In Georgië is dans een bijzonder ernstige zaak.
‘Je moet niet alleen de perfectie bereiken. Deze dans is de geest van ons land!’, zo snauwt de leraar aan het Georgisch Nationaal Dansensemble naar Merab, één van zijn leerlingen en het hoofdpersonage van het enig mooie ‘And Then We Danced’.
Merab oefent al sinds zijn kindertijd voor een plaatsje bij het ensemble – vooral met zijn vriendin Mary – maar op het moment dat hij voor de job in pole position lijkt te liggen, wordt de flamboyante, stralende Irakli aan de troupe toegevoegd.
Merab voelt zich meteen professioneel bedreigd (en terecht), maar tegelijk kan ook hij de
aantrekkingskracht en de danskwaliteiten van I
rakli niet ontkennen. Ondanks de hevige concurrentie groeit bij Merab dan ook een stiekeme fascinatie voor Irakli – fascinatie die al snel uitgroeit tot een seksueel verlangen.
Maar voor zelfs maar de meest voorzichtige hint naar homoseksualiteit Continue reading “AND THEN WE DANCED (Levan Akin)” »
Niet alleen Europa worstelt met een migrantievraagstuk. In ‘The Road to Mandalay’ focust de (Birmese, maar in Taiwan verblijvende) regisseur Midi Z zich bijvoorbeeld op het verhaal van twee illegale Birmese migranten in Bangkok.
Haar kamergenote wil haar helpen alle papieren in orde te brengen, maar ook zij heeft hulp nodig van schimmige personages die in ruil voor geld ‘zaakjes kunnen regelen’.