Tagarchief: Abderrahmane Sissako

TIMBUKTU (Abderrahmane Sissako)

Geplaatst op door

timbuktuDe stad Timbuktu is in handen van religieuze fundamentalisten.
Niet zo ver daar vandaan leeft Kidame vredig in de duinen, samen met zijn vrouw Satima en zijn dochter Toya, en met Issan, een 12-jarige herder.

In de stad lijden de mensen onder de terreurdaden van de Jihadisten, die vastbesloten zijn om het geloof en het leven van iedereen te controleren: muziek, gelach, sigaretten en zelfs voetbal zijn verboden. De vrouwen zijn schaduwen van zichzelf geworden, maar houden waardig stand. Iedere dag spreekt het tribunaal absurde en tragische veroordelingen uit.

AFRFF-Logo-2015-2Kidame en zijn vrouw zijn gespaard gebleven van de chaos in Timbuktu, maar daar komt op dramatische wijze verandering in wanneer hij per ongeluk een visser doodt…

Timbuktu is een duistere maar prachtige en ijzersterke film, die – gezien de gruwel van Boko Continue reading “TIMBUKTU (Abderrahmane Sissako)” »

1/11/2011: ‘8’

Geplaatst op door

8_le_temps_presse_dos_ok_0Kort samengevat: In september 2000 verbonden 191 regeringen zich ertoe de wereldarmoede tegen 2015 tot de helft te reduceren.

Dat deden ze door toen acht ‘millenniumdoelstellingen’ te formuleren, maar ondertussen nadert 2015 met rasse schreden, en blijkt de toestand nog altijd kritiek te zijn.

Acht filmmakers uit de vier windstreken sloegen de handen in elkaar om deze millenniumdoelstellingen nog eens onder de aandacht te brengen: elk van deze topregisseurs carte blanche kreeg om een kortfilm te maken, wat resulteerde in een fascinerende mozaiek.

Goed om weten: Elke regisseur koos één milleniumdoelstelling uit die hij in een korte Continue reading “1/11/2011: ‘8’” »

22/4/2003: HEREMAKONO

Geplaatst op door

tumblr_m1vo4pcI6B1rnwq6mo1_1280Hoe zou het ondertussen met de Afrikaanse film zijn?
Als ‘Heremakono’ van de Mauretaans cineast Abderrahmane Sissako representatief is voor de filmproductie daar: zeer goed, dank u!

Sissako (van wie het Filmhuis eerder al ‘La Vie sur Terre’ vertoonde) trok voor ‘Heremakono’ naar Nouadhibou, een vissersdorp tussen de woestijn en de zee, en de plaats van waaruit veel Afrikanen naar Europa proberen te vertrekken.

Zo ook Abdallah, een jonge kerel die voor zijn vertrek in het dorp eerst nog even zijn moeder wil bezoeken. Probleem: hij spreekt het dialect van het dorp niet, en moet dus communiceren via gebaren.

Terwijl de oude visser-elektricien Maata een poging onderneemt Abdallah de basisbegrippen van het Nouadhibous bij te brengen, maken we in het dorp kennis met Maata’s kleine hulpje Khatra en een zingende griotte, die haar kleindochter de Continue reading “22/4/2003: HEREMAKONO” »