Tagarchief: Arno

ARNO – ROCK’N’ROLL, GODVERDOMME

Geplaatst op door

 

rnrgvd_still14De hele carrière van Arno Hintjens samenvatten in een film van 90 minuten: het lijkt niet echt doenbaar, maar door honderden kleine stukjes Arno als één grote filmische puzzel aan elkaar te plakken is Kristof Michiels (voorheen DJ 4T4 van ‘t Hof van Commerce) daar zowaar toch met verve in geslaagd.

Zijn uitmuntende ‘ARNO – ROCK’N’ROLL, GODVERDOMME’ springt op Arnoïstische wijze van de Oostendse hak op de Brusselse tak, switcht van het West-Vloamsch naar

Arno_RnR_GVDhet Arno-Frans of gestotterd Engels, en combineert rauwe gitaarmuziek met chansons, de greatest hits met de beste missers en massale meezingmomenten op festivals met intieme muzikale momenten ergens in een rommelige backstage.

Tussendoor is er plaats voor garnaalkroketten en mosselen, het berijden van de talloze
welbekende Arno-stokpaarden en een zeer flinke Continue reading “ARNO – ROCK’N’ROLL, GODVERDOMME” »

CINEMA CORONA #180: KOMMA (Martine Doyen)

Geplaatst op door

KommaGisteren zond Canvas het eerste deel van de Arno-documentaire van Dominique Deruddere uit.

Het Filmhuis doet daar in CINEMA CORONA nog een extraatje voor de Arno-fans bovenop, want behalve muzikant en kok was dhr. Hintjens ook acteur in een rijtje films.

Zo speelde hij (o.a.) mee in ‘Skin’ van Guido Henderickx, in ‘Camping Cosmos’ van Jan Bucquoy, in ‘J’ai Toujours Rêvé d’Etre Un Gangster’ van Samuel Benchetrit en in ‘Alors Voilà’ van Michel Piccoli.

Die hebben we niet klaarstaan, wel ‘KOMMA’ van Martine Doyen, een film uit 2006.

In ‘KOMMA’ speelt Arno de rol van Peter De Wit, een man die op een dag tot zijn eigen verbazing wakker wordt in een lijkenhuis.
Hij heeft geen idee hoe of waarom hij daar beland is, maar besluit een compleet ander leven te beginnen door de portefeuille met de identiteitspapieren van één van de echte lijken te stelen. Daardoor is hij op slag niet langer Peter De Wit, maar Lars Ericsson, een Zweedse zakenman op doorreis in Brussel…

Waneer ‘Lars’ in het nachtelijke Brussel Lucie ontmoet, een artieste die aan ernstig geheugenverlies lijdt, maakt hij daar meteen handig gebruik van om zijn nieuwe identiteit verder vorm te geven.

Ook nog dit: de muziek in deze film is niet van Arno, wel van Jef Mercelis.

Zonder Nederlandse ondertitels, maar het mag weleens in het Frans: nous sommes quand même tous des Européens, toch?

En als bonus bovenop de extra hebben we ook nog een fragment opgeduikeld van de jonge Arno die als tv-kok garnaalkroketten klaarmaakt.
Viva Boema, Viva Arno!