CINEMA CORONA #16: HEAVEN CAN WAIT (Ernst Lubitsch)

Heaven_Can_Wait_
Quarantainedag 16!

Mag er in CINEMA CORONA al eens gelachen worden?

Vaneigens!

Vanavond hebben we bijvoorbeeld het heerlijke spitse ‘HEAVEN CAN WAIT’ voor u klaarstaan, een komische klassieker van grootmeester Ernst Lubitsch over Henry Van Cleve.
Van Cleve is net overleden, en gaat – gezien het leven dat het geleid heeft – na zijn dood rechtstreeks naar het (ruimbemeten) kantoor van Satan, die overigens als ‘Zijne Excellentie’ aangesproken wenst te worden.

Maar Satan moet streng zijn, want niet iedereen mag zomaar naar De Hel. En omdat Van Cleve zich niet zo meteen een grove misdaad kan herinneren die hij tijdens zijn leven gepleegd zou hebben, wordt hij in wacht gezet. Om een beter zicht te krijgen op Van Cleves “dossier”, moet die eerst zijn hele levensverhaal mét alle zonden aan de duivel vertellen.
Dat leven ging al op jonge leeftijd helemaal de verkeerde kant op, want hij was een rotverwend rijkeluiszoontje met een zwak voor vrouwelijk schoon….

‘Heaven Can Wait’ werd in 1947 nog verboden door de Nederlandse filmkeuring omdat hij de religieuze gevoelens van sommigen zou kunnen kwetsen.
Wie de film 75 jaar later bekijkt, ziet echter vooral de befaamde ‘Lubitsch Touch’: tijdloos elegant, witty en gesofisticeerd vakwerk dat tot in het allerkleinste detail af is.

Regisseur John Landis (‘Hi, I’m William Bendix!’) legt uit waarom u moet kijken:

FRANTZ (François Ozon)

frantz-1-620x409Duitsland, anno 1919: Anna Hoffmeister rouwt om haar verloofde Frantz, één van de vele slachtoffers van de Groote Oorlog. Ook zijn ouders – een dokter en zijn ietwat bazige vrouw – gaan zwaar gebukt onder het verlies hun enige kind.

Wanneer op een dag een Fransman opduikt bij het graf van Frantz, valt dat eerst niet in goede aarde: want Frankrijk, dat is toch het land dat Frantz vermoord heeft?
Maar Adrien – zo heet de Fransman – blijkt Frantz goed gekend te hebben, en even hard te rouwen als zijn “vijanden”…

Met ‘Frantz’ – een subtiele maar niet mis te verstane aanklacht tegen het nationalisme -bewijst François Ozon andermaal dat hij Frankrijks beste en meest veelzijdige regisseur
is: van erotische thriller (‘Swimming Pool’) tot komedie (‘Potiche’) en van musical (‘8 Femmes’) tot sociale film (‘Le Refuge’), hij kan het allemaal, en allemaal even goed, en Continue reading “FRANTZ (François Ozon)” »