolspeler niet alleen naamloos is, maar ook bijna geen woord zegt.

Geen probleem voor Ryan Gosling, die in de traditie van Clint Eastwood (of Alain Delon in ‘Le Samourai’) gewoon op cool en uitstraling acteert, en daar nog mee Continue reading “DRIVE (Nicolas Winding Refn)” »