Het Filmhuis is zeer blij opnieuw een fijne selectie films te kunnen vertonen, maar we proberen dit uiteraard zo verantwoord en coronaproof mogelijk te doen.
Daarom vragen we dat iedere bezoeker zich bij elke vertoning aan een aantal basisregels houdt.
Lees onze coronamaatregelen voor u tickets koopt!
U vindt deze bezoekersregels HIER!
Al deze regels zijn – zo beseffen wij ook – niét leuk, maar wél noodzakelijk.
Hou er rekening mee dat het Filmhuis gerund wordt door vrijwilligers die van film houden, niet door mensen die in hun vrije tijd graag politieagent spelen. Gelieve u dusspontaanaan de coronaregels en aan de aanwijzingen van de zaalwachters te houden, zo maken we het met zijn allen een stuk fijner voor elkaar.
Kies de gewenste vertoning en koop uw tickets (maximum in bubbel van 5):
TIP: koop eerst uw Filmhuis-seizoenkaart HIER, u geniet dan van 2 euro korting per film!
MAANDAG 21 SEPTEMBER om 18u30.
Tickets voor deze vertoningHIER!
MAANDAG 21 SEPTEMBER om 20u30.
Tickets voor deze vertoningHIER!
DINSDAG 22 SEPTEMBER om 18u30.
Tickets voor deze vertoningHIER!
Kijkwijzer:
—
New England, 1890.
Twee torenwachters moeten op een afgelegen en mistig eiland een maand lang samen de wacht houden op een vuurtoren.
De twee mannen (fantastisch vertolkt door Robert Pattinson en Willem Dafoe) zitten er niet alleen totaal geïsoleerd van de rest van de wereld, de weersomstandigheden op het eiland worden ook alsmaar meer onheilspellend, ja zelfs apocalyptisch.
Die externe dreiging zorgt er – samen met de inname van flink wat alcohol – mee voor dat de interne spanning tussen de twee achterdochtige keikoppen tot stormachtige en zéér angstwekkende hoogten oploopt…
Regisseur Robert Eggers brak door met de cult-horror van ‘The Witch’, en bevestigt met
het fantastische, bevreemdende ‘The Lighthouse’ zijn immense talent: dit is het soort nagelbijtende thriller dat zelfs de meest geharde stalen zenuwen op de proef stelt.
De film kreeg een Oscarnominatie voor Beste Cinematografie (van Jarin Blaschke), en die was méér dan terecht: het aparte, bijna vierkante beeldkader geeft de film een griezelig Continue reading “MAANDAG 21/9: THE LIGHTHOUSE” »
Wanneer zijn echtgenote bij een auto-ongeluk om het leven komt, blijft de net gepensioneerde agent Ingimundur (werkelijk fan-tas-ties vertolkt door Ingvar Sigurdsson) totaal verweesd en verdwaasd achter.
Het leven als weduwnaar zet hem aan tot gepieker over vanalles en nog wat: babysit spelen voor zijn kleindochter, klusjes opknappen in het huis en bij de ex-collega’s op kantoor gaan rondhangen volstaan niet om zijn zinnen écht te verzetten, en dat betert er niet op wanneer hij tussen de spulletjes van zijn overleden echtgenote sporen van een
buitenechtelijke relatie denkt te ontdekken.
Die gedachte alleen al is voor Ingimundur gekmakend: heeft hij zijn hele leven gehouden van (en gewerkt voor) iemand die hem de hele tijd botweg bedrogen heeft?
Zijn duistere gedachten en zijn steeds obsessiever wordende gedrag – hij moet en zal met alle mogelijke middelen de minnaar vinden – zorgen er dan weer voor dat iedereen in zijn Continue reading “DINSDAG 22/9: A WHITE, WHITE DAY” »
Ergens in Zuid-Amerika, ergens in de jungle, ergens in de bergen krijgen acht tieners een snoeiharde paramilitaire training van een mysterieuze, FARC-achtige Organisatie. Deze piepjonge commando’s gaan door het leven als de Monos, Spaans voor apen, en worden allemaal aangesproken met codenamen als Smurf, Wolf, Lady, Boom Boom en Rambo.
Nadat hun trainer vertrokken is, krijgen ze de opdracht om Doctora te bewaken, een Amerikaanse gijzelaar die al jaren in handen van de organisatie is.
Ook nog aanwezig: Shakira, de melkkoe van de eenheid die er een eigen willetje op
nahoudt.
Aanvankelijk lijken zowel de discipline binnen de eenheid als de trouw aan de Organisatie onwrikbaar, maar al snel worden de eerste barstjes zichtbaar: niet alleen steekt een interne machtsstrijd de kop, er zijn ook de tienerhormonen die beginnen te gieren, er zijn enkele alfamannetjes die zich willen manifesteren én er zijn enkele groepsleden die denken dat Continue reading “MAANDAG 28/9: MONOS” »
Voor deze vertoning krijgt iedereen de korting-inkomprijs van 5 euro.
Belangstellenden kunnen vanaf 20u15 een inleiding van Leo De Weerdt s.j. volgen.
Een organisatie i.s.m. CCV en de Mechelse Parochies.
—-
In de sixties verliet de jonge Raymond Depardon de ouderlijke boerderij in het Franse Centraal Massief om fotoreporter te worden.
Depardon wérd ook fotoreporter, één van de allerbeste ter wereld zelfs, en zou vervolgens ook tal van enig mooie en volstrekt unieke documentaires maken.
Zoals bijvoorbeeld ‘La Vie Moderne’, waarin hij terugkeert naar de streek van zijn jeugd, om er het langzaam uitstervende traditionele boerenbestaan te portretteren.
Depardon hengelt niet naar anekdotes of grote verklaringen bij de gesloten boeren, die zich – zo beseffen ze zelf ook – onherroepelijk bij de almaar oprukkende
moderniteit zullen moeten neerleggen: hij laat hen gewoon zijn, bij voorkeur aan de keukentafel. Waardoor hun stilte de weinige woorden die ze wél zeggen des te indringender maakt.
Het landschap waarin ‘La Vie Moderne’ zich afspeelt lijkt overigens al bijna zo uit de tijd als de inwoners zelf : kronkelende, golvende weggetjes
—-
Rob Bilott is een briljante zakenadvocaat die net partner is geworden bij een hoog aangeschreven kantoor.
Zijn klantenbestand bestaat uit multinationals en grote chemieconcerns, tot op een dag een boer uit West-Virginia het kantoor binnenstapt: de boer wil dat Bilott chemiereus DuPont aanklaagt, omdat die een groot deel van zijn veestapel gedood zouden hebben door illegale, giftige chemische lozingen in de rivier die aan zijn land grenst.
Tot ontzetting van zijn collega’s neemt Bilott de zaak aan, een beslissing die zal leiden tot een bikkelharde juridische strijd van meer dan 15 jaar over wat één van de
grootste en meest hallucinante milieumisdrijven van de afgelopen eeuw blijkt te zijn: Bilott slaagt erin te bewijzen dat DuPont bij de productie van de anti-aanbaklaag van Tefalpannen een uiterst gevaarlijk bijproduct produceert.
En hij kan bewijzen dat DuPont met dat bijproduct (voor de scheikundigen: PFOA, oftewel perfluoroctaanzuur) ondertussen zo ongeveer de hele planeet vergiftigd heeft….
De bikkelharde juridische strijd van David tegen Goliath – DuPont gebruikte jarenlang zo ongeveer élk lobbymiddel en élk denkbaar juridisch vertragingsmaneuver, en zette àl hun Continue reading “DINSDAG 29/9: DARK WATERS” »
Zomer 1985, ergens in een Normandisch havenstadje.
Wham! en Bananarama staan hoog in de hitparade, de meer depri pubers zoeken gezamenlijk troost bij The Cure.
De 16-jarige Alexis (Félix Lefebvre) is nog maar net met zijn ouders naar de Normandische kust verhuisd, en zoekt zijn weg in zijn nieuwe woonplaats, waar hij zonder vrienden beland is.
Wanneer hij na een plots opduikend onweer-op-zee van de verdrinkingsdood gered wordt door de stoere en wel héél erg zelfverzekerde local David (gespeeld door Benjamin
Voisin), krijgt hij er in elk geval meteen één vriend bij.
Bovendien blijkt David niet zomaar een vriend: de twee vormen – onder de wel héél erg felle aanvuring van Davids moeder – al snel een onafscheidelijk koppel dat een klassieke liefdeszomer vol boottochtjes, feestjes, kampvuuravonden en spannende motorritjes beleeft.
Boven op de berg woont een klein varkentje met zijn papa. Rond hun bergtop zweeft een dreigende zwarte wolk.
Wanneer papa op pad gaat om die boosdoener te verjagen, blijft het varkentje alleen achter. Hij is nu verantwoordelijk voor de molen, en eigenlijk voor het hele dorp. En dat is veel last op de schouders van één kleine big…
Maar gelukkig krijgt hij hulp van zijn beste maatje, de vos.
Kies de gewenste vertoning en koop uw tickets (maximum in bubbel van 5):
TIP: koop eerst uw Filmhuis-seizoenkaart HIER, u geniet dan van 2 euro korting per film!
DINSDAG 6 OKTOBER om 20u15. (let op het ongewone beginuur!) Tickets voor deze vertoningHIER!
MAANDAG 19 OKTOBER om 20u15. (let op het ongewone beginuur!) Tickets voor deze vertoningHIER!
OPGELET: deze film is niet geschikt voor gevoelige kijkers.
—-
WOII, ergens in Oost-Europa.
Een Joodse jongen van wie de ouders vervolgd werden groeit op het platteland op bij een oudere pleegmoeder.
Maar wanneer die overlijdt, staat de kleine opeens letterlijk alleen op de wereld: geen familie, geen vrienden, geen steun, geen middelen…
Hij trekt van dorp tot dorp in de hoop op hulp of gewoon een dak om onder te slapen, maar het enige dat hij bij de boeren op het onderontwikkelde platteland op zijn weg vindt zijn wreedheden, geweld, bijgeloof, uitbuiting en bot racisme – en dat is dan nog los van alle oorlogswaanzin die om hen heen woedt.
Heel, héél af en toe vindt hij een piepkleine flinter medemenselijkheid op zijn weg – of dénkt hij die te vinden. Zijn meest akelige levensles leert hij tijdens zijn verblijf bij een oude
vogelvanger, die hem toont wat er gebeurt wanneer je een vogel verft en vervolgens weer bij zijn soortgenoten loslaat…
‘Intens’, ‘hard’ en ‘rauw’ zijn eigenlijk te softe woorden voor deze confronterende verfilming van Jerzy Kosinki‘s briljante en intussen klassieke meesterwerk: ‘The Painted Bird’ laat zich bekijken als een encyclopedie van het menselijk kwaad, en de vernederingen en mishandelingen die de kleine Joodse jongen van de hatelijke buitenwereld moet ondergaan maken de kijker ronduit beschaamd deel uit te maken van Continue reading “DINSDAG 6/10: THE PAINTED BIRD” »
NIEUW: ONLINE-TICKETSbinnenkort te koop via deze site!
Een organisatie i.s.m. Academie Mechelen.
——
Enkele jaren geleden zorgde de Nederlandse regisseuse Oeke Hoogendijk voor één van de beste kunstdocumentaires ever met ‘Het Nieuwe Rijksmuseum’, een heerlijk onthullende blik achter de schermen van de internationale kunst- en museumwereld, vol botsende kunstpausen, uit hun voegen barstende ego’s en druk lobbyende alfamannetjes (en een enkele vrouw).
Die tour de force herhaalt ze nu met ‘Mijn Rembrandt’, een kunstdocumentaire die zich laat bekijken als een ware thriller.
Terwijl we liefhebbers aan het woord horen over wat ‘hun’ Rembrandt nu zo uniek maakt, leren we dat de Franse baron Eric de Rotschild niet één maar zelfs twéé Rembrandts op de markt wil brengen.
Dat onverwachte nieuws laat meteen een bittere, snoeiharde en bijzondere hardnekkige
strijd losbarsten tussen de hoge piefen van het Louvre en het Nederlandse Rijksmuseum, die natuurlijk elk ‘hun’ Rembrandt claimen, en die daarbij geen enkel drukkingsmiddel
Kies de gewenste vertoning en koop uw tickets (maximum in bubbel van 5):
