Adembenemend mooi, extreem poëtisch maar evengoed soms intriest en hard: ‘LET’S GET LOST’ van Bruce Weber is een documentaire die u gezien moét hebben.
In deze magistrale, klassieke en zopas in piekfijn 4K gerestaureerde docu volgen we het turbulente bestaan van Chet Baker: gezegend met zowel een engelenstem als met een uitzonderlijk talent voor de trompet groeide hij in de fifties uit tot een ware ster.
Het was de periode dat jazz hoogdagen beleefde: namen als Miles Davis, John Coltrane, Dave Brubeck, Thelonious Monk en Chet Baker waren helden voor het hippe gedeelte van de jeugd.
Helaas zou een aantal van hen meteen in alle vallen trappen waarin ook de rock-‘n-rollers na hen zouden trappen: drank, drugs, foute managers en een schier eindeloos spoor van gebroken relaties.
Baker – ‘Elvis, James Dean en Jack Kerouac in één persoon,’ zo beschreef Jim Hoberman hem ooit treffend – bleek één van die jazzsterren die snel op het foute pad zou belanden: drugs- en drankverbruik en de daaruit volgende problemen (na een schimmige
misgelopen drugsdeal werd een tand uit z’n mond geklopt, waardoor hij geen trompet meer kon spelen…) zorgden ervoor dat hij in de Verenigde Staten snel uit the picture verdween.
In Europa kwam hij nog wel aan de bak in het circuit van de kleine jazzclubs, maar muziek was op dat moment allang niet meer de eerste reden waarom hij Amsterdam als uitvalsbasis had gekozen: die stad was vooral makkelijk om aan heroïne te komen, én men was er tolerant tegenover de gebruikers…
Baker belandt in de marge van de muziek, en dreigde zelfs totaal in de vergetelheid te belanden, tot in de jaren ’80 een nieuwe generatie hem herontdekt: met dank aan fan Elvis Costello, die Baker vroeg een trompetsolo te spelen op zijn ‘Shipbuilding’ – het Continue reading “CHET BAKER – LET’S GET LOST (4K restored)(Bruce Weber)” »
track van Wouter van Bemmel.
