In ‘Lili’, de vorige film van An van Dienderen, legde ze de cinematraditie van de ‘China Girls’ bloot, vrouwen die gebruikt worden om – gezeten naast een kleurenkaart – de camera te kalibreren.
Die China Girls hadden één ding gemeen: ze hadden allemaal een porseleinwitte huid – yep, camera’s worden blijkbaar standaard afgestemd op een blanke huidskleur, wat ook nu nog allerlei problemen oplevert bij het filmen van mensen met andere huidskleuren.
In ‘PRISM’ borduurt van Dienderen voort op dit onderwerp, in de vorm van een filmische kettingbrief met collega-filmmakers Rosine Mbakam (uit Kameroen) en Eléonore Yameogo (uit Burkina Faso).
Begunstigt de camera de witte huidskleur? En zo ja: is filmische neutraliteit (laat staan objectiviteit) dan geen mythe?
Het zijn vragen waar de drie vanuit hun zeer uiteenlopende achtergrond en invalshoeken op hun eigen manier op ingaan, en Continue reading “Afrika Filmfestival: PRISM (Eléonore Yameogo, An van Dienderen & Rosine Mbakam)” »