In de sixties verliet de jonge Raymond Depardon de ouderlijke boerderij in het Franse Centraal Massief om fotoreporter te worden.
Depardon wérd ook fotoreporter, één van de allerbeste ter wereld zelfs, en zou vervolgens ook tal van enig mooie en volstrekt unieke documentaires maken.
Zoals bijvoorbeeld ‘La Vie Moderne’, waarin hij terugkeert naar de streek van zijn jeugd, om er het langzaam uitstervende traditionele boerenbestaan te portretteren.
Depardon hengelt niet naar anekdotes of grote verklaringen bij de gesloten boeren, die zich – zo beseffen ze zelf ook – onherroepelijk bij de almaar oprukkende moderniteit zullen moeten neerleggen: hij laat hen gewoon zijn, bij
voorkeur aan de keukentafel. Waardoor hun stilte de weinige woorden die ze wél zeggen des te indringender maakt.
Het landschap waarin ‘La Vie Moderne’ zich afspeelt lijkt overigens al bijna zo uit de tijd als de inwoners zelf : kronkelende, golvende
Eerder dit jaar overleed Agnès Varda, één van Frankrijks meest originele cineasten van haar generatie, iets wat ze tot op hoge leeftijd bleef bewijzen.
