Marianne Winckler (uitmuntend vertolkt door de altijd voor topkwaliteit garant staande Juliette Binoche) is een schrijfster die aan een nieuw boek over sociale uitsluiting werkt.

Omdat ze niet als een buitenstaander wil schrijven over armoede, maar zélf wil ondervinden wat armoede is, besluit ze zich helemaal te laten onderdompelen in de wereld van het schoonmaakpersoneel.

Incognito biedt ze zich in het havenstadje Ouistreham aan bij het arbeidsbureau, om er als een ‘pas gescheiden huisvrouw zonder werkervaring’ te solliciteren voor de meest luizige jobs: wat volgt is een parcours van het ene onderbetaalde rotklusje naar het andere – toiletten kuisen, kantoren poetsen, of nacht na nacht in een race tegen de klok de puinzooi opruimen die op een ferry achtergelaten wordt.

De poetsploegen waarin ze terecht komt worden zo goed als onzichtbaar gehouden voor de rest van de maatschappij (ze werken op uren dat de anderen naar huis zijn, of worden via een aparte ingang binnen- en buitengeloodst op de ferry), en bovendien botst

Marianne op de (vele) praktische beperkingen die het uitermate karige loon en dito werkomstandigheden met zich meebrengen. Yep, mensen die hun behoefte doen zonder nadien het toilet door te trekken bestààn, en iémand moet dat dan de volgende ochtend opkuisen.

Maar tegelijk heerst er bij de ploegen een grote solidariteit en een onderling wij-tegen-de-rest-vertrouwen, wat al snel uitmondt in enkele onderlinge vriendschappen met collega’s.

Alleen schendt Marianne natuurlijk zélf hun vriendschap en vertrouwen compleet door aan niemand te zeggen dat ze als een soort incognito bourgeois-ramptoerist hun wel en wee gaat gebruiken in een boek.
Wat als haar geheim ontdekt wordt? En hoe fair is het dat zij na afloop van haar Continue reading “OUISTREHAM (Emmanuel Carrère)” »