Vandaag in CINEMA CORONA: een kersvers bekroonde kortfilm-met-Mechelse-inslag!
‘DON’T LOOK BACK’ is een uiterst fraaie stop-motion animatiefilm, naar ‘Berenice’ van Edgar Allan Poe, en gemaakt door Nancy Van Beersel, cursiste bij onze buren van de Academie Mechelen.
De soundtrack is van Kyoko – hoe dié samenwerking tot stand kwam hoort u in het interview dat u lager kunt bekijken.
‘Don’t Look Back’ werd deze week op het Breedbeeld-kortfilmfestival bekroond met de Prijs van de Filmkritiek.
Vandaag in onze CINEMA CORONA: ‘THE LAST FARM’ van Runar Runarsson, van wie we eerder dit jaar nog de unieke mozaïekfilm ‘Echo’ vertoonden.
Aan de winderige en verlaten kust van Ijsland – ver weg van de bewoonde wereld – heeft Hrafn samen met zijn vrouw Groa zijn hele leven een boerderij gehad.
Maar nu – nog voor de gure winter eraan komt – maken ze zich op om naar een rusthuis te vertrekken.
Maandag komt hun dochter Lilja hen oppikken, maar toch is Hrafn dat laatste weekend nog bijzonder druk in de weer met vanalles en nog wat. Waarom?
‘THE LAST FARM’ is een pakkend en verrassend verhaal over liefde, oud worden en afscheid nemen, door Runarsson in prachtige beelden gegoten.
Van de Belgisch-Koerdische filmmaker Sahim Omar Khalifa toonden we in het Filmhuis al de excellente langspeler ‘Zagros’, maar zijn internationale doorbraak beleefde hij al in 2012, toen hij op talloze festivals overal ter wereld scoorde met zijn ‘BAGHDAD MESSI’.
Het verhaal draait rond de jonge Hamoudi, een kleine voetbalfanaat uit Bagdad die in het Iraakse oorlogsgeweld een been is kwijtgeraakt.
Dat belet hem echter niet mee te voetballen met zijn vrienden (keeper spelen lukt nog net met één been), of te supporteren voor zijn grote held, Lionel Messi.
Uiteraard zit de hele buurt voor de tv waneer Messi het in de Champions League-finale Barcelona-Manchester United opneemt tegen zijn grote rivaal Ronaldo. Maar helaas begeeft Hamoudi’s gammele tv het midden in de finale…
Twee leuke weetjes: de film belandde op de longlist voor de Oscars, en de kleine hoofdrolspeler Ali Raad Al-Zaydawi zou later Messi echt ontmoeten.
Uit dat rijtje kozen wij voor onze CINEMA CORONA‘PICCOLE AVVENTURE ROMANE’ uit, een kort verhaaltje over twee fotomodellen die door de fotograaf halfnaakt op de set worden achtergelaten.
Na tevergeefs op zijn terugkomst gewacht te hebben, trekken ze door het nachtelijke Rome, op zoek naar een klerenwinkel.
‘PICCOLE AVVENTURE ROMANE’ is een fraaie korte stijl- en vingeroefening in typische Sorrentino-modus: elk beeld ademt esthetiek en oog voor detail uit.
Vandaag in CINEMA CORONA: ‘BROTHERS’ van Robert Eggers.
Het in alle buitenlanden en op alle festivals bejubelde ‘THE LIGHTHOUSE’ van Robert Eggers was één van dé films die wij het afgelopen seizoen graag in het Filmhuis geprogrammeerd hadden, maar helaas besliste de Belgische distributeur om totaal onbegrijpelijke redenen de film niet uit te brengen in de zalen.
In onze Cinema Corona kunnen we u wel zijn ‘BROTHERS’ aanbieden, een korte film die hij maakte in 2015, nog voor zijn eerste langspeler ‘The VVitch’, om potentiële financiers te overtuigen van zijn regietalent.
En of ‘Brothers’ daarvan een bewijs bleek.
Het gegeven is uitermate simpel (een Kaïn en Abel-achtige situatie tussen twee broers in een bos, gebaseerd op een gelijkaardig incident in de jeugd van dichter Gregory Orr), maar Eggers bewijst hier dat hij op amper tien minuten niet alleen het beste uit acteurs weet te halen, maar ook dat hij zonder middelen een enorme spanning weet op te bouwen én een donkere doem-atmosfeer kan creëren.
Ethan Sailor en Griffin Fox Smith zijn uitmuntend als de twee broers die elkaar naar het leven staan.
Vandaag in CINEMA CORONA: het bijzonder fraaie (en op een ware gebeurtenis geïnspireerde) ‘THE NEIGHBORS’ WINDOW’ van Marshall Curry, dit jaar bekroond met de Oscar voor Beste Kortfilm (en tal van andere prijzen).
Alli en Jacob zijn twee dertigers die met hun drie kleine kinderen in een New Yorks appartement wonen.
Op een dag merken ze dat in het appartement tegenover hen een jong koppel twintigers is ingetrokken. Het is ook heel moeilijk om daar naast te kijken, want de jonge overburen hebben geen gordijnen, maar wél stomende seks – élke dag. En wanneer ze geen seks hebben, lijkt er altijd wel een leuke houseparty aan de gang.
Het drukt Alli en Jacob met hun neus op de feiten: ze zijn amper dertig, maar dat soort onbezorgd bestaan ligt ondertussen wel al vér achter hen, want zij zitten nu al enkele jaren vast aan hun kinderwagens, aan online-werkvergaderingen en aan wie-doet-vandaag-de-boodschappen?-discussies.
Stilaan wordt het bespieden van de onbezorgde taferelen van de neukende en feestende twintigers aan de overkant dan ook een ware obsessie voor Alli en Jacob. Die tot overmaat van ramp ook niet langer kunnen ontkennen dat de eerste grijze haren en rimpels gearriveerd zijn!
‘The Neighbors’ Window’ is een heel fraai opgebouwd levensportret dat de kijker constant op het verkeerde been zet, omdat regisseur Marshall Curry zijn film de hele tijd slim heen en weer laat drijven tussen voyeuristische fantasie, familiedrama, komedie en tranentrekker.
Bovendien is het dag na dag stiekem meegluren in het leven van de buren een lekkere metafoor voor onze eigen online-frustraties: ook daar blijkt het leven van de rest van de wereld altijd nét iets interessanter en meer sexy dan dat van onszelf.
Prima film, met dito acteerprestaties van Maria Dizzia en Greg Keller als de thirtysomethings.
De muziek is van The National.
Vandaag in onze CINEMA CORONA werk van de wonderlijke Jean-Pierre Jeunet, de man die de wereld twee van de meest inventieve films van de laatste dertig jaar schonk: ‘Amélie Poulain’ en ‘Delicatessen’.
Met het heerlijke ‘FOUTAISES’ maakte hij in 1990 al een soort voorstudie van die twee meesterwerken.
In deze kortfilm somt Dominique Pinon (zijn volstrekt unieke kop is bekender dan zijn naam) alle dingen op waar hij van houdt, en alle dingen waar hij een hekel aan heeft: simpel idee, maar Jeunet maakt er naar gewoonte iets unieks van.
Het camerawerk is van de meesterlijke Bruno Delbonnel, die later ook ‘Amélie Poulain’ en diverse films van Tim Burton en de Coen Brothers in beeld zou brengen.
Als bonus gooien we er ook nog ‘DEUX ESCARGOTS S’EN VONT’ bovenop, een prachtig kort animatiefilmpje gemaakt naar ‘Het lied van de slakken die naar een begrafenis gaan’ van Jacques Prévert.
In co-regie met Romain Segaud.
Met de hand op het hart: we hadden écht niks afgesproken met David Lynch zelf, maar nadat wij hem gisteren in onze CINEMA CORONA programmeerden met zijn dagelijks ‘WEATHER REPORT’, postte hij een uurtje geleden een gloednieuwe kortfilm in zijn DAVID LYNCH THEATRE op YouTube.
Waardoor Lynch vandaag uiteraard opnieuw op de affiche van Cinema Corona staat, voor de tweede dag op rij.
‘FIRE (POZAR)’ is een nachtmerrie-achtige animatiefilm waarmee Lynch lijkt terug te grijpen naar de duistere animatiefilms die hij in het begin van zijn carrière (eind jaren zestig, begin jaren zeventig) maakte.
Net zoals in een nare droom zit er in ‘Fire (Pozar)’ geen echt logisch verhaal of plot, maar draait alles om beelden en sferen.
Lynch-assistent Noriko Miyakawa voegde de door Lynch getekende beelden samen tot een film, en de muziek is van Marek Zebrowski, die eerder ook al geregeld met Lynch samenwerkte.
(PS: een echte première is dit eigenlijk niet: de film dateert uit 2015, maar was tot vandaag alleen maar op een drietal plaatsen openbaar te zien geweest)
Zit u nu ook al drie maand veilig in uw kot opgesloten?
Troost u, zelfs de groten der aarden ontsnappen niet aan de quarantaine.
Neem nu David Lynch: door corona zal het nog even wachten zijn tot er weer een nieuwe film van hem in de zalen komt, en dus heeft de regisseur van meesterwerken als ‘BLUE VELVET’, ‘LOST HIGHWAY’ en ‘ERASERHEAD’ zich nu omgeschoold tot een weirdo-versie van Frank Deboosere: elke dag post hij vanuit zijn bunker in L.A. het weerbericht, compleet met temperaturen in Fahrenheit én Celsius.
Voor de ene een leuke grap, voor de andere het relativerend Zen-momentje van de dag (David Lynch zit óók thuis vast, en komt óók niet verder dan een praatje over het weer) en voor de ware Lynch-o-logen onder ons een dagelijkse bron van discussie en wilde theorieën in de comments onder de filmpjes: de ene dag dampt zijn kop iets meer dan de andere dag (is dat koffie? Zo ja: is het dan damn good koffie?), ligt er al dan niet een bril op zijn bureau (dat zou kunnen betekenen dat hij aan het lezen is: wat leest hij dan?) of is het beeld iets blauwer, geler of grijzer dan de dag voordien (bedenk zelf uw theorie).
Het dagelijkse ‘WEATHER REPORT’ is overigens geen eenmalige bevlieging van Lynch, want jaren geleden postte hij ook al weerberichten op zijn betaalsite. Al las hij toen – niks menselijks is hem vreemd – soms ook gewoon liever een mannenblad dan u mee te delen of de zon al dan niet scheen.
Lynch-o-logen wezen ons er overigens op dat hij bij het lezen van dat blad handschoenen droeg!
Kortom: toch weer nét dat tikje anders dan de grapjes van Frank Deboosere of Armand Pien.
En nu we toch bezig zijn geven we u ook nog graag een andere Gouwe Ouwe homemovie van Lynch mee: het filmpje van die keer dat hij op geniaal-Lynchiaanse manier deelnam aan de Ice Bucket Challenge blijft ook na zes jaar en 348 keer kijken onweerstaanbaar grappig.
Regisseuse Céline Sciamma maakte ook voordien al erg knappe films, en daarom hebben we in onze CINEMA CORONA vandaag haar mooie en ontroerende kortfilm ‘PAULINE’ (uit 2010) voor u klaarstaan.
De jonge Pauline (gespeeld door Anaïs Demoustier) groeide op in een hecht gezin in een klein Frans dorpje waar iedereen iedereen kent.
Een op het eerste zicht bijzonder fijne, dubbele geborgenheid, die echter begon om te slaan wanneer ze ontdekte dat ze gevoelens had voor andere meisjes.
En die zich vervolgens – nadat haar geaardheid uitgelekt was – helemaal tegen haar keerde…
‘Pauline’ is bedrieglijk simpel gefilmd, maar blijft des te langer hangen: maximale impact met minimale middelen.
Vandaag in CINEMA CORONA: een kersvers bekroonde kortfilm-met-Mechelse-inslag!
