ERIKSSON (Johan Van Schaeren)

In de fascinerende docPoster__ERIKSSON‘ERIKSSON’ maken we kennis met het wonderlijke levensverhaal van Karl Eriksson, een gepassioneerd muzikant, fervent wereldreiziger en free spirit, altijd onderweg en onvermoeibaar op zoek.

Voor wie in de jaren ’70 of ’80 opgroeide zal de naam Eriksson zeker nog een stevige bel doen rinkelen: yep, Karl Eriksson is inderdaad de zoon van de toen uiterst beruchte Bert Eriksson, die geregeld het nieuws haalde als de leider van de extreemrechtse, gewelddadige en uiteindelijk als privé-militie verboden VMO (Vlaamse Militanten Orde), én als uitbater van het al even beruchte café Odal, verzamelplaats van alles en iedereen die destijds uiterst rechts en uiterst Vlaams-nationalistisch was.

Maar zoals dat met vaders en hun zonen soms gaat: Karl kiest – aangevuurd door de toen overal in Antwerpen opborrelende tegencultuur – al op zeer jonge leeftijd het compleet tegenovergestelde pad van zijn vader.
Iets wat soms tot surrealistische situaties leidt: terwijl boven in het café zijn vader en zijn kornuiten mee staan te brullen met nazi-marsen, zit Karl – die een bijzonder talent voor de banjo blijkt te hebben – in de kelder onder de zaak muziek te maken met zijn hippievrienden.

De botsingen tussen vader en zoon leiden er echter toe dat Karl op amper 15-jarige leeftijd al het huis ontvlucht: alleen gewapend met een vrije geest en een banjo trekt hij de wijde Continue reading “ERIKSSON (Johan Van Schaeren)” »

LEUVEN ’68 (Johan Van Schaeren)

Leuven68

Met de documentaire ‘Leuven ’68’ blikken we terug op de studentenrevolte die exact vijftig jaar geleden uitbrak.

Alhoewel die ‘vijftig jaar geleden’ eigenlijk niet klopt: de Parijse meirevolte van 1968 mag dan wel het internationale ijkpunt zijn, maar in Leuven begon de opstand van de babyboomer-generatie eigenlijk al twee jaar eerder.
Aanzet was de vraag van de Vlaamse studenten om de toen nog tweetalige Katholieke Leuvense universiteit te splitsen.

Een eis die door de Belgische bisschoppen hautain van tafel geveegd werd met een autoritair ‘mandement’, waarin ze lieten weten dat hun Katholieke Universiteit

tweetalig was en zou blijven. En wie dat niet aanstond, moest maar opkrassen, zo lieten ze tussen de regels door fijntjes verstaan…

Genoeg om de lont in het Leuvense kruitvat te steken: op – vaak zeer gewelddadige – massabetogingen waren slogans als ‘Leuven Vlaams’  en ‘Walen buiten’ niet van de
Continue reading “LEUVEN ’68 (Johan Van Schaeren)” »