CINEMA CORONA #163: THE NAKED KISS (Sam Fuller)

The_Naked_Kiss

Vandaag in onze CINEMA CORONA: een lowbudget-klassieker van de grootmeester van de lowbudget-klassiekers: Sam Fuller!

In ‘THE NAKED KISS’ volgen we het verhaal van Kelly, een prostituee die uit de grootstad gevlucht is om uit de klauwen van haar pooier te geraken.

Ze komt terecht in het kleine Grantville, waar ze al meteen bij aankomst een nieuwe klant achter zich aan krijgt: Griff, die de plaatselijke politiecommissaris blijkt te zijn.

Nadat hij van haar diensten gebruik heeft gemaakt, vertelt hij haar dat hij geen prostitutie in zijn stad wil, maar hij ‘adviseert’ haar aan de slag te gaan in een bordeel van ‘een vriendin’ even verderop. Kelly wil echter een geheel nieuw bestaan opbouwen – maar dat verhaal gelooft Griff niet.

Sam Fuller ging in zijn films nooit de (voor die tijd) ‘riskante’ onderwerpen uit de weg, en al helemaal niet in ‘The Naked Kiss': het scenario leest als een schandaalroman of de voorpagina van een oude tabloidkrant (Fuller startte zijn carrière dan ook in de krantenwereld en als pulpauteur).

De geweldige openingsscène maakt de kijker overigens meteen duidelijk dat we hier niet naar een mainstream Hollywoodfilmpje zitten te kijken: een bruut verfilmd dronken gevecht tussen een man en een vrouw – het is de man die slaag krijgt – terwijl op de achtergrond luide jazz de sfeer nog wat wilder maakt.

Zoals in bijna al zijn films slaagt Fuller er ook hier in met een minimum aan middelen een maximum aan effect te creëren: beter dan dit worden B-films niet, en het mag dan ook niet verbazen dat hij ook nu nog als voorbeeld geroemd wordt door de meest uiteenlopende topcineasten – van Scorsese en Jim Jarmusch tot Tarantino en Godard.

Het briljante zwart-witcamerawerk is van grootmeester Stanley Cortez, die ook camerawerk verzorgde van andere klassiekers als ‘The Night of the Hunter’ en ‘The Magnificent Ambersons’.

Filmweetje: op het moment dat Kelly in Grantville arriveert zien we haar onder de marquee van de plaatselijke cinema doorwandelen, met daarop ‘SHOCK CORRIDOR’ – de vorige film die Sam Fuller draaide, met dezelfde Constance Towers die onder de marquee loopt in de hoofdrol.

 

CINEMA CORONA #106: PICKUP ON SOUTH STREET (Sam Fuller)

Pickup_on_South_StreetVandaag in CINEMA CORONA: ‘PICKUP ON SOUTH STREET’, een excellente, duistere film noir van de grote Sam Fuller, filmheld van (o.a.) Quentin Tarantino, Jim Jarmusch en Martin Scorsese.

Het verhaal draait rond ene Skip McCoy, een al meermaals opgepakte kruimeldief die op een dag in de New Yorkse metro de portefeuille uit de handtas van een knappe jonge vrouw weet te stelen stelen.

Wat hij niet weet is dat die vrouw –  Candy – toevallig de vriendin is van een communistische spion, en dat ze in de handtas een microfilm vol geheime info voor de communisten transporteerde.
Waardoor McCoy nu zonder dat hij het beseft eigenaar is van iets dat voor vele partijen uiterst belangrijk kan zijn.

Candy van haar kant zet alles op alles om de microfilm terug in haar bezit te krijgen…

‘Pickup on South Street’ werd gemaakt in volle Koude Oorlog (de film dateert uit 1953), en is dan ook anticommunistisch, maar Fuller zou Fuller niet zijn als hij aan zijn personages geen ambigue gelaagdheid zou hebben meegegeven.
Zo is de ‘held’ allesbehalve een heldhaftige patriot, maar wel een kille, koppige misdadiger en platte opportunist. De gevreesde FBI-baas J. Edgar Hoover liet Fuller en zijn machtige producent Daryl Zanuck tijdens een lunch nog voor de release dan ook weten dat hij Fuller en zijn film verafschuwde.

Gelukkig voor ons bleef Zanuck achter zijn regisseur staan, door Hoover te antwoorden ‘dat hij niks van film kende’ – al liet Zanuck wijselijk wel alle verwijzingen naar de FBI uit de promocampagne halen.

De film zelf is briljant en met veel vaart geregisseerd: de woordenloze openingsscène in de New Yorkse metro is op zich al een staaltje van meesterlijke regie, en vormde de inspiratie voor weer een ànder meesterwerk van enkele jaren later, ‘Pickpocket’ van Robert Bresson (1959).

Let ook op de de excellente acteerprestaties van Richard Widmark als de zakkenroller, van Jean Peters als de uitermate sensuele, sassy en streetwise Candy en van Thelma Ritter, die voor haar rol van politie-informante een terechte Oscarnominatie kreeg

Enjoy!

Van Sam Fuller is in onze Cinema Corona ook nog altijd ‘THE STEEL HELMET’ beschikbaar.

CINEMA CORONA #55: THE STEEL HELMET (Sam Fuller)

Quarantainedag 55!Steel_Helmet

Reporter Arnout Hauben vroeg een kaarsje te branden om de soldaten van WOII te herdenken, maar met permissie: in plaats van een kaars te branden voor Sam Fuller, gaan wij één van zijn vele uitmuntende films spelen in onze CINEMA CORONA.

Fuller – de zoon van Joods-Russische emigranten – maakte als soldaat van de Eerste Infanteriedivisie de horror van de Tweede Wereldoorlog in de frontlinie mee: hij vocht zowel bij de landingen in Normandië als die in Sicilië en Afrika, trok met de troepen door België en filmde (met een camera die zijn moeder opgestuurd had) de bevrijding van het uitroeiingskamp Falkenau.

Het zou hem een hele rist militaire onderscheidingen opleveren, maar nog veel meer een totale en ongepolijste no bullshit-aanpak in zijn filmcarrière achteraf: bij Fuller geen gladde Hollywoodhelden met een brede tandpastasmile, zijn hoofdpersonages zijn integendeel zakkenrollers, hoertjes, psychiatrische patiënten, hondentrainers en ander weinig glamoureus volk, en zijn filmstijl is direct en – zeker voor die tijd – behoorlijk in your face.
Die unieke stijl zorgde ervoor dat Fuller door een lange rij latere regisseurs als een belangrijke invloed wordt aangeduid: van Godard tot Jim Jarmusch, en van Wim Wenders tot Tarantino, allemaal verklaarden ze zich onvoorwaardelijk fan van de films van Sam Fuller.

In Fullers ‘THE STEEL HELMET’ volgen we een stel Amerikaanse soldaten tijdens de Koreaanse oorlog: sergeant Zack is de enige overlevende van een slachtpartij en wordt gered door een Koreaanse weesjongen. Nadat ze zich aansluiten bij een aantal andere in kleine groepjes rondzwervende Amerikanen zetten ze een post op in een verlaten Boeddhistische tempel. Van daaruit moeten ze de strijd aangaan tegen een overmacht aan communistische troepen….

‘The Steel Helmet’ werd destijds langs twee kanten bekritiseerd (rechtse kranten waren ervan overtuigd dat de film stiekem gefinancierd was door ‘de Roden’, de communistische Daily Worker omschreef hem als ‘een rechtse fantasie’), maar ondertussen wordt hij gezien als één van de sterkste oorlogsfilms uit die periode.
Des te straffer aangezien de film op amper tien dagen tijd (!) en met een minimumbudget werd gedraaid.

10/1/2006: THE BIG RED ONE

the-big-red-one-11‘Ik hààt het woord ‘held’. En als iemand iets heroïsch doet, doet hij dat toevallig, temidden een gigantische chaos‘: een uitspraak van Hollywood-outsider Sam Fuller die de oorlog aan den lijve meemaakte, en die visie op de oorlog wou verfilmen in ‘The Big Red One’.

Fuller heeft tientallen jaren moeten vechten om geld te vinden voor zijn magistrale epos, en toen het eindelijk zover was, kortte de studio zijn meesterwerk dramatisch in: gelukkig is er nu, acht jaar na zijn 

overlijden, een volledig gereconstrueerde versie van dit briljante oorlogsdrama, die door het Belgisch Filmmuseum op een nieuwe kopie is uitgebracht.

In het spoor van de Sergeant (Lee Marvin!) volgen we de opmars van befaamde ‘Big Red Continue reading “10/1/2006: THE BIG RED ONE” »